IL VECCHIO AMICO

[Chameleon75]

Ήταν προχωρημένες δώδεκα το βράδυ, κι όμως δεν φαινόταν κάποιο πιθανό τέλος στην ατέρμονη συζήτηση που είχε ξεκινήσει από τις 19.30 εκείνου του Ιουλιάτικου απογεύματος στα γραφεία του πρώτου ορόφου του σταδίου «Άντζελο Μασσιμίνο».Παρά το κλιματιστικό που έκαιγε στο φουλ (πως θα μπορούσε αραγε να γίνει το αντίθετο, από τη στιγμή που ο υδράργυρος, έστω και αυτή τη προχωρημένη ώρα ξεπερνούσε τους 30 βαθμούς…),τα πρόσωπα των συμμετεχόντων στο άτυπο συμβούλιο των «διοικούντων» της ομάδας της Κατάνια ,ήταν αναψοκοκκινισμένα- και ο λόγος για αυτό, κάθε άλλο παρά ασήμαντος: Ξαφνικά, εν μέσω προετοιμασίας και με την διαδικασία των μεταγραφών κυριολεκτικά στον αέρα ,η ομάδα είχε μείνει χωρίς προπονητή! «Δράστης», ο Φραντσέσκο Κορία, ο οποίος αθετώντας το συμβόλαιό του, άφησε την ομάδα στα κρύα του λουτρού και ανέλαβε τις τύχες του Εθνικού Συγκροτήματος του Μπαχρέιν !! Τα πετροδολλάρια λοιπόν και οι καταστροφικές τους συνέπειες, ήταν ο λόγος που έπρεπε μέσα σε μια νύχτα να αποφασίσουν για το ποιος θα αναλάμβανε τα ηνία της φιλόδοξης ομάδας για φέτος…

Οι τάσεις που είχαν δημιουργηθεί από την αρχή ήταν δύο: Από την μια, ο γενικός διευθυντής της ομάδας Κλαουντιο Καμμαράτα ,ένας 65αχρονος μεγαλόσωμος άντρας, με βλέμμα και παρουσιαστικό που σου ’φερνε αυθόρμητα στον νου νυφίτσα, πίεζε ώστε να η ομάδα να μπει σε διαδικασία ανεύρεσης γνωστού προπονητή, που να εγγυάται με την εμπειρία του την άμεση επιτυχία που, κακά τα ψέματα ,για διοίκηση και οπαδούς σήμαινε τον προβιβασμό στην Σεριε Α αυτή την σαιζόν. Φυσικά, παραδεχόταν πως αυτή η διαδικασία ενδέχετο να διαρκέσει αρκετά, και ο χρόνος που είχε ήδη χαθεί ήταν πολύς. Φαινόταν όμως πως είχε ήδη σχηματίσει μια λίστα «υποψηφίων» στο μυαλό του ,και το μόνο που ζητούσε, ήταν να πάρει το ΟΚ από τον μεγαλομέτοχο και πρόεδρο της ομάδας Αντονίνο Πουλβιρέντι ,ώστε να χειριστεί τα όλο θέμα μόνος του, με ό,τι σήμαινε αυτό :ήταν άλλωστε γνωστό τοις πάσοι, ότι ο καλός Γεν. Διευθυντής ήθελε να έχει παντού την εποπτεία, και αυτό περιελάμβανε βεβαίως και τον τομέα του προπονητή και, φυσικά, τις μεταγραφές που αυτός θα εισηγούνταν…

