Αρχίζει λοιπόν η πιο απαιτητική σεζόν στην καριέρα μου. Είναι η πρώτη φορά που ομάδα μου καλείται να μπει στη μάχη του πρωταθλήματος ούσα η κάτοχός του. Πλέον δεν είμαστε το αουτσάιντερ που παίζει χωρίς πίεση ένα ματσάκι την εβδομάδα αλλά αυτοί που όλοι περιμένουν στη γωνία για να καλέσουν πυροτέχνημα. Κι η αλήθεια είναι πως κι εγώ ο ίδιος ίσως να μας χαρακτήριζα με τον ίδιο τρόπο αν ήμουν μάνατζερ σε κάποια άλλη, ιστορικότερη ομάδα της χώρας.
Κι αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση αλλά κι ο βασικότερος λόγος που παρέμεινα στην ομάδα. Θέλω ν'αποδείξω πως μπορώ να το ξανακάνω, πως το περσινό δεν ήταν τυχαίο αλλά το λογικό αποτέλεσμα πέντε χρόνων προσεκτικού χτισίματος κι επιλογών. Αυτό έχω να το υπερηφανεύομαι, δεν έκανα τίποτα στην τύχη. Λάθος επιλογές υπήρξαν και μπόλικες μάλιστα, ρίσκα που δεν απέδωσαν επίσης, αλλά τίποτα χωρίς πρώτα να ζυγίσω όλες τις παραμέτρους και να πάρω την απόφαση που φάνταζε λογική. Ακόμη και στις εποχές που η ομάδα μετρούσε μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Κυρίως εκείνες τις εποχές.
Σημαντική βοήθεια στα οικονομικά μας αποτέλεσε φυσικά η απευθείας είσοδος στους ομίλους του Champions League. Ταυτόχρονα βέβαια προσθέτει έξι ακόμη παιχνίδια τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβρη, έξι παιχνίδια ζόρικα που μπορεί να τσακίσουν το morale της ομάδας ή να το στείλουν στα ύψη. Όσον αφορά τη φυσική κατάσταση δεν ανησυχώ τόσο γιατί το ρόστερ της ομάδας έχει καλές εναλλακτικές λύσεις σε όλες σχεδόν τις θέσεις. Φυσικά τα πρώτα βιολιά θα ζοριστούν λίγο παραπάνω αλλά γι αυτό ακριβοπληρώνονται τα κοπρόσκυλα. Αρχίσαμε τις δικαιολογίες από τώρα;
Ανοίγω youtube, βάζω τον ύμνο στη διαπασών και ξεκινάω την αυτόματη κλήρωση.
Ιλ σον λε τσαααααααααααααμπιοοοοοοοοονς......
Εντάξει, το δέχομαι. Είμαι απίστευτα κωλόφαρδος στις κληρώσεις. Μπορούσα να τύχω με Μπαρτσελόνα και Ίντερ και να μετράω γκολ μέχρι να παγώσει η κόλαση, μπορούσα να πέσω στα δόντια της Μπάγερν και να με κατασπαράξει σαν κοκορέτσι την Κυριακή του Πάσχα αλλά όχι. Κληρωνόμαστε στον όμιλο ο οποίος σε κάνει να σκεφτείς “ρε λες;”. Οι λεφτάδες της Μάντσεστερ Σίτυ είναι σίγουρα το απόλυτο φαβορί του ομίλου αλλά όχι ο “δυνατός” απέναντι στον οποίο θα νιώσει κανείς δέος και φόβο. Η Σέλτικ και η PSV στα μάτια μου είναι δύο ομάδες σχετικά ισοδύναμες μεταξύ τους, σαφώς ανώτερες από εμάς αλλά όχι ικανές να μας απαγορέψουν τα όνειρα. Αφήνουμε το Τσάμπιονς Λιγκ στην άκρη για την ώρα και πάμε να δούμε τι κάναμε μέχρι τον Δεκέμβρη στο πρωτάθλημα που εξακολουθεί να είναι ο νούμερο 1 στόχος μας:
Jupiler Pro League
Αποτελέσματα:
Spoiler: show
Spoiler: show
