The Fallen Ones

Post Reply
LarrytheCoach
Trialist
Trialist
Posts: 2
Joined: Sat Oct 17, 2015 9:06 pm
Football Manager της ομάδας: Estoril
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Spoiler: show
ΤΙΤΛΟΣ: The Fallen Ones
Όνομα προπονητή: Xristina Dimitriou
Έναρξη: Estoril FC
Φορτωμένα πρωταθλήματα: Portuguese Premier League
Skin: FM 15 Skin modified with Instant Result
Logos/Kits/Facepacks: Default

Αθήνα, Μάιος 2015

Το ραδιόφωνο έπαιζε ισπανική μουσική εκείνο το ζεστό πρωινό του Μαΐου, ενώ ο καφές απο την μηχανή, έκανε το σπίτι της Χριστίνας να μυρίζει καραμέλα. Η ίδια είχε ξυπνήσει όπως πάντα προβληματισμένη. Τα χρήματα που είχε κληρονομήσει απο τους γονείς της, ίσα ίσα της έφτασαν για να τελειώσει την προπονητική σχολή στην Ισπανία και να αγοράσει το σπίτι στην Αθήνα. Ήθελε, χωρίς επιτυχία, να βρει μια δουλειά στην Ελλάδα, και για αυτό είχε επενδύσει χρόνο και χρήμα στην Αθήνα. Ωστόσο, το τελευταίο email που της είχε έρθει απο μια τοπική ομάδα, παρόλο που ήταν ευγενικό, τις ξεκαθάριζε οτι η ομάδα δεν θα εμπιστευόταν μια γυναίκα για προπονήτρια.

"Κλασικά", σκέφτηκε η Χριστίνα, καθώς έκλεινε το email, πίνοντας άλλη μια γουλιά απο τον καφέ της. "Για να δούμε τι μας έχει μείνει", είπε, και άνοιξε το web banking της. "Μάλιστα", ψιθύρισε θλιμμένη, "1.200 ευρώ και μετά τέλος". Δούλευε ήδη σε μια γειτονική καφετέρια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στην δύσκολη ζωή που την περίμενε στην Ελλάδα, χωρίς μια επιπλέον δουλειά. Πέρασε τις επόμενες τέσσερις ώρες στέλνοντας βιογραφικά, αν και ήξερε απο τώρα οτι το πιθανότερο ήταν να μην έβρισκε κάτι.


Αθήνα, αρχές Ιουνίου 2015

Το τηλέφωνο της Χριστίνας χτύπησε ανυπόμονα. Η ίδια, καθώς δεν είχε ξυπνήσει ακόμη καλά καλά, το σήκωσε και απάντησε νυσταγμένα.
"Παρακαλώ"
"Η Κυρία Χριστίνα Δημητρίου;", ρώτησε μια αντρική φωνή απο την άλλη μεριά της γραμμής. Φαινόταν σαν να έπαιρνε απο μακριά
"Μάλιστα, η ίδια"
"Κυρία Δημητρίου, το όνομα μου ειναι Χριστόφορος Αλεξάνδρου, και είμαι συνεργάτης της προπονητικής ακαδημίας απο την οποία αποφοιτήσατε πέρυσι"
Τα μάτια της Χριστίνας άνοιξαν απότομα.
" Πλάκα μας κάνεις πρωί πρωί ρε φίλε;" του είπε, σαν να μην μπορούσε να το πιστέψει.
"Δεσποινίς, ακούστε με σας παρακαλώ, δεν έχουμε πολύ χρόνο. Αυτή την στιγμή, βρίσκομαι στο εξωτερικό, καθώς μια ομάδα με κάλεσε να τους βρω προπονητή. Συνομίλησα με τους υπεύθυνους της ακαδημίας, που μου έδωσαν τους τίτλους σπουδών σας"
"Δηλαδή, μου λες οτι μου βρήκες δουλειά;" είπε η Χριστίνα αναπηδώντας ολόκληρη.
"Λέω οτι θα μπορούσα να σας βρω δουλειά σε αυτή την ομάδα, δεσποινίς" είπε ο Αλεξάνδρου με εναν χαρούμενο τόνο, καθώς κατάλαβε οτι η μικρή περίμενε πως και πως μια τέτοια εξέλιξη.
"Και ποια ομάδα είναι;" ρώτησε η Χριστίνα
" Η ομάδα ειναι η Εστορίλ, στην Πορτογαλία. Θα χρειαστεί ωστόσο να μεταβείτε άμεσα εδώ για την συνέντευξη. Και σήμερα ακομη αν καταφέρετε να ξεκινήσετε, θα μας βόλευε αφάνταστα.
"Nα, ξέρετε..." είπε η Χριστίνα κάπως διστακτικά.
"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;"
"Δεν έχω τα χρήματα για να έρθω μέχρι εκεί", είπε εκείνη φανερά ντροπιασμένη
"Αυτό δεσποινίς κανονίζεται. Εγω και οι συνεργάτες μου θα σας καλύψουμε όλα τα έξοδα, τα εισιτήρια, την παραμονή, και ελπίζω να μην υπάρξει επιστροφή. Έτσι και αλλιώς, έχουμε budget απο την ομάδα για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οπότε, να σας περιμένω;" την ρώτησε.
"Φυσικά! Θα έρθω με το πρώτο αεροπλάνο που θα βρω", είπε εκείνη
"'Όμορφα", απάντησε ο Αλεξάνδρου. "Θα επικοινωνήσουμε όταν φτάσετε στη Λισαβόνα, θα φροντίσω να σας περιμένει αυτοκίνητο για να σας φέρει στο Εστορίλ".

