Κυρ Νίκος, ο ομοσπονδιακός.

[Jumikef]

Ιούλιος 2014.

Η νύχτα πριν την οριστικοποίηση του συμβολαίου Ranieri.

Κόσμος έχει μαζευτεί και ουρλιάζει έξω από το γραφείο μου στην ΕΠΟ, ορδές δημοσιογράφων αλλά και λαού που απαιτεί το κεφάλι μου επί πίνακι έχουν κατακλύσει τον προαύλιο χώρο της ομοσπονδίας. Μετά από 3 ήττες και 1 ισοπαλία η εθνική είναι και με τα δύο πόδια εκτός Euro 2016. Ο Claudio Ranieri εμφανίζεται ατάραχος! Αιωνόβιος παγετώνας στις πλαγιές των Ιταλικών Άλπεων... Ναι, τέτοιο σύγκρυο με έζωσε όταν του μίλησα στο τηλέφωνο και η θερμοκρασία έπεσε ακόμα πιο χαμηλά μετά την συνάντηση που είχαμε. Λέει ότι τα πράγματα θα φτιάξουν με δουλειά, δεν διατίθεται να παραιτηθεί! Έχει συμβόλαιο λέει - 1.5 μύριο θυμάμαι εγώ - και το κανονίσαμε χθες. Oι υπογραφές μένουν μόνο…

Μα αν μένουν οι υπογραφές τότε γιατί μου είπε πως δεν παραιτείται; Για να παραιτηθεί κάποιος πρέπει πρώτα να υπογράψει, έτσι δεν είναι; Για μια στιγμή… Κάτι φαίνεται πως δε συνάδει στις ημερομηνίες και τα γεγονότα, σαν να διαισθάνομαι πως κάτι έχει μπερδευτεί στη λογική ροή της σκέψης μου. Κοιτάζω το ημερολόγιο στον τοίχο και γράφει Νοέμβριος, κι όμως είμαι σίγουρος ότι είναι Ιούλιος. Μα αν είναι Ιούλιος οι αγώνες για τους οποίους με βρίζει τώρα το πλήθος πότε έγιναν; Αν είναι Ιούλιος... γιατί κρυώνω τόσο; Λες να πείραξε η Μαρίζα το ημερολόγιο ή τα air-condition; Αποκλείεται… γιατί να το κάνει αυτό άλλωστε; Αποκλείεται, κοροϊδεύω τον εαυτό μου… Που είναι η Μαρίζα; Μια ώρα χτυπάω την εσωτερική γραμμή και δεν απαντά! Τι διάολο συμβαίνει; Χάθηκαν όντως αυτοί οι τέσσερις μήνες ή μήπως τα έχασα εγώ;

[Jumikef]

Το γραφείο σκοτεινιάζει απότομα... Κατευθύνομαι προς το παράθυρο και βλέπω το σκηνικό στο προαύλιο της ΕΠΟ να αλλάζει! Ο γαλάζιος ουρανός πάνω από τα πλήθη έχει αρχίσει να μετατρέπετε σε κατράμι μαύρο και ο ήλιος έχει εξαφανιστεί… όλα τα άλλα - ο κόσμος, τα αμάξια, τα πάντα -μένουν ακίνητα. Σίγησαν και οι φωνές που με έβριζαν, σαν κάποιος να πάτησε ένα αόρατο πλήκτρο pause. Κι όμως, εγώ… εγώ μπορώ να κουνηθώ! Ανοίγω την πόρτα του γραφείου μου και περνάω μπροστά από το δωμάτιο της γραμματείας που είναι άδειο… ούτε Μαρίζα ούτε λοιπό προσωπικό. Πού πήγαν όλοι; Λες να τους πιάσανε τα πλήθη; Τρέχοντας κατεβαίνω προς την κεντρική είσοδο της ΕΠΟ.

Με το που βγαίνω έξω, σκοντάφτω πάνω σε κάτι γκροτέσκο που έχει κοκαλώσει με το ένα χέρι στην ανάταση δείχνοντας προς το γραφείο μου… στο άλλο χέρι κρατάει έναν πυρσό και το στόμα του είναι μαρμαρωμένο ορθάνοιχτα. Οι σταγόνες που βγαίνουν από αυτό επειδή έσκουζε, έχουν και αυτές κοκαλώσει στον αέρα… Είναι ο Γεωργούντζος! Λίγο πιο πίσω μπορώ να διακρίνω τον Ραπτόπουλο ζωσμένο με πυρομαχικά να κρατάει έναν δίσκο πάνω από το πλήθος σαν σερβιτόρος στα γυράδικα. Πάνω στον δίσκο υπάρχει ένα μαχαίρι. Αυτός, φοράει μια ρόμπα που ίσως να έχει χρυσαφί χρώμα, μα λέω ίσως γιατί μέσα στο μισοσκόταδο που έχει καλύψει τα πάντα κάτω από ασπρόμαυρο φίλτρο, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για χρώματα. Όπως και να έχει, για κάποιο λόγο που με κάνει να τρέμω, ο Θεσσαλονικιός στην προκειμένη φέρνει κατά νου τον Lord Varys από το Game of Thrones.