Από την απέναντι μεριά του γραφείου, βρισκόταν ο αντίπαλος «πόλος» της διαμάχης (αφού σε τέτοια είχε εξελιχθεί η συζήτηση),ο διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος, Μάριο Μαρίνο:Ήταν ένας νέος άνθρωπος, τεχνοκράτης, που σε καμία περίπτωση δεν επιδοκίμαζε τις «παλαιομοδίτικες» αντιλήψεις αλλά και τεχνικές του Γενικού Διευθυντή. Και εκείνη την ώρα, κοιτούσε με βλέμμα απογοητευμένο τον σενιορ Καμαρατα να τελειώνει το λογίδριο του : «Ως πότε λοιπόν θα είμαστε αναγκασμένοι να υπομένουμε αυτόν τον καρκίνο στην ομάδα»,αναρωτήθηκε για πολλοστή φορά κατά την διάρκεια της θητείας του στο τμήμα της Σικελικής ομάδας ο Μάριο, που έβλεπε για άλλη μια φορά, τα όποια σχέδια του για ανανέωση και αναδιάρθρωση των σαθρών θεμελίων της ομάδας, να προσκρούουν στις, αυταρχικά διατυπωμένες, αντιρρήσεις του Καμαράτα. Κι όμως, ποιος λογικός άνθρωπος τολμούσε να τα βάλει με τον άνθρωπο της Μαφίας μέσα στην ομάδα?? Ναι, εν έτοι 2004, ακόμα οι άνθρωποι φοβούνταν και τη σκιά τους στην νότια άκρη της Ιταλικής επικράτειας, όπου τα πάντα, από τον δήμαρχο μέχρι και τον κλητήρα σχετικό με τους βόθρους της πόλης, ορίζονταν από τον κλειστό κύκλο της «φαμίλιας» Γκαλούτσι. Και ο Καμαράτα ήταν παντοδύναμος μες στο ποδοσφαιρικό τμήμα της Κατανια, έστω κι αν τα χρήματα προέρχονται από έναν τίμιο επιχειρηματία-για τα δεδομένα της «σάπιας» Σικελίας, τον ιδιοκτήτη της αλυσίδας σούπερ μάρκετ “A-Pe”…
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω λοιπόν, σίγουρα ο Μαριο Μαρίνο ήξερε πως η πρόταση που είχε ρίξει στο τραπέζι, λίγες ελπίδες είχε να γίνει δεκτή: Είχε καταστήσει αναγκαίο να μην χαθεί περεταίρω χρόνος στην αναζήτηση «ονόματος» για την θέση του προπονητή, και, με περισσό θάρρος, είχε τολμήσει να προτείνει την –τέλεια κατ’αυτόν- λύση: Την πρόσληψη ενός νεαρού, εργατικού και «φρέσκου» προπονητή, ο οποίος συν τοις άλλοις, ήξερε και τα «κατατόπια» στην ομάδα της Κατάνια! …

[Chameleon75]

-“Mπα, και ποιος είναι αυτός νεαρέ μου?” ρώτησε χωρίς ούτε καν να κοιτάξει προς τον συνομιλητή του ο Γενικός. “Κάποιος παλιός μας παίχτης που αποφάσισε να το παίξει κόουτς στα γεράματα?” ,είπε, αφήνοντας έναν καγχασμό στο τέλος.
-“Όχι Σινιόρ Καμαράτα,δεν προκειται για κάτι τέτοιο… Έχω υπόψην μου έναν προπονητή, ο οποίος πριν ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, σπούδαζε εδώ, στο Πανεπιστήμιο της πόλης μας“, είπε ,για να προσθέσει γρήγορα : “τον ξέρω προσωπικά εδώ και πολλά χρόνια. Κάναμε πολύ καλή παρέα πριν γυρίσει στην Ελλάδα και αρχίσει να προπονεί την…“

