Περασμένα μεγαλεία

[Movida]

Καλησπέρα σας.Ελπίζω να έκανα καλά που άνοιξα εδώ το topic αυτό.

Ήθελα να πω τις σκέψεις μου και να διαβάσω τις γνώμες σας για το Football manager με την πάροδο των χρόνων.Τι εννοώ?Πλέον δεν έχω τόση όρεξη να παίξω,κλασσικά παίρνω μια ομάδα,μετά από λίγο την βαριέμαι,νέο save,νέα ομάδα και όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος.Προσωπικά δεν πιστεύω ότι φταίει η ηλικία,σε σχέση με πριν 10-20 χρόνια αλλά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν παίχτες να ταυτιστείς,ομάδες που να γουστάρεις να τις αναλάβεις.Δηλαδή αν υπήρχε το fm19 την εποχή 00-03 πχ θα ήταν ιδανικό!Μακάρι να έβγαινε δηλαδή και κάποιο αρχείο με παλαιότερη db.
Παλιά υπήρχαν ο Batistuta,Henry,Sheva,Rivaldo,Maldini,Ronaldo,Totti κοκ.Πλεόν δεν υπάρχουν τέτοιοι παίχτες.Ποια είναι η γνώμη σας γι αυτό?Εγώ το έχω αποδώσει ξεκάθαρα στο ότι δεν υπάρχουν παίχτες που να γουστάρω να τους έχω στην ομάδα μου.Από την σημερινή εποχή ο μόνος που μου αρέσει είναι ο Mbappe αλλά να αναλάβεις την Παρί δεν λέει απολύτως τίποτα.

[Tsakalaki]

Καλησπέρα Movida! Χαίρουμε που βλέπω στο φόρουμ ένα ποστ σαν αυτό. Ποστ που κάνει κάποιος σε ένα φόρουμ που το θεωρεί παρέα του και συζητά θέμα που τον απασχολεί.

Τελευταία τέτοια ποστ είχαμε περισσότερο στο γκομετόπικ μας εκεί που κλαιγόμαστε για γκόμενες που μας πιστολιάζουν, για όλα τα «θέλω να μείνω λίγο μόνη», τα «δε φταις εσύ, φταίω εγω» και τα «σου αξίζει κάτι καλύτερο γιατί είσαι καλό παιδί» που btw θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται στο δικαστήριο σε περίπτωση που σε συνελάμβαναν για εξύβριση της κοπέλας, ή ελαφρά χειροδικία, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.


Ή μήπως σχετίζεται; Και στο λέω διότι η φάση της σχέσης που περνάς με το Μάνατζερ που θυμίζει λίγο την ατάκα «δεν φταις εσύ, εγώ φταίω», αλλά στο αντίθετο. Εγω, για παράδειγμα, έχοντας να καταθέσω αρκετές εργατοώρες Μανατζερ, έχοντας περάσει φάσεις που για ένα τρίμηνο δεν άνοιξα το παιχνίδι, δεν είχα τέτοιο πρόβλημα.

Οσο υπάρχει τράπουλα θα βγαίνουνε ρηγάδες, και όσο υπάρχει ποδόσφαιρο θα βγαίνουν παικταράδες. Ναι, θα υπάρχουν πάντα παίκτες ή φουρνιές παικτών που θα δεθείς παραπάνω, και συνήθως σε κάθε άνθρωπο είναι οι παίκτες που γνωρίζει - ζει από 10-12 χρόνων μέχρι 18-20 και αυτό διότι είναι η περίοδος που το μυαλό είναι σφουγγάρι και δεν υπάρχουν άλλες αναμνήσεις. Όλοι οι παίκτες από τα 20 σου και μετά, «πατούν» σε αναμνήσεις άλλων παικτών.

Το φέρνεις από εδω, το φέρνει απο εκεί και καταλήγεις στο «δεν υπάρχουν παίχτες που να γουστάρω να τους έχω στην ομάδα μου» χωρίς να λες «όσο γούσταρα τους πρώτους παίκτες που απόλαυσα και irl και fmικα, ταυτόχρονα».

