F.C. Südtirol - Η Κληρονομιά του Τόλη Χατζηβασίλη

Βρείτε εδώ τα πάντα για τα streams μας στο twitch.tv!
"Καίγεσαι" και λιώνεις με το FM...Do it loud and proud...Μοιράσου τα κατορθώματα και τις αποτυχίες σου. Πες το με μια ιστορία και γράψε ΙΣΤΟΡΙΑ!
Post Reply
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

Πρόλογος

Λίγοι Κανένας δεν το ξέρει αυτό αλλά ο λόγος που μπήκα σε αυτό το forum ήταν λόγω των ιστοριών. 13 χρονών παιδάκι ήμουν. Τότε βέβαια δεν προλαβαίναμε να διαβάζουμε τα updates κάθε μέρα. Τώρα έχει πέσει λίγο ο τομέας, αλλά κάθε χρόνο σκέφτομαι να γράψω κάτι και εγώ και ας την διαβάσουν 2-3 άτομα όσοι λίγοι πιστοί παρακολουθούν ακόμα αυτό το μέρος του φόρουμ. Έτσι, λοιπόν, 7 χρόνια και 6 FM μετά από την τελευταία μου ιστορία και λίγο πριν βγει το νέο παιχνίδι, βρήκα χρόνο και είπα να ξαναδοκιμάσω. Σαν ενήλικας πλέον ( :D ),

Όμως θα ήθελα να το κάνω κάπως διαφορετικά, μιας και διαφορετικό ήταν το save που έκανα στο FM 21. Φέτος λοιπόν για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια που παίζω το παιχνίδι που όλοι αγαπάμε ήμουν one-club man. Δεν νομίζω να είχα αντέξει πάνω από 5-6 σεζόν σε ομάδα μέχρι να ξεκινήσω αυτό το save. Και όμως. Να που έμεινα 18 σεζόν στην Sudtirol, μια ομάδα που παίζει στην Serie C irl και με την οποία θα είμαι δεμένος για πάντα. Όπως έχετε καταλάβει το save "τελείωσε". Αποφάσισα να παραιτηθώ από την θέση στο τέλος της σεζόν 2037-38 και να αποσυρθώ και από την προπονητική μιας και δεν φανταζόμουν να συνεχίζω κάπου αλλού την καριέρα μου.
Spoiler: show
Στην πραγματικότητα παρέμεινα τεχνικός διευθυντής στην Sudtirol αλλά θα περιμένω τα επόμενα FM για να την ανοίξουν και αυτήν την δυνατότητα. :D
Όσο έπαιζα, λοιπόν, δεν είχα κάποια πρόθεση να μοιραστώ τις περιπέτειες μου στην Ιταλία (υπήρχε μόνο λίγο σαν σκέψη) που σημαίνει ότι δεν κράτησα πολλές πληροφορίες κατά την διάρκεια των 18 αυτών σεζόν. Για αυτό και η ιστορία μου θα παρουσιαστεί διαφορετικά. Καμία σχέση με το κλασικό φορμάτ που όλοι μας αγαπήσαμε: Ανάλυση κάθε παιχνιδιού, βαθμολογία ανά κάποιον αριθμό αγωνιστικών, ανάλυση μεταγραφών και ρόστερ και τα λοιπά.

Θα πετύχει αυτό που θα δοκιμάσω; Θα δείξει. Θα περάσω καλά κάνοντας το; Σίγουρα. Όπως είπα έχω δεθεί πολύ με αυτό το save και γράφοντας τα κεφάλαια της ιστορίας περνάω από πολύ όμορφες στιγμές που μόνο άτομα σε αυτό το forum μπορούν να καταλάβουν γιατί είναι τόσο όμορφες. Οπότε αν γουστάρετε να διαβάζετε ιστορίες FM ακόμα και χωρίς screenshots και βαθμολογίες (θα υπάρξουν λίγα..) come along for the ride! Ξεκινάμε πολύ σύντομα -gioupi
Last edited by fmaras on Tue Oct 05, 2021 10:16 am, edited 1 time in total.
User avatar
kobos550
Director Of Football
Director Of Football
Posts: 5911
Joined: Sat Jan 28, 2012 9:38 pm
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
Location: Αθήνα
Has thanked: 2 times
Been thanked: 1 time

Έλα έλα εγώ ακολουθώ, 18 σεζόν ακούγονται πάρα πολλές, οπότε αναμένω να δω πως θα τα παρουσιάσεις!

Sent from my SM-G935F using Tapatalk

User avatar
Anton Kousnij
Football Legend
Football Legend
Posts: 12695
Joined: Sat Nov 03, 2007 6:29 pm
Football Manager της ομάδας: γιατι προλαβαίνω?
Αγαπημένη Ομάδα: spartak limassol
facebook προφίλ: antonis.bourlis
Status: είναι τα 4 στοιχειά και πανω απ'όλα η φωτιά
Has thanked: 0
Been thanked: 7 times

Δώσε ιστοριουλα.

Come as you are

Γίνε μαντέμι πρώτα
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

Ημερομηνία: 12 Ιουνίου 2038

Το fmgreece.gr, με αφορμή την απόσυρση ενός εκ των σπουδαιότερων Ελλήνων - και όχι μόνο - προπονητών που έχουμε δει ποτέ σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, σας καλωσορίζει σε ένα ταξίδι στον χρόνο:

F.C. Südtirol - Η Κληρονομιά του Τόλη Χατζηβασίλη

Image

Τα τελευταία 18 χρόνια που, ο γεννηθείς στην Αλεξανδρούπολη, προπονητής βρισκόταν στον πάγκο της Ιταλικής ομάδας την οδήγησε από την Serie C στην ελίτ του Ιταλικού και Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Μην ξεχνώντας ποτέ τις ρίζες του, έκανε αναρίθμητους Έλληνες να υποστηρίζουν την Südtirol και να χαίρονται με κάθε επιτυχία αυτής της ομάδας. Εμείς σαν forum που αγαπάει το ποδόσφαιρο είμασταν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια. Μια σχέση αγάπης που ήταν αμοιβαία καθώς, όπως ξέρετε, ο Χατζηβασίλης έχει δώσει δυο πολύ εκτενείς συνεντεύξεις (πράγμα σπάνιο) στο site μας.

Για αυτό, λοιπόν, έχουμε ετοιμάσει ένα αφιέρωμα που πιστεύουμε πως θα το αγαπήσετε. Τις επόμενες ημέρες θα σας παρουσιάσουμε 18 αδημοσίευτες ιστορίες, μια για κάθε σεζόν, από 18 άτομα στενά συνδεδεμένα με την ομάδα. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Έχουμε επικοινωνήσει με παίκτες, άτομα από το προσωπικό, ακόμα και απλούς οπαδούς, για να μας παρουσιάσουν τις δικές τους εμπειρίες από αυτό το ταξίδι προς την κορυφή.