Ο χοντρός άντρας κόντεψε να πάθει αποπληξία στην προσπάθειά του να σηκωθεί από την καρέκλα του και να στραφεί προς το έντομο που ήθελε εκείνη τη στιγμή να λιώσει : “ΠΩΣ?? Τόση ώρα μας ζαλίζεις τα coglioni για να μας φέρεις στην ομάδα έναν Έλληνα φοιτητάκο, που κάνατε μαζί τα «τσιγαράκια» σας πριν 10 χρόνια? Έχεις χάσει το μυαλό σου,giovanotto??” Το κοκκίνισμά του είχε πλέον πάρει κωμικές διαστάσεις, όταν ακούστηκε η φωνή του προέδρου, αμίλητου μέχρι εκείνη την ώρα: “Κλαούντιο, κάτσε κάτω. Το τελευταίο που θέλουμε αυτή τη στιγμή, είναι να μας μείνεις με εγκεφαλικό,” είπε, προσπαθώντας να κρύψει ένα χαμόγελο κάτω απ΄ τα μουστάκια του…”Εξάλλου, θέλω ν’ ακούσω τι έχει να μας πει ο Μάριο. Μέχρι τώρα, έχει αποδείξει πως αξίζει να ακούγεται η νεανική του γνώμη εδώ μέσα”, και βολεύτηκε αναπαυτικότερα στην πολυθρόνα του… “Πες μας γι ’αυτόν τον φίλο σου, τον -πως τον είπαμε?”
“Μάνο – Μανουέλε –Ατζιάρα κύριε ”,είπε, και ξεκίνησε την περιγραφή του κάτω από το όλο αποδοκιμασία βλέμμα του Γενικού, αλλά και το ολοένα και με αυξανόμενο ενδιαφέρον βλέμμα του Προέδρου και του υπόλοιπου συμβουλίου. Και μέσα του, έκανε μία προσευχή στον άγνωστο άγιο- προστάτη του ποδοσφαίρου, να βοηθήσει ώστε αυτή η απόφαση που έμελλε να παρθεί, να άλλαζε τις τύχες της πολύπαθης αυτής ομάδας. Γιατί ίσως να ήταν και η τελευταία ευκαιρία που θα της δινόταν…

----------------------------------------------------------------------

Σύντομα έρχεται η αρχή της ιστορίας ενός προπονητή που τα έβαλε με το κατεστημένο και κατάφερε(?) να επιβιώσει! Ελπίζω να σας κέντρισα το ενδιαφέρον για τη συνέχεια

[uptight]

τέλειο ξεκίνημα! τώρα όμως πρέπει κάπου να χωρέσεις τους carabinieri και μια γνήσια μαφιόζικη μακαρονάδα με σπιτική pesto.

[Chameleon75]

Σε πληροφορω,οτι μέχρι και την συνταγή του πέστο θα έχει μέσα αυτη η ιστορία!!

Α,και το ενθαρυντικό μήνυμα,όταν προέρχεται απο τον συγραφέα του "FORESTER",είναι διπλή τιμή και κίνητρο να συνεχίσω. Grazie tante signorina

[uptight]

fa niente τέκνον μου. περιμένουμε.

[thibaios]

Καλό ξεκίνημα, καλό χειμώνα, νομίζω ότι θα αρχίσω να τυπώνω τις ιστορίες σας για τα κρύα βράδια του χειμώνα....Αλήθεια τι θα λέγατε αν σας πρότεινε κάποιος να τις εκδόσετε αυτές τις ιστορίες?

[uptight]

θα μπορούσε να γίνει ένα ωραίο βιβλίο με όλες μαζί πάντως, για την ενίσχυση του FMGreece.

[Chameleon75]

[quote="uptight"]θα μπορούσε να γίνει ένα ωραίο βιβλίο με όλες μαζί πάντως, για την ενίσχυση του FMGreece. [/quote]

Εγω πάντως προκαταβολικά αποποιούμαι όποιοων κερδών αυτο το βιβλίο αποφέρει!! Η δόξα και μόνο μου αρκεί

Περα την πλάκα,πραγματικά θα ήταν ενδιαφέρον κάποιο τέτοιο εγχείρημα,και μόνο για την χαρά που προσφέρει το γεγονός οτι απο τη μία γράφεις για τις εμπειρίες σου στο αγαπημένο σου παιχνίδι,και απο την άλλη,για την ελπίδα οτι κάποιοι...θα μάθουν να παίζουν καλύτερα το FM με τη βοήθειά μας!!!
(Πάει,χάζεψε το παλικάρι... Του ήρθε βαριά η ήττα απο την Ρόζεμποργκ... )

Α,και για να μην ξεχνιόμαστε:το βραδάκι η συνέχεια της ιστοριούλας... (καιρός ήταν! )

[uptight]

αχ τι ωραία, επιτέλους, θα γίνω ΔΙΑΣΗΜΗ!

