Chasing The Paranormal

Post Reply
migeo
Backup
Backup
Posts: 770
Joined: Sun Jul 13, 2008 6:59 pm
Football Manager της ομάδας: Ängelholms FF
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
Has thanked: 0
Been thanked: 2 times

Μεταξύ μας τώρα, δεν την γούσταρες και πολύ την Γκλαντμπαχ έτσι; :-D
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

Η αλήθεια ειναι οτι άρχισα με ελπίδες για πολυ μεγάλα πράγματα και μάλλον για αυτο ξενέρωσα τοσο πολυ..

Τελος πάντων, έρχονται καλυτερες μέρες. :-D
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

2 - 20/21

Ωραία ημερολόγιο. Από ότι βλέπω έχω αρκετή ώρα να αφηγηθώ και την πιο πρόσφατη σεζόν. Οπότε ας αρχίσω:

Μέρος 1ο: Forza
Spoiler: show
Η απόλυση από την Gladbach δεν μπορώ να πω ότι με πόνεσε. Ίσως να το αποζητούσα. Μάλλον ναι. Ήθελα να φύγω από εκείνη την ομάδα όσο και αν την αγάπησα τις πρώτες μέρες. Τα αρνητικά ήταν πολλά αλλά όλα όσα έγιναν με βοήθησαν να αλλάξω τρόπο σκέψης. Δεν θα συμβιβαζόμουν ξανά. Ήμουν καταξιωμένος προπονητής και θα πήγαινα σε μια ομάδα επιπέδου CL. Δυστυχώς αυτές οι ομάδες δεν απολύουν συχνά τους προπονητές τους στη μέση της χρονιάς, αλλά το καλό πράγμα αργεί να γίνει όπως λένε. Στο τέλος της χρονιάς, η Arsenal η οποία έχασε στην ισοβαθμία την θέση του CL απέλυσε τον προπονητή της και μου έκανε πρόταση. Ήμουν πάρα πολύ κοντά να δεχτώ, αλλά είπα οχι. Έμεινα σταθερός στα πιστεύω μου και περίμενα λίγο ακόμα. Στην άλλη πλευρά της Ευρώπης, η Juventus κατέκτησε άλλο ένα πρωτάθλημα και αποκλείστηκε για άλλη μια φορα στους 8 του CL. Οι οπαδοί της και η διοίκηση μπουχτίσαν. Ο Allegri ήταν παρελθόν. Ο Ζαμπολίδης ήταν το παρόν. Και το μέλλον. Η διοίκηση ήταν απόλυτη στις φιλοσοφίες της. Ήθελε νέους παίκτες στην ομάδα.

Το ροστέρ ήταν by far το καλύτερο στην χώρα αλλά όχι και στην Ευρώπη. Τα παλτά έπρεπε να φύγουν. Οι άμπαλοι νέοι δόθηκαν δανεικοί και οι Wallace, Stojanovic και Schar πωλήθηκαν για αρκετά λεφτά μπορώ να πω. Εν τω μεταξύ, το μπάτζετ μας ήταν huge. Άρχισε κοντά στα 70Μ και με τις πωλήσεις έφτασε κοντά στα 90Μ, οπότε ήμουν ελεύθερος να κάνω ότι γουστάρω.

Για αρχή, μετά από σκέψη, αποφάσισα ότι θέλω ένα ξεχωριστό για την ομάδα σύστημα. Ένα επιθετικό και ελεύθερο. Ήθελα να αφήσει πίσω ο σύλλογος τις εποχές που κλεινόταν πίσω και κρατούσε αποτέλεσμα. Για αυτό διάλεξα μια επιθετική παραλλαγή για το 3-5-2. Το κέντρο μας είναι δυνατό, ειδικά από τη στιγμή που θα επιστρέψει ο Pogba από τον πολύμηνη τραυματισμό του ο Durm και ο Danilo μπορούν να παίξουν Μπακ χαφ και με τις κατάλληλες προσθήκες όλα θα ήταν κομπλέ. Τα άλλα δύο συστήματα δεν θα μας χρησίμευαν.

Το άρμυ που θα μας οδηγούσε στην κατάκτηση του ποδοσφαιρικού πλανήτη (ναι. αυτός ήταν ο στόχος μας..) αποτελούταν από πολλούς ταλαντούχους παίκτες. Vidal, Pogba, Mustafi, Danilo, Eriksen, Coman & οι δύο μικροί Cassiano και Baratinha. Ενώ οι μεταγραφές έδιναν στους οπαδούς και άλλους λόγους χαράς. Πρώτος ο Γερμανός αριστερός μπακ χαφ Plattenhardt, στη συνέχεια ο πρόσφατα πρωταθλητής Ευρώπης, ο οποίος δεν χρειάζεται συστάσεις Sergio Ramos, επόμενος ήταν άλλος ένας Γερμανός αμυντικός. Ο Kempf και τελευταία μας προσθήκη στην άμυνα ο δανεικός Nyom. Mετά από την τέταρτη μεταγραφή η θέση μου στην ομάδα ήταν πολύ ανασφαλής και αυτό γιατί είχα ξεχάσει την υπόσχεση να παίρνω νέους παίκτες. Αναγκαστικά, λοιπόν, τα' σταξα (45Μ) στην Real για τον επιθετικό Pascal Noel.

Και κάπως έτσι αγωνιζόμασταν για τον πρώτο τίτλο της χρονιάς, το Super Cup, ενάντια της Inter. Και ενώ ο χρόνος κυλούσε η ομάδα παρουσίαζε φοβερούς αυτοματισμούς, ωραίος τρόπος παιχνιδιού, γρήγορος. Όλα καλά αλλά όχι αρκετά καλά. Τρώμε το αγγούρι από τον Hernandez στο 46' και ευτυχώς μας ξελασπώνει ο Mitrovic λίγο αργότερα. Το παιχνίδι πάει στην παράταση, που θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει 2-3 γκολ και στη συνέχεια στα πέναλτι. Εκεί ο Eriksen θα χάσει το πρώτο και θα ακολουθήσει ένα σερί επιτυχημένων πέναλτις μέχρι το τελευταίο. Εκεί ο Hernandez θα σημαδεύσει το δοκάρι και θα μας οδηγήσει σε 6ο γύρο. Ο Kempf ευστοχεί και το σουτ του Kovacic πέφτει στην αγκαλιά του Navas. We are the champions! Μετά τον αγώνα σκέφτηκα τον λόγο που μας οδήγησε να προβληματιστούμε. Και κατέληξα ότι φταίω εγώ. Έδωσα στην ομάδα πολύ λίγες οδηγίες και καμία ατομική. Άρχισα λοιπόν να διατυπώνω καινούργια τακτική και μετά από κάποιες διορθώσεις ετοιμαζόμσταν να αρχίσουμε το πρωτάθλημα. Πρώτα όμως μάθαμε τους αντιπάλους μας στο CL που φυσικά και είναι βατοί.