Πριν ξεκινήσουμε, θα σας παραθέσουμε ένα απόσπασμα δημοσιεύματος γνωστής αθλητικής ιστοσελίδας από τις μέρες που είχε ανακοινωθεί η πρόσληψη του στην ομάδα, το μακρινό καλοκαίρι του 2020.
Μια από τις πιο wtf ανακοινώσεις έρχεται από την Ιταλική Serie C. Αν κάποιοι από τους αναγνώστες μας γνωρίζουν την F.C Südtirol αυτό σημαίνει πως υποστηρίζουν ΠΑΟΚ και ψάχνοντας το βιογραφικό του El Kaddouri παρατήρησαν πως έπαιζε εκεί δανεικός το 2010-11. Όμως να που θα την μάθουν για άλλον έναν λόγο, καθώς, ο νέος της προπονητής είναι Έλληνας. Τόλης Χατζηβασίλης ονομάζεται, λοιπόν, ο νέος coach της ομάδας που εδρεύει στο πανέμορφο Bolzano. Αν δεν γνωρίζετε που βρίσκεται το Bolzano θα σας βοηθήσει ο χάρτης που έχουμε επισυνάψει. Πρόκειται για μια μια μικρή πόλη περίπου 100.000 κατοίκων που είναι γνωστή ως υπέροχος χειμερινός προορισμός για τους λάτρεις του σκι καθώς βρίσκεται στις Άλπεις και πολύ κοντά με την Αυστρία (άλλωστε 25% του πληθυσμού μιλάει Γερμανικά). Για να γίνει ακόμα πιο περίεργο το νέο ότι Έλληνας θα προπονεί ομάδα στις Άλπεις και στα σύνορα Ιταλίας-Αυστρίας, πρέπει να αναφέρουμε πως είναι μόλις 21 χρονών. Δεν ξέρουμε πραγματικά τι μπορεί να είδαν σε αυτόν οι ιθύνοντες της, ιδρύουσας το 1995, ομάδας αλλά, εμείς θα είμαστε κοντά του, όπως και σε όλους τους Έλληνες που προσπαθούν να διαπρέψουν στο εξωτερικό. Σίγουρα θα έχει ενδιαφέρον, του ευχόμαστε τα καλύτερα και να απολαμβάνει την θέα από τον πάγκο του.

Image
Η τοποθεσία της πόλης. Πραγματικά, σχεδόν Αυστρία.

Image
Η έδρα της ομάδας δεν θα μπορούσε να μην έχει τέτοια θέα. Stadio Marco Druso. Χωρητικότητα μόλις 4.500 θεατών.
User avatar
sheriff7
Backup
Backup
Posts: 843
Joined: Wed Dec 03, 2014 4:48 am
Football Manager της ομάδας: -
Αγαπημένη Ομάδα: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ,ΑΡΣΕΝΑΛ,
twitter: https://twitter.com/Sheriff791
Location: ATHENS/TRIKALA
Has thanked: 2 times
Been thanked: 3 times

-ksaplwstra -ksaplwstra -ksaplwstra -ksaplwstra -ksaplwstra
Άραγμα και περιμένουμε την συνέχεια.
-nani
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

1. 2020-21 Season
Αφηγείται ο Nermin Karic M(C)
Παίκτης της F.C. Südtirol | 2020-26
Γεννημένος το 1999


Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το όνειρο μου ήταν να γίνω ποδοσφαιριστής. Ποτέ, όμως, δεν με ενδιέφεραν τα γκολ, οι εντυπωσιακές πάσες, οι χρυσές μπάλες και αυτές οι φανφάρες. Αυτό που ήθελα ήταν πάντα το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Να δίνω το 100% για την ομάδα μου και να είμαι εκεί για τους συμπαίκτες μου ότι και να γίνει. Οι συμμαθητές μου στο δημοτικό ονειρευόντουσαν να είναι οι πρώτοι σκόρερς στο Champions League, εγώ ονειρευόμουν να ήμουν ο πρώτος στα χιλιόμετρα σε κάθε ματς. Κάθε συνομήλικος μου που μου έβαζε βίντεο Top 10 Lionel Messi Goals, είχε ως απάντηση «Claude Makelele skills» Αυτά ήταν τα είδωλα μου πάντα. Ακούραστα μηχανάκια στο κέντρο. Και ποτέ δεν με ενδιέφεραν εκατομμύρια, Ρεαλ Μαδρίτες, ιστορίες. Εγώ ήθελα να παίζω στην ομάδα της καρδιάς μου, την ΑΙΚ και προφανώς στην εθνική Σουηδίας.

Αλλά τα πράγματα δεν ήταν όσο εύκολα φαινόντουσαν. Παρότι όσο ήμουν μικρός μέχρι τα 19 μου είχα αρκετές εμφανίσεις με τους μικρούς στην Genoa και είχα 4 συμμετοχές στην Εθνική Σουηδίας U19, μετά άρχισε η κάτω βόλτα. Δανεισμός στην Avellino στην 3η κατηγορία; Έκανα την καρδιά μου πέτρα και πήγα, αλλά όταν έφυγα σαν ελεύθερος από την Genoa δεν περίμενα να μην βρω ενδιαφέρον από πουθενά. Τελικά η ομάδα που μου έκανε προσφορά ήταν η Sudtirol. Μια ομάδα που έχει έδρα ένα μέρος που δεν νομίζεις καν ότι είναι Ιταλία. Την είχα ξανα ακούσει όταν έπαιζα δανεικός στην Serie C αλλά δεν περίμενα να καταλήξω εκεί. Είναι διαφορετικό να πηγαίνεις κάπου δανεικός, νιώθεις ότι υπάρχει διέξοδος, αλλά να δεσμεύεσαι με συμβόλαιο είναι αλλιώς. Ποιος αρχηγός εθνικής έπαιζε στα 21 του στην 3η κατηγορία Ιταλίας; Όχι πολλοί. Τα όνειρα μου σιγά σιγά γκρεμιζόταν. Αποδεχόμουν ότι δεν έχω το ταλέντο για να διαπρέψω στο άθλημα που αγαπάω. Μπορεί να υπόγραψα το συμβόλαιο γιατί θα έκανα τα πάντα ώστε να βρίσκομαι σε γήπεδο αλλά εκείνες τις μέρες είχα περάσει το πιο κοντινό μου σε κατάθλιψη. Δεν το έκανε ευκολότερο όταν ο τότε προπονητής είχε κάνει ξεκάθαρο πως με έχει για αλλαγή. Κάθε μέρα έπαιρνα τηλέφωνο τους γονείς μου και προσπαθούσα να τους πείσω να με γυρίσουν στην Σουηδία. Ο πατέρας μου – πάντα σκληρός – δεν δεχόταν καν να ακούσει ότι ο γιός του τα παρατάει. Ήμουν πολύ κοντά να τα παρατήσω όλα όμως, έτσι και αλλιώς η οικογενειακή επιχείρηση τα πήγαινε πολύ καλά. Μέχρι που μια μέρα αλλάξαν όλα.