χωρίς πλάκα πάντως, θα είχε φάση. πρέπει όμως να τις ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ πρώτα.

λοιπόν, περιμένουμε να διαβάσουμε τη συνέχεια, mafioso!

[Chameleon75]

Sicily...

Catania, 23 Ιουλίου 2004

“Ναι,amico mio,το ξέρω πως ο χρόνος είναι ελάχιστος… Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πλέον γι αυτό… Οπότε ας μην το συζητάμε άλλο! ”Η σκόνη που σηκωνόταν από τον δρόμο μπορούσε να σου φέρει ασφυξία, όμως κανείς από τους δύο άντρες δεν ήθελε να απαρνηθεί την αίσθηση του σιτσιλιάνικου ήλιου πάνω από τα κεφάλια τους, στο δρόμο απ’ τα’ αεροδρόμιο, για χάρη του απολυμασμένου κλιματιστικού…Οπότε, καμπριολέ το Λάντσια κουπε!...
Ο Μάριο Μαρίνο, παρ’ όλο το άγχος που τον είχε κυριέψει από τη στιγμή που ο ισχυρός άνδρας δέχτηκε να δοκιμαστεί η «ύστατη» λύση για να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο, δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του που ξανάβλεπε μετά από πολύ καιρό τον φίλο των φοιτητικών του χρόνων. Γύρισε και κοίταξε δίπλα του τον συνοδηγό του και νέο προπονητή της Κατάνια, ομάδα της Serie B’,με φιλάθλους άκρως απαιτητικούς και πολλές φορές υπερβολικούς (πέρα από τον απλό ενθουσιασμό). Όμως το τελευταίο από τα προβλήματά του ήταν αυτή τη στιγμή οι tifosi catanesi…

-“Θα πάμε κατευθείαν στο εξοχικό του προέδρου, λίγο έξω από την πόλη:Θέλει να σε δει και να σε «μυρίσει» πριν σου παραδώσει και τυπικά τα «ηνία» της ομάδας… Κι έπειτα… τα δύσκολα! Θα πάμε από τα γραφεία της ομάδας να υπογράψεις το συμβόλαιο… Και ,ναι, θα είναι εκεί και ο «Κορλεόνε»…”Είχε προλάβει να του εξηγήσει όλο το παρασκήνιο που διενήχθη μέχρι να φτάσουν τα πραγματα στη πρόσληψη του φίλου του…Και βέβαια δεν είχε παραλείψει να του τονίσει- πως θα μπορούσε άραγε?- πως οι «τρικλοποδιές θα ήταν στην ημερήσια διάταξη όσο περνούσε από το χέρι του Γενικού διευθυντή:
“Μην έχεις αυταπάτες ότι θα αφήσει να περάσει έτσι η ήττα του στο Διοικητικό Συμβούλιο”… Και του εξήγησε πως θα προσπαθήσει να του δημιουργήσει προβλήματα όπου περνάει από το χέρι του…
“Και αυτό σημαίνει από τις μεταγραφές, τα συμβόλαια των παικτών, ως και την επιλογή των άμεσων συνεργατών σου. Και αυτά είναι όσα ΄μόνο μπορώ να φανταστώ”...
O Ατζιάρας γύρισε και τον κοίταξε ,όχι χωρίς έκπληξη: “καλά,και ο Πρόεδρος τι λέει για όλα αυτά?Είναι δυνατον να τα γνωρίζει και να αφήνει αυτόν τον crettino να συνεχίζει?Μα,είναι δυνατόν??”…

[Chameleon75]