Αντίπαλος μας η Cittadella. Και φυσικά κερδίσαμε άνετα. Χατ τρικ σε ασιστ ο φανταστικός Danilo. Μετά τον αγώνα ήθελα να πιστεύω ότι η νίκη ήρθε χάρη στις οδηγίες μου και όχι εξαιτίας των αντιπάλων. Τέλος πάντων... Μετά το διάλειμμα των εθνικών που οδήγησε σε τρίμηνο τραυματισμό του Malanda παίζαμε ενάντια της Perrugia. Ε και οκ.. Άμα βάζουμε γκολ μισό λεπτό μετά τη σέντρα τι περιμένεις; Πεντάρα είναι η απάντηση. Παίξαμε ξανά φανταστικά αλλά ακόμα δεν είχαμε δοκιμαστεί με κανονικό αντίπαλο που, παρά τις προσπάθειες της, δεν ήταν η Granada. Μήπως όμως θα ήταν η Modena; Σοβαρέψου... Δυστυχώς ήταν η Sambdoria. O τρόπος που ήρθε μας πόνεσε πολύ. Πριν το ντέρμπι με τη Ρόμα και ενώ είχαμε την κυριαρχία δεν μπορούσαμε να σκοράρουμε και χάσαμε τους δύο πρώτους βαθμούς.

Έπρεπε να ξεσπάσουμε ενάντια των Ρωμαίων. Οι οδηγίες απλές: Ξεσκίστε τους! Και ευτυχώς οι παίκτες μου είναι παραπάνω από υπάκουοι. Η ομάδα είναι Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Η. Σημείο κλειδί του αγώνα η αλλαγή του άμπαλου Cassiano. Η αλήθεια είναι ότι ώρες ώρες οι επιθετικοί μας τον μπαίρνουν αλλά δεν πειράζει.. Αφού κερδίζουμε όλα τζετ. Μεσοβδόμαδα κατεβάζουμε τα δεύτερα ενάντια της Σάλτσμπουργκ λόγω κόπωσης και παραλίγο να γίνουμε θύμα έκπληξης αλλά μια βολίδα του Fernandes μας έδωσε τον πόντο. Όλα πήγαιναν πρίμα. Ήταν νωρίς για να ξεφύγουμε στην κορυφή στο πρωτάθλημα οπότε δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Ακολουθούσε το πάλαι ποτέ ντέρμπι με τη Milan που δυστυχώς δεν θύμιζε Milan. Άυτό το διαπιστώσαμε όλοι μετά την πεντάρα. Πάντως μας έβαλαν το πρώτο γκολ στο πρωτάθλημα. Good job.

10 ματς χωρίς ήττα λοιπόν. Θα γίνουν 11 μετά τη νίκη με 2-1 ενάντια της Sassuolo, 12 μετά την ισοπαλία με 3-3 από την παλιά αντίπαλο Benfica (nostalgia.. :( ) και σκοπεύαμε να τα κάνουμε 13 στον αγώνα με την αρκετά δυνατή Napoli. Στο πρώτο ημίχρονο θα φάμε τρια αγγούρια παχιά και μακριά. Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο αποφασίζουμε να τους δείξουμε τι σημαίνει Juventus. Αλλά πως να το δείξουμε όταν όλα μας τα σουτ είναι εκτός περιοχής και στοχεύουν τις μπεκάτσες. Ο Ibarbo και ο Pogba θα σκοράρουν στα πρώτα σουτ εντός τέρματος και μετά η εικόνα μας αλλάζει. Πλέον μπαίναμε περιοχή αλλά ο αδερφός Ibarbo αποφάσισε να μην βάλει άλλα δύο γκολ σε άδειο τέρμα γιατί ήταν αξιοπρεπής. Σου λέει αν βάλω δύο γκολ σε κενό τέρμα τι θα λένε οι φίλοι μου, ας βαρέσω κανά σουτ από τη σέντρα να δείξω τι αξίζω. Αμ δεν αξίζεις τίποτα αδερφέ. Παρτην ήττα με 3-2.

Μετά την ήττα μας φτάσανε στην κορυφή, αλλά το μόνο που κατάφεραν είναι να αγριέψουν το θεριό. Ο στόχος μας παρέμενε ένας και μοναδικός: Win Everything!
Μέρος 2ο: Όλα Τζετ
Spoiler: show
Πριν συνεχίσω ας κάνω κάποια γενικά σχόλια για την ομάδα: Μέχρι στιγμής είχαμε δείξει ότι το σύστημα μας ταίριαζε απόλυτα. Οι παίκτες το είχαν αφομοιώσει πλήρως και αυτό φαινόταν στα αποτελέσματα όχι μόνο με μικρές ομάδες αλλά και πιο μεγάλες όπως Ρόμα και Ίντερ. Άλλο ένα θετικό στοιχείο ήταν ότι δεν ήμασταν ομάδα του ενός παίκτη. Δεν βασιζόμασταν σε έναν για να σκοράρουμε, ούτε σε έναν για να μας φτιάξει το παιχνίδι. Ήμασταν ομάδα. Και οι 11 παίκτες βοηθούσαν με τον δικό τους τρόπο στο γήπεδο και αλληλοσυμπληρωνόταν. Αν για παράδειγμα οι μπακ χαφ βρισκόταν σε κακή μέρα την μπάλα θα την κατέβαζε ο Pogba ή ακόμα και ο Sergio Ramos. Αν οι επιθετικοί μας βρισκόταν σε κακή μέρα (πράγμα που συνέβαινε αρκετά δυστυχώς) θα μπορούσε να δώσει λύσεις ο Pogba ή ο Vidal ή ο Eriksen με τις πάσες και τα σουτ τους. Ακόμα και οι αναπληρωματικοί μας βοηθούσαν πολύ. Ο Fernandes έχει κάνει πολλές σημαντικές πάσες αλλά και έχει βάλει 2-3 σημαντικά γκολ και μπορώ να συνεχίσω για πολύ ακόμα αλλά νομίζω έχω δώσει την κεντρική ιδέα. Η πρώτη μας ήττα στο πρωτάθλημα ,μας πόνεσε αλλά δεν σήμαινε και πολλά αυτό. Θα επιστρέφαμε ακόμα πιο δυνατοί και ήμουν σίγουρος ότι το πρωτάθλημα θα το κάναμε δικό μας.