Ξαφνικά την νεκρική σιγή και ακινησία που τώρα καλύπτει τον προαύλιο χώρο, σπάνε αστραπόβροντα. Στρέφω το βλέμμα στον ουρανό όπου μία τεράστια δίνη έχει σχηματιστεί… Ρουφά γκρίζα σύννεφα και τα ξερνά! Όμως, η ροή των υλικών που φτύνουν οι αστραπές δεν είναι τυχαία μα έχει μόνο μία κατεύθυνση. Οι εκροές συγκεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σκούρου ουρανού! Μια φιγούρα αρχίζει να διαμορφώνεται πάνω σε αυτόν τον κατάμαυρο, αφύσικο καμβά.

Στο αριστερό της χέρι κρατά ένα εικόνισμα, ενώ το δεξί έχει τα τρία δάχτυλα ενωμένα σε σχήμα ευλογίας. Το πρόσωπο είναι το τελευταίο που σχηματίζεται από αυτά τα ανακυκλωμένα γκρίζα σύννεφα. Οι διαφορετικές αποχρώσεις του γκρι που τινάζει η δίνη με ηλεκτρική μανία από αστραπές πάνω στο μαύρο φόντο δίνουν μορφή με απίστευτη λεπτομέρεια σε μία γνώριμη φυσιογνωμία… Στο σκυμμένο κεφάλι, στις χαρακτηριστικές μελαγχολικές γραμμές που ξεκινούσαν από τη μύτη και κατέληγαν στο στόμα, στην φόρμα του ΠΑΟΚ… Ήταν ένας Άγγελος!

«Η Παναγιά , η Παναγιά θέλει να μας έχει στην τσίτα…» Η φωνή δεν βγαίνει από τα χείλη της σχηματισθείσας μορφής, αλλά από το μάτι του κυκλώνα...

[scorpions]

συνεχισε σε πιο epic υφος!
περιμενω να δω ποτε θα βγει ο Gandalf, τιποτα δρακοι, η ο Αγιος Γεωργιος με το δορυ...
θελουμε Sci -Fi ιστορια!!

[NickTheFox]

αχχαχαχααχαχαχαχ ΕΠΙΚΟ! Αναμένουμε τη συνέχεια!!!

[Jumikef]

Η χροιά της είναι βροντερή και σταθερή σε ρυθμό, σαν κάποιον που ροχαλίζει δυνατά όταν κοιμάται. Αυτή η απαστράπτουσα δίνη που τώρα λειτουργεί και ως ηχείο έχει παρατήσει ότι λιγοστά σύννεφα έχουν απομείνει και έχει ρίξει το ενδιαφέρον της στο να σκανάρει τo ακίνητο πλήθος που με περιβάλει. Μοιάζει με ένα τεράστιο μάτι-στόμα που πεινάει και διερευνά… Αλήθεια, αυτή τη στιγμή μου φαινόταν απόλυτα ρεαλιστικό το να υπάρχουν μάτια που πεινούν και στόματα που βλέπουν.

Οι μαρμαρωμένες μορφές γύρω μου αρχίζουν να διαλύονται και ως σκόνη με αργούς ρυθμούς, μαγνητίζονται και αιωρούνται προς τα πάνω έχοντας σαν τελικό προορισμό αυτό το πεινασμένο σχίσμα του ουρανού που τις καταπίνει! Πάω να ανοίξω το στόμα μου αλλά δεν μπορώ… Έπειτα, τσεκάρω τα σώμα μου και με μεγάλη μου ανακούφιση συνειδητοποιώ ότι ο κυκλώνας έχει αποφασίσει να μην με πειράξει προς το παρόν. Εγώ, είμαι ακόμα αρτιμελής… Τα "προς το παρόν" και τα "ακόμα" μένουν και κουδουνίζουν πανικόβλητα στο κεφάλι μου.