Εγώ, για παράδειγμα, δεν είχα δεθεί ποτέ με μεγάλους παίκτες στο FM, αλλά με fmικούς παίκτες. Τον Νικιφορέκνο, τον Νίκολας Μίλαν, τον Κάρλος Φιέρο, τον Ματίας Ντέστρο, τον Λούκα Βίντο, τον Φρανσίσκο Τρινκάο.

Δεν είμαι η εξαίρεση. Υπάρχουν φορές που δε με γεμίζει το φμ. Και εκείνες τις φορές, δημιουργώ κατάσταση για να μου αρέσει, για να ξαναπαίξω. Εγω το πρόβλημα το έχω συνήθως μετά το πάσχα κάθε χρόνου, που τα πρωταθλήματα έχουν κριθεί, που έχω τρέξει 4-5 διαφορετικά save και έχω αδειάσει από τα αρχικά μου κίνητρα. Και δημιουργώ.


Αυτά από μένα. Και επαναλαμβάνω. Χαίρομαι γι' αυτό το ποστ που έκανες.

[johndoe]

Προσωπικά το θέμα που έχω με τα τελευταία manager είναι ότι παραέχουν γίνει ρεαλιστικά. Τι εννοώ με αυτό:

• Πιο δύσκολο scouting: Κάποτε αμόλαγες τους scouts, τους χωριζες σε χώρες/regions/ηπείρους και κάθε λίγο κοίταζες την λίστα να βρεις αυτούς με τα 5 αστέρια. Τώρα πρέπει να στέλνεις scouts 50 φορές για να έχεις ξεκάθαρη άποψη, είναι πιο δύσκολο να βρεις τα μεγάλα ταλέντα και γενικά είναι πιο χρονοβόρο.
• Πιο δύσκολο να κρατήσεις παίκτες: θες γιατί παίζω πάντα με την ΑΕΚ; θες γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα (βλέπε Coutinho); Μια φορά πλέον, είναι τεράστιο μανίκι να κρατήσεις τους πολύ καλούς σου παίκτες. Κάποτε γινόταν η πρόταση, έλεγες όχι, μπορεί να στράβωνε ο παίκτης για λίγο και τέλος. Τώρα λες όχι, σου σκάνε 10 παίκτες να λένε γιατί δεν τον έδιωξες, ο άλλος μένει στραβωμένος για μια αιωνιότητα και μια μέρα, του ζητάς να ανανεώσει και δεν δέχεται και εν τέλει σου σπάει τα νεύρα η όλη φάση. Με άλλα λόγια, σε παλιά FM ερχόταν η μεταγραφική και έριχνα ξενύχτια για να την αξιοποιήσω, τώρα έρχεται και κλείνω το FM γιατί δεν ξέρω πόσο θα μου πρήξει τα ούμπαλα.
• Πιο δύσκολη διαχείριση παικτών: γενικά στο FM κάνω πολύ rotation, όπως και οι περισσότεροι νομίζω. Στις τελευταίες εκδόσεις, έχει γίνει πολύ πιο κουραστικό. Πολύ παλιά (CM 01/02 - FM 07/08) είχα 3 11αδες: τους βασικούς, τους ημι-βασικούς και τους νέους. Οι βασικοί έπαιζαν Ευρώπη και ντέρμπυ, οι νέοι στην Ελλάδα και οι ημι-βασικοί ήταν πάντα αλλαγές (ώστε αν οι νέοι τα βρουν σκούρα να έχω καλύτερους να βάλω για να γυρίσω το ματς). Προφανώς 100% μη ρεαλιστικό. Σε νεότερες εκδόσεις, επειδή γκρίνιαζαν έκανα κάτι παρόμοιο με 2 11αδες. Πλέον πρέπει να κάθομαι σαν προπονητής μπάσκετ να μετράω τα ματς και τα λεπτά του καθενός ώστε να μην έχω γκρίνιες ή τραυματισμούς.

Όλα αυτά δεν είναι αρνητικά του παιχνιδιού. Οι άνθρωποι έχουν ως στόχο να το κάνουν πιο ρεαλιστικό το παιχνίδι και αυτά είναι στην σωστή κατεύθυνση. Αλλά θες ότι μεγάλωσα; θες ότι έχω το 1% του χρόνου που είχα στο παρελθόν; θες ότι οι μαλάκες έκοψαν το linux port και τώρα δεν μπορώ να κάνω ταυτόχρονα δουλειά με το παιχνίδι και dedicated χρόνο για FM είναι σπάνιο να βρω; Μια φορά, το φετινό παιχνίδι το έχω παίξει ελάχιστα παρότι όσο έπαιξα η ME μου φάνηκε καλή και οι αλλαγές πολύ ενδιαφέρουσες. Απλά με κούρασε αρκετά ώστε να μην ρίχνω ξενύχτια για να παίξω.