Το επόμενο παιχνίδι με την Ascoli κατέληξε σε μια εύκολη νίκη για εμάς με 2-1 και στην ουσία η κορυφή του πρωταθλήματος είχε πάρει φωτιά αλλά υπήρχε ξεκάθαρο φαβορί. Την επόμενη εβδομάδα είχαμε άλλη μια εύκολη αποστολή με αντίπαλο την Cagliari, στην οποία ο Cassiano και ο Eriksen μας έδειξαν την κλάση τους και πήραμε το τρίποντο με 3-1. Παρά τη νίκη οι τελευταίες εμφανίσεις με είχαν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η άμυνα βρισκόταν σε καθοδική πτώση. Οι τραυματισμοί των Baratinha & Malanda που μπορούσαν να προσφέρουν λύσεις έχουν οδηγήσει τους τρεις βασικούς σε μεγάλη κόπωση. Αυτό, δυστυχώς, έγινε υπερβολικά φανερό στον αγώνα με την SLB. Mε αυτήν την ήττα είχαμε πέσει στην τρίτη θέση, αν και φαινόταν εύκολο να ξανά ανεβούμε.

Ο Nyom χρησιμοποιείται ως κεντρικός στο παιχνίδι με τη Verona και παραδόξως μαζί με τους άλλους δύο κάνουν μια καλή εμφάνιση που οδηγεί σε ένα άνετο 3-0. Meanwhile στο διάλειμμα των εθνικών τραυματίζεται σοβαρά ο Noel, o Mitrovic και ο Kempf και ως αποτέλεσμα κατεβαίνουμε με 5 αλλαγές στον αγώνα με την Palermo. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να πάρουμε τους τρεις πόντους με το αγαπημένο μας σκορ. Θα ξεσκονίσουμε μεσοβδόμαδα και την Granada για να επιστρέψουμε στις προνομιούχες θέσεις. Λίγες μέρες αργότερα η Genoa προφανώς δεν μπορεί να μας προβάλλει αντίσταση. Το σκορ νομίζω μπορείς να το μαντέψεις ημερολόγιο.. 3-0, ενώ μετά τον τελευταίο αγώνα για τους ομίλους πραγματικά απορούσα γιατί ανησυχούσα για ενδεχόμενο αποκλεισμό. Χαλαρό 1-3 τους Αυστριακούς.

Ακολουθούσαν δύο παιχνίδια με μεγάλες ομάδες. Με τη Lazio και την Inter. Ήμασταν φαβορί και στα δύο αλλά ήθελα να δείξω σοβαρότητα λόγω της ιστορίας που υπάρχει από πίσω. Και όντως δείξαμε. 0-3 τη Lazio και 2-0 την Ίντερ. Σε τρομερή φόρμα ο Noel μετά τον τραυματισμό του, ενώ ο Sergio Ramos και ο Mustafi δεν αφήνουν ούτε κουνούπι να μπει στην περιοχή. Τρανταχτό παράδειγμα η εξαφάνιση του πρώτου σκόρερ του πρωταθλήματος Hernandez. Λίγες μέρες μετά θα μάθουμε τον αντίπαλο μας για τους 16 του Τσου Λου. Η κλήρωση μας φέρνει αντίπαλους τη Dortmund. Κάποια χρόνια πριν ίσως φοβόμουν, αλλά πλέον οι Βεστφαλοί βρίσκονται σε μεγάλη πτώση. Φυσικά η τύχη μου θα φροντίσει να μου δώσει έναν λόγο φόβου: Εκτός για τουλάχιστον 2 μήνες ο Eriksen. Χωρίς λοιπόν τον αστέρα μεσοεπιθετικό μας παίζουμε το ντέρμπι της πόλης με τη Torino. Οι οδηγίες μου ήταν σαφείς: Μη τους ρεζιλέψετε. Αλλά δυστυχώς οι παίκτες μου δεν με άκουσαν και έριξαν μια ξεγυρισμένη πεντάρα, η οποία σε συνδυασμό με το αγγούρι που έφαγε η Napoli από την Inter μας έφερνε πλέον μόνους πρώτους στη κορυφή. Μετά και το παιχνίδι με την Τορίνο είχα κωλοτουμπιάσει 100% για τον Noel. Είναι φοβερός επιθετικός και άψογος στη κίνηση χωρίς την μπάλα στους κενούς χώρους. Η ομάδα βρισκόταν σε φοβερή φόρμα.

Εν τω μεταξύ ο Pogba και ο Vidal χάνουν το επόμενο παιχνίδι λόγω κίτρινων καρτών, αλλά ο δεύτερος τραυματίζεται κιόλας για 1 μήνα.. Ευτυχώς, η Pisa δεν ήταν και κανά μεγαθήριο. Κάτι που φάνηκε από την τελική ΟΚΤΑΡΑ. Με το ηθικό στα ύψη παίζαμε το τελευταίο μεγάλο παιχνίδι του πρώτου γύρου στην έδρα της Fiorentina. To πρώτο ημίχρονο μας ήταν απογοητευτικό. Οι αντίπαλοι μας επέβαλλαν το παιχνίδι τους και προηγούνταν με 1-0. Βάζω πιο επιθετικό τόνο στην ομάδα και με οδηγό τον Pogba (1 γκολ, 1 ασιστ) ολοκληρώνουμε την ανατροπή σε 5 λεπτά. Όμως οι αντίπαλοι δεν είχαν τελειώσει. Ένα κόρνερ στο 52'. 2-2. Άλλο ένα στο 75. 3-2. Και εκείνη τη στιγμή τα χάσαμε εντελώς. Και όπως πάντα όταν οι παίκτες μου χάνουν με το που πάρουν μπάλα σουτάρουν ότι οδηγία και να τους έχω δώσει. Χωρίς καμία προσπάθεια για πάσα στην περιοχή και με 6 σουτ εκτός τέρματος στα 10 τελευταία λεπτά ένα μπορούμε να πούμε. Οι [System Interruption: Μη βρίζεις!] μας πληρώθηκαν. 2η ήττα στο πρωτάθλημα με 3-2. Αξιοσημείωτο ότι και τα 3 γκολ τα δεχτήκαμε από στημένες φάσεις..

Στη συνέχεια θα κερδίσουμε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό 3-2 την Pisa για να προκριθούμε στους 8 του κυπέλλου και να βρούμε απέναντι μας την Torino και θα κερδίσουμε απλά και εύκολα την Udinese με 4-2 χάρη στην μεγαλειώδη εμφάνιση του Noel (2 γκολ, 2 ασιστ). Και σε συνδυασμό με άλλη μια ισοπαλία της Napoli βρισκόμασταν στο +5 στην κορυφή. Και αυτό δεν ήταν το μόνο: Η ομάδα στο τέλος του πρώτου γύρου έχει την καλύτερη επίθεση, την καλύτερη άμυνα, την καλύτερη διαφορά γκολ αλλά και την μεγαλύτερη συγκομιδή πόντων στα πρώτα 8 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Όλα τζετ, ημερολόγιο... Όλα τζετ!