Λούπαρι, 40 Km έξω από την Κατάνια


“Φοβάμαι,mio caro Emmanuele,ότι λίγα πράγματα μπορώ να κάνω επ’αυτού!...” Ο ισχυρός άντρας της ομάδας, είχε υποδεχτεί τους δύο φίλους στο εξοχικό του στην θάλασσα («μία καλύβα, για να ξεφεύγω που και που από τα προβλήματα που με κυνηγάνε»,είχε δηλώσει με περισσή μετριοφροσύνη για τη βίλλα του καθώς τους ξεναγούσε σ’ αυτήν). Πίνοντας μια γουλιά ακόμα απ΄το chianti του ,συνέχισε:
“Όπως θα έχεις ήδη πληροφορηθεί από τον Μάριο, τα πράγματα όσον αφορά τα διοικητικά είναι θα έλεγα, μμμ…εξισορροπημένα!”
“Μάλλον θα τα έλεγα «σε τεντωμένο σκοινί» presidente,είπε ο Μαρίνο,για να προσθέσει:”To θέμα είναι να μην κρεμαστεί κανείς με αυτό το σκοινί!...”

“Υπερβολές ,Μαριο… Απλά,ο φίλος μας από εδώ,θα πρέπει να είναι πιο προσεχτικός ώστε να μην πέσει σε κακοτοπιές .Γιατί, απλούστατα, ίσως να μην είμαι σε θέση να τον βοηθήσω όσο θα ήθελα, σε περίπτωση, ας το πούμε, «κακοτυχίας»…”

Ο Ατζιάρας μόνο αφελής δεν ήταν για να μην καταλάβει την σοβαρότητα των λέξεων αυτών του Προέδρου-και πολύ περισσότερο των λέξεων που ΔΕΝ έλεγε, αλλά που εύκολα τις διάβαζες στο ανήσυχο βλέμμα του. Ήταν φανερό, πως, ενώ είχε αποφασίσει να πάρει το ρίσκο με την πρόσληψη ενός ,στην ουσία, παντελώς άσημου προπονητή σε μια χρονιά όπου όλοι θα ζητούσαν την άνοδο, αυτό που τον ανησυχούσε πραγματικά, ήταν πως αυτή η απόφαση ερχόταν να ενοχλήσει κύκλους που μπορούσαν να βλάψουν όχι μόνο την ομάδα, αλλα και τον ίδιο.Κανείς ίσως από τους χιλιάδες φιλάθλους που θα βρίσκονταν στις εξέδρες του «Αντζελλο Μασσιμίνο» σε λίγες μέρες για το πρώτο φιλικό, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως φέτος θα ήταν μια χρονιά κρίσιμη όσο ποτέ, ακόμα και για την επιβίωση της ίδιας της ομάδας τους!... Ο Ατζιάρας, θέλησε να σεβαστεί την σιωπή του Προέδρου σχετικά με αυτή του την απόφαση και τα κίνητρά του, κι έτσι θέλησε να στρέψει την συζήτηση σε διαδικαστικά θέματα.
“Το μπάτζετ που μπορώ να σου διαθέσω για κάποιες διορθωτικές μεταγραφές –αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι εσύ και ο προκάτοχός σου που τόσο πρόωρα μας άφησε,δεν έχετε τις ίδιες απόψεις για το έμψυχο δυναμικό μας…-,είναι το ποσόν των 2,4 Εκατομμυρίων Ευρώ.” Ο Μάριο Μαρίνο έστρεψε απότομα το βλέμμα από τη τζαμαρία όπου χάζευε τα παιδάκια του προέδρου να πλατσουρίζουν στην παραλία “Δυόμιση εκατομμύρια πρόεδρε??” Το ποσόν φάνταζε εξωπραγματικό ,αν σκεφτεί κανείς ότι η ομάδα (βλέπε πρόεδρος…) είχε βάλει γερά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσει ούτε έναν, ούτε δύο, αλλα δεκαεννιά (!!) ποδοσφαιριστές την τρέχουσα μεταγραφική περίοδο!! Ο Μαρίνο πραγματικά δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του. Η στήριξη στον νέο προπονητή ήταν συγκινητική-αν και στοιχημάτιζε ότι κάποιοι θα την χαρακτηρίσουν μάλλον εξωφρενική… Ο πρόεδρο όμως συνέχισε: “Ϊσως κάποιοι –ναι, κι εσύ καλέ μου Μαρίνο, θεωρήσουν το ποσό αυτό una extravagganza,μία υπερβολή. Όμως έχω λόγο που θα κάνω αυτή την κίνηση” .Στράφηκε ξανά προς τον προπονητή του που τον κοιτούσε αμίλητος: “Καλέ μου φίλε, θέλω με αυτά τα λεφτά να φτιάξεις μια γερή βάρκα, όσο πιο γερή γίνεται. Γιατί, “και ξάφνου το βλέμμα του έδειξε τη μελαγχολία που πολεμούσε να κρατήσει γι αυτόν, ”γιατί φοβάμαι πως λίγα πράγματα θα μπορέσω να κάνω για να σε βοηθήσω όταν σαλπάρεις…Και το σωσίβιο που ίσως χρειαστείς, δεν θα στο ρίξει κανένας…”
Ίσως μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο Μάνος Ατζιάρας, να διατηρούσε στο μυαλό του κάποιες ελπίδες, πως η κατάσταση ήταν ελεγχόμενη, πως ο παλιός του φίλος ίσως και να υπερέβαλλε για τις δυσκολίες που επρόκειτο να συναντήσει εκεί, ή για τις τρικλοποδιές που ισχυριζόταν πως θα του έβαζε το «κατεστημένο» στο διάβα του…Όμως κάθε του αμφιβολία ως δια μαγείας διαλύθηκε, όταν είδε τον Αντόνιο Πουλβιρέντι, έναν απ’ τους πλουσιότερους Ιταλούς , φίλο των ισχυρών της χώρας του και άνθρωπο που ενέπνεε σεβασμό στους γύρω του, να πασχίζει να κρύψει το βούρκωμά του καθώς έλεγε τις τελευταίες του αυτές λέξεις, που ακούστηκαν τελεσίδικες ,σαν απόφαση στρατοδικείου…

