Always look on the spam side of Life

[Brujitas]

Καλά rock fm δεν ακούει κανείς;

Πατερ αυτα τα ροκ ειναι του σατανά

[johnara7]

XAXAXAXA

[multiplier]

Καλά rock fm δεν ακούει κανείς;

Πατερ αυτα τα ροκ ειναι του σατανά

Μη μπερδεύεσαι ρε. Ο Rock fm παίζει Pop 24/7.

[iceburn]

Oκ, ποιος έλεγε τις μπίλιες, βόλους;
Δηλαδή, μια φορά το είχα διαβάσει σε ένα σχολικό βιβλίο, και μια σε ένα βιβλία με ανέκδοτα.
Άκου βόλους.
Δηλαδή τι λέγατε, πάμε να παίξουμε μπίλιες;
Δε θυμάμαι τους πόντους.
Θυμάμαι τα είδη όμως. Και τα μεγέθη.
Τα μεγέθη ήταν: μπίλια, μαντανάκι, μαντάνα, καραμαντάνα και η υπέρμαντανα, που βασικά δεν ήταν μπίλια, αλλά κάτι τεράστια πράγματα από το ίδιο υλικό στο μέγεθος πορτοκαλιού ξέρω γω. Προφανώς απορρίπτονταν από τα παιχνίδια. Επίσης υπήρχαν κάτι μπίλιες από αυτοκίνητα (μπίλιες από ρουλεμάν τις λέγαμε, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέραμε αν είναι απο ρουλεμάν, ή τι είναι ρουλεμάν), οι οποίες ήταν μικρότερες απο μαντανάκι, αλλά ήταν πάρα πολύ βαριές.
Μαργαριτάρια ήταν η ολόλευκες γυαλιστερές. Ήμουν ο μόνος στην Καστοριά που είχε καραμαντάνα μαργαριτάρι. Το μαργαριτάρι έπιανε 10 πόντους.
Οι μαρμάρω ήταν κάτι ασπρες, που δεν ήταν γυαλιστερές. Νομίζω έπιαναν 2 πόντους, αλλά ήταν γτπ, και τις χρησιμοποιούσα στις ανταλλαγές.
Οι Ελλήνω ήταν κάτι επίσης γτπ που ήταν ή διαφανείς με ψιλοσχέδια μέσα. Μια τρίχρωμη βλακεία βσκ ήταν μέσα. Αλλά ήταν θαμπές και χάλια. 1 πόντο.
Οι Ιτάλω (πολικοί αστέρες) ήταν εκείνες οι γαμάουα διάφανες ευκρινείς με ένα σχεδιάκη σαν καμπύλη σε διάφορα χρώματα (με σειρά συχνότητας γαλάζιο, πράσινο, κόκκινο, λευκό -πάρα πολύ σπάνιο). 2 ποντοι γαλάζιες και πράσινες. Οι άλλες δε θυμάμαι.
Πειρατές ήταν η κατάμαυρες. Συνήθως τέτοιες ήταν οι μαντάνες.
Μηλαράκια, κερασάκια, θάλασσες (?) ήταν δίχρωμες με κύριο χρώμα το πράσινο, το κόκκινο και το μπλε αντιστοίχως. Δευτερεύων χρώμα που σχημάτιζε καμπύλες πάνω τους ήταν συνήθως το κόκκινο στις πρώτες, το κίτρινο στις δεύτερες και το κοκκινοπορτοκαλί στις τρίτες. Υπήρχαν και οι πιο σπάνιες που ήταν κυρίως κίτρινες με κόκκινο ή πράσινο δευτερεύον, αλλά αδυνατό να θυμηθώ την ονομασία τους. Οι πιο ωραίες ήταν αυτές και τα κερασάκια.
Οι αμερικάνες ήταν λευκές γυαλιστερές σαν τα μαργαριτάρια αλλά με διάφορα χρώματα, όπως οι παραπάνω. Και αυτές ωραίες, και αυτές δύο πόντοι.
Στην παρακάτω εικόνα:

οι μεγαλούτσικες οι μπλε με το άσπρο, νομίζω λέγονταν ωκεανοί, και οι άλλες που δεν αναγνωρίζουμε, με τις πιτσιλιές, κάτι με πέτρα. Πολύ συχνά μαντάνες και μαντανάκι οι δεύτερες. Γενικά μικρή αξία είχαν και συνήθως ήταν οι πρόχειρες, του πεταματού και πιο φθαρμένες.

Εδώ:

Βλέπουμε μερικές μαρμάρω.

Ενδεχομένως αυτές με τις πιτσιλιές να τις λέγαμε και φεγγαράκια.