Ήταν Αύγουστος του 20. Πολλοί ψίθυροι μεταξύ των συμπαικτών μου. Το mood μου ήταν πολύ κακό όποτε δεν πρόλαβα να γνωρίσω κανέναν στον λιγοστό καιρό μου στην ομάδα. Τελικά πλησίασα ένα από τα πηγαδάκια και ρώτησα. Μου είπαν για αλλαγή προπονητή. Πολύ ξαφνικό. Το πρωτάθλημα δεν είχε αρχίσει καν. Και ποιος είναι ο αντικαταστάτης; Ένας Έλληνας. 21 χρονών. Στην ηλικία μου σκέφτηκα. Τι μπορεί να κάνει αυτός εδώ; Παραδόθηκαν και οι ιδιοκτήτες της ομάδας πίστεψα για να αφήνουν τα ηνία σε ένα τόσο άπειρο άτομο. Παραδόθηκε και αυτός που παίρνει τα ηνία αυτής της ομάδας. Που να ήξερα;

Είχε έρθει η ώρα για την συνάντηση όπου θα τον γνωρίζαμε για πρώτη φορά. Ψηλόλιγνος, μια επιβλητική παρουσία. Ευχάριστος, επίσης. Το είχε πολύ με το λέγειν. Κανένα τρακ που είναι η πρώτη του δουλεία. Φαινόταν γεμάτος αυτοπεποίθηση. Μας είπε με το καλημέρα πως όποιος δεν έχει όραμα και δεν θα ματώσει την φανέλα για αυτήν την ομάδα καλύτερα να φύγει και έδειξε την πόρτα. Μου άρεσε ότι λέξη έβγαινε από το στόμα του. Τα αποδυτήρια είχαν πάρει φωτιά. Την επόμενη μέρα παίζαμε το τελευταίο φιλικό για την προετοιμασία μας με την Pisa. Θυμάμαι τον Casiraghi να βάζει γκολ και ο κόουτς να το πανηγυρίζει σαν τρελός. Είχα γουστάρει πολύ. Και γούσταρα ακόμα περισσότερο όταν αφού χάσαμε 1-3 είχε γίνει πυρ και μανία στα αποδυτήρια. Για ένα φιλικό. Ήδη είχε κερδίσει τον σεβασμό μου. Μπορείτε να φανταστείτε την χαρά μου όταν συνειδητοποίησα πως είχα κερδίσει και εγώ τον δικό του. Μετά από εκείνο το ματς μου είπε να μου μιλήσει ιδιαιτέρως. Μου έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και είπε πόσο με πιστεύει. Ήταν μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

7 μέρες μετά ξεκινούσε το πρωτάθλημα. Τα προγνωστικά μας είχαν για την μέση της βαθμολογίας. Είχαμε ταλέντο στην επίθεση τηρούμενων των αναλογιών. Ο Fischnaller και ο Rover στα εξτρέμ ήταν κίνδυνοι για κάθε ομάδα. Ενώ ο δανεικός Sembrini στην επίθεση ήταν πολύ καλός για την κατηγορία. Δυστυχώς του πήρε μια σεζόν μόνο για να το καταλάβει και μετά την αποχώρηση του έπρεπε να ψάξουμε αλλού τα 21 γκολ του. Ο κόουτς ήταν όπως ξέρετε όλοι μεγάλος υποστηρικτής του 4-2-3-1. Γνωρίζοντας τις ικανότητες της ομάδας είχε μια συντηρητική προσέγγιση στην τακτική του όμως, πολύ διαφορετική από αυτή που συνηθίσαμε να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Αυτό άρχισε να το αλλάζει όταν είδε πως από την 3η μέχρι την 12η αγωνιστική είχαμε βάλει μόνο 2 γκολ και είχαμε πάρει 5 ισοπαλίες με 0-0. «Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό που βλέπω» μας είπε και μας τάραξε στην προπόνηση φυσικής κατάστασης. Pressing παντού ήθελε. Αλλά αυτό είναι ιστορία για επόμενη σεζόν, μου είπατε να μιλήσω μόνο για την 2020-21. Εμείς από την πρώτη σεζόν δεν μπορούσαμε να τα κάνουμε αυτά που ήθελε και ήταν πολύ μπερδεμένη η ομάδα. Τελικά μπήκαμε από σπόντα στα play-offs αλλά δεν κρατήσαμε πολύ. Θυμάμαι είχαμε περάσει 1 ή 2 γύρους; Γενικά με μπέρδευε και τότε το σύστημα. Μην περιμένεις να τα θυμάμαι 20 χρόνια μετά φίλε, άστο.

Το πρώτο μας ματς ήταν εναντίον της Fermana, μια από τις χειρότερες ομάδες της κατηγορίας. Ξεκίνησα βασικός, εννοείται, και δεν θυμάμαι και δίπλα σε ποιον ρε φίλε (κολλάει και νευριάζει). Μάλλον ο Ηλίας που ήρθε το επόμενο καλοκαίρι τους κάλυψε όλους τους παρτενέρ μου (γέλια). Τέλος πάντων, το παιχνίδι πήγαινε καλά αλλά δεν μπορούσαμε να τελειώσουμε τις φάσεις. Το είχαμε γενικά αυτό το πρόβλημα την πρώτη χρονιά. Στο 52’ όμως, ο Rover μου έστρωσε μια μπαλιά ακριβώς έξω από την περιοχή. Δεν το σκέφτηκα πολύ. Τράβηξα ένα μονοκόματο σουτ και πήγε στο αριστερό παραθυράκι. Τρελοί πανηγυρισμοί με τους συμπαίκτες μου, τρελοί πανηγυρισμοί στον πάγκο. Όταν σπάσαμε και αρχίσαμε να πηγαίνουμε προς την σέντρα έμεινα λίγο πιο πίσω. Ντρεπόμουν να με δουν να φιλάω το περιβραχιόνιο. Σκεφτόμουν πως είναι πολύ επιτηδευμένο για έναν 21 χρονών παίκτη της Serie C. Αλλά εγώ έτσι ένιωθα. Όταν τελικά, τα παιχνίδια μας, τα έδειχναν παγκοσμίως μου είχε φύγει τελείως η ντροπή.