(το τελευταίο παιχνίδι με την Γκενκ κανονικά θα παιζόταν στις αρχές της σεζόν όμως μεταφέρθηκε δύο φορές λόγω υποχρεώσεων σε πρωτάθλημα και Champions League)
Η ομάδα ΔΕΝ. Ξέρω, η βαθμολογία και τ'αποτελέσματα άλλα δείχνουν αλλά εγώ παίδες δεν το νιώθω. Φτύνουμε αίμα για να κερδίσουμε ομάδες πολύ χειρότερες από τη δική μας, κρατάμε clean sheet δυσκολότερα κι απ'ότι κρατάει την παρθενιά του κανείς στο Game of Thrones και στα ντέρμπι εκτός έδρας δεν βλεπόμαστε (με φωτεινή εξαίρεση την dominant εμφάνισή μας στην έδρα της Club Brugge). Κι είναι κι αυτή η καταραμένη Σκόντα Λιέγης που πάτησε δυο χαρακιές στη ψυχή μας να 'χουμε να τις θυμόμαστε. Αυτό το 6-2 στην έδρα τους είναι από τα πιο άδικα σκορ της σεζόν μέχρι τώρα. Θα μπορούσαν ανετότατα να μας έχει βάλει ακόμη και 9 γκολ. Σ'εκείνο το παιχνίδι ένιωσα βαθιά την επιθυμία να γίνω pixel της οθόνης και ν'αρχίσω να πατάω μπούφλες σ'όλους τους αμυντικούς μου. Μου βγήκαν τα πιο βαθιά ένστικτα, τα ζωώδη και αφτιασίδωτα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχονται και στην έδρα μας και μας βάζουν άλλα 4 στο παιχνίδι που απαιτούσα να πάρουμε εκδίκηση. Όχι απλά δεν ματσάρουμε με τους διαολεμένους, μοιάζουμε σαν ομαδούλα της σειράς όταν τους αντιμετωπίζουμε. Τους μισώ, τους ΜΙΣΩ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΥΣ! ΦΩΤΙΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Σ'ΟΛΗ ΤΗ ΛΙΕΓΗ!
Τουλάχιστον υπάρχει κι η θετική πλευρά. Είμαστε πρώτοι, έστω και στην ισοβαθμία με την Άντερλεχτ που για την ώρα δείχνει και είναι καλύτερη. Η Μπριζ γι άλλη μια χρονιά δεν με τρομάζει παρ'ότι τα ΜΜΕ την δίνουν πρώτο φαβορί (εμάς τρίτο, την Άντερλεχτ δεύτερο). Βέβαια έχουν να πάρουν πρωτάθλημα 25 χρόνια και το θέλουν πολύ αλλά δεν τους βλέπω για φέτος. Στα play offs είναι καλοί πάντως, το θέμα είναι να μπουν σ'αυτά με βαθμολογία που να τους επιτρέπει να διεκδικήσουν την κούπα.
Άλλο ένα καλό είναι πως οι μεταγραφές δείχνουν να βγαίνουν. Ο Riemer είναι ο ηγέτης της ομάδας και παρ'ότι ξεκίνησε νωχελικά στην πορεία άρχισε να δικαιολογεί τα στατιστικά του. Ο Roussel στην αρχή με φόβισε γιατί δεν έβρισκε δίχτυα με τίποτα αλλά ξεμπούκωσε, χωρίς όμως να μ'έχει εντυπωσιάσει ακόμη. Ο Denis που άρεσε του DrGonzo περισσότερο απ'ότι σ'εμένα τον δικαιώνει και κάλυψε επάξια το κενό του 2 φορές τραυματία Lefevre γαμώ τις Εθνικές μου γαμώ. Ο Portillo πιστεύω πως θα βγει καλύτερος του Montero και ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως βγάλαμε κέρδος 14 εκατομμύρια χωρίς να χάσουμε σε ποιότητα σ'αυτή τη θέση.
Έχουμε δρόμο ακόμη, μην ξεχνάμε πως στα playoffs μπαίνουν οι 6 πρώτοι με τους μισούς βαθμούς. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πειστεί ακόμη πως μπορούμε να το ξαναπάρουμε αλλά μέχρι τον Απρίλιο έχουμε περιθώριο να βελτιωθούμε.
