H Τορίνο είναι μια ομάδα που στο μυαλό των νεαρότερων γενεών είναι απλά η συμπολίτισσα της Juventus, είναι μια ομάδα "ασανσέρ" που δεν θα πόνταρε κανείς υπέρ της παρά μόνο ως φαβορί υποβιβασμού. Κι όμως αυτή η ομάδα έχει διπλάσιες και τριπλάσιες κατακτήσεις τίτλων από ομάδες που έφτασαν να θεωρούνται από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του σύγχρονου ιταλικού ποδοσφαίρου. Ο σύλλογος κέρδισε το προσωνύμιο Il Grande Torino με τις τεράστιες επιτυχίες της ομάδας κατά την δεκαετία του '40 και την κατάκτηση 5 τίτλων. Εκτός από τον αριθμό των τίτλων, η ομάδα παίζοντας 4-2-4 έσπασε πολλά ρεκόρ που ακόμα και 70 χρόνια μετά είναι αξεπέραστα. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι βασικοί παίχτες της εθνικής Ιταλίας εκείνη την περιόδο ήταν κατά μεγάλο ποσοστό οι βασικοί της Τορίνο. Η κάμψη και το τέλος εκείνης της σπουδαίας ομάδας δεν ήρθε ποτέ μέσα στους αγωνιστικούς χώρους αλλά σε έναν λόφο λίγο έξω από την πόλη του Τορίνο.
To στάδιο της μεγάλης εκείνης ομάδας είναι το στάδιο που χρησιμοποιεί η ομάδα και στην σύγχρονη εποχή της. Θα προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε ότι το πρώτο όνομα του ήταν "Stadio Municipale Benito Mussolini" και θα το θυμόμαστε ως "Comunale" από την 2η χρονικά ονομασία του ως "Stadio Comunale Vittorio Pozzo" ή ως Olimpico όπως λέγεται μετά την ανακαίνιση και χρήση του ως βασικό στάδιο για τους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες του 2006. Από το 1990 έως το 2006 χρησιμοποιούσε το Stadio delle Alpi μαζί με την Juventus όμως αυτό αποδείχθηκε ένα "ψυχρό" στάδιο που υστερούσε των βασικών στοιχείων που χρειάζεται ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Οπότε και οι δύο ομάδες επεστρεψαν στο ανακαινισμένο πλέον Olimpico με την Juventus να χτίζει δικό της γήπεδο στον χώρο του delle Alpi και την Τορίνο να διατηρεί πλέον το δικαίωμα να αγοράσει το Olimpico.
Σαν μια ιταλική ομάδα που σέβεται τον εαυτό της, η Τορίνο έχει ως rivals έναν μεγάλο αριθμό ομάδων, έχει και μερικά χρέη και επίσης έχει και ποινή αφαίρεσης 1 πόντου λόγω εμπλοκής σε στημένα! Ο 1 πόντος είναι σχετικά μεγάλο βάρος για μια ομάδα που μπαίνει στο πρωτάθλημα με στόχο την παραμονή.
Σε πρώτη φάση, φαίνεται ότι η διοίκηση δίνει "ψίχουλα" όμως η ομάδα ξοδεύει μόλις 18 εκατομμύρια ευρώ σε μισθούς οπότε έχουμε περίπου 7-8 εκατομμύρια για ξόδεμα. Όχι και άσχημα για μια ομάδα που θα πρέπει απλά να τερματίσει πάνω από την 17η θέση. Με αυτό το ποσό θα πρέπει να έρθει ένας καλύτερος βοηθός προπονητή και σίγουρα ένα ανώτερο physio staff. Ο τεχνικός διευθυντής Giacomo Ferri είναι εξαιρετικός στις προσλήψεις, όπως επίσης και στις πωλήσεις παιχτών. Με την εξαίρεση της πρόσληψης του Angelo Antenucci ως προσωπικού βοηθού, θα πρότεινα να αφήσετε τους παραπάνω τομείς στην ευθύνη του Ferri και έπειτα να επικεντρωθείτε στην διαχείριση του υλικού της ομάδας.
Σε πρώτη φάση, φαίνεται ότι το ρόστερ της ομάδας δεν έχει κάποια μεγάλη έλλειψη και είναι αρκετά ισορροπημένο. Μπορεί να προσαρμοστεί σε πολλά διαφορετικά σχήματα, ακόμα και σε αυτά που χρησιμοποιούν AMC μιας και οι Stevanovic και Bakic μπορούν να καλύψουν με επιτυχία αυτή την θέση.