Το be continued...
User avatar
dpattix13
Amateur
Amateur
Posts: 144
Joined: Sat Jul 31, 2010 6:50 pm
Football Manager της ομάδας: milan
Αγαπημένη Ομάδα: anorthosis
Status: Φοβού των υπό σου ευεργετηθέντων
Location: cyprus
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Φοβερή ιστορία, την διάβασα σε 3 ώρες. Αναμένουμε το τέλος
User avatar
fmaras
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3313
Joined: Thu Jul 07, 2011 4:00 pm
Αγαπημένη Ομάδα: OSFP, Arsenal
Status: 1-4-8, 3 to the 3 to the 6 to the 9!
Location: Αλεξανδρουπολη
Has thanked: 9 times
Been thanked: 1 time

Spoiler: show
@dpattix χαρά στο κουράγιο σου φίλε.. :P
2 - 20/21 [Συνέχεια]

Μέρος 3ο: Θεριό Ανήμερο
Spoiler: show
Όπως έχεις καταλάβει μέχρι τώρα ήμαστε ένα τραίνο χωρίς σταματημό. Όμως η δύσκολη περίοδος αναμενόταν τους επόμενους μήνες. Περισσότερα σημαντικά παιχνίδια. Περισσότερα παιχνίδια γενικά και ένα πολύ απαιτητικό σύστημα θα έφερνε σύντομα τους παίκτες σε άσχημη φυσική κατάσταση, οπότε έπρεπε να γίνω μάστερ στο rotation. Προς το παρών μπορούσαμε να χαρούμε τα εύκολα παιχνίδια: Με τη Cittadella του Σάμαρη χαλαρό 4-1 και με τη Perugia άνετο 0-2. Το επόμενο παιχνίδι ήταν ο προημιτελικός του κυπέλλου εναντίον της μισητής Torino, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί και ως tricky αντίπαλος. Αλλά μάλλον λανθασμένα.. Αρχίζουμε με δύο γκολ σε χαλαρό mode στα πρώτα 6 λεπτά, μας μειώνουν αλλά ανήμποροι να βάλουν άλλο γκολ και με έναν Noel σε δαιμωνιώδη φόρμα η διαφορά άνοιξε πάλι. Προς το τέλος μείωσαν ξανά αλλά δεν χρειάστηκε να ανησυχήσουμε καθόλου. 3-2 και ημιτελικός με αντίπαλο τη Ρόμα. Ο άλλος ημιτελικός ήταν Μίλαν - Σασουόλο, οπότε ήταν φανερό πως αν προκρινόμασταν θα κερδίζαμε και το κύπελλο.

Μετά τη πρόκριση αναμενόταν μια εύκολη αποστολή ενάντια της Modena. Άλλα με έναν κάκιστο Ramos και με μια αποδιοργανωμένη άμυνα φάγαμε τριάρα. Ο Pogba έκανε φιλότιμες προσπάθειες, αλλά η ανικανότητα των επιθετικών μας ήταν ολοφάνερη. Με λίγα λόγια: Χάσαμε 1-3 από τη Modena... Παρά την ήττα μας, όμως, η κορυφή μας ανήκει. Αλλά, υπάρχουν και σημαντικότερα πράγματα από το πρωτάθλημα. Ένα βασικά. Το Champions League. Αντίπαλος μας η Dortmund που δεν θυμίζει τις παλιές εποχές Κλοπ. Άλλα αυτό δεν σήμαινε ότι δεν ήταν παραπάνω από υπολογίσιμη. Ότι και να ήταν όμως δεν μπόρεσε να σταματήσει τους φοβερούς και τρομερούς Cassiano και Noel και στην ουσία η πεντάρα ήταν αναπόφευκτη. Άντε φάγαμε και ένα για να έχει ενδιαφέρον η ρεβάνς. [γέλια]

Λίγες μέρες αργότερα θα κερδίσουμε τη Ρόμα για το πρωτάθλημα με ένα 2-0 που θα μπορούσε να είχε και διπλάσια διαφορά. Μεσοβδόμαδα παίζαμε τον αγώνα εξ αναβολής με τη Sampdoria. Χρησιμοποιούμε αρκετούς αναπληρωματικούς λόγω συνεχόμενων παιχνιδιών, αλλά η πεντάρα πεντάρα. Τρομακτικός Ibarbo που έκανε Ο,ΤΙ ήθελε! Μετά από αυτό το παιχνίδι η προφητεία έγινε αληθινή. Η κόπωση έχει έρθει στους ενδεκαδάτους και εξαρτιόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τους αναπληρωματικούς, οι οποίοι μέχρι στιγμής παίζουν σε υψηλά στάνταρ, ευτυχώς. Πρέπει όμως να μείνουμε έτσι για να βρισκόμαστε ψηλά στο τέλος σε όλα. Εν τω μεταξύ, η Ιταλία μιλάει για το ντέρμπι μας με τη Μίλαν. Ποιο ντέρμπι; Αυτό. 0-4. Οι γκέλες ήρθαν από εκεί που δεν το περιμέναμε, όμως: 2-2 με Σασουόλο και νίκη της παρηγοριάς της Dortmund με 2-1. Μετά από την πρόκριση μας μαθαίνουμε τον αντίπαλο μας στους 8: Η Ρεάλ. Γιες...

Έπρεπε όμως να αφήσουμε τη σκέψη του Τσου Λου στην άκρη και να επικεντρωθούμε στο παιχνίδι με την Νάπολι. Αυτό που αν κερδίζαμε, στην ουσία παίρναμε πρωτάθλημα. Αργήσαμε λίγο αλλά ακόμα και αν χρειάστηκε να τους τραυματίσουμε 2 παίκτες και να στείλουμε έναν εκτός με κόκκινη καταφέραμε να σκοράρουμε. Τρις. Από το παιχνίδι κρατάμε την επιστροφή του μεγάλου Eriksen και την πολύ καλή εμφάνιση του Fernandes, χάρη στον οποίον βάλαμε γκολ. Ο Eriksen θα έμπαινε για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό στην βασική μας ενδεκάδα για τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου. Η Ρόμα για πρώτη φορά κατάφερε να μας κρατήσει ικανοποιητική αντίσταση, αλλά μετά την αλλαγή του κακού Cassiano και την είσοδο του Ibarbo βρήκαμε τον τρόπο να σκοράρουμε και το κάναμε δύο φορές. Παρ'όλα αυτά, οι αντίπαλοι μπορούσαν να ισοφαρίσουν, αλλά ευτυχώς περιορίστηκαν μόνο στη μείωση του σκορ. Το τελικό 1-2 μας βάζει ξεκάθαρα στη θέση του φαβορί.

Λίγο αργότερα, η Ascoli τζάμπα κατέβηκε στο γήπεδο και +12 η διαφορά. Τζάμπα κατέβηκε να παίξει και η Cagliari σύμφωνα με το τελικό 4-1. Μετά από αυτόν τον αγώνα φτάνω στο συμπέρασμα ότι ήμαστε Ο-Μ-Α-Δ-Α. Πραγματικά, όλοι οι παίκτες βοηθάνε και βοηθιούνται μεταξύ τους. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μέχρι και ο τελευταίος αναπληρωματικός μας είναι χρήσιμος. Αυτό το χαρακτηριστικό θα ήταν πολύ χρήσιμο στα παιχνίδια με τη Ρεαλ του ενός παίκτη (CR7). Πριν από αυτό όμως βγάλαμε από τη μέση το άγχος του κυπέλλου με ένα καθαρό 4-1 που μας οδηγεί στο τελικό εναντίον της Μίλαν. Και φυσικά θα κάνουμε την ήττα μας στο χειρότερο δυνατό σημείο. Ακριβώς πριν τον ημιτελικό. Μας κερδίζει, λοιπόν, 2-1 η Verona.