Σημαντικό ρόλο στην ασταθή πορεία μας στο πρωτάθλημα έπαιξαν και τα μεσοβδόμαδα παιχνίδια της Ευρώπης. Σε κάθε ένα από αυτά έλεγα στους παίκτες μου πως δεν έχω καμία απαίτηση για θετικό αποτέλεσμα, παρά μόνο να παίξουν καλή μπαλίτσα. Βέβαια τα 500 χιλιάρικα της ισοπαλίας και το 1 μύριο της νίκης είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενα. Γιατί έτσι βλέπω το Champions League κύριοι, σαν την κότα με τα χρυσά αυγά αφού δεν υπάρχει περίπτωση να το κατακτήσουμε.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Champions League group phase
Αποτελέσματα:
Spoiler: show
Spoiler: show
Ακόμη και τώρα που έχουν περάσει μέρες από τότε που έπαιξα τα ματς, αυτή είναι η αντίδραση μου όποτε κοιτάζω τη βαθμολογία. Με τακτική αντεπιθέσεων, σφιχτή άμυνα, οδηγίες για πολύ προσεκτικό παιχνίδι στο κέντρο κι έναν ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ Ανδρέα Γιαννιώτη στο τέρμα η Olympic Charleroi κάνει το αδιανόητο και περνάει στην φάση των 16 του Champions League καθαρίζοντας την πρόκριση από την 5η αγωνιστική με τη νίκη επί της Manchester City. Αυτό το παιχνίδι σε συνδυασμό με το αρχιδάτο διπλό στην Ολλανδία - στο οποίο ανατρέψαμε το 2-1 μέσα σε δύο λεπτά με τα εξτρέμ μας να πετυχαίνουν καβλωτικές λατινοαμερικάνικες γκολάρες – ήταν όλο το ζουμί. Αυτά τα 6 παιχνίδια είναι που κράτησαν ακλόνητη την πίστη μου στους παίκτες μου και στις επιλογές μου.
Είμαστε ακόμη μια ομάδα υπερβάσεων και το αποδείξαμε με τον πιο εμφατικό τρόπο.
Στην κλήρωση των 16 ο τεράστιος κώλος μας μιλάει για μια ακόμη φορά. Κοκκινίζει μέχρι κι ο Ρεχάγκελ σας λέω.
Αυτά από Φλεβάρη. Φυσικά και είμαι σούπερ ικανοποιημένος με τα όσα έχουμε πετύχει, αλλά δεν μπορώ ρε σεις μην κρυφοκοιτάξω και λίγο παραπάνω. Πω ρε γαμώτο, γλυκάθηκα τώρα, τι pressure is off και κουραφέξαλα, θέλω να πάω στους 8 god damnit!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cofidis Cup
Πάμε και στο κυπελλάκι. Τι κυπελλάκι δηλαδή, ολόκληρο Cofidis Cup είναι αυτό και μην τα ξαναλέμε θέλω να το κατακτήσω μόνο και μόνο για τ'όνομα. Τη φαντάζομαι την κούπα με επικό μακρύ μπουκλωτό μαλλί και μπλούζα Metallica Kill'Em All και τη θέλω απεγνωσμένα!
Εφτάρα με τα τριτοδεύτερα σε μια φουκαριάρικη ομάδα τρίτης κατηγορίας, αγχωτική πρόκριση στην παράταση επί της Lokeren με τον Roussel να παίρνει τ'όπλο του και τον αντίπαλο να καταρρέει μετά το πρώτο γκολ. Μέχρι τότε μας κόντραραν στα ίσα και τους βγάζω το καπέλο.
Στον προημιτελικό, όπως και πέρσι, βρίσκουμε την Οστάνδη. Αλλά φέτος δεν είχαμε όρεξη για προκαταρκτικά και αγκαλίτσες. Πήγαμε στην έδρα τους, τους ρίξαμε τον πήδουλο στα γρήγορα κι είμαστε ουσιαστικά στον ημιτελικό.
Από πλευράς αποτελεσμάτων είναι ένα επιτυχημένο πρώτο μισό της σεζόν. Η ανέλπιστη πρόκριση στους 16 του Champions League το κάνει παραπάνω από επιτυχημένο. Όμως η παρουσία μας στα εγχώρια είναι μακριά από τα στάνταρ που έχω θέσει κι αυτό πρέπει ν'αλλάξει αν θέλουμε στο τέλος να μιλάμε και για επιτυχημένη σεζόν...