πολύ μου αρέσουν αυτά τα παιχνίδια. η ομάδα θα ανέβει. τα λαμόγια θα ψοφήσουν.
IL VECCHIO AMICO
-
uptight
- Indispensible
- Posts: 1777
- Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
- Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
- Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
- Location: Πειραιάς
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
ηρωικό! πολύ μου αρέσουν αυτά τα παιχνίδια.
η ομάδα θα ανέβει. τα λαμόγια θα ψοφήσουν.
πολύ μου αρέσουν αυτά τα παιχνίδια. η ομάδα θα ανέβει. τα λαμόγια θα ψοφήσουν.
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
-
uptight
- Indispensible
- Posts: 1777
- Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
- Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
- Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
- Location: Πειραιάς
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
πάντως το site της Catania δεν είναι τόσο χάλια όσο το περιγράφεις. εκείνο που με εκπλήσσει είναι ότι από τους παίκτες που έχεις εσύ ελάχιστοι έχουν μείνει στο ρόστερ! φαίνεται ότι ΟΝΤΩΣ η ομάδα ξεπουλάει τους καλούς της παίκτες με ύποπτους σκοπούς και προθέσεις για τη διάθεση των χρημάτων... 
από τη βασική σου ομάδα μόνο ο τερματοφύλακας (class of '71
) και ο αμυντικός Biancο έχουν μείνει... 
από τη βασική σου ομάδα μόνο ο τερματοφύλακας (class of '71
) και ο αμυντικός Biancο έχουν μείνει... I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
[quote="uptight"]πάντως το site της Catania δεν είναι τόσο χάλια όσο το περιγράφεις. εκείνο που με εκπλήσσει είναι ότι από τους παίκτες που έχεις εσύ ελάχιστοι έχουν μείνει στο ρόστερ! φαίνεται ότι ΟΝΤΩΣ η ομάδα ξεπουλάει τους καλούς της παίκτες με ύποπτους σκοπούς και προθέσεις για τη διάθεση των χρημάτων...
από τη βασική σου ομάδα μόνο ο τερματοφύλακας (class of '71 ) και ο αμυντικός Biancο έχουν μείνει... [/quote]
Οχι, για να μη με λέτε φαντασιόπληκτο!!
Εννοια σου, και τα κατεστημένα κάποια στιγμή σπάνε
από τη βασική σου ομάδα μόνο ο τερματοφύλακας (class of '71
) και ο αμυντικός Biancο έχουν μείνει... [/quote]Οχι, για να μη με λέτε φαντασιόπληκτο!!
Εννοια σου, και τα κατεστημένα κάποια στιγμή σπάνε
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
Η ανάπαυση των πoλεμιστών
Το παιχνίδι με την Μόντενα είχε πραγματικά εξαντλήσει την ομάδα του, κι έτσι, ο Ατζιάρας ήταν ευγνώμων που το επόμενο παιχνίδι δεν ήταν μεσοβδόμαδα, μα την επόμενη Κυριακή, και μάλιστα με αντίπαλο την «βατή Κροτόνε. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς τοπικό ντέρμπι, μιας και οι δύο πόλεις, δεν απείχαν μακριά η μία από την άλλη. Γεωγραφικά όμως, διότι βαθμολογικά, η Κροτόνε βρισκόταν στο βάραθρο της 21 ης θέσης, και ήδη από τώρα, αρχές Δεκέμβρη, πολλοί της κουνούσαν ήδη μαντίλι…
Το θέμα του Φιρμάνι ήδη θεωρείτο λήξαν, μιας και ο παίχτης ήδη, μετά την δήλωση του προπονητή του ότι, αν υπάρξουν αγοραστές, θα πωληθεί, είχε επιστρέψει με περισσό ζήλο στις προπονήσεις: ερχόταν μεταγραφική περίοδος, βλέπετε! Χωρίς να θέλει να τον απασχολήσει αυτή τη στιγμή η μαύρη ‘1η Ιανουαρίου που πλησίαζε, ετοίμαζε την ομάδα του όσο πιο απερίσπαστος μπορούσε για τους αγώνες της συνέχειας.
Η βροχερή Κυριακή της 12ης Δεκεμβρίου, θα έπρεπε να είναι μια γιορτή, ή έστω ένα εύκολο απόγευμα για τους γηπεδούχους. Όμως φαίνεται πως η φιλοξενούμενη ομάδα, κατέβηκε χωρίς άγχος, και αποφάσισε να τιμήσει τον θεσμό του «τοπικού ντέρμπι» όσο καλύτερα μπορούσε!
Σίγουρα το γκολ στο 18’ από τον Μπρούνο, πίστευαν πως θα έλυνε όλα τα προβλήματα:Ο έτερος υποψήφιος προς αποχώρηση(αν λάβει κανείς τα δημοσιεύματα για τα μάτια που τον παρακολουθούσαν…), με κεφαλιά από κόρνερ του Μεσσέρα, έγραψε το 1-0, που συνήθως, ήταν προσκλητήριο για πάρτι μέσα στο «Άντζελλο Μασιμίνο». Συνήθως.
Θα μπορούσαν να έχουν μπεί και άλλα γκολ στα αμέσως επόμενα λεπτά-στο 21’ με τον Μπρούνο και πάλι, και στο 23’ με ωραίο σουτ του Φιρμάνι. Όμως τα χαμόγελα στράβωσαν στο 31’, όταν ο Γκριέκο, πάσαρε στον Ταραντίνο, και αυτός αποφάσισε με κινηματογραφικό τρόπο να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Παντανέλλι. 1-1, και το προβάδισμα είχε πεταχτεί στα σκουπίδια…
Το ημίχρονο τελείωσε χωρίς κάποια αξιόλογη ευκαιρία, και στα αποδυτήρια, ο Έλληνας προπονητής ζήτησε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση. Και την είχε σε μεγάλο βαθμό από τους παίκτες του στην επανάληψη. Βλέποντας τον πίνακα του γηπέδου οι παίκτες του, αποφάσισαν να επαναφέρουν γρήγορα την τάξη που είχε διαταραχτεί.:παρόλο που οι ευκαιρίες υπήρξαν στις αρχές της επανάληψης, ήταν οι ίδιοι οι Κροτονέζοι που δώσανε την λύση-με την παλιά, δοκιμασμένη συνταγή της ανατροπής στην περιοχή… Στο 55’ λοιπόν, ο Φεράντε, που χρωστούσε μια επιτυχημένη εκτέλεση, δεν χάλασε χατίρι, κι έκανε το 2-1, χαρίζοντας την γαλήνη στους 16.000 tifosi Catanesi…
Και τότε οι ουρανοί άνοιξαν- φυσικά βρέχοντας γκολ! : Στο 60’, με κεφαλιά και πάλι από κόρνερ, ο Mπρούνο διπλασίασε τα προσωπικά του τέρματα, και στο 68’, μετά από ωραία πάσα του Βούγκρινετς τα τριπλασίασε, πραγματοποιώντας το δεύτερο χατ τρικ του με τα χρώματα της Κατάνια…
Και το προγραμματισμένο σόου δεν τελείωνε εκεί: στο 75’, ο Βιάνκο, παίρνοντας πολύ καλή θέση στην αντίπαλη περιοχή, ήταν αυτός που σκόραρε μετά από το κόρνερ του Μεσσέρα. 5-1, και σίγουρα κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήσει τους φιλάθλους της Κατάνια, που είχαν σταματήσει να ασχολούνται με τον αγώνα, και τραγουδούσαν εν χωρώ συνθήματα για την ‘βασίλισσα της Σικελίας’… Και το ‘κερασάκι’ στην τούρτα που τους πρόσφερε ο Βούγκρινετς στο 92’, δεν τους χάλασε καθόλου την γιορτή. Αντιθέτως…
11άδες και αποδόσεις : Pantanelli 8, Pandalino 8, Fresi 7 (66’ Festa 7), Bianco 9, Numan 8, Firmani 9( 66’ Fanelli 7), Messera 8, Wallem 7, Vugrinec 10 (MoM), Kenyengele 7(45’ Ferante, Bruno 10
H Κατάνια είχε συμπληρώσει με αυτή της τη νίκη την όγδοη συνεχόμενη στο πρωτάθλημα, και κρατούσε το αήττητό της για 15 ματς! Και φυσικά, το πιο εκπληκτικό, είχε αυξήσει τους βαθμούς που την χώριζαν από την δεύτερη Τζένοα σε 9!! Δίκαιοι όλοι οι διθύραμβοι, μα ένα ακόμη ντέρμπι ερχόταν σε 4 μέρες. Η επίσκεψη στο άντρο της τέταρτης πια, Περούτζια…
Κενά αέρος
Φαίνεται πως, με το που σφίξανε τα πρώτα κρύα, οι «αντιρρησίες συνείδησης» στην ομάδα πλήθαιναν, όσο και οι στολισμένες βιτρίνες στη via della Repubblica παραμονές Χριστουγέννων… Αυτή τη φορά μετά τον Φέστα, ήταν ο τερματοφύλακας των ‘ρεζερβών’ Τσίρο Πολίτο, που έπιασε τον βοηθό προπονητή, και του δήλωσε πως θα έπρεπε να παίζει εδώ και καιρό στην πρώτη ομάδα, και πως, αν δεν έπαιρνε ευκαιρίες καλό θα ήταν να του δοθεί η ελευθερία του. Ο Ατζιάρας, που είχε καλή γνώμη για το συγκεκριμένο παίχτη, θεώρησε παρανοϊκό να ζητάει να έχει ευκαιρίες, όταν ο Παντανέλλι έσπαγε τα ΤΕΝΤΕΞ και ήταν από τους βασικούς κρίκους στην αλυσίδα των επιτυχιών της Κατάνια. Παρόλα αυτά, αποφάσισε να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα, και να του δώσει το χρίσμα του αναπληρωματικού τερματοφύλακα…
Το ταξίδι στην Παρούτζια αναμένετο μάλλον δύσκολο, και την δυσκολία του επέτεινε και η κούραση των βασικών του παικτών. Υπό άλλες συνθήκες, ο Μανουέλε, θα είχε κάνει κάποιες διορθωτικές αλλαγές, όμως το ταξίδι στην Περούτζια ήταν κομβικό : περισσότερο και από την Τζένοα, και φυσικά περισσότερο από κάθε άλλο διεκδικητή των 3 μαγικών εισιτηρίων της ανόδου, θεωρούσε την Περούτζια την πιο έμπειρη και την πιο ποιοτική από όσες έπαιρναν μέρος στην Serie B…
Το ξεκίνημα ήταν ονειρεμένο, καθώς στο 11’ μια υπέροχη μπαλιά του Μεσσέρα , έβγαλε σε πλεονεκτική θέση τον Βούγκρινετς, που ‘κρέμασε’ τον Κάλατς, και πάγωσε το νοτερό Ρενάτο Κούρι . Το ταμπλό έγραφε πλέον 0-1, και όλα έδειχναν πως η υπερταχεία δεν θα έκανε στάση ούτε στην πρωτεύουσα της Ούμπρια…
Κι όμως…Μετά και από μια – δυο μικροευκαιρίες η Κατάνια εξαφανίστηκε από το γήπεδο! Οι γηπεδούχοι, με τις σωστές τους τοποθετήσεις, κέρδιζαν πόντο – πόντο το κέντρο, και ο κινητήριος μοχλός των φιλοξενουμένων, έπαψε να λειτουργεί. Και στο 33’, μετά από μια επίθεση διαρκείας , ο Μασκάρα πέτυχε το γκολ που αφαίρεσε την –όποια- αυτοπεποίθηση της είχε απομείνει. Και συνέχισε να πιέζει, μην λασκάροντας στιγμή τη μεγκένη με την οποία είχε καθηλώσει την Κατάνια. Ήταν ευχής έργον που το ημίχρονο έληξε χωρίς περεταίρω απώλειες για τους φιλοξενούμενους…
Στην ανάπαυλα, ο Ατζιάρας ζήτησε πρέσιγκ σε όλο το γήπεδο για να μπορέσει να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Και η ομάδα φάνηκε να συνέρχεται: με πρωτεργάτες τους Βούγκρινετς και Φιρμάνι, ήρθε το τετ α τετ του 47ου λεπτού, όπου ο τελευταίος έστειλε μόλις άουτ την μπάλα. Το κέντρο της Κατάνια είχε αρχίσει να ανακτά τον έλεγχο, και ο προπονητής της ,το χρώμα του.
Και τότε ο Ραβανέλλι του το στράγγισε τελείως απ΄το πρόσωπο…
Ήταν στο 60’, όταν ο ψαρομάλλης – αλλά ακμαιότατος - στράικερ , πήρε την μπάλα από το κέντρο, και με μια κούρσα που δεν θα περίμενες ποτέ από 36χρονο, έφτασε λίγο έξω και πλάγια από την περιοχή του Παντανέλλι, και σημείωσε ένα φαλτσαριστό γκολ, που χωρίς αμφιβολία έβαζε υποψηφιότητα για το κορυφαίο της χρονιάς. 2-1 ,και ακόμα μισή ώρα παιχνιδιού…
Η Κατάνια , προσπάθησε φιλότιμα να ξαναμπεί στο παιχνίδι, αλλά αυτή τη φορά, ούτε ο «μάγος» Φεράντε μπόρεσε να κάνει το θαύμα του, ούτε κάποια άλλη κίνηση που με το μαγικό του ραβδάκι προσπάθησε ο Μανουέλε είχε αποτέλεσμα: μετά από κάποιες ελάχιστα αξιομνημόνευτες ευκαιρίες εκατέρωθεν, ο διαιτητής, έστειλε τις 2 ομάδες στα αποδυτήρια, και τους ανταποκριτές στα κινητά τους: αν δεν ήταν είδηση η πρώτη ήττα σε 16 παιχνίδια για την Κατάνια, τότε τι ήταν διάολε??
11άδα και αποδόσεις :Pantanelli 8, Pandalino 7, Fresi 7, Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 7(63’ Fanelli 7), Wallem 7 (63’ Micelli 7), Vugrinec 7, Kenyengele 7 (48’ Ferrante 7), Bruno 7
Oι παίκτες μπήκαν σκυθρωποί στ’ αποδυτήρια, και εκεί αντίκρισαν τον προπονητή τους να τους περιμένει – και να χαμογελάει! Έμειναν πραγματικά αποσβολωμένοι βλέποντάς τον να αγκαλιάζει έναν -έναν τους συμμετέχοντες, καθώς στην καλύτερη περίπτωση, περίμεναν οι φωνές του να ακουστούν μέχρι τις θύρες εξόδου των θεατών!
Ο Ατζιάρας κατάλαβε το σάστισμά τους.
-«Signiori,σας έδωσα συγχαρητήρια γιατί έμεινα ικανοποιημένος από την απόδοσή σας, στην δυσκολότερη ίσως έδρα που έχουμε επισκεφτεί!» Οι παίκτες του εξακολουθούσαν να τον παρακολουθούν εμβρόνητοι: -«Μα, allenatore… χάσαμε!»
Ο Μανουέλε τους κοίταξε αυστηρά:
«Θέλετε να μου πείτε, ότι υπήρχε, έστω ΕΝΑΣ από εσάς, που πίστευε πως δεν θα χάναμε ΠΟΤΕ?» Σιγή στο δωμάτιο.