«Πάνω από όλα η ομάδα…» ακούγεται τώρα ενώ η φιγούρα σκύβει ακόμα πιο χαμηλά, τόσο που το σαγόνι σχεδόν ακουμπά στο στήθος της. Εν συνεχεία σηκώνοντας το κεφάλι απότομα αναφωνεί ένα κλαψιάρικο μα εκκωφαντικό «ΑΛΛΙΩΣ…. ΘΑΑΑΝΑΤΟΣΣΣ!!!».

Κάλυψα τα αφτιά μου! Είναι σαν κάποιος να εκατονταπλασίασε τα ντεσιμπέλ σε σχέση με πριν. Αυτή η τελευταία φράση ή διαταγή τραντάζει το έδαφος ενώ το πλήθος που έως τότε αποσυντίθετο αργά αλλά σταθερά, διαλύεται απότομα και πετάγεται προς τα πάνω, θυμίζοντας κάποιον ο οποίος τινάζει μουσαμά που για χρόνια έχει αφεθεί να μαζεύει στρώματα σκόνης.

«ΙΔΟΥ!!!» σκούζει το μάτι και δέσμες από ακτίνες αρχίζουν να βγαίνουν από το εικόνισμα που κρατάει ο γκρίζος Άγγελος. Κατευθύνονται προς το κτήριο της ΕΠΟ πίσω μου, καλύπτοντας την πρόσοψη που πλέον έχει ρόλο τεράστιου video wall. Η εκπομπή είναι έγχρωμη δημιουργώντας τεράστια αντίθεση με το μουντό και σκοτεινό περίβολο, μα είναι το χαρακτηριστικό κόκκινο κοντομάνικο στη μέση του πλάνου που λειτουργεί σαν μαγνήτης για το βλέμμα μου… τώρα ούτε εγώ μπορώ να κουνηθώ. Μπορώ μόνο να κοιτάζω προς την κατεύθυνση της προβολής. Να κοιτάζω και να ακούω...

«ΡΕ ΣΕΙΣ εκεί στην ΕΠΟ! Φέρατε τους γκόμενους του συντάγματος εδώ; Θα χάσεις και από τους ψαράδες αύριο! ΑΚΟΥ ΤΩΡΑ να στα πω εγώ που τον έψαξα. Ο Ρανιέρης είναι ο πρωταθλητής των αποζημιώσεων! Βεβαίως κύριοι μου… Όπου και να πάει ΑΡΑΖΕΙ και τον απολύουν και μετά παίρνει την αποζημίωση! ΞΥΠΝΑ θα σε κρεμάσουν στο σύνταγμα σου λέω, ο λαός πεινάει… Ξέρει παίκτες αυτός; Τι έργο έχει να επιδείξει; Πόσα παίρνει Γιάννη; 1,5 εκατομμύριο;;;; ΟΞΞΞΩ ΡΕ!!! εγώ έπαιρνα 100 δραχμές στον Αστέρα Εξαρχείων και είχα κάνει 25 νίκες και με 10 δραχμές έως σήμερον κουρεύομαι στο Κώστα στα Πατήσια! Λοιπόν, μας φέρατε να χάνει αυτός, με τα κοστούμια και το φιξατέ στο μαλλί να χαιρετά τους παίκτας σαν τον γκόμενο του συντάγματος; ΘΑ ΤΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!»

Παρότι δεν μπορώ να γυρίσω προς τα πίσω και ενώ πριν λίγο είχα δεί τα πάντα να διαλύονται σε σκόνη, για κάποιο λόγο ακούω την φωνή του Ραπτόπουλου να χασκογελάει και να επικροτεί την ανάλυση.

[paokkerkir]

Τα πάντα όλα η ιστορία, το να τ'άλλο ξέρω γω.

[mike the knight]

νταξ ανθρωπε μου η κατι περιεργο καπνισες η σε χτυπησε εμπνευση τιτανια Εμεις περιμενουμε με αγωνια το Αι Γιωργη

[vorxis]

Απιστευτη αφηγηση μεχρι στιγμης περιμενω με ενδιαφερων την συνεχεια!

[Jordi_7]

Είσαι θεός, τι να λέμε.. Βασικά κάτι παραπάνω, ΗΜΙΘΕΟΣ, ΤΙΤΑΝΑΣ ξέρω γω, απο που μας ήρθες; Χρόνια σε περιμέναμε...