Εν τω μεταξύ, ανακαλύπτω πως δεν κάνουμε εκ νέου δήλωση ροστερ μετά τους 16. Και επειδή η δήλωση εκείνη έπεφτε ίδια μέρα με την τελευταία μέρα των μεταγραφών που πάντα περνάω με διακοπές την άφησα στον βοηθό. Και ο βοηθός ο μαλ*κας άφησε εκτός Baratinha, Malanda, Nyom και Perreyra. Δηλαδή σημαντικότατους αναπληρωματικούς. Από ότι φαίνεται οι [System Interruption: Μη βρίζεις!] πληρώνονται..

Juve vs. Real λοιπόν.. Στην αρχή φοβόμουν πάρα πολύ τους αντιπάλους. Λόγω του ονόματος τους, λόγω των παικτών και ειδικά του CR7 που παρότι έχει φτάσει τα 35 είναι ο ηγέτης της ομάδας. Μπορεί να τους φοβόμουν αλλά η τακτική δεν άλλαξε. Δίνω οδηγίες στον Mustafi να μαρκάρει ατομικά και σκληρά τον Cristiano και αρχίζει το ματς. Αρχίζουμε ισορροπημένα. Μισές φάσεις εμείς, μισές φάσεις οι άλλοι μέχρι που τα μαρκαρίσματα μας άρχισαν να αποδίδουν. Ο Cristiano δεν μπορούσε να πάρει ανάσα από τον ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ Mustafi και λόγω της απραξίας του Ανσελότι χρειαζόταν να γυρίσει μέχρι και πίσω από το κέντρο για να πάρει μπάλα από τους υπόλοιπους 10 που δεν έλεγαν να διώξουν το πούλμαν. Τότε άρχισε το συνεχόμενο μας πρεσινγκ. 11 παίκτες στην άμυνα και εμείς να βομβαρδίζουμε. Αστοχήσαμε πολλές φορές αλλά βρήκαμε στόχο τέσσερεις που ήταν αρκετές. Η ομάδα των 11 κέρδισε κατά κράτος την ομάδα του ενός και ο Eriksen μπήκε πάλι σε πρόγραμμα god mode που επισκιάστηκε για λίγο από τον φανταστικό Cassiano. Μετά και από αυτή τη νίκη κανείς δεν μας σταματά!!!

Forza.
Μέρος 4ο: Δικαίωση
Spoiler: show
Μέχρι στιγμής ήμασταν ακόμα στο κυνήγι του στόχου, ο οποίος ήταν ξεκάθαρος. Να κατακτήσουμε τα πάντα. Μέχρι τώρα δεν είχαμε συναντήσει κάποιον αξιόλογο αντίπαλο. Στην Ιταλία ήμασταν ασταμάτητοι και στην Ευρώπη μπορεί να νόμιζα ότι θα βρίσκαμε αντίσταση αλλά καμία ομάδα δεν ήταν επάξια να μας αποκλείσει. Ο χειρότερος μας αντίπαλος μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο αντίπαλος από τον οποίον χάσαμε πολλές φορές ήταν μόνο ένας. Ο εαυτός μας. Η ίδια μας η αλαζονεία και υπεροψία μας έχει οδηγήσει στις γκέλες, η απροσεξία των παικτών μας σε παιχνίδια που δεν θεωρούν σημαντικά είναι το μοναδικό μας πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που δυστυχώς μπορεί να είναι και άλυτο και να αποβεί μοιραίο. Ίσως να φταίω και εγώ, αλλά το θέμα είναι ότι οι παίκτες έμαθαν να παίζουν έτσι και ελπίζαμε να μην μας στοιχίσει. Καθώς μπαίναμε στην τελική στροφή του πρωταθλήματος με μια μεγάλη διαφορά από την δεύτερη Νάπολι και με μόνο 4 νίκες να απομένουν για την κατάκτηση του πρωταθλήματος ένιωθα μια γλύκα. Κάτι σαν δικαίωση. Έχω περάσει από 5 ομάδες και ποτέ δεν έφτασα τόσο κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. ΟΚ. Μπορεί να ήθελα περισσότερο από όλα το CL, αλλά ένα πρωτάθλημα είναι κάτι διαφορετικό. Όλοι οι κόποι σου κατά τη διάρκεια του χρόνου αποδίδουν καρπούς, δεν το είχα νιώσει πότε ξανά στη ζωή μου αυτό και το πρωτάθλημα, που για να χάναμε έπρεπε να αυτοκτονούσαμε, ήταν σαν δικαίωση στην καριέρα μου.

Με τέτοιες σκέψεις επιστρέφαμε στο πρωτάθλημα μετά από μια μεγαλειώδης Ευρωπαϊκή νίκη. Θέλαμε 4 νίκες για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τα καταφέραμε σε ισάριθμους αγώνες. Βέβαια εκτός από τον πρώτο από τους 4 χρειαστήκαμε να γυρίσουμε το σκορ κάτι που δείχνει ότι η απόδοση μας δεν είναι αυτή που συνηθίζαμε. Κάτι που επιβεβαιώνει τις υποψίες μου πως ο χειρότερος μας αντίπαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Μπορεί να κατακτήσαμε το πρωτάθλημα αλλά δεν ήταν όλα μέλι γάλα. Παρασυρθήκα τόσο πολύ από την "δικαίωση" που άφησα το rotation στην άκρη και χάσαμε και τον Pogba και τον Coman για 1 μήνα. Δηλαδή, ο πρώτος με το ζόρι θα προλάβαινε τον τελικό του Κυπέλλου και του CL - αν πηγαίναμε - ενώ ο δεύτερος δεν θα ξαναπαίξει στη σεζόν. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες παίξαμε και με τη Ρεάλ Μαδρίτης για τη ρεβανς. Με ένα πιο επιθετικό σύστημα οι αντίπαλοι κατάφεραν να σκοράρουν δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο. Ενώ, στην αρχή του δευτέρου μπορούσαν να διπλασιάσουν τα τέρματα τους. Όμως, ο Eriksen δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι. Ήθελε ημιτελικό. Έτσι με 2 γκολ σε 2 λεπτά μας οδήγησε στη πρόκριση. Ο James έβαλε άλλο ένα γκολ αλλά ήταν αργά. Το τελικό 3-2 δεν ωφελούσε τους Ισπανούς. Έτσι λοιπόν και παίρνουμε το πρωτάθλημα και περνάμε στον ημιτελικό του τσαμπιον λι. Εκεί θα βρούμε τον πιο ταιριαστό αντίπαλο. Την ομάδα που άμα δεν άφηνα εγώ ο ίδιος έξω δεν θα κοιμόμουν ήσυχος τα βράδια. Την SLB. 2,5 χρόνια μας βασάνιζε στην Πορτογαλία και πριν κάτι μήνες κόντεψε μέχρι και να μας στείλει Europa League. Τώρα εμείς οι ίδιοι θα βάζαμε τέλος στο παραμυθάκι της και θα περνούσαμε τελικό εκεί που θα μας έβρισκε είτε η παντοδύναμη United ή η Bayern.