-«Φυσικά και χάσαμε! Από έναν αντίπαλο που έπαιξε καλύτερα. Στο παιχνίδι, μαζί με την νίκη, χέρι –χέρι προχωράει η ήττα, και όποιος δεν το καταλάβει αυτό νωρίς, τότε πονάει πολύ περισσότερο, αργότερα, εκεί που δεν πρέπει!...». Οι παίκτες φάνηκαν πιο χαλαρωμένοι… «Εξάλλου, ‘βγάλαμε’ πλέον αυτό τον αγώνα από τις πλάτες μας- και πλέον, περιμένουμε τους κυρίους στο δικό μας ‘τσαρδί’ .Κι εκεί, μην περιμένετε αγκαλιές και φιλιά, ragazzi, αν δεν κερδίσετε!!!»
Αυτό που δεν τους είπε ο προπονητής τους, είναι ότι σχεδόν παρακαλούσε για μια «ανώδυνη» ήττα : έβλεπε μια έλλειψη συγκέντρωσης στους παίκτες του, και φοβόταν ότι αυτή θα οδηγούσε σε μια σειρά από εμφανίσεις κατώτερες του προσδοκομένου. Και ήλπιζε ότι αυτή η ήττα, έτσι όπως ήρθε, θα βοηθούσε την ομάδα του να σοβαρευτεί και να ανακτήσει την συγκέντρωσή της άμεσα. ,μιας και η προβλέψεις προμήνυαν εξαιρετικά χαμηλό βαρομετρικό πολύ σύντομα…
Το παιχνίδι με την Μόντενα είχε πραγματικά εξαντλήσει την ομάδα του, κι έτσι, ο Ατζιάρας ήταν ευγνώμων που το επόμενο παιχνίδι δεν ήταν μεσοβδόμαδα, μα την επόμενη Κυριακή, και μάλιστα με αντίπαλο την «βατή Κροτόνε. Θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς τοπικό ντέρμπι, μιας και οι δύο πόλεις, δεν απείχαν μακριά η μία από την άλλη. Γεωγραφικά όμως, διότι βαθμολογικά, η Κροτόνε βρισκόταν στο βάραθρο της 21 ης θέσης, και ήδη από τώρα, αρχές Δεκέμβρη, πολλοί της κουνούσαν ήδη μαντίλι…
Το θέμα του Φιρμάνι ήδη θεωρείτο λήξαν, μιας και ο παίχτης ήδη, μετά την δήλωση του προπονητή του ότι, αν υπάρξουν αγοραστές, θα πωληθεί, είχε επιστρέψει με περισσό ζήλο στις προπονήσεις: ερχόταν μεταγραφική περίοδος, βλέπετε! Χωρίς να θέλει να τον απασχολήσει αυτή τη στιγμή η μαύρη ‘1η Ιανουαρίου που πλησίαζε, ετοίμαζε την ομάδα του όσο πιο απερίσπαστος μπορούσε για τους αγώνες της συνέχειας.
Η βροχερή Κυριακή της 12ης Δεκεμβρίου, θα έπρεπε να είναι μια γιορτή, ή έστω ένα εύκολο απόγευμα για τους γηπεδούχους. Όμως φαίνεται πως η φιλοξενούμενη ομάδα, κατέβηκε χωρίς άγχος, και αποφάσισε να τιμήσει τον θεσμό του «τοπικού ντέρμπι» όσο καλύτερα μπορούσε!
Σίγουρα το γκολ στο 18’ από τον Μπρούνο, πίστευαν πως θα έλυνε όλα τα προβλήματα:Ο έτερος υποψήφιος προς αποχώρηση(αν λάβει κανείς τα δημοσιεύματα για τα μάτια που τον παρακολουθούσαν…), με κεφαλιά από κόρνερ του Μεσσέρα, έγραψε το 1-0, που συνήθως, ήταν προσκλητήριο για πάρτι μέσα στο «Άντζελλο Μασιμίνο». Συνήθως.
Θα μπορούσαν να έχουν μπεί και άλλα γκολ στα αμέσως επόμενα λεπτά-στο 21’ με τον Μπρούνο και πάλι, και στο 23’ με ωραίο σουτ του Φιρμάνι. Όμως τα χαμόγελα στράβωσαν στο 31’, όταν ο Γκριέκο, πάσαρε στον Ταραντίνο, και αυτός αποφάσισε με κινηματογραφικό τρόπο να στείλει την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Παντανέλλι. 1-1, και το προβάδισμα είχε πεταχτεί στα σκουπίδια…
Το ημίχρονο τελείωσε χωρίς κάποια αξιόλογη ευκαιρία, και στα αποδυτήρια, ο Έλληνας προπονητής ζήτησε μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση. Και την είχε σε μεγάλο βαθμό από τους παίκτες του στην επανάληψη. Βλέποντας τον πίνακα του γηπέδου οι παίκτες του, αποφάσισαν να επαναφέρουν γρήγορα την τάξη που είχε διαταραχτεί.:παρόλο που οι ευκαιρίες υπήρξαν στις αρχές της επανάληψης, ήταν οι ίδιοι οι Κροτονέζοι που δώσανε την λύση-με την παλιά, δοκιμασμένη συνταγή της ανατροπής στην περιοχή… Στο 55’ λοιπόν, ο Φεράντε, που χρωστούσε μια επιτυχημένη εκτέλεση, δεν χάλασε χατίρι, κι έκανε το 2-1, χαρίζοντας την γαλήνη στους 16.000 tifosi Catanesi…
Και τότε οι ουρανοί άνοιξαν- φυσικά βρέχοντας γκολ! : Στο 60’, με κεφαλιά και πάλι από κόρνερ, ο Mπρούνο διπλασίασε τα προσωπικά του τέρματα, και στο 68’, μετά από ωραία πάσα του Βούγκρινετς τα τριπλασίασε, πραγματοποιώντας το δεύτερο χατ τρικ του με τα χρώματα της Κατάνια…
Και το προγραμματισμένο σόου δεν τελείωνε εκεί: στο 75’, ο Βιάνκο, παίρνοντας πολύ καλή θέση στην αντίπαλη περιοχή, ήταν αυτός που σκόραρε μετά από το κόρνερ του Μεσσέρα. 5-1, και σίγουρα κανείς δεν μπορούσε να κατηγορήσει τους φιλάθλους της Κατάνια, που είχαν σταματήσει να ασχολούνται με τον αγώνα, και τραγουδούσαν εν χωρώ συνθήματα για την ‘βασίλισσα της Σικελίας’… Και το ‘κερασάκι’ στην τούρτα που τους πρόσφερε ο Βούγκρινετς στο 92’, δεν τους χάλασε καθόλου την γιορτή. Αντιθέτως…
11άδες και αποδόσεις : Pantanelli 8, Pandalino 8, Fresi 7 (66’ Festa 7), Bianco 9, Numan 8, Firmani 9( 66’ Fanelli 7), Messera 8, Wallem 7, Vugrinec 10 (MoM), Kenyengele 7(45’ Ferante
, Bruno 10H Κατάνια είχε συμπληρώσει με αυτή της τη νίκη την όγδοη συνεχόμενη στο πρωτάθλημα, και κρατούσε το αήττητό της για 15 ματς! Και φυσικά, το πιο εκπληκτικό, είχε αυξήσει τους βαθμούς που την χώριζαν από την δεύτερη Τζένοα σε 9!! Δίκαιοι όλοι οι διθύραμβοι, μα ένα ακόμη ντέρμπι ερχόταν σε 4 μέρες. Η επίσκεψη στο άντρο της τέταρτης πια, Περούτζια…
Κενά αέρος
Φαίνεται πως, με το που σφίξανε τα πρώτα κρύα, οι «αντιρρησίες συνείδησης» στην ομάδα πλήθαιναν, όσο και οι στολισμένες βιτρίνες στη via della Repubblica παραμονές Χριστουγέννων… Αυτή τη φορά μετά τον Φέστα, ήταν ο τερματοφύλακας των ‘ρεζερβών’ Τσίρο Πολίτο, που έπιασε τον βοηθό προπονητή, και του δήλωσε πως θα έπρεπε να παίζει εδώ και καιρό στην πρώτη ομάδα, και πως, αν δεν έπαιρνε ευκαιρίες καλό θα ήταν να του δοθεί η ελευθερία του. Ο Ατζιάρας, που είχε καλή γνώμη για το συγκεκριμένο παίχτη, θεώρησε παρανοϊκό να ζητάει να έχει ευκαιρίες, όταν ο Παντανέλλι έσπαγε τα ΤΕΝΤΕΞ και ήταν από τους βασικούς κρίκους στην αλυσίδα των επιτυχιών της Κατάνια. Παρόλα αυτά, αποφάσισε να τον ανεβάσει στην πρώτη ομάδα, και να του δώσει το χρίσμα του αναπληρωματικού τερματοφύλακα…
Το ταξίδι στην Παρούτζια αναμένετο μάλλον δύσκολο, και την δυσκολία του επέτεινε και η κούραση των βασικών του παικτών. Υπό άλλες συνθήκες, ο Μανουέλε, θα είχε κάνει κάποιες διορθωτικές αλλαγές, όμως το ταξίδι στην Περούτζια ήταν κομβικό : περισσότερο και από την Τζένοα, και φυσικά περισσότερο από κάθε άλλο διεκδικητή των 3 μαγικών εισιτηρίων της ανόδου, θεωρούσε την Περούτζια την πιο έμπειρη και την πιο ποιοτική από όσες έπαιρναν μέρος στην Serie B…
Το ξεκίνημα ήταν ονειρεμένο, καθώς στο 11’ μια υπέροχη μπαλιά του Μεσσέρα , έβγαλε σε πλεονεκτική θέση τον Βούγκρινετς, που ‘κρέμασε’ τον Κάλατς, και πάγωσε το νοτερό Ρενάτο Κούρι . Το ταμπλό έγραφε πλέον 0-1, και όλα έδειχναν πως η υπερταχεία δεν θα έκανε στάση ούτε στην πρωτεύουσα της Ούμπρια…
Κι όμως…Μετά και από μια – δυο μικροευκαιρίες η Κατάνια εξαφανίστηκε από το γήπεδο! Οι γηπεδούχοι, με τις σωστές τους τοποθετήσεις, κέρδιζαν πόντο – πόντο το κέντρο, και ο κινητήριος μοχλός των φιλοξενουμένων, έπαψε να λειτουργεί. Και στο 33’, μετά από μια επίθεση διαρκείας , ο Μασκάρα πέτυχε το γκολ που αφαίρεσε την –όποια- αυτοπεποίθηση της είχε απομείνει. Και συνέχισε να πιέζει, μην λασκάροντας στιγμή τη μεγκένη με την οποία είχε καθηλώσει την Κατάνια. Ήταν ευχής έργον που το ημίχρονο έληξε χωρίς περεταίρω απώλειες για τους φιλοξενούμενους…
Στην ανάπαυλα, ο Ατζιάρας ζήτησε πρέσιγκ σε όλο το γήπεδο για να μπορέσει να χτυπήσει στην αντεπίθεση. Και η ομάδα φάνηκε να συνέρχεται: με πρωτεργάτες τους Βούγκρινετς και Φιρμάνι, ήρθε το τετ α τετ του 47ου λεπτού, όπου ο τελευταίος έστειλε μόλις άουτ την μπάλα. Το κέντρο της Κατάνια είχε αρχίσει να ανακτά τον έλεγχο, και ο προπονητής της ,το χρώμα του.
Και τότε ο Ραβανέλλι του το στράγγισε τελείως απ΄το πρόσωπο…
Ήταν στο 60’, όταν ο ψαρομάλλης – αλλά ακμαιότατος - στράικερ , πήρε την μπάλα από το κέντρο, και με μια κούρσα που δεν θα περίμενες ποτέ από 36χρονο, έφτασε λίγο έξω και πλάγια από την περιοχή του Παντανέλλι, και σημείωσε ένα φαλτσαριστό γκολ, που χωρίς αμφιβολία έβαζε υποψηφιότητα για το κορυφαίο της χρονιάς. 2-1 ,και ακόμα μισή ώρα παιχνιδιού…
Η Κατάνια , προσπάθησε φιλότιμα να ξαναμπεί στο παιχνίδι, αλλά αυτή τη φορά, ούτε ο «μάγος» Φεράντε μπόρεσε να κάνει το θαύμα του, ούτε κάποια άλλη κίνηση που με το μαγικό του ραβδάκι προσπάθησε ο Μανουέλε είχε αποτέλεσμα: μετά από κάποιες ελάχιστα αξιομνημόνευτες ευκαιρίες εκατέρωθεν, ο διαιτητής, έστειλε τις 2 ομάδες στα αποδυτήρια, και τους ανταποκριτές στα κινητά τους: αν δεν ήταν είδηση η πρώτη ήττα σε 16 παιχνίδια για την Κατάνια, τότε τι ήταν διάολε??
11άδα και αποδόσεις :Pantanelli 8, Pandalino 7, Fresi 7, Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 7(63’ Fanelli 7), Wallem 7 (63’ Micelli 7), Vugrinec 7, Kenyengele 7 (48’ Ferrante 7), Bruno 7
Oι παίκτες μπήκαν σκυθρωποί στ’ αποδυτήρια, και εκεί αντίκρισαν τον προπονητή τους να τους περιμένει – και να χαμογελάει! Έμειναν πραγματικά αποσβολωμένοι βλέποντάς τον να αγκαλιάζει έναν -έναν τους συμμετέχοντες, καθώς στην καλύτερη περίπτωση, περίμεναν οι φωνές του να ακουστούν μέχρι τις θύρες εξόδου των θεατών!
Ο Ατζιάρας κατάλαβε το σάστισμά τους.
-«Signiori,σας έδωσα συγχαρητήρια γιατί έμεινα ικανοποιημένος από την απόδοσή σας, στην δυσκολότερη ίσως έδρα που έχουμε επισκεφτεί!» Οι παίκτες του εξακολουθούσαν να τον παρακολουθούν εμβρόνητοι: -«Μα, allenatore… χάσαμε!»
Ο Μανουέλε τους κοίταξε αυστηρά:
«Θέλετε να μου πείτε, ότι υπήρχε, έστω ΕΝΑΣ από εσάς, που πίστευε πως δεν θα χάναμε ΠΟΤΕ?» Σιγή στο δωμάτιο.
-«Φυσικά και χάσαμε! Από έναν αντίπαλο που έπαιξε καλύτερα. Στο παιχνίδι, μαζί με την νίκη, χέρι –χέρι προχωράει η ήττα, και όποιος δεν το καταλάβει αυτό νωρίς, τότε πονάει πολύ περισσότερο, αργότερα, εκεί που δεν πρέπει!...». Οι παίκτες φάνηκαν πιο χαλαρωμένοι… «Εξάλλου, ‘βγάλαμε’ πλέον αυτό τον αγώνα από τις πλάτες μας- και πλέον, περιμένουμε τους κυρίους στο δικό μας ‘τσαρδί’ .Κι εκεί, μην περιμένετε αγκαλιές και φιλιά, ragazzi, αν δεν κερδίσετε!!!»