[Sponis]

Εγώ βλέπω στον εαυτό μου ότι με τις τελευταίες εκδόσεις σε συνδυασμό με τα stream που κάνω, έχουν αυξηθεί οι ώρες που παίζω fm. Και βοηθάει το project που επιλέγω κάθε φορά. Ομάδα από football league με παίκτες που μαθαίνω εκείνη τη στιγμή, και το σχέδιο είναι να ανέβω super league και σιγά σιγά να γίνω πρώτη δύναμη στην Ελλάδα. Αλλά το ψάχνω και με μικρά βήματα κάθε φορά. Να αποφύγουμε υποβιβασμό, να βγούμε κάπου στη μέση, να χτυπήσουμε πεντάδα κ.ο.κ.
Επίσης προσπαθώ με σωστά οικονομικά να μπορώ να βελτιώνων προπονητικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις νέων, σκάουτινγκ νέων κτλ ώστε η ομάδα να βγάζει δικούς της παίκτες για την πρώτη ομάδα. Και με αυτούς είναι που δένομαι περισσότερο. Να βλέπω δικά μου "παιδιά" να παίζουν βασικοί, να καλούνται στην εθνική Ελλάδος, να παίρνουν διακρίσεις κ αν έρθει κ στο τέλος μία μεγάλη μεταγραφή, είναι κ αυτό μέρος της δικαίωσης.
Οπότε καταλήγω ότι από το να πάρω την man utd που έπαιρνα τόσα χρόνια κ να παλεύω με τα μεγαθήρια της Ευρώπης και τα μπάτζετ κ οι μεταγραφές να είναι 9ψηφια νούμερα, μου έχει δώσει χαρά στο παιχνίδι να ξεκινάω από χαμηλά και να παλεύω να γιγαντωθώ

[BigYG]

@johndoe Προσωπικα αυτα που εγραψες εγω τα λατρευω, ειναι απο τα μεγαλυτερα προβληματα(?) που αντιμετωπιζει ενας προπονητης στην πραγματικοτητα και το εχουν μεταφερει με πολυ ομαλο και ρεαλιστικο τροπο στο παιχνιδι.

Ως προς της γενικης συζητησης, μιας και δεν παιζω πολλα χρονια fm (αρχισα καπου στο 12-13) δεν εχω πληρη αποψη για τα παλαιοτερα αλλα οσον αφορα αυτα που ειπες @movida για τους ποδοσφαιριστες θα συμφωνησω. Παλια η μπαλα ηταν πιο ρομαντικη, εβλεπες πολυ παθος, πολλα τρελα πραγματα, παικτες που τα εδιναν ολα, παικτες με χαρακτηρα (βλ. αυτους που ανεφερες αλλα και πολλους αλλους). Θεωρω πως αυτο μεταφερεται στο manager διοτι εικονικα ολοι εμεις φανταζομαστε στο παιχνιδι τις φατσες και τις προσωπικοτητες αυτων των παιχτων. Κανε περα τα στατιστικα, εφοσον ξερω για παραδειγμα τον Τοτι irl προφανως και θα φερω αυτον παρα τον Suarez. Σε καθε save που κανω φερνω παικτες που γουσταρω και στην πραγματικοτητα (αν το επιτρεπουν οι συνθηκες), αυτο ευτυχως η δυστυχως αλλοιωνεται μετα απο 5-6 χρονια οταν τα regen κανουν takeover. Ετσι ειναι η ροη του παιχνιδιου ομως και για αυτο το γουσταρουμε τοσο.

[johndoe]

@johndoe Προσωπικα αυτα που εγραψες εγω τα λατρευω, ειναι απο τα μεγαλυτερα προβληματα(?) που αντιμετωπιζει ενας προπονητης στην πραγματικοτητα και το εχουν μεταφερει με πολυ ομαλο και ρεαλιστικο τροπο στο παιχνιδι.