[Trake Manis]

Είσαι απλά τρισμέγιστος άνοιξε μας τα μάτια

[Jumikef]

«Έτσι είναι ρε Γιάννη! Άκου Ραπτόπουλε για να σου δώσω να καταλάβεις. Έχει καλέσει πόσους καινούργιους παίκτες αυτός έτσι; Ανανέωση λέει επειδή του τα φωνάζουνε κάτι στα ράδια που τους ακούνε οι φορτηγατζήδες. Λοιπόν, καλεί το Μάνταλο…» Tοποθετεί την πλαστική φιγούρα από το Σουμπούτεο στο κέντρο της πράσινης τσόχας και συνεχίζει…

«ΑΡΓΟΣ! μετά λέει Ντούνης και Ντίνος ελάτε και σεις παιδιά… ΝΑΙ! ΕΛΑΤΕ όλοι ΟΙ ΚΟΝΤΟΙ ΕΛΑΤΕ, ΕΛΑΤΕ!
Να εδώ έτσι…» και καρφιτσώνει δυο πινέζες δίπλα στη φιγούρα Μάνταλου.

«Καρέλης επειδή είναι γρήγορος» αφήνει ένα άλλο πλαστικό παικτάκι διστακτικά μαζί με τα άλλα… Το κοιτάει καλά καλά και με ένα χαμόγελο κοροϊδίας το δείχνει και με τα δύο χέρια,
«Ρε είστε σοβαροί; Αυτός δεν στρίβει ούτε με τριμπουσόνι …παλαιστές για παίκτες ρε σεις... Αυτός είναι με τον Μασκοφόρο και τον Σουγκλάκο να πάει στον τάφο του Ινδού για Κατς να τον βλέπεις και να τρως πασατέμπα» λέει με μια έκφραση αηδίας να καλύπτει το πρόσωπο του.

«Κι έπειτα, ακούω κάτι της ΑΕΚ να λένε να φωνάξει Μπαγάκο… Πως; Μπαγκάκης… ναι Μπαγάκης της ΑΕΚ, ΜΠΡΑΒΟ αυτόνα λέω! Λοιπόν, αδύναμος ΚΟΝΤΟΣ, καλαμιά, με ένα τράκο έχει βρεθεί στα διαφημιστικά. Και δώστου και πάμε, και δώστου και πάμε με αυτούς όλους, να πάρουν συμμετοχές να κάνουν μεταγραφή. ΆΣΕ ΜΩΡΕ! Άσε τώρα... ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΛΠΑ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ! Τα μπακ τα πλάγια ρε σεις πρέπει να ‘ναι παιδαράδες, δυνατοί να γίνονται τρίτος αμυντικός όχι 1,60 να τρέμει το φυλλοκάρδι σου όταν τύχει να κάνουν διεκδίκηση μέσα στην περιοχή… να σε βάζει στα δίχτυα ο άλλος… αφήστε τα τώρα αυτά με ανανέωση να παίξουν όλοι οι παίκτες 1,50 ύψος επειδή τα λέει ο Πανούσης που τον τάιζα σουβλάκια στον Πανελλήνιο. Ο Ρονάλντο ρε, ο καλύτερος των παιχταράδων που χει βγει, γρήγορος δυνατός να ορμήξει, να κάνει ΕΓΩ πρώτος… ΝΑ ΠΕΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΡΟΝΑΛΝΤΟ στον Μπέλη που ήρθε μετά! Ποιος Μαραντόνα που λένε κάτι ροκάδες και ακούν τραγούδια από το 300 π.X… O Μαραντόνα ο 1,40 στον αστράγαλο μου φτανε… ΡΟΚΑΔΕΣ! ΓΙΑ ΜΠΑΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΑΤΕ! Τι έκανε ο Μαραντόνα δηλαδή για πέστε μου;»

Τώρα το κεφάλι του κυρ Νίκου έχει κάνει αυτό ζουμ προς τη κάμερα και σαν επιστήμονας που κοιτάζει σε μικροσκόπιο με παρατηρεί. Μετά κάνει πάλι πίσω και βλέπω ότι το πρόσωπο έχει αρχίσει να παίρνει τα χρώματα του κοντομάνικου του…

«Πήρε εκεί ένα μουντιάλ με τους Άγγλους τους ξυλοκόπους μέσα στο κάψωνα στους ινδιάνους … και μετά ΑΡΑΞΕ… Ναι στο Μεξικό λέω, τότε στο Μεξικό που τον μαρκάρανε με τα μάτια… Κι εσείς στις ΟΥΕΦΑ ακούτε τις σας λέω, δεν πρέπει να γίνονται διοργανώσεις σε τέτοιες χώρες με ζέστες και κουνούπια… Άκου και συ Πλατινί και εσύ ΜΠΛΑΤΕΡ μεθύστακα που δεν σου κάνει ο παιχταράς ο ΡΟΝΑΛΤΟ, ο νούμερο 1 της πλάσης, ψηλός δυνατός να παίξει να χαλάσει κόσμο... Το καλοκαίρι να πάει και με τα κορίτσια και στην Αμερική διακοπές, μετά προετοιμασία πρώτος και καλύτερος. Τι δηλαδή, να μην έχει και πέντε γκόμενες; Να είναι ντιντής ρε θέλετε εσείς που τον κοροϊδεύετε; ΝΤΙΝΤΙΔΕΣ ΘΕΛΕΤΕ ΡΕ;»