Αυτό που δεν τους είπε ο προπονητής τους, είναι ότι σχεδόν παρακαλούσε για μια «ανώδυνη» ήττα : έβλεπε μια έλλειψη συγκέντρωσης στους παίκτες του, και φοβόταν ότι αυτή θα οδηγούσε σε μια σειρά από εμφανίσεις κατώτερες του προσδοκομένου. Και ήλπιζε ότι αυτή η ήττα, έτσι όπως ήρθε, θα βοηθούσε την ομάδα του να σοβαρευτεί και να ανακτήσει την συγκέντρωσή της άμεσα. ,μιας και η προβλέψεις προμήνυαν εξαιρετικά χαμηλό βαρομετρικό πολύ σύντομα…
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
uptight
- Indispensible
- Posts: 1777
- Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
- Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
- Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
- Location: Πειραιάς
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
όντως έπρεπε κάπου η ομάδα να χάσει, εντός προγράμματος βέβαια. άψογα το χειρίστηκε το θέμα ο signore Ατζιάρας!
ΥΓ αχ, τι σου'κανε ο ωραίος Fabricio, αχχχ...
ΥΓ αχ, τι σου'κανε ο ωραίος Fabricio, αχχχ...
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
Ναι, ο παλιομ@%^&ας ο Φαμπρίτσιο 
Δραματικές εξελίξεις έρχονται...
Όταν παίρνω φόρα…
H επιδημία των δυσαρεστημένων παικτών αυξανόταν με γεωμετρική άνοδο, όσο πλησίαζε η «μαγική» για κάποιους ημερομηνία της έναρξης των χειμερινών μεταγραφών. Οι καινούριοι «ασθενείς» ήταν ο Λο Μόνακο, αμυντικός των ‘ ρεζερβών’ κι αυτός ,όπου επιθυμούσε μερίδιο στις εμφανίσεις της πρώτης ομάδας, και – κυρίως για τον Ατζιάρα,- ο Πανταλίνο, το δεξί μπακ-χαφ του και βασικότατος, ο οποίος μια ωραία πρωία, βγήκε και δήλωσε στην “Gazzeta Mediterraneo”, ότι πίστευε ότι με την Κατάνια κατόρθωσε πλέον ό,τι ήταν δυνατόν, και ότι επιθυμούσε την μεταγραφή του σε έναν μεγαλύτερο σύλλογο!
Ο Μανουέλε ένιωθε πλέον πως βρισκόταν ενδιαμέσου μιας ανταρσίας, που μπορεί να μην είχε σαν στόχο το άτομό του και την εμπιστοσύνη των παικτών προς αυτόν, αλλά ήταν φανερό πως οι παίκτες του, ίσως καλά πληροφορημένοι για το παρασκήνιο που εκτυλισσόταν στα γραφεία της ομάδας, δεν πίστευαν πραγματικά πως η ομάδα θα καταφέρει να ανεβεί στην Serie Α’ , κι έτσι,και οι ίδιοι να επωφεληθούν : ‘Δωσ’ υμίν σήμερον’ ,λοιπόν…
Και ταυτόχρονα, η αγωνιστική κατάσταση της ομάδας δεν έλεγε να βελτιωθεί στις προπονήσεις! Οι παίκτες είχαν το μυαλό τους οπουδήποτε αλλού παρά στη δουλειά τους! Και ήταν απόφαση του προπονητή, να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν, και να εφαρμόσει τις όποιες ‘σκληρές’ μεθόδους πειθαρχίας, όταν πλέον θα ήξερε με ποιους θα συνέχιζε την σταυροφορία του μετά τον Γενάρη- ελπίζοντας πως, δεν θα έχει γίνει η ομάδα παρανάλωμα του πυρός έως τότε…
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου λοιπόν, και τελευταία αγωνιστική αυτού του χρόνου απέναντι στη Τσεζένα. Ο Μανουέλε θα ήθελε πολύ να χαρίσει την νίκη στους 17.000 φανατικούς φιλάθλους της ομάδας που, παρά τους 8ο Κελσίου,δεν δίστασαν να παρασταθούν στην ομάδα τους…Η Τσεζένα όμως, μόνο ‘θύμα’ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ομάδα, που από την όγδοη θέση παρακολουθούσε με προσοχή και προσμονή το γκρουπ των τριών πρώτων…
Η πρώτη καλή φάση του αγώνα, είχε χρώμα σικελικό: στο 13’ ο Κενυεγκέλε ανάγκασε τον Ιντιβέρι να διώξει την μπάλα σε κόρνερ, και το ίδιο τον ανάγκασε να κάνει με μακρινό σουτ ο Βάλεμ στο 36’. Κλασική όμως ευκαιρία ήταν αυτή του 40’ όταν ο Φιρμάνι με σουτ και ο Μπρούνο σε προβολή αμέσως μετά την απόκρουση του Ιντιβέρη, ξεσήκωσαν τους παγωμένους Κατανέζους στις κερκίδες. Και όμως, ήταν η Τσεζένα που λίγο πριν στείλει ο διαιτητής τις ομάδες στα αποδυτήρια, έστειλε αυτή τους Σικελούς στην κατάψυξη! Ήταν στο 45’,όταν στη μία και μοναδική επίθεση των φιλοξενουμένων ο Αλμπέρτι, έστειλε την μπάλα με τρόπο που κανένας (πιθανώς ούτε ο ίδιος) περίμενε και ξεγέλασε τον Παντανέλι. 0-1, και σίγουρα όχι ο καλύτερος τρόπος να τελειώσεις το ημίχρονο…
Μια ήταν η εντολή που έδωσε ο απογοητευμένος Ατζιάρας στους παίκτες του: Φουλ επίθεση, και τους τόνισε πως δεν τους τιμά να τους κερδίζει μια ομάδα που έκανε μόλις μια επίθεση σε όλο το ημίχρονο. Και τους έστειλε ξανά στον αγωνιστικό χώρο, παρακαλώντας τους να σταθούν στο ύψος τους…
Και ήταν στο 53’ όταν ο Μεσσέρα φάνηκε πως ‘θίχτηκε’ περισσότερο από όλους τους συμπαίχτες του, κι έτσι αποφάσισε να ξεπλύνει το ‘άγος’ : Ψηλοκρεμαστό σουτ ,και το 1-1 ήταν γεγονός. Και ο Ατζιάρας ζητούσε ακόμη περισσότερες επιθετικές ενέργειες από τους παίκτες του!
Και στα αμέσως επόμενα λεπτά, στο 57’ και στο 62’, ο Κενυεγκέλε και ο Φεράντε, έφτασαν πολύ κοντά στην επιτυχία του γκολ που θα λύτρωνε την ομάδα τους, όμως ο Ιντιβέρη, portiero της Τσεζένα, έγινε ο νέος ήρωας της πόλης του: πραγματοποίησε εκπληκτικές αποκρούσεις, και έστειλε τον Ατζιάρα σε αναζήτηση των Λεξοτανίλ του βλέποντας τις ευκαιρίες να χάνονται την μία μετά την άλλη, και το χρονόμετρο να τρέχει σαν ντοπαρισμένος 100άρης…
Τελευταία ευκαιρία της Κατάνια ήταν στο 84’ , όταν ο Βάλλεμ με ένα φοβερό του σουτ, σήκωσε στο πόδι τις κερκίδες του «Άντζελο Μασιμίνο», μα πριν αυτοί προλάβουν να πανηγυρίσουν ένα σίγουρο γκολ, ο Ιντιβέρι έθεσε εαυτόν στην διάθεση του σκηνοθέτη του “Σούπερμαν” για οντίσιον, μετά την εκτόξευσή του στο ‘γάμα’ της εστίας του και την απόκρουση σε κόρνερ. Οι φίλαθλοι της Κατάνια, ιπποτικά σηκώθηκαν και χειροκρότησαν την απόδοσή του, ίσως παραδεχόμενοι πως θα ήταν αδύνατον να πετύχει η ομάδα τους κάτι παραπάνω απέναντι στους αποψινούς τους φιλοξενούμενους…
Το 90ό λεπτό, έφτασε και έστειλε τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια, με τους παίκτες της Τσεζένα να πανηγυρίζουν σαν να είχαν κερδίσει στο Διηπειρωτικό Κύπελλο! Και δεν είχαν άδικο, αν αναλογιστεί κανείς τις 31 ευκαιρίες απέναντι στις μόλις 3 όλου του παιχνιδιού. Ο Ατζιάρας δεν είχε να κάνει κάποια δήλωση στους παίκτες του, νιώθοντας κυριολεκτικά κενός μετά από την αναπάντεχη απώλεια βαθμών. Αποφάσισε να παραπέμψει τις νουθεσίες στις καλένδες, γνωρίζοντας πως το επόμενο παιχνίδι της ομάδας ήταν σε 18 μέρες, και ότι και να έλεγε τώρα, ίσως να μην ‘χρησίμευαν’ σε κάποιους από τους παίκτες του τότε…
11άδα και Αποδόσεις : Pantanelli 6, Pandalino 7, Fresi 7, Bianco 8, Numan 7, Firmani 6, Messera 8 (58’ Fanelli 7), Wallem 7, Vugrinec 8, Kenyengele 6 (58’ Ferrante 7), Bruno 7
MoM Indiveri (Cesena)
Η στιγμή που φοβόταν ο Ατζιάρας είχε φτάσει. Οι μάνατζερ βρίσκονταν επί ποδός πολέμου, και ο Έλληνας προπονητής, αισθανόταν πιο ανίσχυρος από ποτέ να αντιμετωπίσει την λαίλαπα που χτυπούσε την πόρτα της ομάδας του. Και αποφάσισε να απευθυνθεί στον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να τον βοηθήσει ,έστω κι αν δεν είχε την παραμικρή διάθεση αυτός να το κάνει…
Τον Direttore Generale, Κλαούντιο Καμαράτα…
Η συνέχεια, αργότερα απόψε...
Δραματικές εξελίξεις έρχονται...
Όταν παίρνω φόρα…
H επιδημία των δυσαρεστημένων παικτών αυξανόταν με γεωμετρική άνοδο, όσο πλησίαζε η «μαγική» για κάποιους ημερομηνία της έναρξης των χειμερινών μεταγραφών. Οι καινούριοι «ασθενείς» ήταν ο Λο Μόνακο, αμυντικός των ‘ ρεζερβών’ κι αυτός ,όπου επιθυμούσε μερίδιο στις εμφανίσεις της πρώτης ομάδας, και – κυρίως για τον Ατζιάρα,- ο Πανταλίνο, το δεξί μπακ-χαφ του και βασικότατος, ο οποίος μια ωραία πρωία, βγήκε και δήλωσε στην “Gazzeta Mediterraneo”, ότι πίστευε ότι με την Κατάνια κατόρθωσε πλέον ό,τι ήταν δυνατόν, και ότι επιθυμούσε την μεταγραφή του σε έναν μεγαλύτερο σύλλογο!
Ο Μανουέλε ένιωθε πλέον πως βρισκόταν ενδιαμέσου μιας ανταρσίας, που μπορεί να μην είχε σαν στόχο το άτομό του και την εμπιστοσύνη των παικτών προς αυτόν, αλλά ήταν φανερό πως οι παίκτες του, ίσως καλά πληροφορημένοι για το παρασκήνιο που εκτυλισσόταν στα γραφεία της ομάδας, δεν πίστευαν πραγματικά πως η ομάδα θα καταφέρει να ανεβεί στην Serie Α’ , κι έτσι,και οι ίδιοι να επωφεληθούν : ‘Δωσ’ υμίν σήμερον’ ,λοιπόν…
Και ταυτόχρονα, η αγωνιστική κατάσταση της ομάδας δεν έλεγε να βελτιωθεί στις προπονήσεις! Οι παίκτες είχαν το μυαλό τους οπουδήποτε αλλού παρά στη δουλειά τους! Και ήταν απόφαση του προπονητή, να αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν, και να εφαρμόσει τις όποιες ‘σκληρές’ μεθόδους πειθαρχίας, όταν πλέον θα ήξερε με ποιους θα συνέχιζε την σταυροφορία του μετά τον Γενάρη- ελπίζοντας πως, δεν θα έχει γίνει η ομάδα παρανάλωμα του πυρός έως τότε…
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου λοιπόν, και τελευταία αγωνιστική αυτού του χρόνου απέναντι στη Τσεζένα. Ο Μανουέλε θα ήθελε πολύ να χαρίσει την νίκη στους 17.000 φανατικούς φιλάθλους της ομάδας που, παρά τους 8ο Κελσίου,δεν δίστασαν να παρασταθούν στην ομάδα τους…Η Τσεζένα όμως, μόνο ‘θύμα’ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ομάδα, που από την όγδοη θέση παρακολουθούσε με προσοχή και προσμονή το γκρουπ των τριών πρώτων…
Η πρώτη καλή φάση του αγώνα, είχε χρώμα σικελικό: στο 13’ ο Κενυεγκέλε ανάγκασε τον Ιντιβέρι να διώξει την μπάλα σε κόρνερ, και το ίδιο τον ανάγκασε να κάνει με μακρινό σουτ ο Βάλεμ στο 36’. Κλασική όμως ευκαιρία ήταν αυτή του 40’ όταν ο Φιρμάνι με σουτ και ο Μπρούνο σε προβολή αμέσως μετά την απόκρουση του Ιντιβέρη, ξεσήκωσαν τους παγωμένους Κατανέζους στις κερκίδες. Και όμως, ήταν η Τσεζένα που λίγο πριν στείλει ο διαιτητής τις ομάδες στα αποδυτήρια, έστειλε αυτή τους Σικελούς στην κατάψυξη! Ήταν στο 45’,όταν στη μία και μοναδική επίθεση των φιλοξενουμένων ο Αλμπέρτι, έστειλε την μπάλα με τρόπο που κανένας (πιθανώς ούτε ο ίδιος) περίμενε και ξεγέλασε τον Παντανέλι. 0-1, και σίγουρα όχι ο καλύτερος τρόπος να τελειώσεις το ημίχρονο…
Μια ήταν η εντολή που έδωσε ο απογοητευμένος Ατζιάρας στους παίκτες του: Φουλ επίθεση, και τους τόνισε πως δεν τους τιμά να τους κερδίζει μια ομάδα που έκανε μόλις μια επίθεση σε όλο το ημίχρονο. Και τους έστειλε ξανά στον αγωνιστικό χώρο, παρακαλώντας τους να σταθούν στο ύψος τους…
Και ήταν στο 53’ όταν ο Μεσσέρα φάνηκε πως ‘θίχτηκε’ περισσότερο από όλους τους συμπαίχτες του, κι έτσι αποφάσισε να ξεπλύνει το ‘άγος’ : Ψηλοκρεμαστό σουτ ,και το 1-1 ήταν γεγονός. Και ο Ατζιάρας ζητούσε ακόμη περισσότερες επιθετικές ενέργειες από τους παίκτες του!
