Μετά από έναν βάναυσο τραυματισμό στο γόνατο στα 24 μου ανακάλυψα ότι έχω δυσπλασία γονάτου από την μέρα που γεννήθηκα και έτσι αποφάσησα , μετά την αποκαρδιοτική ανακοίνωση που μου έκανε ο γιατρός μου ότι το ποδόσφαιρο σταματάει εδώ για εμένα , να υπηρετήσω αυτό τον χόρο του ποδοσφαίρου απο άλλο πόστο, έτσι πήγα και γράφτικά στην μεγάλη σχολή προπονητών του Buenos Aires και με τις ευλογίες του Hector Raul Cuper πήρα με το καλό το δίπλωμα μου σαν προπονητής τον Ιούνιο του 2011.
Αρχικά έγιναν συστάσεις απο τον μέντορα μου σε κάποιες ομάδες της Αργεντινής να μου δώσουν την ευκαιρία να ξεδιπλώσω το προπονητικό μου ταλέντο αλλά δυστιχός δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον από την χώρα που με μεγάλωσε και με αποθέωσε ως ποδοσφαιριστή, έτσι τέλη Ιουνίου κατί το ανέλπιστο συνέβη, ένας παλίος μου φίλος όπου μεγαλώσαμε μαζί στις ακαδημίες της Boca με πήρε τηλέφωνο να μου ανακοινώσει ότι η τωρινή του ομάδα ψάχνει καινούργιο προπονητή νέο με φιλοδοξίες και όρεξη για δουλειά. Έτσι εκείνος μαζί με έναν παλιό μου συμπαίχτη και τον Hector Raul Cuper πρότειναν εμένα μετά από αυτή την εισήγηση ο Πρόεδρος της ομάδας δέχτηκε να πάρει το ρίσκο και να με καλέσει στην Ιταλία για να έχουμε μια πρώτη επαφή (δεν αποκαλύπτω ακόμα τι που και πώς)
Η πρώτη επαφή με τον κύριο Enrico Preziosi έγινε 25-7-2011 στα γραφεία της ομάδας, η κουβέντα μας ήταν ολιγόλεπτη και περιεκτικότατη κατάλαβα ότι είδε στο πρόσωπο μου την δίψα μου για σοβαρή δουλειά και μου είπε : Κύριε Costanzo Louvromacho θα σας πρότεινα να αρχίσετε να ψάχνετε σπίτι κοντά στις προπονητικές εγκαταστάσεις! Δώσαμε τα χέρια και αποχαιρετιθήκαμε περιμένοντας με να πιάσω δουλειά άμεσα. Μέσα στην χαρά μου πήρα τηλέφωνο να ευχαριστήσω τον μέντορα μου [Hector Raul Cuper] και μετά πήρα τηλεφωνο τους φίλους μου να τους ανακοινώσω ότι πλέον θα είμαι ο προπονητής τους, Lucas Pratto και Rodrigo Palacio.
Forca Genoa!
χάσαμε τον αγαπητό μας Jalil πήγε στην Catania τελικά.
