Αν με ρωτούσαν ποιο είναι το καλύτερο save μου στο Football Manager…

Μάρτιος 2017. Η έναρξη της ετήσιας περιόδου εξασθένισης του ενδιαφέροντος για το Football Manager. Όσοι έχετε παίξει ξέρετε τι λέω. Για εκείνη την περίοδο που ξεκινά από τα μέσα Μαρτίου και λήγει περί τα μέσα Σεπτέμβρη. Εκεί δηλαδή στις αρχές φθινοπώρου όταν φουντώνει και πάλι η προσμονή για το νέο FM, οπότε ξεκινάς το τελευταίο σου save με τον απερχόμενο έρωτά σου, ώστε να υποδεχθείς το νέο με την «εμπειρία» που του αρμόζει.

Φέτος αυτή η περίοδος δεν ήρθε ακόμα για εμένα, γιατί παίζω το καλύτερο save που έχω παίξει σε FM. To FM 2017 είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα ωραιότερα FM που έχει κυκλοφορήσει η εταιρεία. Το χάρηκα και το ευχαριστήθηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά ξεκινώντας save με μια εκ των αγαπημένων μου ομάδων τη μεγάλη Valencia CF! Σήκωσα τα πάντα εκτός διηπειρωτικού (ποιος νοιάζεται;). Πήρα πρωτάθλημα στην ισοβαθμία τελευταία αγωνιστική. Δέθηκα όσο ποτέ με παίχτες (βλ. John -the pastelotis- Guidetti, Μανώλης -ακόμα τρέχει και δαγκώνει- Σιώπης). Έπαιξα τελικό Uefa Champions League κάνοντας την ανατροπή των ανατροπών. Κι όμως το FM και ο σατανικός Miles μου επιφύλασσαν εκπλήξεις! Δεν είχα παίξει ακόμα το καλύτερο μου save…

Μια παρέα συν-καμένων συναδέλφων -για να μην πω συγκαμένων και διαβαστεί κάπως…- είχε ξεκινήσει online πρωτάθλημα στην Premier League. Αυτοπροτάθηκα λοιπόν, εφόσον δεν είχαν πρόβλημα, να μπω στο παιχνίδι τους για να συμπληρώσουν καρέ. Με την ολοκλήρωση της δεύτερης σεζόν τους η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα και ανέλαβα τα ηνία της Everton του Kevin Mirallas. Δεν πίστευα ότι θα τραβούσε πολύ -άλλωστε είχαν ήδη γίνει κουβέντες για νέο save σε άλλο πρωτάθλημα- οπότε κοίταξα να φέρω γρήγορα αποτελέσματα πουλώντας και αγοράζοντας καραβιές παιχτών, γεγονός που δε με αντιπροσωπεύει στο ελάχιστο μανατζερικά. Κάπου εκεί πάτησα την πρώτη μπανανόφλουδα.

Τα αποτελέσματα την πρώτη χρονιά ήταν εντυπωσιακά. Η Everton από μια ομάδα στο β’ μισό του βαθμολογικού πίνακα, έγινε μια ομάδα που θα έβαζε για τα καλά υποψηφιότητα για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Οι 3-4 πρώτες χρονιές είχαν σκαμπανεβάσματα με την ομάδα μία να παίρνει το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσ. Λ. και την αμέσως επόμενη να αποκλείεται και να καταλήγει στο Uefa Europa League, με το βαρέλι να μην έχει πάτο… Καμία πρόκριση σε αυρωπαϊκιά διοργάνωση -που θα ‘λεγε και ο Χατζηχρήστος- και με το ζόρι τερματισμός 7-8ος, αν θυμάμαι καλά. Μη νομίζετε ό,τι καβάλησα κάποιο καλάμι ή οτιδήποτε άλλο, και δεν κάνω αναφορά στους έτερους τρεις συμπαίχτες μου, αλλά η λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά στο νου του καθενός αφορούν πάντα τα δικά του πεπραγμένα. Οπότε ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά αν αδικήσω κάποιον συνάδελφο.

Πλατειάζω, το γνωρίζω, αλλά αυτός είναι ο σκοπός μου. Διάολε, σας περιγράφω το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ SAVE ΣΤΟ FOOTBALL MANAGER! Προτού αναλάβω την Everton, οι τρεις συνταξιδιώτες είχαν επιλέξει τις West Ham (akyla), Leicester (katsiden), Southampton (evris). Οφείλω να ομολογήσω πως για τα δικά μου μανατζερικά δεδομένα ο akyla είχε κάνει την ορθότερη διαχείριση (τονίζω ξανά πως η διατύπωση είναι εντελώς υποκειμενική). Τη νοστιμιά όμως την είχαν προσθέσει οι katsiden και evris φέρνοντας στο νησί Τσουβαλτσίδη (+Sponis=L.F.E.) αλλά και τους MVP του φετινού FM John Guidetti και Μανώλη Σιώπη (μην ξινίζεις τα μούτρα σου…). Αποτέλεσμα, ο akyla στην 4η σεζον -1η δική μου- να σηκώσει το πρώτο Τσ. Λ. , ενώ οι υπόλοιποι παλεύαμε με τα φαντάσματα της ανυπαρξίας μας. Πέμπτη σεζόν και ο δυνάστης συνεχίζει να χτίζει την αυτοκρατορία του. Πρωταθλήματα, εξάμπλ, βραβεία, χρήμα, όλα στα πόδια του. Εμείς απ’ την άλλη χτίζαμε στην άμμο… Τα ‘λεγε ο λαϊκός αοιδός, αλλά ποιος τον άκουγε.