Και στα αμέσως επόμενα λεπτά, στο 57’ και στο 62’, ο Κενυεγκέλε και ο Φεράντε, έφτασαν πολύ κοντά στην επιτυχία του γκολ που θα λύτρωνε την ομάδα τους, όμως ο Ιντιβέρη, portiero της Τσεζένα, έγινε ο νέος ήρωας της πόλης του: πραγματοποίησε εκπληκτικές αποκρούσεις, και έστειλε τον Ατζιάρα σε αναζήτηση των Λεξοτανίλ του βλέποντας τις ευκαιρίες να χάνονται την μία μετά την άλλη, και το χρονόμετρο να τρέχει σαν ντοπαρισμένος 100άρης…
Τελευταία ευκαιρία της Κατάνια ήταν στο 84’ , όταν ο Βάλλεμ με ένα φοβερό του σουτ, σήκωσε στο πόδι τις κερκίδες του «Άντζελο Μασιμίνο», μα πριν αυτοί προλάβουν να πανηγυρίσουν ένα σίγουρο γκολ, ο Ιντιβέρι έθεσε εαυτόν στην διάθεση του σκηνοθέτη του “Σούπερμαν” για οντίσιον, μετά την εκτόξευσή του στο ‘γάμα’ της εστίας του και την απόκρουση σε κόρνερ. Οι φίλαθλοι της Κατάνια, ιπποτικά σηκώθηκαν και χειροκρότησαν την απόδοσή του, ίσως παραδεχόμενοι πως θα ήταν αδύνατον να πετύχει η ομάδα τους κάτι παραπάνω απέναντι στους αποψινούς τους φιλοξενούμενους…
Το 90ό λεπτό, έφτασε και έστειλε τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια, με τους παίκτες της Τσεζένα να πανηγυρίζουν σαν να είχαν κερδίσει στο Διηπειρωτικό Κύπελλο! Και δεν είχαν άδικο, αν αναλογιστεί κανείς τις 31 ευκαιρίες απέναντι στις μόλις 3 όλου του παιχνιδιού. Ο Ατζιάρας δεν είχε να κάνει κάποια δήλωση στους παίκτες του, νιώθοντας κυριολεκτικά κενός μετά από την αναπάντεχη απώλεια βαθμών. Αποφάσισε να παραπέμψει τις νουθεσίες στις καλένδες, γνωρίζοντας πως το επόμενο παιχνίδι της ομάδας ήταν σε 18 μέρες, και ότι και να έλεγε τώρα, ίσως να μην ‘χρησίμευαν’ σε κάποιους από τους παίκτες του τότε…
11άδα και Αποδόσεις : Pantanelli 6, Pandalino 7, Fresi 7, Bianco 8, Numan 7, Firmani 6, Messera 8 (58’ Fanelli 7), Wallem 7, Vugrinec 8, Kenyengele 6 (58’ Ferrante 7), Bruno 7
MoM Indiveri (Cesena)
Η στιγμή που φοβόταν ο Ατζιάρας είχε φτάσει. Οι μάνατζερ βρίσκονταν επί ποδός πολέμου, και ο Έλληνας προπονητής, αισθανόταν πιο ανίσχυρος από ποτέ να αντιμετωπίσει την λαίλαπα που χτυπούσε την πόρτα της ομάδας του. Και αποφάσισε να απευθυνθεί στον μόνο άνθρωπο που μπορούσε να τον βοηθήσει ,έστω κι αν δεν είχε την παραμικρή διάθεση αυτός να το κάνει…
Τον Direttore Generale, Κλαούντιο Καμαράτα…
Η συνέχεια, αργότερα απόψε...
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
uptight
- Indispensible
- Posts: 1777
- Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
- Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
- Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
- Location: Πειραιάς
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
ουπς... 
ποιος Παναθηναϊκός και ποια Βέρντερ, κυρίες και κύριοι; ΕΔΩ είναι απόψε η δράση και η αγωνία!
ποιος Παναθηναϊκός και ποια Βέρντερ, κυρίες και κύριοι; ΕΔΩ είναι απόψε η δράση και η αγωνία!
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
Vivere pericolosamente
H συνάντηση είχε κανονιστεί να γίνει στα γραφεία της ομάδας, εκεί όπου θα μπορούσαν να έχουν την ησυχία που ήθελαν για να συζητήσουν : παραμονή Χριστουγέννων, και στις 8 η ώρα, τα γραφεία θα ήταν εντελώς άδεια από υπαλλήλους, φευγάτους ήδη για τα τελευταία χριστουγεννιάτικα ψώνια τους. Θα ήταν μόνοι τους, αυτό θα ήταν το μόνο σίγουρο…
Θα περίμενε κανείς, πως ο Ατζιάρας διασχίζοντας το κατώφλι του κτιρίου, θα ένιωθε κάποιον φόβο, ερχόμενος πρώτη φορά τετ α τετ με τον άνθρωπο που αποτελούσε την νέμεση του : παρόλο που έκλεινε 5 μήνες στον πάγκο της ομάδας, οι συναντήσεις τους ήταν ελάχιστες και πάντα με την παρουσία πολλών τρίτων – κανείς δεν είχε επιδιώξει μια απευθείας συνάντηση, πράγμα όχι παράλογο… Παρόλα αυτά, ο φόβος δεν ήταν το συναίσθημα που φώλιαζε στην καρδιά του, όχι! Μάλλον θα έπρεπε να το προσδιορίσει κανείς σαν «αγωνία» για το αύριο της ομάδας. Σαν αίσθηση όμως, δεν ήταν μικρότερης έντασης από τον οποιοδήποτε φόβο είχε νιώσει μέχρι τώρα…
Έφτασε έξω από την πόρτα του γραφείου του, και πήρα μια βαθιά ανάσα πριν χτυπήσει την πόρτα. Θυμήθηκε τα τελευταία λόγια του φίλου του Μαρίνο, που λίγο πριν είχε επισκεφτεί στο σπίτι του. Ένα πράγμα του είχε ζητήσει να θυμάται συνεχώς: «ΜΗΝ κάνεις οποιαδήποτε συμφωνία μαζί του, αν δεν είσαι σε θέση να την πραγματοποιήσεις! Είναι πανούργος, Μανουέλε, περισσότερο κι από όσο νομίζεις. Δεν τον έχει βάλει τυχαία η «οικογένεια» άνθρωπό της στην ομάδα εδώ και τόσα χρόνια. Να έχεις ένα πράγμα στο μυαλό σου: αν κάνεις συμφωνία μαζί του, είναι σαν να την υπογράφεις με το αίμα σου – και δεν θέλω να γίνεις ο νέος Φάουστ, caro amico…Γιατί ο Καμαράτα θα ζητήσει πολύ περισσότερα απ’ ότι ζήτησε ο Μεφιστοφελής!...»
Χτύπησε απαλά την πόρτα του γραφείου. “Pronto!” ακούστηκε η φωνή από μέσα ,και ο Ατζιάρας άνοιξε την πόρτα.
Τον βρήκε να κάθεται πίσω από το γραφείο του, στην τεράστια δερμάτινη πολυθρόνα του: “Βuona sera, Direttore”,του είπε. ”Buonasera anche a te, allenatore Atziaras”,του απάντησε με την χοντρή φωνή του –τι ταιριαστό πράγματι πάνω του!... «Κάθισε», του είπε μετά από μια στιγμή ,και του έδειξε μια καρέκλα από την άλλη μεριά του γραφείου…
Ο Μανουέλε έμεινε να τον παρατηρεί για λίγες στιγμές – και το ίδιο εξάλλου έκανε και ο άντρας που καθόταν στην άλλη άκρη του γραφείου. Ήταν φανερό, από το πονηρό του βλέμμα, ότι μάντευε (αν δεν γνώριζε) τον λόγο που ο προπονητής είχε ζητήσει αυτή τη συνάντηση, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Και το αμέσως επόμενο πράγμα που διέκρινες στο βλέμμα του, ήταν πως, θα άφηνε τον αντίπαλο να κάνει την πρώτη κίνηση και να εκτεθεί…
«Allora, signor Atziaras? Σε τι οφείλω την τιμή? Γιατί είναι τιμή για μένα να δέχομαι στο γραφείο μου ‘τον προπονητή των ρεκόρ’, τον ‘άνθρωπο που αναγέννησε την ομάδα της Κατάνια’ – έτσι δεν το έγραψε η Gazzetta Catanese?»…είπε με το ίδιο πάντα πονηρό ύφος… Ήταν φανερό πως έπαιζε μαζί του όπως η γάτα το ποντίκι. ‘Όμως και το ποντίκι, δεν είχε αποδεχτεί ακόμα την μοίρα του.
«Η τιμή είναι όλη δική μου, κύριε Γενικέ. Όσο για τους χαρακτηρισμούς των εφημερίδων ,να είστε σίγουρος πως τους δίνω τόση σημασία, όσο και εσείς σε αυτούς που απευθύνονται σε σας!» . Είδε την περιπαιχτική του έκφραση να χάνεται από το πρόσωπο του.: ήξερε ότι τον ‘πάτησε στον κάλο’ με αυτό που είπε, μιας και πάμπολλες φορές, οι ίδιες εφημερίδες, άφηναν για τον ίδιο τον Καμαράτα υπονοούμενα για το ποια ακριβώς ήταν η θέση του στην ομάδα! Ο Γενικός Διευθυντής όμως, βρήκε γρήγορα την ψυχραιμία του.
«Δεν μου είπατε όμως, για ποιο λόγο ζητήσατε να συναντηθούμε, και μάλιστα σήμερα, παραμονές γιορτής? Τόσο…. επείγον είναι? Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεστε στην ωραία Ελλάδα και να στολίζετε το δέντρο με την οικογένειά σας!...», είπε κι έγειρε στην πολυθρόνα του…
«Κύριε Γενικέ, ναι , το θέμα αποτελεί άμεση προτεραιότητα για μένα. Και για την οικογένειά μου εδώ στην Ιταλία, που δεν είναι άλλη από την ίδια την ομάδα που προπονώ!» Είδε τον Καμαράτα να σηκώνει το ένα του φρύδι, αλλά δεν τον άφησε να μιλήσει .Συνέχισε:
«Το πρόβλημα που με απασχολεί συνεπώς, είναι η διαφαινόμενη πώληση βασικών μου παικτών, και στην ουσία, η καταστροφή της ομάδας τη στιγμή που πάει τόσο καλά!!» Έσκυψε προς το μέρος του γραφείου : «Ξέρω πολύ καλά…»
«Δεν ξέρετε τι-πο-τα signor Atziaras”!!», τον έκοψε μεγαλόφωνα ο Καμαράτα. Κάθισε πιο άνετα στην πολυθρόνα του: «’Καταστροφή’…Από πού κι ως που allenatore, η πώληση 2-3 παικτών είναι καταστροφή? Πότε καταστράφηκε μια ομάδα επειδή πούλησε παίχτες τον Ιανουάριο? Εξάλλου…» ,χαμογέλασε και πάλι πονηρά, « και οι ίδιοι οι παίκτες, απ’ ότι μαθαίνω, θέλουν να πάνε σε μεγαλύτερες ομάδες!...»
Του Μανουέλε ένιωθε να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι στην κυριολεξία: « κύριε Γενικέ, οι παίκτες εξέφρασαν την επιθυμία να φύγουν- και δικαίωμά τους- διότι ξέρουν ότι αγωνίζονται σε μια ομάδα που έχει ταβάνι στις φιλοδοξίες της!! Την παραμονή της στην κατηγορία! Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει!», είπε με πάθος. Κοίταξε τον Καμαράτα, που έγειρε ξανά προς το γραφείο, και τον κοίταζε πια με ένα βλέμμα ανάμικτης συμπάθειας και οίκτου.
«Αγαπητέ μου Ατζιάρα, είστε ένας ιδεολόγος… Η ομάδα μας, με το δυναμικό που έχει, δεν θα μπορέσει ποτέ να ανέβει στην Serie A ! Το ξέραμε από την αρχή, και γι’ αυτό δεν απογοητευόμαστε ποτέ… Γιατί λοιπόν να μην εκμεταλλευτούμε αυτή την ευτυχή συγκυρία, όπου η ομάδα μας προβλήθηκε λόγω αυτής της…’καλής’ πορείας της, και να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους παίκτες μας να κάνουν μια καλή μεταγραφή?». Σταμάτησε και κοίταξε τον Μανουέλε με αθώο βλέμμα. Ρουα.
Ο Ατζιάρας τον κοίταξε για μια στιγμή προσεκτικά. Δεν ήθελε να φτάσει να μιλήσει έξω από τα δόντια, όμως ήταν φανερό πως δεν του έμεναν πολλά περιθώρια. Τον κοίταξε ευθεία στα μάτια.
«Κύριε Γενικέ, ίσως να είμαι ξένος ως προς την πατρίδα σας, όμως stupido δεν είμαι σε καμία περίπτωση! Έχετε την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει στην ομάδα? Πως αυτή η ομάδα δεν είχε ποτέ ένδοξο παρελθόν, επειδή εσείς δεν την αφήνετε να έχει ούτε παρόν?? Νομίζετε…», τον κοίταξε και ένιωσε το βλέμμα του παγερό πάνω του, «πως δεν ξέρω ότι κάθε 6 μήνες ξεπουλάτε την ομάδα, για να μπορέσει η ‘Φαμίλια’ Γκαλούτσι να κρατήσει το φέουδό της??» .Σταμάτησε και κοίταξε τον μεγαλόσωμο άντρα απέναντί του. Ήξερε πως πατούσε σε λεπτό πάγο ,ίσως πολύ λεπτότερο απ’ ότι θα άντεχε. Έμεινε να περιμένει…
Ο Καμαράτα τον παρατηρούσε από πάνω ως κάτω, σαν να τον έβλεπε εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά. «Θεέ μου, με κοιτάει σαν να μου παίρνει μέτρα!» σκέφτηκε και ανατρίχιασε. Ήξερε πως αυτό που είχε σκεφτεί ήταν χαζό, όμως η αίσθηση της ανατριχίλας δεν έλεγε να φύγει όσο ο ήχος του ρολογιού τοίχου ήταν το μόνο που ακουγόταν μέσα στο δωμάτιο.
Μετά από κάμποσες στιγμές, που φάνηκαν αιώνες στον Μανουέλε, ο Καμαράτα μίλησε ξανα :
«Κάποια χρόνια πριν, γι αυτά σου τα λόγια, η μάνα σου θα λάμβανε σ'ένα κουτί για να στολίσει το έλατο των Χριστουγέννων ,αντί για μπάλες, i tuoi testicoli, ragazzino... Φυσικά, το υπόλοιπο σώμα, δεν θα βρισκότανε ποτέ!», είπε με το ίδιο παγερό βλέμμα, που ο Μανουέλε ένιωθα να του παγώνει την καρδιά. : «Αλλά βλέπεις, οι εποχές μας άλλαξαν. Γίναμε πιο ευγενικοί με τους ανόητους, και πλέον τους συγχωρούμε…την πρώτη φορά!.» Σταμάτησε για μια στιγμή, για να τονίσει την τελευταία του φράση – λες και χρειαζόταν! Έγειρε το κεφάλι του προς το πλάι, και έδειξε την πόρτα.: «Αν δεν έχεις κάτι άλλο λοιπόν να προσθέσεις, νεαρέ μου…»
Ο Ατζιάρας αποφάσισε να κινήσει την βασίλισσα του στην σκακιέρα : «Έχω μια πρόταση να σου κάνω… Μια πρόταση, επικερδής για όλους, και κυρίως για τα αφεντικά σου. Μια πρόταση, πολύ καλή για να μπορέσεις να αρνηθείς!...»