Φυσικά και ήμασταν φαβορί αλλά οι απουσίες μας ήταν ένα εμπόδιο που έπρεπε να προσπεράσουμε. Εκτός - κλασικά στο CL λόγω του βοηθού - οι Perreyra, Nyom, Baratinha, Malanda αλλά και οι τραυματίες Coman και Pogba. Επιπλέον, η βασική μας ενδεκάδα δεν βρισκόταν και στην καλύτερη φυσική κατάσταση, αλλά έπρεπε να κερδίσουμε. Άμα αποκλειόμασταν από αυτούς δεν θα μπορούσα να ξανα δω μπάλα ποδοσφαίρου στα μάτια μου. Και άρχιζε το ματς. Οι Πορτογάλοι, ξέροντας πως παίζουμε σε αντίθεση με Dortmund και Real, μας πίεζαν συνεχόμενα και σκόραραν πρώτοι. Ένιωθα ότι η ομάδα μου δεν μπορούσε να απαντήσει και ότι η ψαλίδα θα άνοιγε και άλλο και είχα δίκιο. Η ομάδα δεν μπορούσε να απαντήσει. Ο Eriksen όμως μπορούσε. Ο Δανός αποφάσισε πως δεν ήθελε να αποκλειστεί με αυτόν τον τρόπο και πήρε όλη τη Juventus στις πλάτες του!! Σκόραρε το γκολ της ισοφάρισης με φάουλ, δημιούργησε το 2ο, σκόραρε με ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ σουτ το 3ο και δημιούργησε ΚΑΙ το 4ο!!!Έκοβε, σούταρε, ντρίπμλαρε, πάσαρε, έτρεχε, ΗΤΑΝ ΟΛΗ Η JUVENTUS! O Δανός μπήκε σε BEAST MODE και εμείς πηγαίναμε στην Πορτογαλία με 4-2 στις πλάτες μας!!!! Μεσοβδόμαδα χάσαμε και τον Durm για την υπόλοιπη σεζόν αλλά δεν πτοούμασταν.

Στην Πορτογαλία τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το πολυεργαλείο Durm ήταν τραυματίας και δεν υπήρχε παίκτης στην αποστολή με πάνω από 95% φυσική κατάσταση εκτός από τον 17χρονο Teti που έφερα για να συμπληρωθεί η... 16αδα!! Με 16 ψόφιους παίκτες λοιπόν κατεβαίναμε να παίξουμε μπάλα ξέροντας ότι με ένα απλό 2-0 μπορούσαμε να μείνουμε εκτός. Και μάλλον έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Είναι ένα άθλημα που ακόμα και να είσαι η Dream Team του κόσμου μπορούν κάποιες συγκυρίες να σε οδηγήσουν στο καναβάτσο. Μπορεί η ομάδα σου να κατεβαίνει με την πιο αποδυναμωμένη ενδεκάδα της χρονιάς, μπορεί να μην υπάρχει παίκτης στο γήπεδο που να έχει ικανοποιητική φυσική κατάσταση, μπορεί ένας από τους σημαντικότερους σου παίκτες να τραυματιστεί στη διάρκεια του αγώνα (Danilo) και επειδή δεν έχεις αλλαγές να αλλάξεις το σύστημα σου για πρώτη φορά μέσα στη χρονιά, μπορεί ο καλύτερος σου αμυντικός να κάνει τη χειρότερη του εμφάνιση στη σεζόν (Ramos) και να αποδιοργανώνει όλη την άμυνα, μπορεί να τρως πρώτος γκολ στο 7ο λεπτό και να μην ξέρεις πως να αντιδράσεις. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν και σε εμάς συνέβησαν αλλά δεν σημαίνει ότι θα είναι και η ταφόπλακα σου. Μπορείς να τα αντιμετωπίσεις, απλά θες κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Θες τύχη, θες παίκτη ο οποίος να τα γράφει όλα στα μπομπόλια του να κάνει ότι θέλει με την μπάλα, να κάνει την κούρσα του αγώνα και με μια σέντρα να σφραγίσει την πρόκριση στο 83 (Ibarbo), θες έναν παίκτη που παρότι δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του να μπαίνει από τον πάγκο και με μερικές πάσες να αλλάξει όλη την επιθετική μας εικόνα (Eriksen), θες έναν παίκτη που αρνείται να χάσει, που θα πάρει την μπάλα από την σέντρα και θα μπει μέσα στο τέρμα 2 λεπτά μετά από το πρώτο γκολ για να ισοφαρίσει (Cassiano). Θες παίκτες με πάθος. Παίκτες που να δίνουν το κορμί τους για να κρατήσουν την μπάλα για μισό λεπτό ακόμα. Παίκτες που να έχουν στο μυαλό τους τη νίκη. Παίκτες που θέλουν να κάνουν περήφανους όλους όσους τους βλέπουν, τους υποστηρίζουν και τους πίστεψαν. Και εμείς τα είχαμε όλα αυτά. Οι Πορτογάλοι μπήκαν μπροστά στο σκορ 2 φορές και μπορούσαν να κερδίζουν και με 5 γκολ διαφορά αλλά δεν το έκαναν. Γιατί; Γιατί ήμαστε ΟΜΑΔΑ. Εκείνη την μέρα στο γήπεδο μας έπαιξαν 14 παίκτες που δεν σκεφτόταν ούτε στην άκρη του μυαλού τους τι θα γινόταν αν έχαναν και το μόνο που είχαν στο κεφάλι τους ήταν το πως θα μας κάνουν περήφανους. Μπράβο παιδιά! Αυτή είναι εμφάνιση! Αυτή είναι Γιουβέντους!