Σε δεύτερη ανάγνωση όμως το ρόστερ είναι από τα κατώτερα της κατηγορίας οπότε όποιο σχήμα κι αν επιλέξουμε για την τακτική μας, αυτή θα έχει μια πιο "σφιχτή" προσέγγιση στον τρόπο ανάπτυξης της ομάδας.
Τερματοφύλακες
- Jean-Francois Gillet: O βασικός τερματοφύλακας της ομάδας. Δεν θα κρεμάσει ποτέ την ομάδα αλλά δεν θα βγάλει και τα άπιαστα. Είναι μια σίγουρη λύση και θα είναι αναντικατάστατος μέχρι να βρεθεί κάποιος ελεύθερος ή φθηνός πρωτοκλασσάτος τερματοφύλακας σε επόμενες χρονιές.
- Ferdinando Coppola: Είναι τιμωρημένος, λόγω εμπλοκής σε "στημένα", για 6 μήνες, έχει συμβόλαιο 12 μηνών και εν τέλει δεν είναι και ιδιαίτερα καλός. Συνεπώς θα είναι λύση πάγκου για το 2ο μισό της πρώτης χρονιάς.
- Matteo Ruffinatti: Υπερβολικά νέος για να μπορεί να στηριχθεί η ομάδα πάνω του. Ένας assistant με καλύτερο JPP θα του έδινε περισσότερα αστεράκια στο potential. Θα χρειαστεί tutoring από τον Gillet και ίσως αποδειχθεί μια πολύ καλή μελλοντική λύση ακόμα και για βασικός.
Συνολικά οι τερματοφύλακες είναι σχετικά καλοί σε σχέση με το επίπεδο της ομάδας. Θεωρητικά μπορούν να σταθούν στην ομάδα μέχρι αυτή να πάρει κάποιο ευρωπαϊκό εισητήριο. Από εκεί και έπειτα θα χρειαστούν καλύτεροι παίχτες.
Αμυντικοί
DC
- Angelo Ogbonna: Ο Ογκμπόννα ήταν μέλος της εθνική Ιταλίας που κατέλαβε την 2η θέση στο euro 2012. Tην συμμετοχή του την κέρδισε αγωνιζόμενος με την Τορίνο στην Serie B, οπότε καταλαβαίνουμε ότι είναι ο καλύτερος παίχτης της ομάδας.
- Matteo Darmian: Ο 22χρονος έχει ακόμα περιθώρια εξέλιξης αλλά θα πάρει την φανέλα βασικού σπίτι του από το πρώτο φιλικό. Μπορεί να βοηθήσει και στα δεξιά.
- Kamil Glik: Άσημος Πολωνός αλλά αξιόπιστη λύση.
- Guillermo Rodriguez: Ο Ουρουγουανός δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. Έχει συμβόλαιο ενός έτους και θα είναι μια καλή λύση στον πάγκο μέχρι να αποδεσμευτεί το καλοκαίρι του 2013.
- Valerio Di Cesare: Εδώ θα φανεί η ικανότητα του Giacomo Ferri στις πωλήσεις. Ο συγκεκριμένος παίχτης δεν έχει κάτι να προσφέρει και καλύτερα να πωληθεί εξαρχής.
DR
- Danilo D'Ambrosio: Το τίμιο δεξί μπακ που τείνουν να έχουν όλες οι ομάδες. Δεν θα κάνει την διαφορά ποτέ αλλλά δεν θα κρεμάσει και την ομάδα ποτέ. Μπορεί να παίξει όλη την πλευρά μόνος του.
- Salvatore Masiello: Ίταλος που σέβεται τον εαυτό του. Έφυγε από την προηγούμενη του ομάδα αφού είχε στείλει έναν συμπαίχτη του στο νοσοκομείο για 40 ράμματα σημαδεύοντας τον με ένα πιάτο. Θα κάνει ότι του ζητηθεί στο γήπεδο, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Μπορεί επίσης να παίξει όλη την πλευρά.
- Pablo Caceres: Άλλος ένας τίμιος μπακ. Θα βοηθήσει όταν χρειαστεί και οτάν στο μέλλον βρεθεί ένας καλύτερος αριστερός μπακ για την ομάδα τότε θα είναι ο πρώτος που θα φύγει για να αδειάσει χώρος.