(Ο Nermin ανοίγει ένα κουτί που βρισκόταν στο τραπέζι μπροστά μας, βγάζει ένα περιβραχιόνιο)

6 χρόνια αρχηγός δεν είναι και λίγα, απέναντι κιόλας σε μερικές από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Υπό τις οδηγίες ενός από τους καλύτερους προπονητές που έχουν υπάρξει και ενός από τους καλύτερους μου φίλους. Μπορεί προς το τέλος να έχασα την θέση μου στην ενδεκάδα αλλά θα ήμουν εκεί για όσο με χρειαζόταν. Για μια αλλαγή στο 85’ να καθυστερήσουμε τους αντιπάλους ή απλά για να εμψυχώνω τα νέα μας αποκτήματα. Είχα καταλάβει ότι αλλάζαμε επίπεδο και δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Όταν του είπα πως θέλω μεγαλύτερο ρόλο σε κάποια ομάδα το κατάλαβε και δεν στάθηκε εμπόδιο.

Ακόμα και όταν έφυγα, πανηγύριζα κάθε του επιτυχία λες και ήταν δικιά μου. Παρότι έπαιζα χιλιόμετρα μακριά πάντα έβρισκα χρόνο να ενημερωθώ για τα νέα της Sudtirol και κάθε μου κατόρθωμα ήθελα να είναι ο πρώτος που θα το μάθει. Αυτόν είχα πάρει να του πω πως 3 χρόνια αφού έφυγα από την ομάδα κατάφερα να γίνω αρχηγός της ΑΙΚ και αυτόν πήρα όταν έμαθα ότι θα ξεκινήσω βασικός στην εθνική Σουηδίας. Χωρίς την επιρροή του Χατζηβασίλη δεν θα είχα καταφέρει τίποτα από όλα αυτά. Καλή τύχη να ξεδιπλώσετε το μεγαλείο του μέσα από μερικές ιστοριούλες.
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

2. 2021-22 Season
Αφηγείται ο Ηλίας Κουτσουπιάς M(C)
Παίκτης της F.C. Südtirol | 2021-28, Παίκτης του Ολυμπιακού 2030-32
Γεννημένος το 2001


Θυμάμαι είχα περάσει 2 ωραίες χρονιές στην Νις μετά την θητεία μου στην Südtirol. Είχα φύγει και εγώ γιατί κατάλαβα ότι δεν χωρούσα και δεν μπορούσα να κάνω την διαφορά. Κανένα αρνητικό συναίσθημα, προφανώς. Με τον Τόλη ακόμα μιλάμε σε γιορτές και γενέθλια. Μετά από την Νις, λοιπόν, μου έκανε πρόταση ο Ολυμπιακός. ΟΦΗ υποστήριζα πάντα αλλά δεν γινόταν να αρνηθώ. Αρχίζει λοιπόν η σεζόν και 3η – 4η αγωνιστική νομίζω ήταν να ανέβουμε Ξάνθη. Οπότε μας πιάνει ο, τότε, προπονητής, ο Δημητριάδης και ξεκινάει την ανάλυση των αντιπάλων. Το πρώτο όνομα που μας είπε να προσέχουμε; Mario Ravasio. Νομίζω βούρκωσα λίγο αλλά ευτυχώς δεν πρέπει να το είδε κανείς.

Ο Mario, βλέπετε, ήταν ο πρώτος που με έπιασε να μου μιλήσει στα αποδυτήρια όταν είχα φτάσει 20 χρονών παιδάκι στην Sudtirol. Δανεικός ήμουν τις 2 πρώτες χρονιές και μετά με αγόρασαν. Αυτός είχε έρθει λίγες εβδομάδες πριν από εμένα στην μέση του πρώτου - από τα πολλά - τρελά μεταγραφικά παζάρια της ομάδας: 14 παίκτες είχαν έρθει, ο προπονητής ήταν αποφασισμένος για την άνοδο. Στην ουσία ήταν ο παίκτης που θα έλυνε το επιθετικό πρόβλημα της ομάδας. Ο Χατζηβασίλης είχε μεγάλες προσδοκίες για αυτόν. Και όπως ίσως ξέρετε τις επιβεβαίωσε. 31 γκολ είχε βάλει εκείνη την χρονιά. Ήμασταν συμπαίκτες του σούπερ σταρ της κατηγορίας, άλλο που η κατηγορία ήταν η Serie C. Ο Mario, ούτως ή άλλως, συνέχισε να παίζει βασικός και στα πρώτα χρόνια της ομάδας στην Serie A. Βέβαια σιγά σιγά άλλαζε η θέση του και ο χρόνος του. Έπαιζε σαν δεκάρι κυρίως και έπεφτε στο depth chart.

Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια του στην ομάδα, αφού είχα φύγει εγώ, δεν έπαιζε καθόλου. Θυμάμαι να του στέλνω μηνύματα και να τον ρωτάω γιατί κάθεται εκεί. Εγώ είχα φύγει παρότι έπαιζα πολύ περισσότερο από αυτόν - είχα καμία 15 συμμετοχές, οι περισσότερες από τον πάγκο. Του έλεγα πως μπορεί να κάνει το βήμα παραπάνω. Η απάντηση που έπαιρνα ήταν πάντα η ίδια. Έλεγε πως το χρωστάει σε όσους τον πίστεψαν. 5 λεπτά τον ήθελαν να παίζει; 5 λεπτά θα έπαιζε. Έλεγε, επίσης, πως περνάει τόσο ωραία εκεί, ακόμα και που δεν παίζει, που δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του να παίζει σε άλλη ομάδα. Είχε δεθεί πολύ. Και με τον κόσμο, και με την πόλη, και κυρίως με τον Τόλη. Ο Mario λέει πως ήταν τυχαίο που τα 4 τελευταία χρόνια της καριέρας του, αφού έφυγε από το Bolzano, τα πέρασε στην Ελλάδα. 1 στην Ξάνθη, 1 στην Λάρισα και 2 στην Βέροια. Εγώ ποτέ δεν συμφώνησα με αυτό. Πιστεύω πως το γεγονός ότι ο Χατζηβασίλης ερχόταν να δει τουλάχιστον ένα παιχνίδι την σεζόν βοήθησε λίγο. Δεν θύμωνα καν που δεν ερχόταν να δει εμένα. Πάντα με έπαιρνε τηλέφωνο βέβαια. Είμασταν και εμείς κοντά, κυρίως λόγω γλώσσας βέβαια. Με τον Mario όμως ήταν αλλιώς. Κάτι φιλαράκια μου που είχαν μείνει Sudtirol μου είχαν πει πως για καμία εβδομάδα μετά την μέρα που έφυγε ο Mario, ο Τόλης δεν μιλιόταν.