Ο Καμαράτα έμεινε να τον κοιτάει για αρκετή ώρα. Δεν είχε ηρεμήσει από την οργή που τον κατέβαλε λίγο πριν, όμως, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ήταν επιχειρηματίας- με διαφορετικές μεθόδους ίσως απ’ όσους η δεοντολογία και το ποινικό δίκαιο ορίζει, αλλά σκοπός του ήταν να δημιουργεί λεφτά. Η περιέργειά του τον νίκησε τελικά. Χωρίς να πει κουβέντα, έγειρε στην δερμάτινη πολυθρόνα του, και του έγνεψε να συνεχίσει…..
Τρέχοντας με την μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα (και κάτι παραπάνω) για να προλάβει την τελευταία πτήση για Αθήνα (μέσω Ρώμης) μερικές ώρες μετά, ο Μανουέλε προσπάθησε να βάλει το μπερδεμένο κουβάρι των σκέψεών του σε μια τάξη. Του ήταν τρομερά δύσκολο, όπως δύσκολο του ήταν και να ξεχωρίσει τα συναισθήματα που τον είχαν κατακλύσει. Ήταν σίγουρα ενθουσιασμός, αφού είχε καταφέρει κάτι που ώρες πριν πίστευε ακατόρθωτο: να «αγοράσει» χρόνο για την ομάδα και τον ίδιο :η συμφωνία έλεγε πως, κανένα πραγματικά χρήσιμο μέλος της ομάδας δεν θα πωλούνταν, αν δεν κατετίθετο μια πραγματικά ‘ακαταμάχητη’ πρόταση. Και αν αυτό συνέβαινε, ο παίκτης θα αντικαθίστατο με κάποιον άλλο στην ίδια θέση-πολύ μικρότερου συμβολαίου φυσικά, αν όχι ελεύθερος!
Φυσικά αυτό έγινε μετά από υπόσχεση πως, οι παίκτες της ομάδας, με την πορεία που αυτή έκανε, τον Απρίλιο υπολογίζετο να είχαν αυξήσει ακόμα περισσότερο την μεταπωλητική τους αξία-και τότε, θα πωλούνταν εννοείται…
Αυτονόητο, θεώρησε ο Καμαράτα, πως η ομάδα, από τον Απρίλιο κι έπειτα, θα άρχιζε τα ‘ατυχή αποτελέσματα’ ώστε να αποφευχθεί η άνοδος στην Serie A.Ο όρος αυτός στην συμφωνία, ήταν απαράβατος και ο Ατζιάρας είχε συμφωνήσει…
Όμως δεν ήταν αυτό το ‘φιλέτο’ της συμφωνίας που πρότεινε ο Μανουέλε στον Γραμματέα. Αυτό, δεν ήταν άλλο από ένα “ξέπλυμα χρήματος” που θα έκανε ο έλληνας προπονητής για λογαριασμό των αφεντικών του: Θα αγόραζε με τα 2Μ που του είχε εμπιστευτεί ο πρόεδρος για μεταγραφές έναν νεαρό της Aτσιρεάλε, μιας ομάδας κατώτερης κατηγορίας, και ελεγχόμενης 100% από την Καμόρα. Τα λεφτά αυτά φυσικά, θα πήγαιναν κατευθείαν στις τσέπες της Φαμίλιας Γκαλούτσι, όμορφα και καθαρά: ο Ατζιάρας, ήταν πρόσωπο υπεράνω υποψίας, και καθαρό. Αλλά και κάτι να πήγαινε στραβά, ο μόνος που θα είχε να απαντήσει σε κατηγορίες, ήταν αυτός που αγόραζε, και στην περίπτωση αυτή ο Ατζιάρας, και – το κλου της συμφωνίας- ο ίδιος ο πρόεδρος, Αντονίνο Πουλβιρέντι! Ο Μανουέλε γνώριζε πως, απώτερος σκοπός του Καμαράτα, ήταν να αποδυναμώσει τον πρόεδρο, που έδειχνε ‘αυτονομιστικές’ τάσεις, κάτι που δεν συγχωρούσε η “Οικογένεια”…
Καθώς δίνανε τα χέρια («Αυτό ήταν… Υπόγραψα με το αίμα μου…» σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή ο Ατζιάρας…), ο Καμαράτα έκανε μια παρατήρηση στον Έλληνα απέναντι του:
«Απορώ με σένα, signor Atziaras… Είναι τόση η αγάπη σου για την ομάδα, που δέχτηκες να κάνεις αυτή τη συμφωνία με μένα? Αν δεν ήξερα ότι γνωρίζεις τις συνέπειες αθέτησης της συμφωνίας, θα έλεγα πως προσπαθείς να μας κοροιδέψεις!!» είπε γελώντας. Ο Ατζιάρας τότε του απάντησε:
«Σίγουρα ποντάρω κι εγώ κάπου ,signor Direttore. Ξέρω πως στο ‘περιβάλλον’ σας, ανταμείβονται οι άνθρωποι με σωστή συμπεριφορά. Και, αν έμενα κάποια χρόνια ακόμα να υπηρετήσω την ομάδα (αν μένετε φυσικά ευχαριστημένοι από το έργο μου όλο αυτό τον καιρό!), θα μπορούσα να ‘φτιάξω’ κι εγώ το όνομά μου σαν προπονητής!»
Ο Καμαράτα κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.. « Μα, φυσικά νεαρέ μου! Η ομάδα πάντα χρειάζεται αφοσιωμένους ανθρώπους στη δούλεψή της! Αρκεί…να ξέρουν που φτάνουν τα όριά τους!» ,πρόσθεσε με νόημα, καθώς κατευθυνόταν κι αυτός προς την έξοδο.
Λίγο πριν χωρίσουν, ο Καμαράτα κοντοστάθηκε και τον κοίταξε για μια στιγμή: «Ομολογώ, πως περίμενα από σένα να φαίνεσαι πιο ‘ένοχος’ μετά από την πρώτη σου “προδοσία!”, του είπε. Ο Ατζιάρας σταμάτησε κι αυτός και τον κοίταξε : Ο Διευθυντής, συνέχισε : «Φαίνεται είσαι τελικά πολύ πιο ψυχρόαιμος από ότι σε είχα υπολογίσει, νεαρέ μου!», είπε, και γελώντας απομακρύνθηκε προς το αμάξι του…
Μέσα στο δικό του, στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, ο Μανουέλε ένιωθε το πρόσωπό του να καίει, παρά την έλλειψη καλοριφέρ στο αυτοκίνητο. Κι έκαιγε, μιας και καταλάβαινε την σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει. Και η σοβαρότητα της, επετείνετο από μια λεπτομέρεια: Ότι , από όσα είχε υποσχεθεί, σκόπευε να τηρήσει μόνο την αγορά των 2Μ. Σε αυτό είχε συμφωνήσει και ο πρόεδρος, με τον οποίο μόλις είχε μιλήσει στο τηλέφωνο!
Άκουγε ήδη το τικ – τακ του ρολογιού στο μυαλό του… Το ρολόι που κουρδίζει η Λάχεσις, η μοίρα που κόβει το νήμα της ζωής…
H συνάντηση είχε κανονιστεί να γίνει στα γραφεία της ομάδας, εκεί όπου θα μπορούσαν να έχουν την ησυχία που ήθελαν για να συζητήσουν : παραμονή Χριστουγέννων, και στις 8 η ώρα, τα γραφεία θα ήταν εντελώς άδεια από υπαλλήλους, φευγάτους ήδη για τα τελευταία χριστουγεννιάτικα ψώνια τους. Θα ήταν μόνοι τους, αυτό θα ήταν το μόνο σίγουρο…
Θα περίμενε κανείς, πως ο Ατζιάρας διασχίζοντας το κατώφλι του κτιρίου, θα ένιωθε κάποιον φόβο, ερχόμενος πρώτη φορά τετ α τετ με τον άνθρωπο που αποτελούσε την νέμεση του : παρόλο που έκλεινε 5 μήνες στον πάγκο της ομάδας, οι συναντήσεις τους ήταν ελάχιστες και πάντα με την παρουσία πολλών τρίτων – κανείς δεν είχε επιδιώξει μια απευθείας συνάντηση, πράγμα όχι παράλογο… Παρόλα αυτά, ο φόβος δεν ήταν το συναίσθημα που φώλιαζε στην καρδιά του, όχι! Μάλλον θα έπρεπε να το προσδιορίσει κανείς σαν «αγωνία» για το αύριο της ομάδας. Σαν αίσθηση όμως, δεν ήταν μικρότερης έντασης από τον οποιοδήποτε φόβο είχε νιώσει μέχρι τώρα…
Έφτασε έξω από την πόρτα του γραφείου του, και πήρα μια βαθιά ανάσα πριν χτυπήσει την πόρτα. Θυμήθηκε τα τελευταία λόγια του φίλου του Μαρίνο, που λίγο πριν είχε επισκεφτεί στο σπίτι του. Ένα πράγμα του είχε ζητήσει να θυμάται συνεχώς: «ΜΗΝ κάνεις οποιαδήποτε συμφωνία μαζί του, αν δεν είσαι σε θέση να την πραγματοποιήσεις! Είναι πανούργος, Μανουέλε, περισσότερο κι από όσο νομίζεις. Δεν τον έχει βάλει τυχαία η «οικογένεια» άνθρωπό της στην ομάδα εδώ και τόσα χρόνια. Να έχεις ένα πράγμα στο μυαλό σου: αν κάνεις συμφωνία μαζί του, είναι σαν να την υπογράφεις με το αίμα σου – και δεν θέλω να γίνεις ο νέος Φάουστ, caro amico…Γιατί ο Καμαράτα θα ζητήσει πολύ περισσότερα απ’ ότι ζήτησε ο Μεφιστοφελής!...»
Χτύπησε απαλά την πόρτα του γραφείου. “Pronto!” ακούστηκε η φωνή από μέσα ,και ο Ατζιάρας άνοιξε την πόρτα.
Τον βρήκε να κάθεται πίσω από το γραφείο του, στην τεράστια δερμάτινη πολυθρόνα του: “Βuona sera, Direttore”,του είπε. ”Buonasera anche a te, allenatore Atziaras”,του απάντησε με την χοντρή φωνή του –τι ταιριαστό πράγματι πάνω του!... «Κάθισε», του είπε μετά από μια στιγμή ,και του έδειξε μια καρέκλα από την άλλη μεριά του γραφείου…
Ο Μανουέλε έμεινε να τον παρατηρεί για λίγες στιγμές – και το ίδιο εξάλλου έκανε και ο άντρας που καθόταν στην άλλη άκρη του γραφείου. Ήταν φανερό, από το πονηρό του βλέμμα, ότι μάντευε (αν δεν γνώριζε) τον λόγο που ο προπονητής είχε ζητήσει αυτή τη συνάντηση, λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. Και το αμέσως επόμενο πράγμα που διέκρινες στο βλέμμα του, ήταν πως, θα άφηνε τον αντίπαλο να κάνει την πρώτη κίνηση και να εκτεθεί…
«Allora, signor Atziaras? Σε τι οφείλω την τιμή? Γιατί είναι τιμή για μένα να δέχομαι στο γραφείο μου ‘τον προπονητή των ρεκόρ’, τον ‘άνθρωπο που αναγέννησε την ομάδα της Κατάνια’ – έτσι δεν το έγραψε η Gazzetta Catanese?»…είπε με το ίδιο πάντα πονηρό ύφος… Ήταν φανερό πως έπαιζε μαζί του όπως η γάτα το ποντίκι. ‘Όμως και το ποντίκι, δεν είχε αποδεχτεί ακόμα την μοίρα του.
«Η τιμή είναι όλη δική μου, κύριε Γενικέ. Όσο για τους χαρακτηρισμούς των εφημερίδων ,να είστε σίγουρος πως τους δίνω τόση σημασία, όσο και εσείς σε αυτούς που απευθύνονται σε σας!» . Είδε την περιπαιχτική του έκφραση να χάνεται από το πρόσωπο του.: ήξερε ότι τον ‘πάτησε στον κάλο’ με αυτό που είπε, μιας και πάμπολλες φορές, οι ίδιες εφημερίδες, άφηναν για τον ίδιο τον Καμαράτα υπονοούμενα για το ποια ακριβώς ήταν η θέση του στην ομάδα! Ο Γενικός Διευθυντής όμως, βρήκε γρήγορα την ψυχραιμία του.
«Δεν μου είπατε όμως, για ποιο λόγο ζητήσατε να συναντηθούμε, και μάλιστα σήμερα, παραμονές γιορτής? Τόσο…. επείγον είναι? Κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεστε στην ωραία Ελλάδα και να στολίζετε το δέντρο με την οικογένειά σας!...», είπε κι έγειρε στην πολυθρόνα του…
«Κύριε Γενικέ, ναι , το θέμα αποτελεί άμεση προτεραιότητα για μένα. Και για την οικογένειά μου εδώ στην Ιταλία, που δεν είναι άλλη από την ίδια την ομάδα που προπονώ!» Είδε τον Καμαράτα να σηκώνει το ένα του φρύδι, αλλά δεν τον άφησε να μιλήσει .Συνέχισε:
«Το πρόβλημα που με απασχολεί συνεπώς, είναι η διαφαινόμενη πώληση βασικών μου παικτών, και στην ουσία, η καταστροφή της ομάδας τη στιγμή που πάει τόσο καλά!!» Έσκυψε προς το μέρος του γραφείου : «Ξέρω πολύ καλά…»
«Δεν ξέρετε τι-πο-τα signor Atziaras”!!», τον έκοψε μεγαλόφωνα ο Καμαράτα. Κάθισε πιο άνετα στην πολυθρόνα του: «’Καταστροφή’…Από πού κι ως που allenatore, η πώληση 2-3 παικτών είναι καταστροφή? Πότε καταστράφηκε μια ομάδα επειδή πούλησε παίχτες τον Ιανουάριο? Εξάλλου…» ,χαμογέλασε και πάλι πονηρά, « και οι ίδιοι οι παίκτες, απ’ ότι μαθαίνω, θέλουν να πάνε σε μεγαλύτερες ομάδες!...»
Του Μανουέλε ένιωθε να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι στην κυριολεξία: « κύριε Γενικέ, οι παίκτες εξέφρασαν την επιθυμία να φύγουν- και δικαίωμά τους- διότι ξέρουν ότι αγωνίζονται σε μια ομάδα που έχει ταβάνι στις φιλοδοξίες της!! Την παραμονή της στην κατηγορία! Αυτό όμως μπορεί να αλλάξει!», είπε με πάθος. Κοίταξε τον Καμαράτα, που έγειρε ξανά προς το γραφείο, και τον κοίταζε πια με ένα βλέμμα ανάμικτης συμπάθειας και οίκτου.