Συνολικά, η αμυντική γραμμή της Τορίνο είναι από τις χειρότερες της κατηγορίας. Θα πρέπει η τακτική να καλύπτει αυτές τις αδυναμίες και η αμυντική προσέγγιση να στηριχτεί στους πολύ καλούς σέντερ μπακ που σώζουν τα προσχήματα.
Μέσοι
DM/MC/ΑΜC
- Giuseppe Vives: Έργατης. Θα έχει σημαντικό ρόλο αλλά δεν θα είναι και αναντικατάστατος.
- Marko Bakic: O καλύτερος κεντρικός σε ταλέντο αλλά υστερεί σε εμπειρίες που στο ιταλικό πρωτάθλημα είναι σημαντικότατες. Έμπειρα χαφ των αντιπάλων μπορούν να τον καταπιούν αλλά αξίζει να στηριχθεί. Οι χαφ που έχουμε μπορούν να τον "προστατέψουν" αφήνοντας να ξεδιπλώσει το ταλέντο του.
- Alessando Gazzi: Σκυλί του πολέμου. Ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένας παίχτης σαν το Bakic δίπλα του. Θα είναι ένας από τους παίχτες που όσο έχουν καλό condition δεν θα βγαίνουν από την 11άδα.
- Μatteo Brighi: Δεν είναι σίγουρα ball winning. Είναι κυρίως deep lying playmaker και ίσως ο μόνος παίχτης που είναι αρκετά καλός δημιουργικά στην ομάδα. Για αυτό τον λόγο η παρουσία του θα αποδειχθεί "καταλύτης" για οποιαδήποτε τακτική και αν επιλεγεί.
- Migjen Basha: Είναι ένα επίπεδο κάτω από τους άλλους κεντρικούς. Θα ξεκινάει συνήθως από τον πάγκο προσφέροντας πολύτιμες βοήθειες όταν υπάρχει πρόβλημα με κάποιους από τους κεντρικούς μας.
- Alen Stevanovic: Είναι περίπτωση Bakic αλλά πιο έμπειρος καθότι είναι και 3 χρόνια μεγαλύτερος. Η φυσική του θέση είναι στα πλάγια και είναι περισσότερο attacking midfielder παρά κεντρικό χαφ. Όμως είναι ο παίχτης που θα παίζει στον ρόλο του Bakic όταν αυτός θα πρέπει να μείνει εκτός. Μπορεί να καλύψει τρύπες ακόμα και σαν επιθετικός αν χρησιμοποείται trequartista. Αν βρεθεί το κουμπί του τότε θα αποδειχθεί ένας από τους καλύτερους παίχτες της ομάδας. Αν όχι τότε θα είναι μια αλλαγή πολυτελείας.
- Valter Birsa: Είναι παρόμοια περίπτωση με τον Stevanovic αλλά δεν ανήκει στην ομάδα. Περισσότερο θα καλύψει τρύπες στον άξονα παρά στην φυσική του θέση.
Μ/ΑΜR
- Μario Santana: O καλύτερος παίχτης γραμμής της ομάδας. Θα είναι βασική επιλογή είτε παίζουμε με ΜR είτε με AMR. Λογικά η Νάπολι θα τον δώσει εύκολα και μετά το τέλος του δανεισμού του.
- Alessio Cerci: Δεν είναι κακός αλλά σίγουρα δεν είναι παίχτης για 4 αστεράκια. Τα mental του είναι τραγικά. Μπορεί να βοηθήσει σε διάφορους ρόλους στις θέσεις των μεσοεπιθετικών. Όταν στο τέλος της χρονιάς έρθει η ώρα να αποφασιστεί η συνιδιοκτησία του τότε δεν θα έδινα και πολλά λεφτά.
- Βarreto/Dolly Menga: Δεν θα περιμένουμε πολλά από αυτούς στην θέση του δεξιού εξτρέμ. Αν αντιμετωπίσουμε πολλά προβλήματα τραυματισμών τότε θα μπορούσαν να βοηθήσουν σαν inside forwards.
Μ/ΑΜL
- ML:Αν χρησιμοποιηθεί τακτική που απαιτεί ml τότε ο Masiello είναι η λύση.
- ΑΜL: Σε τακτικές που απαιτείται πιο επιθετικογενής λύση θα μοιραστούν την θέση οι Cerci και Stevanovic ανάλογα τις απαιτήσεις του κάθε αγώνα.