Εντάξει το ξέρω ότι μιλάω πολύ για τον Ravasio αλλά αναγκαστικά. Αυτός ήταν η σεζόν 2021-22. Και η 22-23. Αλλά δεν ξέρω για τι θα μιλήσει ο επόμενος (γέλια). Δεν παιζόμασταν τότε μετά την ανανέωση της ομάδας το καλοκαίρι. 3 ήττες όλες και όλες. Δεν αμφιβάλλαμε ποτέ για την πρώτη θέση και την άνοδο στην Serie B. Αλλά μην πείτε πως το είπα αυτό στον κόουτς. Όποτε κάποιος εμφάνιζε έστω και την ελάχιστη σιγουριά για την πρωτιά και την άνοδο ο Τόλης κοκκίνιζε από τα νεύρα του. Δεν έχεις ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Εμένα μου φαινόταν αστείο κιόλας γιατί τότε δεν είχε συνηθίσει ακόμα πολύ πολύ να μιλάει Αγγλικά ή Ιταλικά οπότε όταν ήθελε να μας φωνάζει του έβγαιναν μόνο Ελληνικές βρισιές. Στους ξένους δεν είχε διαφορά. Απλά έβλεπαν ένα γομάρι 1,90 να κοκκινίζει και να ετοιμάζεται να τους σκοτώσει. Σε εμένα φαινόταν λίγο αστείο. Αλλά προφανώς γελάκι δεν τολμούσε να βγει. Οπότε, ναι, δεν ήθελε καθόλου επανάπαυση. Και 3-0 να κερδίζαμε στο ημίχρονο, δεν μας άφηνε να χαλαρώσουμε. Εκεί, να τρέχουμε. Να πιέζουμε σε όλο το γήπεδο. Πάντως όλοι μας ευχαριστιόμασταν μπάλα. Από το καλοκαίρι είχε δώσει άπειρη έμφαση στο pressing και στην επιθετική μας συμπεριφορά γενικότερα. Το σύστημα ίδιο, κλασικό 4-2-3-1. Αλλά η φιλοσοφία της ομάδας πολύ διαφορετική από ότι μου έλεγαν και οι παλιοί.

Ravasio, Rover, Fischnaller στην επίθεση, Karic με εμένα στο κέντρο να τρέχουμε παντού, Polak στην άμυνα να μην περνάει τίποτα. Νομίζαμε πως τότε το Marco Druso ζούσε ένδοξες στιγμές. Δεν είχαμε την παραμικρή ιδέα για το τι θα ακολουθήσει. Με τον Karic είμασταν πολύ κοντά εννοείται. Και λόγω θέσης αλλά και γενικά πολύ γαμάτο τυπάκι. Μπορεί να μην παίζαμε στο κορυφαίο επίπεδο, αλλά ρε φίλε, δεν ξέρω αν είδα τέτοιον ηγέτη στα επόμενα μου χρόνια. Όταν πήρα το περιβραχιόνιο στον Ολυμπιακό από αυτόν πήρα συμβουλές. Ελπίζω να τον έφτασα έστω και στο ελάχιστο.

Σε εκείνο, λοιπόν, το παιχνίδι με την Ξάνθη που σου έλεγα, τελικά κερδίσαμε 2-1. Το γκολ της Ξάνθης μπήκε προς το τέλος του παιχνιδιού. Ένας Ιταλός επιθετικός να παίρνει την μπάλα στα όρια της μεγάλης περιοχής. Μια ντρίμπλα, μια προσποίηση και μια άπιαστη σουτάρα. Όλοι σε σοκ, ο Δημητρίαδης να μας φωνάζει να συγκεντρωθούμε, o Mario παίρνει την μπάλα και τρέχει προς την σέντρα. Εγώ, από την άλλη, δεν μπορούσα να κρατήσω το χαμόγελο μου. Ήταν μια φάση που είχα δει τόσες φορές στο παρελθόν και πάντα ήμουν από τους πρώτους που έτρεχαν να πανηγυρίσουν μαζί του. Αυτήν την φορά δεν μπορούσα. Ένα κλείσιμο ματιού ήταν το μέγιστο που μπορούσα να κάνω. Ο Mario ανταποδίδει, με χτυπάει στον ώμο και συνεχίζουμε τις ζωές μας.
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

3. 2022-23 Season
Αφηγείται ο Marco
Ιδιοκτήτης πιτσαρίας στο Bolzano | 2017 -
Γεννημένος το 1986


Πρώτη φορά που είχα δει τον Χατζηβασίλη μετακόμιζε απέναντι από την πιτσαρία μου. Ήταν καλοκαίρι του 22. Δεν τον παρατήρησα και πολύ να σου πω την αλήθεια. Λίγη ώρα αφού ανέβασε και την τελευταία κούτα, ήρθε στο μαγαζί και με ρώτησε αν έχουμε «σπέσιαλ» πίτσα και πόσα εκατοστά διάμετρο. Τον κοίταξα περίεργα, ενώ ο μάγειρας από πίσω έσκασε στα γέλια, και μετά μου περιέγραψε την αηδία που συνήθιζε να τρώει στην χώρα του. Τελικά του έδωσα να φάει μια μαργαρίτα. Δεν περίμενα να τον ξαναδώ. Έλα που τελικά ξετρελάθηκε με την πίτσα μας. Την επόμενη μέρα πάλι σε εμάς ήταν. Είχε ιδιαίτερη φυσιογνωμία και σε συνδυασμό με τα περίεργα που μου έλεγε δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον θυμάμαι. Να σημειώσω πως δεν είχα ιδέα για το ότι ήταν προπονητής της ομάδας της πόλης. Δεν παρακολουθούσα καθόλου.

Ερχόταν πολύ συχνά για να μην τα πολυλογώ αλλά η πρώτη φορά που μιλήσαμε ήταν γύρω στον Σεπτέμβριο αν δεν κάνω λάθος. Περίμενε να ετοιμαστεί η πίτσα του έξω από το μαγαζί. Εμείς μέσα ψιλοψήναμε ψιλοβλέπαμε το Ρόμα – Λάτσιο. Ρόμα από μικρό παιδάκι και εγώ και ο μάγειρας μου μέσα. Σε κάποια φάση, ενώ αυτός ακόμα περίμενε, βάζει γκολ η Ρόμα. Αρχίζουμε να ουρλιάζουμε μέσα από την κουζίνα. Αυτό του κίνησε την περιέργεια. Όταν βγήκα να του δώσω την πίτσα του με ρώτησε τι παιχνίδι βλέπουμε. Του λέω Ρόμα – Λάτσιο. Με ρωτάει αν στοιχημάτισα. Του λέω όχι απλά υποστηρίζω Ρόμα. Με ρωτάει από που είμαι με υφάκι. Όταν του είπα πως είμαι μεγαλωμένος στο Bolzano άφησε την πίτσα κάτω. Ύψωσε τον τόνο της φωνής του και με ρώτησε γιατί δεν υποστηρίζω την Sudtirol και αν είδα το ματς σήμερα το μεσημέρι, είχαμε κερδίσει 3-0 με χατ τρικ του Ravasio όπως μου είπε. Άρχισα να γελάω. ‘Να υποστηρίζω μια ομάδα που δεν έχει ανέβει ποτέ στην ιστορία της Serie B και πόσο μάλλον Seria A; Άστο φίλε, εσύ είσαι καινούργιος εδώ. Εμείς στο Bolzano είμαστε απλά οι άτυχοι της Ιταλίας. Έχουμε αποδεχτεί πως δεν θα δούμε ποτέ μπάλα της προκοπής’. Εκεί θυμώνει ακόμα παραπάνω. Λέει πως πέρσι βγήκαν πρώτοι στην Serie C και φέτος παίζουν για να ανέβουν στα σαλόνια. Επόμενη ομάδα ασανσέρ του λέω εγώ και εκεί τον θόλωσα (γέλια).