«Αγαπητέ μου Ατζιάρα, είστε ένας ιδεολόγος… Η ομάδα μας, με το δυναμικό που έχει, δεν θα μπορέσει ποτέ να ανέβει στην Serie A ! Το ξέραμε από την αρχή, και γι’ αυτό δεν απογοητευόμαστε ποτέ… Γιατί λοιπόν να μην εκμεταλλευτούμε αυτή την ευτυχή συγκυρία, όπου η ομάδα μας προβλήθηκε λόγω αυτής της…’καλής’ πορείας της, και να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους παίκτες μας να κάνουν μια καλή μεταγραφή?». Σταμάτησε και κοίταξε τον Μανουέλε με αθώο βλέμμα. Ρουα.
Ο Ατζιάρας τον κοίταξε για μια στιγμή προσεκτικά. Δεν ήθελε να φτάσει να μιλήσει έξω από τα δόντια, όμως ήταν φανερό πως δεν του έμεναν πολλά περιθώρια. Τον κοίταξε ευθεία στα μάτια.
«Κύριε Γενικέ, ίσως να είμαι ξένος ως προς την πατρίδα σας, όμως stupido δεν είμαι σε καμία περίπτωση! Έχετε την εντύπωση πως δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει στην ομάδα? Πως αυτή η ομάδα δεν είχε ποτέ ένδοξο παρελθόν, επειδή εσείς δεν την αφήνετε να έχει ούτε παρόν?? Νομίζετε…», τον κοίταξε και ένιωσε το βλέμμα του παγερό πάνω του, «πως δεν ξέρω ότι κάθε 6 μήνες ξεπουλάτε την ομάδα, για να μπορέσει η ‘Φαμίλια’ Γκαλούτσι να κρατήσει το φέουδό της??» .Σταμάτησε και κοίταξε τον μεγαλόσωμο άντρα απέναντί του. Ήξερε πως πατούσε σε λεπτό πάγο ,ίσως πολύ λεπτότερο απ’ ότι θα άντεχε. Έμεινε να περιμένει…
Ο Καμαράτα τον παρατηρούσε από πάνω ως κάτω, σαν να τον έβλεπε εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά. «Θεέ μου, με κοιτάει σαν να μου παίρνει μέτρα!» σκέφτηκε και ανατρίχιασε. Ήξερε πως αυτό που είχε σκεφτεί ήταν χαζό, όμως η αίσθηση της ανατριχίλας δεν έλεγε να φύγει όσο ο ήχος του ρολογιού τοίχου ήταν το μόνο που ακουγόταν μέσα στο δωμάτιο.
Μετά από κάμποσες στιγμές, που φάνηκαν αιώνες στον Μανουέλε, ο Καμαράτα μίλησε ξανα :
«Κάποια χρόνια πριν, γι αυτά σου τα λόγια, η μάνα σου θα λάμβανε σ'ένα κουτί για να στολίσει το έλατο των Χριστουγέννων ,αντί για μπάλες, i tuoi testicoli, ragazzino... Φυσικά, το υπόλοιπο σώμα, δεν θα βρισκότανε ποτέ!», είπε με το ίδιο παγερό βλέμμα, που ο Μανουέλε ένιωθα να του παγώνει την καρδιά. : «Αλλά βλέπεις, οι εποχές μας άλλαξαν. Γίναμε πιο ευγενικοί με τους ανόητους, και πλέον τους συγχωρούμε…την πρώτη φορά!.» Σταμάτησε για μια στιγμή, για να τονίσει την τελευταία του φράση – λες και χρειαζόταν! Έγειρε το κεφάλι του προς το πλάι, και έδειξε την πόρτα.: «Αν δεν έχεις κάτι άλλο λοιπόν να προσθέσεις, νεαρέ μου…»
Ο Ατζιάρας αποφάσισε να κινήσει την βασίλισσα του στην σκακιέρα : «Έχω μια πρόταση να σου κάνω… Μια πρόταση, επικερδής για όλους, και κυρίως για τα αφεντικά σου. Μια πρόταση, πολύ καλή για να μπορέσεις να αρνηθείς!...»
Ο Καμαράτα έμεινε να τον κοιτάει για αρκετή ώρα. Δεν είχε ηρεμήσει από την οργή που τον κατέβαλε λίγο πριν, όμως, πρώτα και πάνω απ’ όλα, ήταν επιχειρηματίας- με διαφορετικές μεθόδους ίσως απ’ όσους η δεοντολογία και το ποινικό δίκαιο ορίζει, αλλά σκοπός του ήταν να δημιουργεί λεφτά. Η περιέργειά του τον νίκησε τελικά. Χωρίς να πει κουβέντα, έγειρε στην δερμάτινη πολυθρόνα του, και του έγνεψε να συνεχίσει…..
Τρέχοντας με την μέγιστη επιτρεπόμενη ταχύτητα (και κάτι παραπάνω) για να προλάβει την τελευταία πτήση για Αθήνα (μέσω Ρώμης) μερικές ώρες μετά, ο Μανουέλε προσπάθησε να βάλει το μπερδεμένο κουβάρι των σκέψεών του σε μια τάξη. Του ήταν τρομερά δύσκολο, όπως δύσκολο του ήταν και να ξεχωρίσει τα συναισθήματα που τον είχαν κατακλύσει. Ήταν σίγουρα ενθουσιασμός, αφού είχε καταφέρει κάτι που ώρες πριν πίστευε ακατόρθωτο: να «αγοράσει» χρόνο για την ομάδα και τον ίδιο :η συμφωνία έλεγε πως, κανένα πραγματικά χρήσιμο μέλος της ομάδας δεν θα πωλούνταν, αν δεν κατετίθετο μια πραγματικά ‘ακαταμάχητη’ πρόταση. Και αν αυτό συνέβαινε, ο παίκτης θα αντικαθίστατο με κάποιον άλλο στην ίδια θέση-πολύ μικρότερου συμβολαίου φυσικά, αν όχι ελεύθερος!
Φυσικά αυτό έγινε μετά από υπόσχεση πως, οι παίκτες της ομάδας, με την πορεία που αυτή έκανε, τον Απρίλιο υπολογίζετο να είχαν αυξήσει ακόμα περισσότερο την μεταπωλητική τους αξία-και τότε, θα πωλούνταν εννοείται…
Αυτονόητο, θεώρησε ο Καμαράτα, πως η ομάδα, από τον Απρίλιο κι έπειτα, θα άρχιζε τα ‘ατυχή αποτελέσματα’ ώστε να αποφευχθεί η άνοδος στην Serie A.Ο όρος αυτός στην συμφωνία, ήταν απαράβατος και ο Ατζιάρας είχε συμφωνήσει…
Όμως δεν ήταν αυτό το ‘φιλέτο’ της συμφωνίας που πρότεινε ο Μανουέλε στον Γραμματέα. Αυτό, δεν ήταν άλλο από ένα “ξέπλυμα χρήματος” που θα έκανε ο έλληνας προπονητής για λογαριασμό των αφεντικών του: Θα αγόραζε με τα 2Μ που του είχε εμπιστευτεί ο πρόεδρος για μεταγραφές έναν νεαρό της Aτσιρεάλε, μιας ομάδας κατώτερης κατηγορίας, και ελεγχόμενης 100% από την Καμόρα. Τα λεφτά αυτά φυσικά, θα πήγαιναν κατευθείαν στις τσέπες της Φαμίλιας Γκαλούτσι, όμορφα και καθαρά: ο Ατζιάρας, ήταν πρόσωπο υπεράνω υποψίας, και καθαρό. Αλλά και κάτι να πήγαινε στραβά, ο μόνος που θα είχε να απαντήσει σε κατηγορίες, ήταν αυτός που αγόραζε, και στην περίπτωση αυτή ο Ατζιάρας, και – το κλου της συμφωνίας- ο ίδιος ο πρόεδρος, Αντονίνο Πουλβιρέντι! Ο Μανουέλε γνώριζε πως, απώτερος σκοπός του Καμαράτα, ήταν να αποδυναμώσει τον πρόεδρο, που έδειχνε ‘αυτονομιστικές’ τάσεις, κάτι που δεν συγχωρούσε η “Οικογένεια”…
Καθώς δίνανε τα χέρια («Αυτό ήταν… Υπόγραψα με το αίμα μου…» σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή ο Ατζιάρας…), ο Καμαράτα έκανε μια παρατήρηση στον Έλληνα απέναντι του:
«Απορώ με σένα, signor Atziaras… Είναι τόση η αγάπη σου για την ομάδα, που δέχτηκες να κάνεις αυτή τη συμφωνία με μένα? Αν δεν ήξερα ότι γνωρίζεις τις συνέπειες αθέτησης της συμφωνίας, θα έλεγα πως προσπαθείς να μας κοροιδέψεις!!» είπε γελώντας. Ο Ατζιάρας τότε του απάντησε:
«Σίγουρα ποντάρω κι εγώ κάπου ,signor Direttore. Ξέρω πως στο ‘περιβάλλον’ σας, ανταμείβονται οι άνθρωποι με σωστή συμπεριφορά. Και, αν έμενα κάποια χρόνια ακόμα να υπηρετήσω την ομάδα (αν μένετε φυσικά ευχαριστημένοι από το έργο μου όλο αυτό τον καιρό!), θα μπορούσα να ‘φτιάξω’ κι εγώ το όνομά μου σαν προπονητής!»
Ο Καμαράτα κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.. « Μα, φυσικά νεαρέ μου! Η ομάδα πάντα χρειάζεται αφοσιωμένους ανθρώπους στη δούλεψή της! Αρκεί…να ξέρουν που φτάνουν τα όριά τους!» ,πρόσθεσε με νόημα, καθώς κατευθυνόταν κι αυτός προς την έξοδο.
Λίγο πριν χωρίσουν, ο Καμαράτα κοντοστάθηκε και τον κοίταξε για μια στιγμή: «Ομολογώ, πως περίμενα από σένα να φαίνεσαι πιο ‘ένοχος’ μετά από την πρώτη σου “προδοσία!”, του είπε. Ο Ατζιάρας σταμάτησε κι αυτός και τον κοίταξε : Ο Διευθυντής, συνέχισε : «Φαίνεται είσαι τελικά πολύ πιο ψυχρόαιμος από ότι σε είχα υπολογίσει, νεαρέ μου!», είπε, και γελώντας απομακρύνθηκε προς το αμάξι του…
Μέσα στο δικό του, στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, ο Μανουέλε ένιωθε το πρόσωπό του να καίει, παρά την έλλειψη καλοριφέρ στο αυτοκίνητο. Κι έκαιγε, μιας και καταλάβαινε την σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει. Και η σοβαρότητα της, επετείνετο από μια λεπτομέρεια: Ότι , από όσα είχε υποσχεθεί, σκόπευε να τηρήσει μόνο την αγορά των 2Μ. Σε αυτό είχε συμφωνήσει και ο πρόεδρος, με τον οποίο μόλις είχε μιλήσει στο τηλέφωνο!
Άκουγε ήδη το τικ – τακ του ρολογιού στο μυαλό του… Το ρολόι που κουρδίζει η Λάχεσις, η μοίρα που κόβει το νήμα της ζωής…
Last edited by Chameleon75 on Tue Sep 27, 2005 11:27 pm, edited 1 time in total.
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
uptight
- Indispensible
- Posts: 1777
- Joined: Mon Jun 28, 2004 11:00 pm
- Football Manager της ομάδας: Εργοτέλης/MTK/Egypt/Watford
- Αγαπημένη Ομάδα: Notts County/ Α. Νικοπολίδης
- Location: Πειραιάς
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
τι ψάρια να πιάσει ο αθώος κος Smith μπροστά στον Νονό #4?
I'd tell all my friends but they'd never believe me
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
They'd think that I'd finally lost it completely
I'd show them the stars and the meaning of life
They'd shut me away
But I'd be alright
Alright
I'm just uptight
Uptight
-
justaPornstar..
- Rotation
- Posts: 1111
- Joined: Tue Aug 09, 2005 5:09 pm
- Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
- Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
- Location: Λιβαδειά
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
[quote="Chameleon75"]
Άκουγε ήδη το τικ – τακ του ρολογιού στο μυαλό του… Το ρολόι που κουρδίζει η Λάχεσις, η μοίρα που κόβει το νήμα της ζωής…[/quote]
Άκουγε ήδη το τικ – τακ του ρολογιού στο μυαλό του… Το ρολόι που κουρδίζει η Λάχεσις, η μοίρα που κόβει το νήμα της ζωής…[/quote]
Τοοοοο τρως το μακρουλό ή το κόβεις σε φέτες???
All you with the "authority"..
Δεν είστε κάτι..απλά θεωρείστε..
Και απο την θεωρία στην πράξη..
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ..
All you with the "authority"..
Δεν είστε κάτι..απλά θεωρείστε..
Και απο την θεωρία στην πράξη..
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ..
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
Παιδια.... ευχαριστώ! 
Χαίρομαι πολύ που σας αρεσε,και που αντέξατε να το διαβάσετε χωρις να 
Χαίρομαι πολύ που σας αρεσε,και που αντέξατε να το διαβάσετε χωρις να I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
justaPornstar..
- Rotation
- Posts: 1111
- Joined: Tue Aug 09, 2005 5:09 pm
- Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
- Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
- Location: Λιβαδειά
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Σε βλέπω σε κανα 2χρονάκια με βίλα στην Νάπολι και κότερο αραγμένο στα ανοιχτά της Ανκόνα..
Αν είπα [System Interruption: Μη βρίζεις!] μέρη,άλλαξε τα,δικά σου θα είναι όπου θές θα τα έχεις!
Δωράκια απο την φαμίλια..
Άντε στα αγωνιστικά,συνέχισε! 
Αν είπα [System Interruption: Μη βρίζεις!] μέρη,άλλαξε τα,δικά σου θα είναι όπου θές θα τα έχεις!
Δωράκια απο την φαμίλια..
Άντε στα αγωνιστικά,συνέχισε!
Τοοοοο τρως το μακρουλό ή το κόβεις σε φέτες???
All you with the "authority"..
Δεν είστε κάτι..απλά θεωρείστε..
Και απο την θεωρία στην πράξη..
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ..
All you with the "authority"..
Δεν είστε κάτι..απλά θεωρείστε..
Και απο την θεωρία στην πράξη..
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΥ ΠΟΝΑΝΕ..
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
[quote="justaPornstar.."]Σε βλέπω σε κανα 2χρονάκια με βίλα στην Νάπολι και κότερο αραγμένο στα ανοιχτά της Ανκόνα..
Αν είπα [System Interruption: Μη βρίζεις!] μέρη,άλλαξε τα,δικά σου θα είναι όπου θές θα τα έχεις!
Δωράκια απο την φαμίλια..
[/quote]
Σωστόοοοςςςςς
Αλλά μάλλον τον βλέπω τον Μανουέλε να κοιτάει τα ραδίκια ανάποδα λίαν συντόμως...
Να τα δωράκια της Μαφίας--------->
, 
= 
[quote="justaPornstar.."]
Άντε στα αγωνιστικά,συνέχισε! [/quote]
Αύριο επιστροφή στα αγωνιστικά, με άλλα κουράγια για τον Μανουέλε!
Αν είπα [System Interruption: Μη βρίζεις!] μέρη,άλλαξε τα,δικά σου θα είναι όπου θές θα τα έχεις!
Δωράκια απο την φαμίλια..