Και τότε, ο Ατζιάρας ένιωσε φόβο.

[uptight]

προβλέπω πως εδώ θα έχουμε την πρώτη ιστορία στο FM που θα περιέχει ΑΙΜΑ!

[Chameleon75]

[quote="uptight"]προβλέπω πως εδώ θα έχουμε την πρώτη ιστορία στο FM που θα περιέχει ΑΙΜΑ! [/quote]

Τι τα θέλεις ρε Uptight...Όταν υπάρχει τέτοιος ανταγωνισμός(βλέπε :FORESTER ),για να κερδίσεις την καρδιά των φίλων του φόρουμ,πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες της showbiz: "αν δεν έχει αίμα και σπέρμα(sic),δεν πουλάει πλέον"

Επειδή σας κούρασα με τον "Νονο #4",υπόσχομαι πολύ πιο ποδοσφαιρική συνέχεια-να μην είμαι και "of topic" εν τέλει!! . Απλα,ήθελα να φτιάξω ένα πρωτότυπο background,ώστε να καταδείξω την δυσκολία του εγχειρήματος που ανέλαβα σαν προπονητής της Κατάνια. Απο την άλλη,είπα να εκμεταλλευτώ τις εμπειρίες μου απο τα φοιτητικά μου χρόνια στην Ιταλία και την επαφή μου με το ποδοσφαιρικό κατεστημένο των ομάδων του Νοτου(λόγω γνοστών μου που ήταν "μέσα στα πράγματα"...
Πάντως θα προσπαθήσω να διαμορφώσω και τον τρόπο παιξίματός μου,λαμβάνοντας υπόψην τον "κόσμο" που ήδη δημιούργησα

Εν τέλει,προειδοποιω: Κάθε αναφορά σε πρόσωπα και καταστάσεις μέσα απο την ιστορία αυτή,είναι (σχεδόν) συμπτωματικές...

[shikabalas]

Μια απορια που εχω ειναι πως μπορειτε εσυ και η uptight να γραφετε τοσο μεγαλα κειμενα εχετε κανα κολπο?????????????

[FM_MaNI@C]

Φοβερή ιστοριούλα....

BTW, δύσκολο το βλέπω να εκδοθεί ένα τέτοιο βιβλίο...αλλά ένα ωραίο pdf είναι ότι πρέπει...