«Αν κερδίσει η Sudirol φέτος την Serie B, όσο εγώ αγοράζω πίτσα από το μαγαζί σου εσύ θα παίρνεις εισιτήρια διαρκείας και δεν θα χάνεις αγώνα. Αν δεν βγει πρώτη, θα σου αγοράσω μια Alfa Romeo». Μου πήρε λίγη ώρα να καταλάβω αν το εννοεί ή όχι. Τον ρώτησα τι τον νοιάζει αν υποστηρίζω την Sudtirol και επανέλαβε τους όρους του στοιχήματος. Αφού το άκουσα δεύτερη φορά δεν ήθελε και πολύ σκέψη. Οι πιθανότητες ήταν ακραία με το μέρος μου. Δώσαμε χέρια. Αν δεν μου το θύμιζε ο ίδιος κάθε εβδομάδα βέβαια θα το είχα ξεχάσει. Πλέον ερχόταν στην πιτσαρία μόνο μετά από ματς της ομάδας. Την ίδια μέρα αν ήταν εντός, την επόμενη αν ήταν εκτός. Μου έλεγε το αποτέλεσμα και την βαθμολογία.

Στην αρχή μου φαινόντουσαν όλα αστεία. Αλλά όταν μπήκαμε στην νέα χρονιά ως πρώτοι έπρεπε να δω ένα ματς. Βλέπω λοιπόν τον αγώνα και εκεί μαθαίνω ότι είναι προπονητής της ομάδας. Το σοκ απερίγραπτο. 23 χρονών Έλληνας λέει. Και η ομάδα έπαιζε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο. Πάνω κάτω τρέξιμο. Γρήγορες αντεπιθέσεις. Τρομερή αποτελεσματιότητα. Ποιος να το περίμενε ότι ήταν και νεοφώτιστη στην κατηγορία; Εκείνος ο Ravasio τι παπάδες έκανε; Από αυτόν ήθελα να ζητήσω την Alfa Romeo που μου στέρησε. Εγώ προφανώς, εκείνη την χρονιά, ήμουν ενάντια της ομάδας σε κάθε αγώνα, αλλά η πρώτη θέση έγινε επίσημη λίγες αγωνιστικές πριν το τέλος.

Ο Χατζηβασίλης ήρθε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά όταν επισημοποιήθηκε η πρώτη θέση. Τον παραδέχτηκα. Του έδωσα το χέρι και του υποσχέθηκα πως θα τηρήσω την συμφωνία μας. Η Sudtirol είχε έναν καινούργιο φίλαθλο από εκείνη την ημέρα. Προφανώς, μου πήρε κάποιον καιρό ώστε να πάρω την ομάδα απόλυτα σοβαρά, αλλά σταδιακά η Ρόμα έγινε για εμένα μια ανάμνηση. Μετά από κάποιον καιρό ήμουν απλά υποστηρικτής της Sudtirol και πανηγύριζα κάθε γκολ, ακόμα και απέναντι στην πρώην ομάδα μου. Με λίγα λόγια έκανα αυτά που κοροϊδεύω. Άλλαξα ομάδα στα 30+. Α ρε Totti, ελπίζω να μην το διαβάσεις ποτέ αυτό το άρθρο.

15 εισιτήρια διαρκείας μετά και άπειρες στιγμές χαράς και ουρλιαχτών στην κουζίνα και στο γήπεδο έμαθα ότι φεύγει από την ομάδα και την πόλη. Θυμάμαι όταν έβαλε και την τελευταία βαλίτσα στο αμάξι και ήρθε απέναντι στην πιτσαρία. Για να με αποχαιρετίσει πήγε να μου δώσει το χέρι. Τον τράβηξα και τον αγκάλιασα. Του ψιθύρισα ένα «ευχαριστώ» για όλες τις στιγμές χαράς που προσέφερε στην πόλη μας. Τότε έτρεξε και ο γιός μου, τον αγκάλιασε στα πόδια και τον παρακαλούσε να μην φύγει. Ο γιός μου γεννήθηκε ως οπαδός της Sudtirol, και ελπίζω να μην αλλάξει ομάδα στα 30+ του όπως ο υποκριτής πατέρας του. Ο Τόλης έβαλε τον γιό μου να υποσχεθεί πως ποτέ δεν θα σταματήσει να υποστηρίζει την Sudtirol και να μην πανηγυρίσει ποτέ στην ζωή του γκολ της Ρόμα. Με κοίταξε και μου έγνεψε πριν φύγει, έκανε πάλι το ίδιο γελάκι όπως όταν είχε κλειδώσει και μαθηματικά η πρώτη θέση στην Serie B. To ίδιο γελάκι το έκανε πολλές φορές εννοείται μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, αλλά αυτά είναι άλλες ιστορίες.
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

4. 2023-24 Season
Αφηγείται ο Fabian Tait
Παίκτης της F.C. Südtirol | 2014-24
Γεννημένος το 1993


Γλυκόπικρη είναι η γεύση μου για την σεζόν 23-24. Από την μια ανεβήκαμε στην πρώτη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Από την άλλη ήταν η τελευταία σεζόν μου στην ομάδα. 10 χρόνια πέρασα σε αυτήν την πόλη και την αγάπησα όσο δεν πάει. Κάθε χρόνο προσπαθώ να την επισκέπτομαι τα Χριστούγεννα. Στην αρχή ήμουν βασικός και αναντικατάστατος, αλλά σταδιακά έπεφτε ο χρόνος συμμετοχής μου. Ειδικά από όταν ήρθε ο Χατζηβασίλης. Να πω την αλήθεια πάντα ένιωθα το vibe ότι δεν με συμπαθεί ο κόουτς όσο και να τον σεβόμουν. Μετά από εκείνη την χρονιά, λοιπόν, και αφού είχα με το ζόρι 6-7 συμμετοχές στην Serie A ως αλλαγή, με πούλησε στην Σαουδική Αραβία.

