Spoiler: show
Αθήνα, Μάιος 2015
Το ραδιόφωνο έπαιζε ισπανική μουσική εκείνο το ζεστό πρωινό του Μαΐου, ενώ ο καφές απο την μηχανή, έκανε το σπίτι της Χριστίνας να μυρίζει καραμέλα. Η ίδια είχε ξυπνήσει όπως πάντα προβληματισμένη. Τα χρήματα που είχε κληρονομήσει απο τους γονείς της, ίσα ίσα της έφτασαν για να τελειώσει την προπονητική σχολή στην Ισπανία και να αγοράσει το σπίτι στην Αθήνα. Ήθελε, χωρίς επιτυχία, να βρει μια δουλειά στην Ελλάδα, και για αυτό είχε επενδύσει χρόνο και χρήμα στην Αθήνα. Ωστόσο, το τελευταίο email που της είχε έρθει απο μια τοπική ομάδα, παρόλο που ήταν ευγενικό, τις ξεκαθάριζε οτι η ομάδα δεν θα εμπιστευόταν μια γυναίκα για προπονήτρια.
"Κλασικά", σκέφτηκε η Χριστίνα, καθώς έκλεινε το email, πίνοντας άλλη μια γουλιά απο τον καφέ της. "Για να δούμε τι μας έχει μείνει", είπε, και άνοιξε το web banking της. "Μάλιστα", ψιθύρισε θλιμμένη, "1.200 ευρώ και μετά τέλος". Δούλευε ήδη σε μια γειτονική καφετέρια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στην δύσκολη ζωή που την περίμενε στην Ελλάδα, χωρίς μια επιπλέον δουλειά. Πέρασε τις επόμενες τέσσερις ώρες στέλνοντας βιογραφικά, αν και ήξερε απο τώρα οτι το πιθανότερο ήταν να μην έβρισκε κάτι.
Αθήνα, αρχές Ιουνίου 2015
Το τηλέφωνο της Χριστίνας χτύπησε ανυπόμονα. Η ίδια, καθώς δεν είχε ξυπνήσει ακόμη καλά καλά, το σήκωσε και απάντησε νυσταγμένα.
"Παρακαλώ"
"Η Κυρία Χριστίνα Δημητρίου;", ρώτησε μια αντρική φωνή απο την άλλη μεριά της γραμμής. Φαινόταν σαν να έπαιρνε απο μακριά
"Μάλιστα, η ίδια"
"Κυρία Δημητρίου, το όνομα μου ειναι Χριστόφορος Αλεξάνδρου, και είμαι συνεργάτης της προπονητικής ακαδημίας απο την οποία αποφοιτήσατε πέρυσι"
Τα μάτια της Χριστίνας άνοιξαν απότομα.
" Πλάκα μας κάνεις πρωί πρωί ρε φίλε;" του είπε, σαν να μην μπορούσε να το πιστέψει.
"Δεσποινίς, ακούστε με σας παρακαλώ, δεν έχουμε πολύ χρόνο. Αυτή την στιγμή, βρίσκομαι στο εξωτερικό, καθώς μια ομάδα με κάλεσε να τους βρω προπονητή. Συνομίλησα με τους υπεύθυνους της ακαδημίας, που μου έδωσαν τους τίτλους σπουδών σας"
"Δηλαδή, μου λες οτι μου βρήκες δουλειά;" είπε η Χριστίνα αναπηδώντας ολόκληρη.
"Λέω οτι θα μπορούσα να σας βρω δουλειά σε αυτή την ομάδα, δεσποινίς" είπε ο Αλεξάνδρου με εναν χαρούμενο τόνο, καθώς κατάλαβε οτι η μικρή περίμενε πως και πως μια τέτοια εξέλιξη.
"Και ποια ομάδα είναι;" ρώτησε η Χριστίνα
" Η ομάδα ειναι η Εστορίλ, στην Πορτογαλία. Θα χρειαστεί ωστόσο να μεταβείτε άμεσα εδώ για την συνέντευξη. Και σήμερα ακομη αν καταφέρετε να ξεκινήσετε, θα μας βόλευε αφάνταστα.
"Nα, ξέρετε..." είπε η Χριστίνα κάπως διστακτικά.
"Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;"
"Δεν έχω τα χρήματα για να έρθω μέχρι εκεί", είπε εκείνη φανερά ντροπιασμένη
"Αυτό δεσποινίς κανονίζεται. Εγω και οι συνεργάτες μου θα σας καλύψουμε όλα τα έξοδα, τα εισιτήρια, την παραμονή, και ελπίζω να μην υπάρξει επιστροφή. Έτσι και αλλιώς, έχουμε budget απο την ομάδα για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Οπότε, να σας περιμένω;" την ρώτησε.
"Φυσικά! Θα έρθω με το πρώτο αεροπλάνο που θα βρω", είπε εκείνη
"'Όμορφα", απάντησε ο Αλεξάνδρου. "Θα επικοινωνήσουμε όταν φτάσετε στη Λισαβόνα, θα φροντίσω να σας περιμένει αυτοκίνητο για να σας φέρει στο Εστορίλ".
Αφου τον ευχαρίστησε, η Χριστίνα έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε έξω απο το παράθυρο με ένα τεράστιο χαμόγελο στο χλωμό πρόσωπό της.
¨"Επιτέλους", είπε καθώς ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. "Το περίμενα πως και πως"
to be continued