[/quote]
Σωστόοοοςςςςς
Αλλά μάλλον τον βλέπω τον Μανουέλε να κοιτάει τα ραδίκια ανάποδα λίαν συντόμως...
Να τα δωράκια της Μαφίας--------->
, = [quote="justaPornstar.."]
Άντε στα αγωνιστικά,συνέχισε!
[/quote]Αύριο επιστροφή στα αγωνιστικά, με άλλα κουράγια για τον Μανουέλε!
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
Chameleon75
- Rotation
- Posts: 1122
- Joined: Wed Sep 17, 2003 11:00 pm
- Location: Serres/Italy
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
- Contact:
...And a happy new year
Οι διακοπές μπορεί να είναι αναζωογονητικές για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως για τον Μανουέλε Ατζιάρα , μόνο ξεκούραση δεν σήμαιναν! Οι πέντε μέρες που πέρασε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, ήταν μέρες εργασίας – και φυσικά δεν λογιζόταν σε αυτή του την κούραση η ψυχολογική φθορά προκαλούμενη από την «υπόθεση Καμαράτα», ο χειρισμός της οποίας απαιτούσε πολλά από τα ψυχικά του αποθέματα. Ο Ατζιάρας όμως είχε ήδη πολλά στο μυαλό του αποκλειστικά και μόνο με τις υποθέσεις της ομάδας, τα οποία απαιτούσαν άμεση τακτοποίηση…
Καταρχάς , τα συμβόλαια που έληγαν ήταν ουκ ολίγα. Τα σημαντικότερα όλων φυσικά ήταν του Κενυεγκέλε και του Έντι Μπάτζιο. Κι ενώ η ανανέωση του συμβολαίου του πρώτου αποδείχτηκε τυπικά διαδικασία (ανανέωσε για 350.000 ? ετησίως), η υπόθεση του δευτέρου δεν ήταν τόσο απλή, καθώς απαιτούσε κι αυτός χρόνο στην πρώτη ομάδα. Την προκειμένη στιγμή, κάτι τέτοιο ήταν πργματικά δύσκολο , με Μπρούνο, Κενυεγκέλε και Φεράντε να καταλαμβάνουν τις θέσεις των 2 βασικών και του αναπληρωματικού και να τα πηγαίνουν υπέροχα. Ο Μπάτζιο λοιπόν μπήκε στους ‘υπό παραχώρηση ποδοσφαιριστές’, μα στην άκρη του μυαλού του είχε ο Μανουέλε να του δώσει κάποιες ευκαιρίες σύντομα…
Ταυτόχρονα, πρότεινε νέα συμβόλαια στον Πανταλίνο(που, αν και είχε δείξει τάσεις φυγής, δέχτηκε να επεκτείνει για 3 χρόνια το συμβόλαιό του έναντι ?,) και στον νεαρό Φανέλι, που αν και 18 χρονών, όσες φορές τον έβαλε στα βαθιά, επέπλευσε με επιτυχία : Ήταν ένα από τα ‘πουλέν’ του, και θα του έδινε περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον…
Οι παίκτες γύρισαν με όρεξη για δουλειά από τις διακοπές τους, και άρχιζαν να προετοιμάζονται για το παιχνίδι με την Βιτσέντζα την Κυριακή στις 8 Ιανουαρίου. Ίσως να διαισθάνθηκαν κάποια αλλαγή στην ατμόσφαιρα, ίσως να διέκριναν την απώλεια του υπερβολικού στρες που διέκρινε μέχρι πρότινος τον προπονητή τους… Το σίγουρο είναι, ότι οι πολλές ‘μουρμούρες’ σχετικά με τα μεταγραφικά περιορίστηκαν στο ελάχιστο, αν εξαιρέσουμε τις γνωστές ερωτήσεις για τον Φιρμάνι, όπου ο Μανουέλε είχε πλέον να αποκρούει με ένα «ουδέν σχόλιον»…
22.000 φίλαθλοι παραβρέθηκαν στο πρώτο παιχνίδι του 2005 στο ‘Αντζελο Μασσιμίνο’ για να κάνουν καλό ποδαρικό στην ομάδα τους. Ο Ατζιάρας, ήθελε οπωσδήποτε την νίκη μετά από 2 ανεπιτυχή αποτελέσματα στη σειρά, στη προσπάθειά του να κερδίσει λίγο από το έδαφος που είχε παραχωρήσει στους αντιπάλους του για την άνοδο. Παρατάχτηκε με την γνωστή ενδεκάδα των βασικών, εκτός από μια διαφορά : λόγω ενός μικροτραυματισμού του Κενυεγκέλε, αποφάσισε να ρίξει στην μάχη τον παροπλισμένο Μπάτζιο, σαν τελευταίο τεστ πριν παρει απόφαση για την παραχώρησή του ή μη…
Η νέα χρονιά τελικά δεν διέφερε και πολύ από την περυσινή: Ο Βάλλεμ τροφοδότησε τον Μπρούνο, αυτός τον Φιρμάνι σε μια αστραπιαία αντεπίθεση, και ο τελευταίος έστειλε την μπάλα στην γωνία του τέρματος του Αβράμοφ ! Και όλα αυτά, μόλις στο 3ο λεπτό… Φυσικά, δεν θέλανε και πολύ οι tifosi Catanesi για να αρχίσουν τα πανηγύρια και τα συνθήματα για πρωταθλητές!...
Τα σταματήσαν γρήγορα όμως –και όχι γιατί κουράστηκαν : Ήταν μόλις 2 λεπτά μετά, όταν ο Παντανέλλι σε μια επαναφορά της μπάλας, τροφοδότησε κατά λάθος τον Μπόλιτς, και αυτός αστραπιαία πάσαρε στον Μπονάνι, που σκόραρε ένα υπέροχο γκολ από τα 35 μέτρα, συρτό και με φάλτσο που το καθιστούσε στην ουσία άπιαστο! 1-1 και η ησυχία αποκαταστάθηκε και πάλι στις εξέδρες…
Ο Παντανέλλι (αρνητικός κατά όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού), έκανε το ίδιο λάθος 3 λεπτα αργότερα, όμως ευτυχώς δεν στοίχισε στην ομάδα του αυτή τη φορά. Και ευτυχώς, γιατί στη συνέχεια αυτής της φάσης, μετά από κόρνερ του Μεσσέρα, ο Φρέζι έγραψε με κεφαλιά το 2-1 και το πανδαιμόνιο ξανάρχισε – για να διακοπεί εκ νέου 8 λεπτά μετά! Ο Σγουοκ διέτρεξε το μισό γήπεδο αφήνοντας πίσω του Πανταλίνο και Νόυμαν, σούταρε και η ασθενής απόκρουση του Παντανέλλι έδωσε την ευκαιρία στον Μαρτζιότα (έναν παίκτη που θαύμαζε ο Ατζιάρας) που ερχόταν σαν ‘τρέιλερ’, να ισοφαρίσει και πάλι το παιχνίδι. 2-2, και τέσσερα γκολ πριν καν συμπληρωθεί το 20λεπτο!...
Από εκεί και πέρα, η επιθετική πρωτοβουλία πέρασε στα χέρια της Κατάνια , που προσπαθούσε να βγάλει το γκολ κυρίως με μακρινά (και ως επί τω πλείστων άστοχα) σουτ, καθώς η άμυνα της Βιτσέντζα αποδεικνύονταν πολύ σκληρή για τα δόντια τους. Αντίθετα, οι αντεπιθέσεις των φιλοξενουμένων ήταν θανατηφόρες, και μόνο από τύχη η Κατάνια απέφευγε να δεχτεί ένα ακόμα γκολ.
Μα τελικά, ένα μακρινό σουτ κατάφερε να λύσει τον γόρδιο δεσμό που αποτελούσε για τον Μανουέλε η άμυνα της φιλοξενούμενης. Στο 56’, πήρε την μπάλα στο χώρο έξω από την μεγάλη περιοχή, και βλέποντας παντού αδιέξοδα όσον αφορά τις επιλογές για πάσα σε συμπαίκτη, σούταρε με την σειρά του και πέτυχε ένα γκολ- ζωγραφιά, που το πανηγύρισε φυσικά όπως μόνο οι Λατίνοαμερικάνοι ξέρουν να κάνουν – στα συρματοπλέγματα μαζί με τους φανατικούς της Curba Sud !!...
Από εκεί και πέρα, η πρωτοβουλία πέρασε αποκλειστικά στα πόδια των γηπεδούχων, που δημιούργησαν σωρεία ευκαιριών, με πιο χαρακτηριστική όλων την καρφωτή κεφαλιά του Μπιάνκο μετά από κόρνερ –και πάλι- του Μεσσέρα, όμως πάνω στην γραμμή έσωσε ο τερματοφύλακας Αβράμοφ
Παρόλα αυτά, την τελευταία ανατριχίλα στο παιχνίδι την πρόσφερε η Βιτσέντζα, όταν ο Σγουόκ βγήκε τετ α τετ με τον Παντανέλλι, και αυτός με πετυχημένη διπλή απόκρουση, κράτησε την νίκη για την ομάδα του και ‘ξέπλυνε’ από πάνω του -εν μέρει- τα λάθη του πρώτου ημιχρόνου. Νίκη λοιπόν, και το ποδαρικό σίγουρα ήταν καλό.Σειρά είχε η αποστολή σε 3 μέρες στην έδρα της (3ης πλέον) Ασκολι…
11αδα και αποδόσεις Pantanelli 7, Pandalino 7, Fresi 8, Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 8(MoM), Wallem 7 (73’ Micelli 7), Vugrinec 6 (73’ Fenelli 7), Baggio 7 (45’ Ferrante 7), Bruno 7
Ένα βοτσαλάκι ακόμα…
Το Άσκολι , πόλη του Ιταλικού νότου, περίμενε με ανυπομονησία τον αγώνα με την πρωτοπόρο της Serie B, Κατάνια. Φιλόδοξη και η ίδια να κατακτήσει μια από της θέσεις που οδηγούσαν στο όνειρο, ζητούσε την ευκαιρία να ξεφύγει από το άσημο παρόν του. Όπως και η Κατάνια, φαινόταν να έχει ‘κολλήσει’ στη Serie B για πάντα…
Ο Ατζιάρας βρέθηκα και πάλι να χρειάζεται να αλλάξει την ενδεκάδα του : ο – δυσαρεστημένος- Λο Μόνακο, μπήκε στη θέση του καλύτερου αμυντικού της Κατάνια Φρέζι, και ο Μπάτζιο είχε και πάλι την ευκαιρία του στην θέση αυτή τη φορά του κουρασμένου Μπρούνο.
Το παιχνίδι έδειξε από την αρχή ότι θα είναι αμφίρροπο : Μοιρασμένη ανάμεσα στις δυο πλευρές η πρωτοβουλία, και εν ολίγοις, ένα παιχνίδι κέντρου που λίγες συγκινήσεις πρόσφερε στους 21.000 Ασκολετάνους που γέμισαν το στάδιο ‘Ντελ Ντούκα’ Και ήταν αυτοί που δέχτηκαν το σκοτσέζικο ντους στο 39’, όταν ο Μπούκκι πέτυχε το γκολ που πανηγυρίστηκε τρελά , μα ο διαιτητής ακολούθησε την υπόδειξη του επόπτη και ακύρωσε το γκολ ως οφσάιντ .
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, στην αμέσως επόμενη φάση, ο Ντε Μάρτις, ανέτρεψε τον Φιρμάνι μέσα στην μεγάλη περιοχή της ομάδας του. Ανέλαβε να το εκτελέσει ο Βούγκρινετς, που δεν λάθεψε γωνία, και το 0-1 ήταν γεγονός!
Στο δεύτερο ημίχρονο, η Άσκολι εμφανίστηκε πιο φορτσάτη, αποφασισμένη να ρισκάρει. Ήταν φανερό πως δεν είχε τίποτε να χάσει… Στο 52’ λοιπόν ,σε μια φαρμακερή αντεπίθεση των παικτών της, ο Καπαρέλλα ξεχάστηκε στην πλάτη της άμυνας της Κατάνια, και ο Παντανέλλι είδε την μπάλα να περνάει μόλις άουτ από το σουτ του αντιπάλου του. Το σκηνικό επαναλήφθηκε στο 59’ , όμως αυτή τη φορά ήταν ο Μπούκκι και πάλι που απέτυχε να φέρει το παιχνίδι στα ίσα…
Η Κατάνια έδειχνε απρόθυμη να αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες στο δεύτερο ημίχρονο, παρα τις διορθωτικές αλλαγές και τις οδηγίες του Μανουέλε Ατζιάρα. Και λίγο έλειψε να το πληρώσει, όταν στο 83’, ένα σουτ πάνω στο τερματοφύλακα από τον Φιρμάνι (ίσως και η μόνη αξιόλογη ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο για την φιλοξενούμενη), κατέληξε στον Ασέντζι, που τροφοδότησε τον εκρηκτικό Μπούκκι και αυτός έστειλε την μπάλα να γλείψει το δοκάρι του ανήμπορου να αντιδράσει Παντανέλλι. Το 0-1 παρέμεινε, σε πείσμα των προσπαθειών της Άσκολι σε όλο το β’ ημίχρονο…
Και όταν ο διαιτητής Μπρίγκι σφύριξε το τέλος του παιχνιδιού, οι φίλαθλοι της γηπεδούχου ομάδας, ιπποτικά χειροκρότησαν τους νικητές : όχι γιατί ήταν καλύτεροι στο ματς εκείνο –και πολλοί θα ισχυριζόντουσαν το αντίθετο βλέποντας και τις φάσεις στην τηλεόραση αργά το βράδυ…- αλλά γιατί η Κατάνια, κατάφερνε κάτι που αυτοί προσδοκούσαν χρόνια να συμβεί…
Η Κατάνια, στα μάτια τους, έφτανε, παιχνίδι το παιχνίδι, στην ανάστασή της…
11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 8, Pandalino 7, Lo Monaco 7, Bianco 7, Numan 7, Firmani 7, Messera 5 (45’ Goninni 7), Wallem 7 (64’ Anastasi 7), Vugrinec 9 (MoM), Kenyengele 7, Baggio 6 (64’ Bruno 7)
Η Κατάνια εξακολουθούσε να οδηγεί την κούρσα της Serie B με 51 βαθμούς, και την ακολουθούσε η Τζένοα με 45 και η Αλμπινολέφφε με 39. Ο τέταρτος διεκδικητής (η Μόντενα), ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής από την τρίτη καθώς συγκέντρωνε 38.