Τι θυμάμαι λοιπόν από εκείνη την χρονιά; Αρχικά το καλοκαίρι είχαμε πάρει 6 δανεικούς και αγοράσαμε άλλος τόσους με μάξιμουμ 1 εκατομμύριο. Ο Χατζηβασίλης όλη την ώρα μουρμούριζε ότι με αυτό το μπάτζετ δεν μπορεί να μείνει ομάδα σε αυτήν την κατηγορία – δεν είχε και πολύ άδικο, χρειαζόταν φοβερή διαχείριση για να μας κρατήσει στην Serie A - , και αναγκαστικά στράφηκε σε στοιχήματα. Μικροί παίκτες. δανεικοί από μεγάλες ομάδες. 20-21 χρονών παικτάκια. Που παμε έτσι σκέφτηκα. Βέβαια ήταν πολύ θετικό ότι το status μας είχε αλλάξει και κάναμε deals με μεγάλες ομάδες πλέον. Είχαμε πάρει τον De Winter από Juventus για το κέντρο, τον Armando από Liverpool για λύση εξτρέμ – 9 συνεχόμενα χρόνια ερχόταν δανεικός αυτό το παιδί, πολύ αστεία ιστορία – και τον Cortinovis από Atalanta για δεκάρι – πολύ υψηλές προσδοκίες αλλά δεν τις δικαίωσε.

Και, ναι, εννοείται τον Males από την Inter. Πολύ υφάκι από τις πρώτες μέρες. Και άλλοι ήρθαν από μεγάλες ομάδες ρε φίλε σαν δανεικοί δεν κάνουν και έτσι. Όλη την ώρα μας έλεγε πως δουλεύουν στην Ίντερ και ιστορίες και μιλάμε για 22 χρονών παιδί με 0 συμμετοχές στην πρώτη ομάδα. Νόμιζε ότι ήταν ο καλύτερος, ο πρώτος στο χωρίο και τέτοια. Και νομίζω όλοι θέλαμε να τον κράξουμε αλλά δεν μπορούσαμε. Μα 31 γκολ ρε φίλε; Χρυσό παπούτσι ενώ παίζεις σε ομάδα που παλεύει να σωθεί από υποβιβασμό; Δεν είχε ξαναγίνει αυτό. Στην ουσία χάρη σε αυτόν σωθήκαμε. Ο Ravasio είχε πέσει. Επίσης, τα θέματα του κόουτς με την άμυνα τα ξέρει καλά όλος ο κόσμος πλέον, αλλά τότε ήμασταν φαβορί για υποβιβασμό οπότε δεν δέχτηκε κριτική για την αμυντική μας λειτουργία προφανώς. Πολλοί πειραματισμοί θυμάμαι. Ίδια τετράδα σε πάνω από 4-5 συνεχόμενα ματς δεν νομίζω να είδαμε. Βέβαια όλοι ήταν για τα πανηγύρια. Όποτε μας έκλεινε πίσω δεν πήγαινε καλά. Ευτυχώς το κατάλαβε νωρίς αυτό και άρχισε να αλλάζει λίγο νοοτροπία κατά την διάρκεια της σεζόν. Δεν παίζαμε επιθετικά όπως και τα προηγούμενα χρόνια στις χαμηλότερες κατηγορίες, αλλά ανεβαίναμε αρκετά πιστεύω για νεοφώτιστη ομάδα. Ούτε αυτό πολυπήγε καλά. Κάπου στα μισά της σεζόν είχε ξεκαθαρίσει το τοπίο για τις 2 τελευταίες θέσεις: Η Καλιάρι και η Πάρμα ήταν με το μισό πόδι υποβιβασμένες και από την άλλη 5 ομάδες είμασταν με 1 βαθμό διαφορά για την 3η και τελευταία θέση υποβιβασμού. Τελικά είχαμε βγει 16οι εκείνη την χρονιά 5 βαθμούς πάνω από τις μοιραίες θέσεις. Όχι και άσχημα.

Τι άλλο θυμάμαι; Θυμάμαι τον Cristiano Ronaldo να ξινίζει την μούρη του όταν μπήκε στο Marco Druso. Το οποίο να τονίσουμε ότι είχε 100% πληρότητα σε 19 ματς. Άλλο που είχε 4.000 θέσεις μόνο και το γρασίδι ήταν άθλιο. Ήταν ωραία η ατμόσφαιρα στο γήπεδο σε κάθε αγωνιστική. Όσο ωραία μπορεί να είναι τουλάχιστον. Ο κόσμος ήταν παθιασμένος γιατί νόμιζε ότι θα ήταν η πρώτη και η τελευταία σεζόν στην Serie A. Ο κάθε οπαδός προσπαθούσε να αδράξει αυτές τις στιγμές. Πολλοί το έβλεπαν σαν θέαμα. Ότι μεγάλοι παίκτες έρχονται στην πόλη μας και πρέπει να τους δούμε από κοντά. Όταν άκουγε κάτι τέτοια ο Χατζηβασίλης νεύριαζε όμως. Δεν ήθελε κανένας να μας έχει στον νου του σαν μικρή ομάδα. Ότι τι; Οι άλλοι είναι τα αξιοθέατα και οι ίδιοι οι οπαδοί μας έρχονται για να δουν τους αντιπάλους; Καλύτερα να παίζουμε σε κενό γήπεδο έλεγε. Το όραμα και οι φιλοδοξίες αυτού του ανθρώπου δεν σταμάτησαν ποτέ να με εντυπωσιάζουν.

Από ματς τώρα; Σίγουρα το πρώτο μας παιχνίδι που ήταν με την Sambdoria. Ήταν και εντός έδρας, τρομερή ατμόσφαιρα. Όταν έβαλε το πρώτο γκολ ο Ravasio στο 9’ πανζουρλισμός ρε! Τελικά 1-1 βγήκε. Η πρώτη νίκη ήρθε λίγες αγωνιστικές μετά, εκτός έδρας κιόλας, με την Frosinone. 1-4 με χατ τρικ Males. Ωραία μέρα και εκείνη. Μας υποδέχτηκαν σαν ήρωες όταν γυρίσαμε στην πόλη. Αλλά τα παιχνίδια με τις μεγάλες ομάδες ήταν αλλιώς. Τότε οι καλύτερες ομάδες στην χώρα ήταν η Ίντερ που πήρε το πρωτάθλημα μετά από και-εγώ-δεν-ξέρω-πόσα χρόνια κυριαρχίας της Γιουβέντους που ήταν και το 2ο μεγαθήριο. Το είχε χάσει για 2 βαθμούς στο τέλος. Μετά από κάτω ήταν Lazio, Atalanta, Milan και Napoli. Παλεύαν μέχρι το τέλος για τα 2 εισιτήρια του Champions League.
Και που λέτε ήταν από τα τελευταία ματς του πρώτου γύρου. Αρχές Ιανουαρίου. Δεν είχαμε καν ανταγωνιστεί μέχρι τότε κάποια από τις μεγάλες ομάδες που σου είπα. Και έρχεται η Lazio στην έδρα μας. Εγώ ήμουν πάγκο αλλά αυτό που έβλεπα δεν θα το ξεχάσω. 4 γκολ τους βάλαμε σε ένα ημίχρονο ρε φίλε. 4 γκολ. Στα αποδυτήρια απλά να χαζογελάμε. Ο κόουτς να θέλει από την μια να μας συγκεντρώσει αλλά από την άλλη να χασκογελάει και αυτός. Ακραία κατάσταση.

