Το Football Manager έχει συμπληρώσει 25 χρόνια ζωής, και όπως το κάθε τι, έτσι και αυτό μεγάλωσε, άλλαξε, εξελίχθηκε, προσαρμόστηκε στα “θέλω” της εποχής του. Και κάθε τι που μοιάζει να είναι ζωντανό, έχει παρελθόν. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, το παρελθόν είναι το Championship Manager, κάτι που μοιάζει τόσο… ξένο πλέον, αλλά είναι ο μπαμπάς του Football Manager.
Στο fmgreece έχουμε βάλει στόχο να καθιερώσουμε την retro week, και το τελευταίο δεκαήμερο του Μαΐου δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Είναι, παραδοσιακά, το τέλος της σεζόν των Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, είναι η στιγμή που όλες οι ομάδες κάνουν τον απολογισμό τους και αρχίζουν και σκέφτονται τη νέα σεζόν. Ως Managerάκηδες λοιπόν, αυτόματα και εμείς, αρχίζουμε να κάνουμε σκέψεις για τον επόμενο τίτλο του παιχνιδιού, κάτι που σημαίνει ότι ο “τρέχων” αρχίζει να περνάει στην ιστορία. Στο δρόμο για να τον βάλουμε εκεί, ανοίγουμε το χρονοντούλαπο και βλέπουμε όλα τα CM και τα FM με τα οποία το φετινό θα κάνει πλέον παρέα. Και λογικό είναι το μάτι μας να πέφτει στο καιρό που άρχισαν όλα.
Το Championship Manager ήταν παιχνίδι. Ξεκάθαρα παιχνίδι. Μπορεί να είχε στόχο να γίνει προσομοιωτής αλλά μέχρι να γίνει ήταν παιχνίδι. Ηλεκτρονικό παιχνίδι, με το ρόλο της φαντασίας να είναι πολύ μεγαλύτερος τότε από ότι τώρα. Μια μπάρα αναβόσβηνε και η εναλλαγή των συναισθημάτων ήταν μεγάλη. Οι γνώσεις και οι επαφές όλων με το Ευρωπαϊκό αλλά και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο ήταν αν όχι μικρότερες, σίγουρα πιο δύσκολες. Το Championship Manager δεν ήταν απλά καφές και ποντίκι δίπλα – δίπλα. Είχε και χαρτί. Μπόλικο χαρτί. Με σημειώσεις, και σχεδιαγράμματα. Τότε, δεν “κατέβαζες” από τον υπολογιστή σχεδόν τίποτα. Κατέβαζες από το κεφάλι σου, συζητούσες, αντάλλαζες απόψεις και τρελαινόσουν διπλά από την χαρά σου για κάτι δικό σου. Όχι πως αυτό δεν γίνεται σήμερα, αλλά σίγουρα ο βαθμός έχει αλλάξει.
Το Championship Manager ήταν παιχνίδι. Ξεκάθαρα παιχνίδι. Μπορεί να είχε στόχο να γίνει μια άρτια βάση δεδομένων ποδοσφαίρου, που να προσπαθεί να καταγράφει με ρεαλισμό τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών, αλλά χρειάστηκαν αρκετά βήματα για να φτάσει μέχρι εκεί. Γι’ αυτό και τότε υπήρχαν παίκτες – μύθοι, τους οποίους η εταιρία ήθελε να τους “απαρνηθεί” και απογοητευόταν όταν “προέκυπταν”, αλλά είναι εκείνοι που αποτελούν το σήμα κατατεθέν των Championship Manager. Για παράδειγμα, αν το Manager ήταν θρησκεία (που είναι αλλά τέλος πάντων) η 27η Μαΐου θα ήταν αργία προκειμένου οι απανταχού πιστοί να περνάνε με κατάνυξη την ημέρα γέννησης του Μαξίμ Τσιγκάλκο. Θα υπήρχαν αιρέσεις που θα ήθελαν να γίνουν αργίες και οι ημέρες γέννησης των Το Μαντέιρα, Νικιφορένκο, Ταρίμπο Γουέστ, Μαρκ Κερ, και θα μαλώναμε μεταξύ μας (που “μαλώνουμε” αλλά τέλος πάντων).
Το Championship Manager ήταν παιχνίδι. Ξεκάθαρα παιχνίδι. Και οι ώρες που αρκετοί από εμάς έχουμε ξοδέψει είναι πάρα πολλές. Συγνώμη, λάθος. Ξοδέψει; Λάθος ρήμα. Πάμε από την αρχή τη πρόταση. Και οι ώρες που αρκετοί από εμάς έχουμε ευχαριστηθεί είναι πάρα πολλές. Γεμάτες συναισθήματα. Πολλά συναισθήματα. Γι’ αυτό γεμίζαμε με το Championship Manager. Γι’ αυτό και 25 χρόνια τώρα υπάρχει, και θα συνεχίσει να υπάρχει ως παιχνίδι. Διότι βασίζεται σε μια από τις μεγαλύτερες δεξαμενές συναισθημάτων. Στο ποδόσφαιρο.
Το Championship Manager ήταν παιχνίδι. Ξεκάθαρα παιχνίδι. Και είναι ο μπαμπάς του Football Manager. Το οποίο εξακολουθεί να είναι παιχνίδι, αλλά προσπαθεί να “ωριμάσει”. Πλέον θεωρείται παιχνίδι προπονητικής προσομοίωσης. Μεγάλη κουβέντα στο αν το έχει καταφέρει. Παραμένει όμως παιχνίδι στη βάση του, στη “ψυχή” του και αυτό δεν θα αλλάξει. Και φυσικά, είτε αλλάξει είτε όχι, για όλους εμάς τους ακόλουθούς του, δεν είναι απλά ένα παιχνίδι.
Την ιστορία του παιχνιδιού την έχουμε καταγράψει μέσα από το fmgreece. Αυτή τη γωνιά που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια και τα λέμε, σας τα λέμε, μας τα λέτε, μας… τη λέτε. Καλά να περάσουμε, λοιπόν, και σε αυτή την retro week.