Δεν διαφωνώ. Ίσως αν αντί για 29αρης johndoe που παλεύει να τελειώσει το phd και να βρει δουλειά, ήμουν 19αρης johndoe που απλά έκανε το προπτυχιακό του να ήταν και για μένα αυτά τα challenges από τα αγαπημένα μου.

[Movida]

Χαίρομαι που δημιούργησα ένα ενδιαφέρον προς συζήτηση θέμα.
Διαβάζοντας τα σχόλιά σας,το μυστικό απ ότι καταλαβαίνω (πλέον τουλάχιστον) είναι να δημιουργείς την πρόκληση στο μυαλό σου,όποια και αν είναι αυτή και όχι να κοιτάς ποιους παίχτες έχει η κάθε ομάδα για να την αναλάβεις.

[Anton Kousnij]

Εδώ και μια εξαετία, αφού απέκτησα τη μικρή (και ειδικά τώρα που τα μωρά είναι 3) οι ώρες εννοείται είναι ελάχιστες. Αλλά έμαθα να εφαρμόζω μερικά πράγματα : ναι ο στόχος είναι να πετύχεις όσα περισσότερα γίνεται με μια ομάδα, όμως άμα δω ότι για κάποιο λόγο το πρότζεκτ καίγεται, είτε παραιτούμαι είτε με την πρώτη ευκαιρία αλλάζω ομάδα, το σκαουτινγκ που έχει γίνει πολύ δύσκολο και χρονοβόρο το περιορίζω σε στυλ αυτόν τον σταυλο έχω αυτά τα ζώα βγάζει.
Δοκιμάζω πάρα πολλά νέα πράγματα (που συνήθως δεν πετυχαίνουν) διαβάζοντας για τις μεγάλες ομάδες του παρελθόντος, όπως η Τορίνο με τα άπειρα γκολ στο πρωτάθλημα προσπαθώντας να τα εφαρμόσω κάτι 235 (ανέφικτο) και 262 ή συστήματα με έναν στόπερ.
Πάντα θα ξεκινήσω από ανατολική Ευρώπη και όπου με βγαλει

Στάλθηκε από το WAS-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[Tsouninho]

Συμφωνώ με τα παιδιά και ειδικά με τον @Sponis,τα τελευταία χρόνια παίζω μάνατζερ(χαρη των ελληνικών που βάλανε τα αλάνια) και απο τότε που το ξεκίνησα μόνο 2-3 save είναι με ολυμπιακό που έχει και λεφτά για μεταγραφές και πολλούς δανεικούς και πολύ καλές εγκαταστάσεις,πάντα παίρνω τον πας γιάννενα για να τον βγάλω ευρώπη και τον φωστήρα για να τον ανεβάσω στην μεγάλη κατηγορία.

[jasonas]

συμφωνω με αυτα που λεει ο johndoe ΑΛΛΑ τι γινεται εδω.... δυστυχώς οσο ρεαλιστικο παει να γινει το παιχνιδι τοσο προσθέτονται μεσα και καταστασεις μη ρεαλιστικες! τι εννοω? οτι μπαινεις, κανεις μια προταση ανανεωσης δεν τα βρίσκεται με τον παιχτη, σταματαει τις διαπραγματευσεις και ρε παιδια.... να μην μπορω με τιποτα να ξαναξεκινησω διαπραγματευση.... και ας εχουν περασει 6 μηνες, τιποτα... στην πραγματικοτητα μπορει να έπαιρνες τον παικτη σαν προπονητης και να τον καλοπιανες λιγο και να ξαναξεκιναγες διαπραγματευσεις... δεν λεω να γινει φαση Σιμοες Μπακασετας που αυτα ειναι νεα δεδομενα παγκοσμίως με το πως τελικα ανανεωσαν αλλα μεσα σε φυσιολογικά πλαίσια!

απο την αλλη μου εχει τυχει να θελω να φερω παιχτη στην ομαδα, να μην μου ζηταει απο την αρχη ο μανατζερ του το ποσα ζηταει ο πελατης του (να ξερουμε και που βρισκόμαστε) και να πρεπει να μυριστώ εγω τα θελω του... να κανω μια αρχικη προταση χαμηλή και να με στελνει απο την 1η προταση.... παλια εκανες οτι να ΄ναι προταση και απλα σου εκανε αντιπροταση ο μανατζερ με τα ζητούμενα και διαπραγματευοσουν με βαση αυτα... ενταξει δεν λεω πιο ρεαλιστικο να προτείνει η ομαδα πρωτη το συμβολαιο, αλλα πες μου και εσυ τι ζητας πανω κατω...