Γενικά όταν πανηγύριζε γκολ σε σημαντικά ματς του έδινε και καταλάβαινε όπως ξέρετε. Είχε γίνει meme σε όλη την Ευρώπη από τότε. Αποκορύφωμα ήταν όταν είχαμε βάλει γκολ στο 90 στην Νάπολι – το 2ο και τελευταίο αποτέλεσμα που πήραμε εκείνη την σεζόν απέναντι σε κάποια από τις μεγάλες ομάδες της κατηγορίας. Ήταν και πολύ έντονος ο πανηγυρισμός γιατί κόουτς της Νάπολι ήταν ο Guardiola τότε. Μας έλεγε πόσο τον αντιπαθούσε για μέρες πριν από κάθε ματς εναντίον του, τώρα βέβαια το ξέρει όλος ο κόσμος τόσες φορές που έχουν τσακωθεί δημοσίως. Εκείνο ήταν το πρώτο αποτέλεσμα που του είχε πάρει και μετά είχε βγει στην συνέντευξη τύπου και έλεγε ότι ήταν και τυχεροί που πήραν 1 βαθμό από εμάς. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει. Ξέρω όμως ότι η μεγαλύτερη ήττα του Guardiola ήρθε 14 χρόνια μετά όταν αποσύρθηκε από την προπονητική και ήρθε να δουλέψει σαν scout κάτω από τις οδηγίες του Χατζηβασίλη. Γενικά έχω χρόνια να μιλήσω στον κόουτς αλλά θέλω να τον έχω στο μυαλό μου να στέλνει τον Pep να τσεκάρει ράντομ παίκτες σε χωρία της Αφρικής για μήνες ή κάτι τέτοιο ψυχοπαθές. Δεν ξέρω αν ξέρετε εσείς κάτι παραπάνω αλλά παρακαλώ μην μου το χαλάσετε.
User avatar
kobos550
Director Of Football
Director Of Football
Posts: 5911
Joined: Sat Jan 28, 2012 9:38 pm
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
Location: Αθήνα
Has thanked: 2 times
Been thanked: 1 time

Πολύ μ'αρέσει ο τρόπος περιγραφής της ιστορίας. Πραγματικά νιώθω πως διαβάζω αληθινές συνεντεύξεις, και μπορώ να πω πως ο coach Χατζηβασίλης φαίνεται και γαμώ τα τυπάκια
User avatar
BuLLs3y3
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3014
Joined: Mon Jun 26, 2006 10:25 am
Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακος Φιορεντινα Αρσεναλ
Status: Loading ...
Location: Αμπελοκηποι
Has thanked: 0
Been thanked: 3 times

Πολύ δυνατός ο κοουτς και πολύ ωραίος ο τρόπος παρουσίασης ( αν και με λίγα screenshots παραπάνω εγώ προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα :) )
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας παιδιά <3
Όσο για τα screenshots: Γενικά και εγώ σκοπεύω να ανεβάζω περισσότερα - όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό για να μην χαλάσει και ο χαρακτήρας των "συνεντεύξεων" - απλά, όπως είπα και στην αρχή, η ιδέα ότι αυτό παίζει και να γίνει ιστορία μου ήρθε στην πορεία, οπότε οι πρώτες 6 σεζόν έχουν μαξ 10 screenshots η κάθε μια (μάλιστα οι 2 πρώτες δεν έχουν κανένα). Από εκεί και πέρα αυξάνεται πολύ ο αριθμός (έχει φτάσει μέχρι και 100 για μια χρονιά) οπότε θα υπάρχουν περισσότερες επιλογές. :)
Βέβαια αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι λόγω του τρόπου που γράφω την ιστορία, γιατί από την μία έχω πολλές πληροφορίες, αλλά από την άλλη είναι πιο δύσκολο να διαλέξω το που θα εστιάσω. :D
User avatar
Tsakalaki
Asst Researcher ΠΑΟΚ - Story Teller
Asst Researcher ΠΑΟΚ - Story Teller
Posts: 48757
Joined: Sun Nov 30, 2003 12:00 am
Football Manager της ομάδας: Tottenham
Αγαπημένη Ομάδα: Dynamo Podilatou
facebook προφίλ: antonis.tsakaleas
twitter: Tsak_attaq
Status: I've never been clever, 'cause need it never
Location: Θεσσαλονίκη (Βόλος)
Has thanked: 6 times
Been thanked: 5 times
Contact:

Εύγε! Respect! Υπόκλιση! Όπως τον παλιό καλό καιρό. Μεράκι, όρεξη, τρέλα, φαντασία. Πάμε πάλι... Εύγε! Respect! Υπόκλιση!
--------------------------------------------------------

Εσαεί Πρόεδρος ΠΑ.ΣΥ.ΣΠΑ PC | -2002

26.08.10 | All my FM Stories | Πώς το Football Manager έγινε κομμάτι της ζωής μου
Spoiler: show
RedArmy: «Το κακο με τον Τσακ, είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις αν κάνει πλάκα ή τα λέει σοβαρά :D»
ArK ass: «Aμαν ρε Τσακ...εκει που εμφανιζεται η ελπιδα, ερχεσαι εσυ και την εξαφανιζεις»
nirearas: «Γιατί, τσακ γεννιέσαι... Δεν γίνεσαι...»

My Twitch channel
User avatar
LeDele
Youth Team Manager
Youth Team Manager
Posts: 2363
Joined: Fri Sep 27, 2013 3:37 pm
Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός Πειραιώς
facebook προφίλ: LeDele
Has thanked: 0
Been thanked: 1 time

Σιωπηλός αναγνώστης εδώ, συνέχισε έτσι δυνατά!
User avatar
vaggelis2005
Football Demi-God
Football Demi-God
Posts: 17738
Joined: Thu Jul 28, 2005 11:36 pm
Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός-Man Utd-Ίντερ
Location: Άνω Πατήσια
Has thanked: 0
Been thanked: 2 times

Ωραία ιστορία. Ποσταρισμα για να βάλεις το 4ο μέρος στην νέα σελίδα.

Στάλθηκε από το M2007J20CG μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Post Reply

Return to “Twitch & Ιστορίες”