Αφου τον ευχαρίστησε, η Χριστίνα έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε έξω απο το παράθυρο με ένα τεράστιο χαμόγελο στο χλωμό πρόσωπό της.
¨"Επιτέλους", είπε καθώς ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. "Το περίμενα πως και πως"

to be continued
LarrytheCoach
Trialist
Trialist
Posts: 2
Joined: Sat Oct 17, 2015 9:06 pm
Football Manager της ομάδας: Estoril
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Άφιξη, φιλικά και πρώτα επίσημα παιχνίδια

Εστορίλ
Image

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, που η Χριστίνα σχεδόν δεν κατάλαβε για πότε έφτασε στο Εστορίλ, την ζεστή πόλη στην νότια Πορτογαλία. Στο αεροπλάνο σχεδίαζε ξανά και ξανά τον λόγο της, το τι θα έλεγε, τι θα απαντούσε....είχε άγχος, αλλά όχι τόσο ώστε να την έκανε να χάσει το θάρρος της. Όταν έφτασε στην Λισαβόνα, ένα μαύρο αυτοκίνητο την περίμενε, και την οδήγησε στο Εστορίλ. Εκεί, στα γραφεία της ομάδας, την περίμενε ενας βλοσυρός άντρας, μέσης ηλικίας, και ένας νεότερος του, και οι δύο Πορτογάλοι. Ήταν οι Thiago Ribeiro και Mario Branco, πρόεδρος της ομάδας, και τεχνικός διευθυντής αντίστοιχα.

"Καλησπέρα δεσποινίς, ονομάζομαι Thiago Ribeiro και είμαι ο Πρόεδρος της Estoril Fc. Kαλως ήρθατε στην Πορτογαλία. Απο εδώ ο Mario Branco, τεχνικός διευθηντής". Ο νεότερος άντρας της έκανε ένα νεύμα με το κεφάλι, χωρίς να έχει ιδιαίτερη όρεξη. Και οι δύο τους φαίνονταν ιδιαίτερα προβληματισμένοι.
"Χαίρομαι που σας γνωρίζω", είπε η Χριστίνα. "Ελπίζω να καταφέρω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σας"
"Για αυτό θα ήθελα να σας μιλήσω", είπε ο Ribeiro. "Βλέπετε, δεν έχετε ιδιαίτερη εμπειρία, και η Estoril ψάχνει κάποιον που θα την πάει ένα βήμα παραπέρα. Αν και οι βαθμοί σας απο την ακαδημία ειναι εξαιρετικοί, νομίζω οτι παίρνουμε ένα μεγάλο ρίσκο με την πρόσληψη σας, και καλό θα είναι να μας το ξεπληρώσετε με αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο"
"Θα βάλω τα δυνατά μου κύριε Ribeiro. Είναι μια τεράστια ευκαιρία για εμένα, και δεν θα την αφήσω να πάει χαμένη". Η Χριστίνα φαινόταν πανέτοιμη, και αυτό το ένιωθαν και στην αύρα της οι δύο άντρες.
"Όμορφα. Όσον αφορά την ομάδα τώρα. Εγώ ειμαι το αφεντικό, και ο κύριος Branco ο προϊστάμενος σου. Καθώς αυτή η χρονιά θα ειναι δοκιμαστική για εσένα, δεν θα έχεις κανέναν λόγο στις μεταγραφές της ομάδας. Οποιος παίκτης ειναι να έρθει, θα τον φέρει ο Branco. Δεκτόν;"
"Κατανοητό, κύριε Πρόεδρε". Η Χριστίνα απο μέσα της έβριζε και έβραζε, αλλά ήξερε οτι δεν έπρεπε να χαλάσει την καλή εικόνα που είχε δημιουργήσει.
"Χαίρομαι. Το προσωπικό θα σε ξεναγήσει στους χώρους και το γήπεδο. Οτι χρειαστείς, ο Branco θα ειναι δίπλα σου να σου το παρέχει. Καλή επιτυχία, νεαρή".