Τις επόμενες μέρες θα παίξουμε τις τελευταίες αγωνιστικές για να τελειώσει και επισήμως το πρωτάθλημα. Και να τα ρεκόρ και βραβεία των παικτών μου:
*Ο Danilo έσπασε το ρεκόρ των περισσότερων ασιστ σε μια σεζόν (22) και στην ομάδα μας και στο πρωτάθλημα.
*Ο Νoel έσπασε το ρεκόρ των περισσότερων βραβείων παίκτη του αγώνα (10) στην ομάδα.
*Ο Vidal με 15 κίτρινες και 2 κόκκινες κάρτες έσπασε το αρνητικό ρεκόρ πειθαρχίας στην ομάδα.
*Ο Noel βγήκε Νεαρός Παίκτης της Χρονιάς της Serie A.
*Ο Navas, o Baratinha, o Ramos & o Coman μπήκαν στην ενδεκάδα της χρονιάς της Serie A.
*O Coman κέρδισε το βραβείο Serie A Midfield of the Year, στο οποίο ο Pogba και ο Eriksen βγήκαν δεύτερος και τρίτος αντίστοιχα.
*Ο Noel βγήκε δεύτερος καλύτερος επιθετικός της χρονιάς.
*Ο Coman παίκτης της χρονιάς των Ιταλικών media.
*O Baratinha καλύτερος αμυντικός της χρονιάς και ο Ramos τρίτος καλύτερος.
*Και τέλος, εγώ βγήκα επιτέλους Προπονητής της χρονιάς.

Αυτή η σεζόν πρωταθλήματος τελείωσε με την πιο γλυκιά γεύση, με ένα αίσθημα ότι όλοι οι κόποι μου στην προπονητική ζωή μου επιτέλους απέδωσαν καρπούς και άρχισε να μου δημιουργείται μέχρι και η σκέψη να αποσυρθώ μετά από τους δύο τελικούς..
Μέρος 5ο: Ο Μικρός και Ο Μεγάλος Τελικός
Spoiler: show
Δούλεψα αρκετά χρόνια ως κυνηγός μεταφυσικών πλασμάτων (τα περισσότερα στο γραφείο αλλά τέλος πάντων..) και δούλεψα αρκετά χρόνια ως προπονητής. Η πρώτη δουλεία ποτέ δεν με ενθουσίασε. Είχε τα καλά της αλλά την βαριόμουν εύκολα. Στην δεύτερη δουλεία πήγα τελείως από σπόντα αλλά την λάτρεψα. Συγκεκριμένα, δεν θα αντάλλαζα την αίσθηση ενός τελικού με τίποτα στον κόσμο. Είτε είναι μιας ασήμαντης διοργάνωσης (Ιταλικό Κύπελλο) είτε είναι της πιο σημαντικής (Champions League). Είτε είμαι το ξεκάθαρο φαβορί (εναντίον της Milan) είτε είμαι το αουτσάιντερ (εναντίον της Bayern). Έχω κερδίσει τελικούς στη ζωή μου και έχω χάσει άλλα χαίρομαι που έφτασα μέχρι εκεί παρά το αποτέλεσμα. Ότι και να γινόταν στους δύο, ίσως τελευταίους της καριέρας μου, τελικούς αδιαμφισβήτητα θα ήταν από τις καλύτερες στιγμές στη ζωή μου.

Τελικός Νο. 1: Milan vs. Juventus

Πριν αρχίσω να κάποια μικρά στατιστικά:
*Η ομάδα μου έχει παίξει σε 18 τελικούς εκ των οποίων έχει κερδίσει τους 12
*Η Milan έχει παίξει σε 11 τελικούς εκ των οποίων έχει κερδίσει τους 5
*Εμείς έχουμε να παίξουμε σε τελικό από το 2019 (διάλειμμα ενός χρόνου) και έχουμε φτάσει μέχρι το τέλος 5 φορές στα τελευταία 7 χρόνια.
*Η Milan έχει να παίξει σε τελικό Κυπέλλου από το 2003 που ήταν και η τελευταία φορά που το κατέκτησε.

Αποφάσισα να μην κάνω μεγάλο rotation παρ'οτι υπάρχουν μόλις 3 μέρες διάλειμμα για τον τελικό του Τσου Λου. Ήλπιζα να μην μου βγει σε κακό. Οι ενδεκάδες είχαν μεγάλη διαφορά. Στην αρχή του παιχνιδιού οι οπαδοί του ποδοσφαίρου μπόρεσαν να παρακολουθήσουν ένα πολύ ωραίο ματς. Γρήγορο παιχνίδι πάνω κάτω και από τις δύο ομάδες, καλές φάσεις κτλ. Αλλά, μια ομάδα έπρεπε να ξεχωρίσει και αυτοί θα ήμασταν εμείς. Με ένα φάουλ που εκτέλεσε και προφανώς σκόραρε ο Eriksen στο 37' μπήκε πάλι σε Beast Mode!! Για άλλο ένα παιχνίδι ο Δανός έκανε τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο με αποκορύφωμα το δεύτερο του γκολ. Από εκείνη τη στιγμή οι αντίπαλοι σταμάτησαν να προσπαθούν όπως και εμείς για να μην κουραστούν οι παίκτες και το τελικό 0-2 ήταν πλήρως αντιπροσωπευτικό του αγώνα. 3/3 μέχρι τώρα ημερολόγιο και one to go..

Τελικός Νο. 2: Juventus vs. Bayern

Μέσα στις χαρές και τα πανηγύρια αντιμετωπίζαμε το Γερμανικό μεγαθήριο Bayern με την νικήτρια ομάδα να ανακηρύσσεται καλύτερη στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι πως εγώ χαιρόμουν που δεν βρήκαμε απέναντι μας τη United που έδειχνε ανίκητη αλλά για να έχει φτάσει μέχρι εδώ η Bayern θα έχει άξια, δεν μπορεί να έφτασε μέχρι εδώ τυχαία. Οπότε όπως και να το κάνουμε ήμασταν το αουτσάιντερ. Κούραση ευτυχώς δεν υπήρχε, τραυματισμένοι σταθερά οι Durm & Mitrovic και οι συνηθισμένες απώλειες λόγω της μ*λακίας μου από τον Φεβρουάριο (Baratinha, Nyom, Perreyra, Malanda).

Πριν συνεχίσω να κάποια μικρά στατιστικά:
*Εμείς έχουμε παίξει 7 τελικούς από τους οποίους έχουμε νικήσει τους 2.
*Οι Γερμανοί έχουν παίξει 13 τελικούς από τους οποίους έχουν νικήσει τους 5.
*Έχουμε να αγωνιστούμε σε τελικό CL από το 2003 (18 χρόνια πέρασαν) όπου χάσαμε και έχουμε να κερδίσουμε το τρόπαιο από το 1996.
*Από την άλλη μεριά η Bayern έχει να κερδίσει το τρόπαιο από το 2013 ενώ έχει 3 συνεχόμενους χαμένους τελικούς (2016,2018,2020). Αυτή θα είναι η 2η συνεχόμενη χρονιά που αγωνίζεται στον τελικό.
*Και οι δύο ομάδες έχουν παρόμοιο στυλ παιχνιδιού. Βασίζονται στην συνεισφορά όλων των παικτών και όχι του ενός.
*Παρ'όλα αυτά υπάρχουν και διαφορές. Η Bayern βασίζεται πολύ στις αντεπιθέσεις της ενώ η Juventus είναι καθαρά επιθετική ομάδα.
*Σημειωτέον ότι και οι δύο ομάδες κέρδισαν τα πρωταθλήματα τους, όμως ενώ η Juventus το πήρε 4 αγωνιστικές πιο πριν η Bayern χρειάστηκε την ήττα της Leverkusen, που παραλίγο να κάνει το θαύμα, στην τελευταία αγωνιστική για να βγει πρώτη.