Και αν κάποιοι βιαζόντουσαν να τους σφραγίσουν το εισιτήριο της ανόδου, ο Ατζιάρας κρατούσε πολύ μικρό καλάθι μαζί του. Γιατί ο δρόμος, ήταν μακρύς και κακοτράχαλος…
Οι διακοπές μπορεί να είναι αναζωογονητικές για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως για τον Μανουέλε Ατζιάρα , μόνο ξεκούραση δεν σήμαιναν! Οι πέντε μέρες που πέρασε με την οικογένειά του στην Ελλάδα, ήταν μέρες εργασίας – και φυσικά δεν λογιζόταν σε αυτή του την κούραση η ψυχολογική φθορά προκαλούμενη από την «υπόθεση Καμαράτα», ο χειρισμός της οποίας απαιτούσε πολλά από τα ψυχικά του αποθέματα. Ο Ατζιάρας όμως είχε ήδη πολλά στο μυαλό του αποκλειστικά και μόνο με τις υποθέσεις της ομάδας, τα οποία απαιτούσαν άμεση τακτοποίηση…
Καταρχάς , τα συμβόλαια που έληγαν ήταν ουκ ολίγα. Τα σημαντικότερα όλων φυσικά ήταν του Κενυεγκέλε και του Έντι Μπάτζιο. Κι ενώ η ανανέωση του συμβολαίου του πρώτου αποδείχτηκε τυπικά διαδικασία (ανανέωσε για 350.000 ? ετησίως), η υπόθεση του δευτέρου δεν ήταν τόσο απλή, καθώς απαιτούσε κι αυτός χρόνο στην πρώτη ομάδα. Την προκειμένη στιγμή, κάτι τέτοιο ήταν πργματικά δύσκολο , με Μπρούνο, Κενυεγκέλε και Φεράντε να καταλαμβάνουν τις θέσεις των 2 βασικών και του αναπληρωματικού και να τα πηγαίνουν υπέροχα. Ο Μπάτζιο λοιπόν μπήκε στους ‘υπό παραχώρηση ποδοσφαιριστές’, μα στην άκρη του μυαλού του είχε ο Μανουέλε να του δώσει κάποιες ευκαιρίες σύντομα…
Ταυτόχρονα, πρότεινε νέα συμβόλαια στον Πανταλίνο(που, αν και είχε δείξει τάσεις φυγής, δέχτηκε να επεκτείνει για 3 χρόνια το συμβόλαιό του έναντι ?,) και στον νεαρό Φανέλι, που αν και 18 χρονών, όσες φορές τον έβαλε στα βαθιά, επέπλευσε με επιτυχία : Ήταν ένα από τα ‘πουλέν’ του, και θα του έδινε περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον…
Οι παίκτες γύρισαν με όρεξη για δουλειά από τις διακοπές τους, και άρχιζαν να προετοιμάζονται για το παιχνίδι με την Βιτσέντζα την Κυριακή στις 8 Ιανουαρίου. Ίσως να διαισθάνθηκαν κάποια αλλαγή στην ατμόσφαιρα, ίσως να διέκριναν την απώλεια του υπερβολικού στρες που διέκρινε μέχρι πρότινος τον προπονητή τους… Το σίγουρο είναι, ότι οι πολλές ‘μουρμούρες’ σχετικά με τα μεταγραφικά περιορίστηκαν στο ελάχιστο, αν εξαιρέσουμε τις γνωστές ερωτήσεις για τον Φιρμάνι, όπου ο Μανουέλε είχε πλέον να αποκρούει με ένα «ουδέν σχόλιον»…
22.000 φίλαθλοι παραβρέθηκαν στο πρώτο παιχνίδι του 2005 στο ‘Αντζελο Μασσιμίνο’ για να κάνουν καλό ποδαρικό στην ομάδα τους. Ο Ατζιάρας, ήθελε οπωσδήποτε την νίκη μετά από 2 ανεπιτυχή αποτελέσματα στη σειρά, στη προσπάθειά του να κερδίσει λίγο από το έδαφος που είχε παραχωρήσει στους αντιπάλους του για την άνοδο. Παρατάχτηκε με την γνωστή ενδεκάδα των βασικών, εκτός από μια διαφορά : λόγω ενός μικροτραυματισμού του Κενυεγκέλε, αποφάσισε να ρίξει στην μάχη τον παροπλισμένο Μπάτζιο, σαν τελευταίο τεστ πριν παρει απόφαση για την παραχώρησή του ή μη…
Η νέα χρονιά τελικά δεν διέφερε και πολύ από την περυσινή: Ο Βάλλεμ τροφοδότησε τον Μπρούνο, αυτός τον Φιρμάνι σε μια αστραπιαία αντεπίθεση, και ο τελευταίος έστειλε την μπάλα στην γωνία του τέρματος του Αβράμοφ ! Και όλα αυτά, μόλις στο 3ο λεπτό… Φυσικά, δεν θέλανε και πολύ οι tifosi Catanesi για να αρχίσουν τα πανηγύρια και τα συνθήματα για πρωταθλητές!...
Τα σταματήσαν γρήγορα όμως –και όχι γιατί κουράστηκαν : Ήταν μόλις 2 λεπτά μετά, όταν ο Παντανέλλι σε μια επαναφορά της μπάλας, τροφοδότησε κατά λάθος τον Μπόλιτς, και αυτός αστραπιαία πάσαρε στον Μπονάνι, που σκόραρε ένα υπέροχο γκολ από τα 35 μέτρα, συρτό και με φάλτσο που το καθιστούσε στην ουσία άπιαστο! 1-1 και η ησυχία αποκαταστάθηκε και πάλι στις εξέδρες…
Ο Παντανέλλι (αρνητικός κατά όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού), έκανε το ίδιο λάθος 3 λεπτα αργότερα, όμως ευτυχώς δεν στοίχισε στην ομάδα του αυτή τη φορά. Και ευτυχώς, γιατί στη συνέχεια αυτής της φάσης, μετά από κόρνερ του Μεσσέρα, ο Φρέζι έγραψε με κεφαλιά το 2-1 και το πανδαιμόνιο ξανάρχισε – για να διακοπεί εκ νέου 8 λεπτά μετά! Ο Σγουοκ διέτρεξε το μισό γήπεδο αφήνοντας πίσω του Πανταλίνο και Νόυμαν, σούταρε και η ασθενής απόκρουση του Παντανέλλι έδωσε την ευκαιρία στον Μαρτζιότα (έναν παίκτη που θαύμαζε ο Ατζιάρας) που ερχόταν σαν ‘τρέιλερ’, να ισοφαρίσει και πάλι το παιχνίδι. 2-2, και τέσσερα γκολ πριν καν συμπληρωθεί το 20λεπτο!...
Από εκεί και πέρα, η επιθετική πρωτοβουλία πέρασε στα χέρια της Κατάνια , που προσπαθούσε να βγάλει το γκολ κυρίως με μακρινά (και ως επί τω πλείστων άστοχα) σουτ, καθώς η άμυνα της Βιτσέντζα αποδεικνύονταν πολύ σκληρή για τα δόντια τους. Αντίθετα, οι αντεπιθέσεις των φιλοξενουμένων ήταν θανατηφόρες, και μόνο από τύχη η Κατάνια απέφευγε να δεχτεί ένα ακόμα γκολ.
Μα τελικά, ένα μακρινό σουτ κατάφερε να λύσει τον γόρδιο δεσμό που αποτελούσε για τον Μανουέλε η άμυνα της φιλοξενούμενης. Στο 56’, πήρε την μπάλα στο χώρο έξω από την μεγάλη περιοχή, και βλέποντας παντού αδιέξοδα όσον αφορά τις επιλογές για πάσα σε συμπαίκτη, σούταρε με την σειρά του και πέτυχε ένα γκολ- ζωγραφιά, που το πανηγύρισε φυσικά όπως μόνο οι Λατίνοαμερικάνοι ξέρουν να κάνουν – στα συρματοπλέγματα μαζί με τους φανατικούς της Curba Sud !!...
Από εκεί και πέρα, η πρωτοβουλία πέρασε αποκλειστικά στα πόδια των γηπεδούχων, που δημιούργησαν σωρεία ευκαιριών, με πιο χαρακτηριστική όλων την καρφωτή κεφαλιά του Μπιάνκο μετά από κόρνερ –και πάλι- του Μεσσέρα, όμως πάνω στην γραμμή έσωσε ο τερματοφύλακας Αβράμοφ
Παρόλα αυτά, την τελευταία ανατριχίλα στο παιχνίδι την πρόσφερε η Βιτσέντζα, όταν ο Σγουόκ βγήκε τετ α τετ με τον Παντανέλλι, και αυτός με πετυχημένη διπλή απόκρουση, κράτησε την νίκη για την ομάδα του και ‘ξέπλυνε’ από πάνω του -εν μέρει- τα λάθη του πρώτου ημιχρόνου. Νίκη λοιπόν, και το ποδαρικό σίγουρα ήταν καλό.Σειρά είχε η αποστολή σε 3 μέρες στην έδρα της (3ης πλέον) Ασκολι…
11αδα και αποδόσεις Pantanelli 7, Pandalino 7, Fresi 8, Bianco 7, Numan 7, Firmani 8, Messera 8(MoM), Wallem 7 (73’ Micelli 7), Vugrinec 6 (73’ Fenelli 7), Baggio 7 (45’ Ferrante 7), Bruno 7
Ένα βοτσαλάκι ακόμα…
Το Άσκολι , πόλη του Ιταλικού νότου, περίμενε με ανυπομονησία τον αγώνα με την πρωτοπόρο της Serie B, Κατάνια. Φιλόδοξη και η ίδια να κατακτήσει μια από της θέσεις που οδηγούσαν στο όνειρο, ζητούσε την ευκαιρία να ξεφύγει από το άσημο παρόν του. Όπως και η Κατάνια, φαινόταν να έχει ‘κολλήσει’ στη Serie B για πάντα…
Ο Ατζιάρας βρέθηκα και πάλι να χρειάζεται να αλλάξει την ενδεκάδα του : ο – δυσαρεστημένος- Λο Μόνακο, μπήκε στη θέση του καλύτερου αμυντικού της Κατάνια Φρέζι, και ο Μπάτζιο είχε και πάλι την ευκαιρία του στην θέση αυτή τη φορά του κουρασμένου Μπρούνο.
Το παιχνίδι έδειξε από την αρχή ότι θα είναι αμφίρροπο : Μοιρασμένη ανάμεσα στις δυο πλευρές η πρωτοβουλία, και εν ολίγοις, ένα παιχνίδι κέντρου που λίγες συγκινήσεις πρόσφερε στους 21.000 Ασκολετάνους που γέμισαν το στάδιο ‘Ντελ Ντούκα’ Και ήταν αυτοί που δέχτηκαν το σκοτσέζικο ντους στο 39’, όταν ο Μπούκκι πέτυχε το γκολ που πανηγυρίστηκε τρελά , μα ο διαιτητής ακολούθησε την υπόδειξη του επόπτη και ακύρωσε το γκολ ως οφσάιντ .
Και, σαν να μην έφτανε αυτό, στην αμέσως επόμενη φάση, ο Ντε Μάρτις, ανέτρεψε τον Φιρμάνι μέσα στην μεγάλη περιοχή της ομάδας του. Ανέλαβε να το εκτελέσει ο Βούγκρινετς, που δεν λάθεψε γωνία, και το 0-1 ήταν γεγονός!
Στο δεύτερο ημίχρονο, η Άσκολι εμφανίστηκε πιο φορτσάτη, αποφασισμένη να ρισκάρει. Ήταν φανερό πως δεν είχε τίποτε να χάσει… Στο 52’ λοιπόν ,σε μια φαρμακερή αντεπίθεση των παικτών της, ο Καπαρέλλα ξεχάστηκε στην πλάτη της άμυνας της Κατάνια, και ο Παντανέλλι είδε την μπάλα να περνάει μόλις άουτ από το σουτ του αντιπάλου του. Το σκηνικό επαναλήφθηκε στο 59’ , όμως αυτή τη φορά ήταν ο Μπούκκι και πάλι που απέτυχε να φέρει το παιχνίδι στα ίσα…
Η Κατάνια έδειχνε απρόθυμη να αναλάβει επιθετικές πρωτοβουλίες στο δεύτερο ημίχρονο, παρα τις διορθωτικές αλλαγές και τις οδηγίες του Μανουέλε Ατζιάρα. Και λίγο έλειψε να το πληρώσει, όταν στο 83’, ένα σουτ πάνω στο τερματοφύλακα από τον Φιρμάνι (ίσως και η μόνη αξιόλογη ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο για την φιλοξενούμενη), κατέληξε στον Ασέντζι, που τροφοδότησε τον εκρηκτικό Μπούκκι και αυτός έστειλε την μπάλα να γλείψει το δοκάρι του ανήμπορου να αντιδράσει Παντανέλλι. Το 0-1 παρέμεινε, σε πείσμα των προσπαθειών της Άσκολι σε όλο το β’ ημίχρονο…
Και όταν ο διαιτητής Μπρίγκι σφύριξε το τέλος του παιχνιδιού, οι φίλαθλοι της γηπεδούχου ομάδας, ιπποτικά χειροκρότησαν τους νικητές : όχι γιατί ήταν καλύτεροι στο ματς εκείνο –και πολλοί θα ισχυριζόντουσαν το αντίθετο βλέποντας και τις φάσεις στην τηλεόραση αργά το βράδυ…- αλλά γιατί η Κατάνια, κατάφερνε κάτι που αυτοί προσδοκούσαν χρόνια να συμβεί…
Η Κατάνια, στα μάτια τους, έφτανε, παιχνίδι το παιχνίδι, στην ανάστασή της…
11αδα και αποδόσεις: Pantanelli 8, Pandalino 7, Lo Monaco 7, Bianco 7, Numan 7, Firmani 7, Messera 5 (45’ Goninni 7), Wallem 7 (64’ Anastasi 7), Vugrinec 9 (MoM), Kenyengele 7, Baggio 6 (64’ Bruno 7)
Η Κατάνια εξακολουθούσε να οδηγεί την κούρσα της Serie B με 51 βαθμούς, και την ακολουθούσε η Τζένοα με 45 και η Αλμπινολέφφε με 39. Ο τέταρτος διεκδικητής (η Μόντενα), ακολουθούσε σε απόσταση αναπνοής από την τρίτη καθώς συγκέντρωνε 38.
Και αν κάποιοι βιαζόντουσαν να τους σφραγίσουν το εισιτήριο της ανόδου, ο Ατζιάρας κρατούσε πολύ μικρό καλάθι μαζί του. Γιατί ο δρόμος, ήταν μακρύς και κακοτράχαλος…
I'm on a roll,
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
I'm on a roll this time
I feel my luck could change.
-
vasvas_78
- Amateur
- Posts: 192
- Joined: Tue Apr 12, 2005 8:36 am
- Location: Ξάνθη
- Has thanked: 0
- Been thanked: 0
Agapite Chameleon75,
sou apodidw sigxaritiria,kataferes (opws kai o K.Smith) na me kathilwseis diavazontas tin istoria sou.........
Sinexise me ton idio rythmo kai me tin idia ''pikantiki'' syntagi kai i koryfi sou anikei
PS: Simeiwnw oti to endiaferon gia ton K.Smith paramenei analloiwto,dioti i dimiourgos tou itan i prwti didaksantas syggrafis istoriwn..................
Bravisimo Fmades!!!!!!
sou apodidw sigxaritiria,kataferes (opws kai o K.Smith) na me kathilwseis diavazontas tin istoria sou.........
Sinexise me ton idio rythmo kai me tin idia ''pikantiki'' syntagi kai i koryfi sou anikei
PS: Simeiwnw oti to endiaferon gia ton K.Smith paramenei analloiwto,dioti i dimiourgos tou itan i prwti didaksantas syggrafis istoriwn..................
Bravisimo Fmades!!!!!!
Football Manager Live....still missing you!!!!!!