Αυτό που δε θυμάμαι είναι το από που τις παίρναμε, πέρα από όταν τις κερδίζαμε στα παιχνίδια (εμείς μπαζ παίζαμε...Σε αλάνες. Και να χτυπάει στην πέτρα η μαντάνα και να περνάει πάνω από τη γραμμή ).
Δηλαδή οκ, θυμάμαι να έχω πάρει κάτι μέτριες από ένα ψιλικατζίδικο 2-3 φορές, αλλά ήταν μια περίοδος που είχα γύρω στις 600-700. Πως;

Δε θυμάμαι άλλες, βοηθεια.

[TazZ]

Ρε για το άλμπουμ ξεχάσατε τους Σολίς και Γκόμεζ του ΟΦΗ..

Μεγάλοι παίκτες..

[Dal-]

Δεν αντέχω να ακούσω Ρεντ ή Ροκ πάνω απο 2 λέπτα.
Και στην ουσία δεν είναι σταθμοί, απλά παίζουν λίστες με τραγούδια. Και τα ίδια τραγούδια. Συνέχεια.

Εν Λευκώ, πιο παλιά άκουγα συχνά, πλέον όποτε κάτσει.
Μπεστ, κυρίως όταν είμαι σε αμάξι φίλου ή Ατλαντίς για καμιά καφρίλα.
Και κανένα Πετρίδη όποτε μπορώ.


Επίσης, τι πράγμα είναι αυτο στο Ηράκλειο ; Ούτε ένας σταθμός της προκοπής.
Της σχολής είναι αρκετά καλός, αλλά μόνο απο νετ τον πιάνω.
Συνήθως βάζω έναν που εκπέμπει στους 93.3, ο οποίος κσέρωγω μετά απο Blues μπορεί να βάλει House. Ότιναναι δηλαδή.



Επίσης κατάφερα να διαβάσω ένα 2ωράκι.
ΗΡΩΑΣ.

[TazZ]

Στο Ηράκλειο έχει ένα σωρό σταθμούς. Αλλά για πιο ροκ καταστάσεις δεν έχει και πολλά πράγματα. 108 κάποιες ώρες μόνο.

Ο σταθμός του ΤΕΙ είναι καλός, ώρες ώρες είναι τελείως γτπ γιατί πάει και κάνει εκπομπή όποιος θέλει.

[koufa]

Κατ αρχάς, διαφωνώ για τις ονομασίες, αλλά τεσπά... Αυτές με τις πιτσιλιές που λές ice εμείς τις λέγαμε σπυρωτές...

Επίσης:

• Η μεγάλη μπίλια που χρησιμοποιούνταν στην εκκίνηση του παιχνιδιού, λεγόταν γούργουλας.
• Οι τεράστιες μπίλιες που ήταν μόνο για μόστρα, λέγονταν τέρατα.
• Οι μικρούλες μπίλιες, που ήταν δύσκολο να τις πετύχεις, ήταν τα νανάκια.
• Αυτές που λές μαρμάρω εμείς τις λέγαμε γαλακτερές.
• Οι μαργαριταρένιες είχαν ίδιο όνομα...
• Και τέλος, τί βαθμοί ρε;;; Σε εμάς το παιχνίδι ήταν πολύ τεχνικό και ήταν hit'n'win έκδοση. Στην αρχή βάζαμε ο καθένας από 3 μπίλιες, σε σχήμα περίπου τριγώνου. Όποιος πετούσε τον γούργουλά του πιο κοντά σε μια γραμμή που κάναμε, έπαιζε πρώτος. Στην αρχή όλοι πετούσαμε τον γούργουλα από μακρυά κοντά στις μπίλιες προσπαθώντας να τις πετύχουμε. Αν πετύχαινες μπίλια, συνέχιζες από εκεί που σταμάτησε ο γούργουλας να κυλάει και κέρδιζες την μπίλια. Αν όχι, έπαιζε ο επόμενος. Αυτό μέχρι να τελειώσουν οι μπίλιες.
• Επίσης, το αντίστοιχο ποδοσφαιρικό "ε δεν μετράει ήτανε μπούμ/καραβολίδα" ήταν το "ε δεν μετράει ήταν χεράκι", το οποίο σήμαινε ότι δεν πέταξε την μπίλια με τα δάχτυλα, αλλά κούνησες όλο το χέρι...
• Επίσης εγώ θυμάμαι ότι είχα αγοράσει 20 μπίλιες από ένα ψιλικατζήδικο και είχα βρεθεί με καμμιά 500ριά σιγά-σιγά...

Τί ωραία χρόνια...

[vandervaggos]

Moνό Mad 7-10 το πρωί λέμε.

+1926

[madmax7]

7-10 εχει μονο τσαμο-ζωρζ, τελος.

[kitsos777]

7-10 εχει μονο τσαμο-ζωρζ, τελος.