Στην Χριστίνα δεν πήρε πολλές μέρες για να κατατοπιστεί. Ο Branco όντως την βοήθησε τις πρώτες μέρες, αλλά και η ίδια με την περιέργεια της, άρχισε να μαθαίνει όχι μόνο τα κατατόπια των εγκαταστάσεων, αλλά και την πόλη με τα εστιατόριά της, τις καφετέριες της και τα όμορφα πάρκα της. Ωστόσο, καθώς οι περισσότερες μέρες της αφιερώνονταν στην προπόνηση των παικτών της, κάποιοι απο τους οποίους ήταν μεγαλύτεροι απο την ίδια ηλικιακά, ήξερε οτι η ξεγνοιασιά της δεν θα κρατούσε πολύ, καθώς θα έπρεπε να αποδεικνύει τις ικανότητές της κάθε φορά, σε κάθε αγώνα.


Πως θα παίζει η ομάδα
Image
Ανοιχτό σύστημα, για γρήγορο ποδόσφαιρο. Μεταγραφές δεν έγιναν, καθώς η Estoril ειναι χάλια οικονομικά, και ο Branco δεν μπόρεσε να μας φέρει κανέναν ποδοσφαιριστή. Η Χριστίνα θα δουλέψει με ότι έχει στην κατοχή της.

Το δυναμικό μας
Image
Ταλέντο; Άπειρο. Μπορεί να μην κάναμε μεταγραφές, αλλά η Εστορίλ έχει πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, και πιστεύω οτι θα τα πάμε πολύ καλά στο πρωτάθλημα αλλά και στην Ευρώπη.

"Δείγμα γραφής

Image

Η Χριστίνα ήταν ευτυχισμένη. Ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έκανε μια τέτοια αρχή στην Εστορίλ. Τα φιλικά του καλοκαιριού πήγαν καταπληκτικά, στην συνέχεια ξεκίνησε το πρωτάθλημα, όπου Penafiel, Braga, Vicente δεν μπορούσαν να σταματήσουν τους παίκτες της, τα αγόρια της, και στην συνέχεια ήρθαν τα ματς με την Πόρτο, την Μπενφίκα και την Σλόβαν Μπρατισλάβα. Νικώντας τις δύο μεγαλύτερες ομάδες της Πορτογαλίας, η Χριστίνα άρχισε να κάνει το όνομά της να ακούγεται στα μέσα αθλητικής ενημέρωσης της Πορτογαλίας. Η Estoril είχε κάνει εκπληκτική αρχή στο πρωτάθλημα. Αλλά το πιο σημαντικό ηταν οτι το κλίμα στα αποδυτήρια ηταν εξαιρετικό. Οι παίκτες της την αγαπούσαν και έπαιζαν για αυτή μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα.


Αλλά και έξω απο το γήπεδο, ο κόσμος άρχισε να την αγκαλιάζει. Το Εστορίλ ηταν πολύ ζεστή πόλη, με χαμογελαστούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχαναν ευκαιρία να μιλάνε μαζί της, τόσο για την ομάδα όσο και για την πόλη. Τον λίγο καιρό που είχε περάσει, η Χριστίνα ένιωθε αυτό τον τόπο σπίτι της. Απο τότε που σκοτώθηκαν οι γονείς της δεν είχε καταφέρει να νιώσει χαρούμενη, αλλά τώρα, με την ομάδα σε πολύ καλή κατάσταση, και μια πόλη που είχε αρχίσει να την αγαπάει, όλα φαίνονταν δυνατά για την συνέχεια......
Post Reply

Return to “Rest of the World”