Η εντεκάδα τους δυνατή αλλά όχι και ανίκητη. Ενώ, τα βλέμματα όλων από την αρχή του ματς έχουν πέσει στον τρομερό, τις τελευταίες εβδομάδες, Eriksen.

Η ενδεκάδα τους φάνηκε παρόμοια με αυτή της Real και για αυτό δίνω οδηγίες στον Mustafi να μην χάσει από τα μάτια του τον Lewandowski. Το ματς αρχίζει με τους Γερμανούς να είναι πολύ δυνατοί. Στα πρώτα 20 λεπτά μοιάζουν σχεδόν ανίκητοι, αλλά χάρη στην άμυνα μας καταφέρνουμε να κρατήσουμε το μηδέν. Κάπου εκεί αρχίζουν και οι δικές μας πρώτες προσπάθειες. Με τον Plattenhardt να κάνει φιλότιμες προσπάθειες τα τελειώματα μας απογοητεύουν. Κάποια σουτ θα προσπαθήσει και ο Eriksen με τον Pogba αλλά δεν θα καταφέρουν κάτι καλό. Από την άλλη, ο Lewandowski που ξέφυγε από τον Mustafi χτυπάει το δοκάρι με ένα σουτ στο 44'. Το πρώτο ημίχρονο λήγει 0-0 και έπρεπε οπωσδήποτε να ανεβάσουν στροφές οι δύο επιθετικοί μας, o Danilo & o Pogba που είναι πολύ σημαντικοί. Ο Eriksen δεν είχε φτάσει σε Beast Mode αλλά βοηθούσε πολύ, ενώ ο Vidal και οι αμυντικοί μας έκαναν αρκετά σημαντικά κοψίματα. Αρνητικό επίσης που οι δύο κεντρικοί μας μέσοι είχαν ήδη κίτρινη κάρτα. Το παιχνίδι μπορούσε να πάει και στις δύο πλευρές..

Αρχίζει το δεύτερο ημίχρονο. Ο Muller ξεφεύγει, ο Mustafi χάνει τον Lewandowski και να το πρώτο γκολ του αγώνα. 0-1 στο 46'. Το επόμενο 20λεπτο ήταν μονότονο. Τίποτα δεν γινόταν στον αγώνα. Προσπάθησα να αλλάξω κάτι βγάζοντας τους απογοητευτικούς Pogba και Cassiano. Με τον Noel στην επίθεση πήραμε μπροστά. Κάναμε πολλές συνεχόμενες φάσεις αλλά κανένα γκολ. Στο 75' βγάζω τους παίκτες όσο πιο μπροστά γίνεται. Εμείς βομβαρδίζουμε και οι άλλοι διώχνουν. Αυτό συνεχίζεται. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ο Danilo και ο Plattenhardt δεν βοηθάνε την ομάδα αρκετά, ο Eriksen χάνει την μαγκιά του και όλοι ήμαστε μέτριοι. Δεν πτοούμαστε όμως. Πότε άλλωστε έγινε αυτό; Μπορούμε να ισοφαρίσουμε. Μπορούμε. Αυτό φώναζα στους παίκτες μου, αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα την αλήθεια. Η Bayern μας είχε σταματήσει. Δεν ήμασταν πλέον τραίνο χωρίς σταματημό. Δεν ήμασταν εμείς ο χειρότερος μας αντίπαλος. Ήταν η Bayern. Μας σταμάτησε και δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Το παιχνίδι ήταν χαμένο από παντού. Οι παίκτες συνέχισαν να παλεύουν αλλά σε άλλο ένα χαμένο αψυχολόγητο σουτ του Eriksen έπρεπε να το αποδεχτούμε. Δεν υπήρχε ελπίδα. Αυτό μας έδειξε και ο Shaqiri με το γκολ του στο 89' που κλείδωσε το τρόπαιο.

Τι και αν κάναμε 17 σουτ και οι άλλοι 9. Αυτό έχει σημασία; Σημασία έχει ότι δεν ήμασταν καλύτεροι. Μόνο αυτό. Η Bayern κερδίζει το τρόπαιο και δίκαια κάθομαι μόνος μου στο χορτάρι και τους θαυμάζω. Οι παίκτες έρχονται να με αγκαλιάσουν και οι οπαδοί μας χειροκροτάνε. Ήταν μια υπέροχη σεζόν και μπορεί να χάσαμε αλλά η υπέρβαση έγινε. Η Juventus ήταν πάλι στην ελίτ. Δυστυχώς χωρίς εμένα. Λίγο αργότερα ανακοινώνω πως η απόφαση μου είναι να αποσυρθώ από το ποδόσφαιρο. Στην συνέχεια της ζωής μου θα τα θυμάμαι όλα από την αρχή μέχρι το τέλος. Θα θυμάμαι τον τελικό με τη Liptovsky Mikulas εναντίον της Slovan Bratislava που ήταν χαμένος πριν καν αρχίσει, θα θυμάμαι το νταμπλ με τη Nitra από το πουθενά, θα θυμάμαι την Lahti που οι παίκτες απλά δεν ήθελαν να παίξουν, θα θυμάμαι την ήττα μου στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων από την Γερμανία, θα θυμάμαι την πρώτη μου χρονιά με τη Vitoria Guimaraes που κατάλαβα τι είναι το ποδόσφαιρο, θα θυμάμαι το παρολίγον πρωτάθλημα στη 2η χρονιά που έληξε άδοξα με τη 3η θέση, θα θυμάμαι το Europa League που κερδίσαμε με 4-1 εις βάρος της Napoli χάρη στον παίκτη που εγώ ανακάλυψα, θα θυμάμαι τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ αλλά πολύ άτυχο Borini και φυσικά θα θυμάμαι τον χαμένο τελικό από την Bayern. Τον τελικό, στον οποίον για πρώτη φορά κατάλαβα ότι δεν είμαι ανίκητος.

Ευχαριστώ ημερολόγιο που μου κράτησες συντροφιά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ήρθε η ώρα να αλλάξω σελίδα στη ζωή μου.

Για τελευταία φορά, λοιπόν..

Αντίο.
User avatar
dpattix13
Amateur
Amateur
Posts: 144
Joined: Sat Jul 31, 2010 6:50 pm
Football Manager της ομάδας: milan
Αγαπημένη Ομάδα: anorthosis
Status: Φοβού των υπό σου ευεργετηθέντων
Location: cyprus
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Πολύ ωραία fmική ιστορία. Συγχαρητήρια.....
Post Reply

Return to “Rest of the World”