+3000000000

Δεν πιανονται οι ανθρωποι λεμε...ΤΕΛΟΣ

[geckham]

Δεν έχετε ιδέα από μπίλιες, έτσι;
ΤΙ ΚΑΡΑΜΑΝΤΑΝΑ ΡΕ.

Καραντάντες λέγονταν. Ήταν το κάτι ενδιάμεσο μεταξύ απλής μπίλιας και ΒΟΥΒΑΛΑΣ.
Υπήρχε και η ΥΠΕΡΒΟΥΒΑΛΑ, αλλά την είχαν οι λίγοι.
Αν έτρωγες τετοιο πράγμα στο κεφάλι, παίζει και να πέθαινες.


Υπήρχαν τα ματάκια. Είναι αυτά τα διαφανή με τις καμπύλες μέσα, που Ω ΤΙ ΘΑΥΜΑ μοιάζουν με μάτια. Και επειδή ήταν γκέι, έπιαναν για μισή μπίλια. Για κάποιο λόγο τέτοιες έχω χιλιάδες σπίτι.

Έχω κλάσει με ονομασίες ice. Δλδ Ιτάλω και Ελλήνω;
Φεγγάρω είχατε; Μπήλιω; Αστέρω;


Υπήρχαν οι μαύρες ρε. Τα πειρατάκια. Έπιαναν για 10 και ήταν γαμάτες.
Ήταν οι μόνες που είχα αγοράσει, γιατί είχα πάθει σοκ. Και γιατί κυρίως το να παίζεις με Βουβάλα πειρατάκι ήταν το πιο cool παίξιμο εβερ.

Υπήρχαν και άλλες. Κατι γαλατάδες και κάτι τέτοια σενάρια, που έπιαναν για 3, για 8, κλαιν μαιν. Δε θυμάμαι ακριβώς.
Ποτέ δε με ένοιαζαν οι πόντοι, εγώ να κερδίζω ήθελα.


Ο τρόπος παιχνιδιού ήταν αυτός του κουφα.

Για το ποιος θα παίξει πρώτος ρίχναμε από μακρία τις βουβάλες μας προς κάποιο στόχο. Εμείς στη γειτονιά (στο δασάκι actually) είχαμε σκάψει μια λακούβα μικρή. Αν έπεφτες μέσα, έπαιζες τελευταίος, γιατί προφανώς η τέχνη ηταν να τη ρίξεις πολύ κοντά, αλλά όχι μέσα.
Στήναμε τις μπίλιες στη σειρά και σημαδεύαμε την άκρη άκρη. Το μπαζ. Από απόσταση προφανώς.
Αν πετύχαινες μπαζ, τις έπαιρνες όλες. Αλλιώς έπαιρνες όλες τις δεξιά αυτής που πετύχαινες (παράμπαζο κλπ).
Παίζανε όλοι και αφού είχαν φύγει οι βουβάλες πίσω από τη σειρά με τις μπίλιες, παιζόταν ο δεύτερος γύρος.
Εκεί έπαιζε πρώτος αυτός που είχε στείλει πιο μακρία τη βουβάλα του και τελευταίος αυτος που την είχε πιο κοντά στη σειρά με τις μπίλιες.
Η μαγκία ήταν να ρίξεις στον πρώτο γύρο τη βουβάλα τόσο κοντά ώστε αν τεντώσεις το χέρι, να περνάς από πάνω από τις μπίλιες τη βουβάλα σου (χωρίς να σηκώσεις τα πόδια από το έδαφος προφανώς).


Κάπως έτσι είχε χτιστεί η αυτοκρατορία.

[ismael blanco]

Ρε για το άλμπουμ ξεχάσατε τους Σολίς και Γκόμεζ του ΟΦΗ..

Μεγάλοι παίκτες..

Ποιός τους ξέχασε φίλος?

[BoboVieri32]

Θα ηθελα να έχω μια μηχανή και... γειά σας!

[Jordi_7]

O παλιμπαιδισμός σε όλο του το μεγαλείο στο φόρουμ.

Ναι , γουστάρω

Ιn other news, αν έχεις δει το χθεσινό Megapack που πάσαρα και στους άλλους και πας το πρωί για δουλειά, με το ζόρι γλυτώνεις τις χειροπέδες.

Δλδ σκάνε τα σχολεία μετά τα γραψίματα και γίνεται πανικός. Παντού τσούπες 15-18 χρονών.
Και όταν αποφασίσουν να πάνε για μπάνιο ... JAILBAIT.
Tώρα ειλικρινα, αν είχατε κόρη και πήγαινε για μπάνιο με μαγιό μπικίνι απο αυτά τα καινούρια που είναι κοφτά πίσω πώς θα αντιδρούσατε;

Γιατί βλέποντας κοριτσάκια < 16 να τα φοράνε έπαθα ένα μικρό σοκ.