[To nou sou...]

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με την πολυπλοκότητα του παιχνιδιού. Και οκ δεν έχω τον χρόνο που είχα κάποτε, αλλά προτιμώ να παίξω το παιχνίδι στη φουλ version του παρά σε κάτι λιγότερο. Βέβαια πλέον δεν μπορώ να παίρνω το παιχνίδι κάθε χρόνο. Εκτός κι αν δεν με κρατά η έκδοση που παίζω. Τώρα παίζω το 18 ακόμα. Αλλά το save με έχει κρατήσει. Και με έχει κρατήσει γιατί το πρότζεκτ που ανέλαβα, αλλά και ο τρόπος δουλειάς στο συγκεκριμένο save είχε όλα αυτά που ήθελα. Όλες οι προκλήσεις που ήθελα να πετύχω είναι σε αυτό το save.

Ο καθένας θέτει τις δικές του προκλήσεις και ανάλογα με αυτές θεωρεί τον εαυτό του πετυχημένο ή όχι. Οι προκλήσεις αυτές διαφέρουν προφανώς και δε μένουν μόνο στην ομάδα που αναλαμβάνεις. Εμένα πάντως μ'αρέσει να ξεκινώ από τα πολύ χαμηλά και να φτάνω στα πολύ ψηλά. Έτσι δεν έχω πρόβλημα με τους παίκτες αφού ταυτίζομαι με παίκτες που δεν έχω ακούσει ποτέ και δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Το φμ βέβαια με έχει κάνει να παρακολουθώ τι γίνεται irl στην Vanarama South και North της Αγγλίας. Είτε για να δω πως τα πάνε οι ομάδες που ανέλαβα εκεί, είτε για να δω ποια θα είναι η επόμενη πρόκληση στο επόμενο φμ. Βέβαια όλο αυτό θέλει πολύ χρόνο. Αλλά από την άλλη, δε βαριέσαι ποτέ γιατί δεν παίζεις ποτέ με τους ίδιους αντιπάλους και οι προκλήσεις είναι διαφορετικές κάθε χρόνο.

Υπάρχουν και προκλήσεις στο τακτικό κομμάτι όμως. Κι αυτές για μένα είναι μεγαλύτερες. Εμένα πχ η δική μου πρόκληση είναι η τακτική ευελιξία και το διάβασμα του αντιπάλου. Έχω 3 τακτικές διαφορετικές οι οποίες δουλεύουν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μπορεί να δουλεύουν και σε οποιαδήποτε συνθήκη. Δε θα το μάθω ποτέ όμως γιατί δε θα το δοκιμάσω και ποτέ. Δε μ'αρέσει να φτιάχνω μια τακτική, να την τελειοποιώ και να πορεύομαι με αυτή βρέξει χιονίσει. Το βρίσκω βαρετό. Θέλω να είμαι χαμελέοντας, απρόβλεπτος και να προσαρμόζομαι στον αντίπαλο. Να του μπλοκάρω τα ατού και να χτυπάω τις αδυναμίες του. Πχ αν ο αντίπαλος είναι δυνατός και παίζει με 2 φορ μπροστά, θα βάλω 3αδα κεντρικών. Αν θέλω κατοχή έχω σύστημα για αυτό. Αν θέλω κάτι πιο επιθετικό έχω επίσης.

Συνοψίζοντας, εμένα δε με χαλάει ότι δεν υπάρχουν παίκτες αρρώστιες ώστε να ταυτιστώ. Κι αυτό γιατί εγώ ταυτίζομαι με άγνωστους παίκτες που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους. Η τωρινή μου αρρώστια είναι αυτός εδώ: https://sortitoutsi.net/football-manage ... zie-ogbene Παίκτης που το report του λέει ότι είναι απλά ένας καλός παίκτης για τη League 1 και που στην Championship κάνει παπάδες και ρεκόρ σε γκολ και ασίστ. Άλλη μια πρόκληση να πάρεις από έναν παίκτη το 120% και να τον κάνεις να παίξει πέρα από τις δυνάμεις του.