Στο κέντρο η ομάδα έχει προβλήματα, ειδικά στο δημιουργικό κομμάτι. Οι καλοί μεσοπιθετικοί μας είναι οι δύο πιο άπειροι παίχτες της ομάδας οπότε θα πρέπει να καμουφλαριστούν αυτές οι αδυναμίες και σε μεγάλο βαθμό να βασιστούμε στους εργατικούς παίχτες μας.
Επιθετικοί
- Rolando Bianchi: O αρχηγός και καλύτερος επιθετικός της ομάδας. Είναι επιθετικός παλαιάς κοπής, δηλαδή μην περιμένετε δημιουργία, κινήσεις χωρίς την μπάλα,τρίπλες και άλλα τέτοια. Θα παίξει 40 ματς μέσα στην χρονιά, στα 15 θα είναι άφαντος, στα υπόλοιπα όμως θα πάρει την μπάλα 30 φορές σε θέση βολής και θα βάλει 25 γκολ. Επειδή είναι ψυχάρα θα ανανεώσει το συμβόλαιο του με λιγότερα λεφτά.
- Nathan Kabalese: Δεν θεωρώ ότι έχει τόσο μεγάλο ταλέντο όσο πιστεύει ο assistant. Θα πρέπει να του δωθούν ευκαιρίες και ανάλογα την εξέλιξη σε κάθε save θα πρέπει να πάρετε την απόφαση αν θα τον κρατήσετε.
- Jonathas: Καλός παίχτης αλλά πάλι λίγο υπερτιμημένος από τον βοηθό. Η ρήτρα του στα 2,4 εκατομμύρια δεν είναι μεγάλη αλλά δεν είναι και λίγα λεφτά για μια ομάδα σαν την Τορίνο. Βλέποντας πως αποδίδει στην τακτική που επιλέξατε θα πρέπει να αποφασίσετε αν θα μείνει.
- Barreto: Είναι ο πιο γρήγορος επιθετικός στην ομάδα και έχοντας καλή τρίπλα και flair, είναι ο παίχτης που ταιριάζει περισσότερο για παρτενέρ του Bianchi.
- Ricardo Meggiorini: O πιο πολυδιάστατος επιθετικός της ομάδας, όχι όμως και ο καλύτερος. Μπορεί να προσαρμοστεί σε όποιον ρόλο του ζητηθεί οπότε αποτελεί και μια καλή αλλαγή.
- Dolly Menga: Είναι ο 6ος καλύτερος επιθετικός της ομάδας, άρα ακόμα και με 3 φορ περιοχής να παίζετε τότε πάλι δεν θα πάρει αρκετές συμμετοχές. Ο μισθός του δεν είναι βάρος για την ομάδα οπότε δεν χρειάζεται να επιλέξουμε το terminate loan.
Η επιθετική γραμμή είναι αρκετά καλή για τα δεδομένα της ομάδας. Αν το κακό δημιουργικά κέντρο καταφέρει να τροφοδοτήσει τους επιθετικούς σωστά τότε η εύκολη παραμονή στην κατηγορία θα είναι σίγουρη.
Τακτική
Το ρόστερ, όπως έχει ειπωθεί, είναι φτωχό δημιουργικά οπότε ό,τι σχηματισμό και αν επιλέξετε, η φιλοσοφία της τακτικής θα πρέπει να είναι very rigid ή έστω rigid. Το direct passing επίσης μοιάζει μονόδρομος. Το stamina της ομάδας είναι σχετικά καλό οπότε μπορείτε να εφαρμόσετε πίεση ψηλά.
Από εκεί και πέρα, η επιλογή του σχήματος είναι ευχάριστος πονοκέφαλος. Ο Μπιάνκι όσο καλός και αν είναι, είναι ένας μονοδιάστατος παίχτης άρα καλό είναι να παίζει δίπλα του και ένας 2ος επιθετικός. Η τάση στην Ιταλία είναι η χρησιμοποίηση του 3-5-2 που αν εφαρμοστεί σωστά τότε είναι μια τακτική που μπορεί να επιβληθεί σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Για τους πιο ρομαντικούς, η επιλογή ενός 4-2-4 όπως η Τορίνο της δεκαετίας του '40 ίσως είναι μια ενδιαφέρουσα επιλογή. Βέβαια είναι αδύνατο να παίξει τόσο επιθετικά το τωρινό ρόστερ αλλά ένα σχήμα σαν το 4-2-2-2 ή το 4-4-2 με επιθετικογενή εξτρέμ είναι καλές προσαρμογές στο ιστορικό εκείνο σχήμα. Προσωπικά κατέληξα σε ένα 3-5-2.