Έκτη χρονιά μια απ’ τα ίδια. Την έβδομη ανάσες δροσιάς για το τρίο μπελκάντο επιτυχίες για τον Γερμανό επιβήτορα (βλ. akyla) και την αφεντιά μου να τερματίζει 2ος 4 πόντους πίσω απ’ την κορυφή. Στο μεταξύ ο evris μεγαλουργούσε ως άλλος Νούνο Πίντο Ντα Κόστα (σ.σ. Μάνατζερ της Πόρτο) στην Leicester και ο katsiden είχε εγκατασταθεί στο Liverpool. Οι ομάδες μας είχανε δυναμώσει αρκετά, αλλά κανείς δεν περίμενε αυτό που θα γινόταν την 8η σεζόν…

Φτάσαμε λοιπόν αισίως στην 8η σεζόν. Την καλύτερη και πιο ανταγωνιστική σεζόν που έχω παίξει σε FM και CM. Πεισμωμένος να πάρω πρωτάθλημα δίνω όλο το βάρος εκεί. Ποια Ευρώπη και ποια κύπελλα, the real staff is Premier League! Εκεί γίνεται η σφαγή κι ο ανταγωνισμός είναι στο 1000%. Οι ευρωπαϊκές ομάδες ότι είχαν αρχίσει να ισχυροποιούνται καθώς είχαμε αποφασίσει να ανοίξουμε κάποια πρωταθλήματα, αλλά και πάλι, σαν την Premier δεν ήταν. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε πολύ δυνατά με 3 ισάξιους διεκδικητές. Η αφεντιά μου, ο δυνάστης και ο evris πάλευαν σίγουρα μέχρι τα μέσα της σεζόν. Κάπου εκεί η Λέστερ έμεινε από δυνάμεις και απόμεινα μονάχος να παλεύω με το κατεστημένο. Αν θυμάμαι καλά τον προσπέρασα και με προσπέρασε πάνω από 4 φορές πλησιάζοντας στις τελευταίες 5 αγωνιστικές. Αυτό σήμαινε πως στραβοπατούσαμε. Η Λέστερ κι ο evris εν τω μεταξύ είχαν πλησιάσει αλλά κανείς -ούτε ο ίδιος- δεν έδινε σημασία σε αυτό. Μπράβο μας! Προπονητές απ’ τα Lidl!

Στις 5 αγωνιστικές που υπολείπονταν έμεινα χωρίς βασικό φορ, δεξί εξτρέμ και δημιουργικό χαφ. Παρ’ όλα αυτά πάλευα και πάλευα δυνατά. Ο δυνάστης παρέλαυνε και οevris δούλευε υπογείως. Τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος και είχα Μίντλεσμπρο, Λίβερπουλ (katsi) και Λέστερ (evris) ενώ είμαι πρώτος με 2 πόντους διαφορά απ’ τον δυνάστη. Αποτέλεσμα; Χ με Μίντλεσμπρο, ήττα με Λίβερπουλ 3-2 -αφού έμεινα με 8 παίχτες!- και ήττα/πανωλεθρία από Λέστερ 5-0. Ενώ λοιπόν το παραμύθι της Έβερτον αποδεικνυόταν πως είχε δράκο και μάλιστα απ’ τους πολύ κακούς, ο δυνάστης είπε να επαναπαυθεί… Έγινε λοιπόν το θαύμα! Τελευταία αγωνιστική η Λέστερ του evris με κερνάει 5 παστέλια στο σβηστό, ο δυνάστης χάνει από τη Νιούκαστλ  και το πρωτάθλημα το παίρνει σαν άλλως Ρανιέρι ο evris!

H ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ!
ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ ΟΛΟΙ ΑΔΕΛΦΙΑ!

Το save συνεχίζει ακόμα με ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον. Καντήλια, πολύ κουβέντα για το ωραίο φύλο, καντήλια, κουτσομπολιά, καντήλια, χαρές, καντήλια, λύπες, καντήλια και καντήλια! Κλείνοντας θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο κείμενο από ατάκες και συζητήσεις, αντ’ αυτού θα παραθέσω μόνο μια στιχομυθία δίχως να αποκαλύψω τα πρόσωπα.

Συζήτηση:
Α: !#@#!$!#@% μα είναι δυνατόν ρε @#$!%@$ πάλι να χάνω έτσι! Μόνο σε μένα!
Β: Μα ρε συ πριν δε θυμάσαι που συνέβη και σε μένα και στον άλλο…;
Α: Ναι το ξέρω, αλλά είναι δυνατόν ρε !@#!$%!#@ ;;;
Β: Ε συμβαίνει, τι να κάνουμε; Μην γκρινιάζεις!
Α: Το ξέρω, αλλά πρέπει να γκρινιάξω σε κάποιον. Δέξου το!……..

(3279)