[BillHoudini]

Φέτος είναι η πρώτη χρονιά που δεν πήρα το παιχνίδι εδώ και 6 χρόνια. Το μόνο άλλο FM που δεν έχω είναι το 2013, γιατί είχα κολλήσει πολύ με το '12.

Ο λόγος είναι κυρίως γιατί το τελευταίο διάστημα σταμάτησε να έχει πλάκα. Ωραίος ο ρεαλισμός, καλό είναι να υπάρχει, απλά από ένα σημείο και μετά έγινε πολύ ρεαλιστικό για μένα. Με το τωρινό μου πρόγραμμα ίσως είχα 1-2 ώρες τη μέρα να παίξω, κυρίως βράδια. Θέλω αυτή την ώρα να την περάσω διασκεδάζοντας, όχι σπάζοντας το κεφάλι μου γιατί οι παίκτες κάνανε μανούρα που πούλησα την 4η επιλογή αριστερού μπακ επειδή ήταν φιλαράκια, ή γιατί δεν πούλησα τον με διαφορά καλύτερό μου παίκτη για ψίχουλα. Από παιχνίδι είχε αρχίσει να έχει την αίσθηση της δουλειάς και με πτυχιακή/σχολή/μουσική δουλεύω και αγχώνομαι αρκετές ώρες τη μέρα.

Το μόνο που πιάνω τον εαυτό μου να του λείπει είναι το πάθος που βγάζει αυτό το παιχνίδι όταν κάνεις overachieving. Όταν ανεβαίνεις τις κατηγορίες με μία ομάδα από τη Vanarama South, όταν παίρνεις Europa με την Ξάνθη, ακόμα και όταν φέρνεις τον Rakitic σε ομάδα Championship στα 37 του.

Σχετικά με τους παίκτες, ούτως ή άλλως για μένα το παιχνίδι ξεκινούσε όταν έβγαιναν οι newgens, τα πρώτα 3-4 χρόνια είναι απλά για να φτιαχτεί το "σύμπαν" του παιχνιδιού.

Ελπίζω να βρεις ξανά την αγάπη σου για το παιχνίδι, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να γυρίσεις σε κάποια παλαιότερη έκδοση. Το ίδιο ελπίζω και για μένα. Τώρα τελευταία έχω πιάσει 2-3 φορές τον εαυτό μου να θέλει να ανοίξει το Steam...

[Anton Kousnij]

Εγώ ενθουσιαστικα με τα καλούδια του 19,και άφησα στη μέση το σεϊβ στο 18,και δικαιώνομαι (προπόνηση δεν ακουμπάω μόνο, πέρα απο τις ατομικές ανά διαστήματα). Και προσπαθώ να διαβάσω καινούργια πράγματα όσον αφορά το παιχνίδι σιγά σιγά. Ξεκίνησα με τις τακτικές μόνο. Αφού έβγαλα μια ακρη(όχι αποτελεσματικά όπως θα ήθελα, αλλά να με κρατάει σχετικά εύκολα η ομάδα) ακολούθησε συσχέτιση ρόλων και στατιστικών του κάθε παίκτη. (ακόμα να βγαλο άκρη με τον προωθημένο οργανωτή που δεν βγάζει ασίστ και. Τον προωθημένο Επιθετικό που δεν σκοράρει) τώρα προσπαθώ να βγάλω άκρη τι γίνεται στο σκαουτινγκ. Και ξεκινάω την τρίτη μου χρόνια στη Βουλγαρία.


Στάλθηκε από το WAS-LX1 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[k0stas14]

Φίλε Movida κατά την γνώμη μου δεν έχει να κάνει με το ότι δεν υπάρχουν οι παίχτες που θα σε φτιάξουν..Θα έρθουν άλλοι παίχτες έστω και newgen που θα τους πλάσεις εσύ και θα γίνουν οι νέοι Μπατιστούτα Μπάτζιο Ανρί..Το πρόβλημα σου είναι το κίνητρο και αυτό νομίζω είναι κάτι που όλοι το παθαίνουμε κάποια στιγμή απλά πρέπει εσύ να βρεις το πρότζεκτ που θα σε φτιάξει πάλι..

[Thodoris213]

ωραία συζήτηση