Σκόπος της τακτικής είναι να δημιουργεί 2 ζώνες άμυνας με τα έμπειρα χαφ της ομάδας να δημιουργούν την πρώτη ζώνη στον χώρο της γραμμής του κέντρου και τους 3 σέντερ μπακ να κρατάνε την 2η γραμμή άμυνας λίγο έξω από την περιοχή. Ανάμεσα σε αυτούς ο deep lying playmaker λειτουργεί σαν λίμπερο της μεσαίας γραμμής καλύπτοντας της τρύπες που δημιουργούν οι αντίπαλοι. Από τους επιθετικούς περιμένουμε απλά μια υποτυπώδη πίεση ώστε τα αντίπαλα μπακ να μην έχουν καλές συνθήκες όταν πασάρουν με συνέπεια να δίνουν την ευκαιρία για κλεψίματα στο κέντρο μας. Στην επίθεση, όλη η υπόθεση είναι να φτάσει η μπάλα στον Μπιάνκι όταν αυτός είναι σε θέση βολής. Από εκεί και πέρα κάποια γκολ θα πάρουμε από τα ανεβάσματα των μέσων και τις ατομικές προσπάθειες του 2ου επιθετικού και κάποια από τα σέντερ μπακ και τον Μπιάνκι έπειτα από εκτελέσεις στημένων. Στα κόρνερ καλύτερος εκτελεστής είναι ο Σαντάνα ενώ στα φάουλ δεν έχουμε δυνατούς εκτελεστές. Στα πέναλτυ ο Μπιάνκι έχει 20 penalty taking.
Ενίσχυση
Τα χρήματα που είναι διαθέσιμα είναι περίπου 8 εκατομμύρια. 1 εξ αυτών θα πρέπει να υπολογιστεί για την άμεση ανανέωση του Ogbonna που αμοίβεται με μόλις 105 χιλιάδες ανά έτος.
Οι Bianchi, Masiello και παίχτες όπως Brighi,Santana που θα θέλουμε να κρατήσουμε μετά τους δανεισμούς δεν θα επιβαρύνουν επιπρόσθετα το wage budget αφού δεν ζητάνε παραπάνω από τα ήδη υπάρχοντα συμβόλαια όταν έρθει η ώρα να ανανεώσουν. Επίσης βλέπουμε ότι στο ρόστερ υπάρχουν πολλοί δανεικοί και παίχτες με συνιδιοκτησία. Είναι συχνό φαινόμενο για ιταλικές ομάδες να έχουν παίχτες με αυτούς τους τρόπους. Προσωπικά προσπαθώ να τους χρησιμοποιώ κυρίως για να έχω φθηνές λύσεις/μπαλώματα σε θέσεις και όχι τόσο για την απόκτηση βασικών στελεχών της 11άδας. Αν χρησιμοποιήσετε 4άδα στην άμυνα τότε θα χρειαστεί ένα δεξί μπακ ακόμα. Αν παίξετε με 3άδα στην άμυνα τότε ένας ακόμα κεντρικός αμυντικός είναι απαραίτητος. Ιδανικά ένας DRC θα βολεύει και τα δύο σχήματα. Αν επίσης χρησιμοποιήσετε 3 DM/MC τότε ένας ακόμα παίχτης σε αυτή την θέση θα είναι απαραίτητος. Στην επίθεση δεν είναι απαραίτητη κάποια μεταγραφή. Οι δανεικοί, όμως, είναι ένα ερωτηματικό οπότε μια πιο σίγουρη λύση για το rotation θα ήταν καλοδεχούμενη. Προσωπκά κατέληξα σε 3 κινήσεις, μία για κάθε γραμμή.
Για την άμυνα, ο Giuseppe Belusci με 4 εκατομμύρια. Για το κέντρο, δανεικός ο Beram Kayal για περίπου 1 εκατομμύριο και ρήτρα άλλα 4. Για την επίθεση, δανεικός -χωρίς καθόλου λεφτά σχεδόν αφού δεν υπολογίζεται από την Ίντερ- ο Tommaso Rochi.
Spoiler: show
Καλή επιτυχία