[Jumikef]

Πλέον, ένιωθα ότι από στιγμή σε στιγμή ο βετεράνος τεχνικός θα πεταχτεί από το video και θα με γραπώσει, μα φαίνεται ότι τα τελευταία του λόγια λειτούργησαν σαν βαλβίδα ασφαλείας σε χύτρα ταχύτητος. Αυτό φυσικά και δεν σημαίνει πως ότι είναι κάτω από το καπάκι, δεν συνεχίζει να κοχλάζει με πίεση... Σαν επιβεβαίωση της προηγούμενης μου σκέψης, εντός ολίγων δευτερολέπτων η ανάλυση παίρνει πάλι μπρος.

«Θέλω να σας δώσω να καταλάβετε. Στην προπόνηση ο Μουρίνιο, ο καλύτερος προπονητής του σύμπαντος, παίρνει όλα τα σκυλιά του πολέμου, όλους ψηλούς! Είδατε ο Ιρλανδός ο Λαέρτης τι μας έκανε… ΣΥΦΟΥΝΑΣ, παιδαράς, γρήγορος 1,90 ταχυδύναμη, τεχνική, κουρεμένος ωραία τον έκανε τον μπακ μας το κοντό γιογιό στην κόντρα. ΠΑΡΤΟ 0-2, αντίο ζωή, σχόλασε ο ΙΤΑΛΟΣ… Δώστου αποζημίωση! Αυτόν τον Λαέρτη που λες, είναι να τον πάρει ο πρόεδρας στον Ολυμπιακό να έχει ένα Καραϊσκάκη στο πόδι, να πέσουν τα τσιμέντα. Αφήστε με τις ανανεώσεις και τους Ρανιέριδες και λοιπούς με διακόσα κιλά λάδια στα μαλλιά και κοστούμια και δώστου στυλ και γραβάτες, παπούτσα και ζώνες στην άμυνα… να χαιρετάει όταν χάνει τους παίκτες. Σαν τον Βεγκέρ στην Άρσεναλ που χει αράξει τριάντα χρόνια να πάρει τίτλο με τις ζώνες ανεβασμένες… ανεβασμένες στο κέντρο ΟΙ ΖΩΝΕΣ ΑΝΟΙΧΤΕΣ, μπάτε σκύλοι αλέστε… ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΣΤΥΛ! ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΣΤΥΛ!»
Η όποια πρόσκαιρη ηρεμία είχε πάει περίπατο, καθώς ένας κατακόκκινος Κυρ Νίκος θυμόταν τον Arsene. Τα χέρια του τιναζόντουσαν προς πάσα κατεύθυνση σε κάθε του λέξη και καμία βαλβίδα δεν μπορούσε να μετριάσει την οργή, που ερχόταν σε κύματα προς το μέρος μου, τραντάζοντας με συθέμελα.

«Μπείτε μέσα, δώστε εντολάς ρε στα σωματεία, άντε μπράβο κουνηθείτε ρε σεις! Θα μας κάνει πλάκα και o αϊ Μαρτίνος με αυτά που κάνετε σας το λέω να με θυμάστε… ΚΟΥΝΗΘΕΙΤΕ ΡΕ ΣΑΚΙΑ! Θα σας κρεμάσουν στο σύνταγμα… ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ! Διώχτε προπονητάς και παικτάκια της πλάκας. ΟΞΩ ΡΕ ΔΙΩΧΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ, ΦΕΡΤΕ ΕΜΕΝΑ!!!»
Με τη συγκεντρωμένη οργή και απογοήτευση χιλιάδων τεχνικών, που ανδρώθηκαν σε τοπικά σωματεία μιας άλλης εποχής, προπονητών που φάγανε τριάρα παρά τη χρησιμοποίηση λίμπερο, αρπάζει ότι είχε τοποθετήσει πάνω στην τσόχα του σουμπούτεο και τα εκσφενδονίζει προς το μέρος μου, ενώ η παλάμη του μένει πίσω ανοιχτή σε σχήμα μούντζας και τα κατευθύνει…

Η πρόσοψη της ΕΠΟ-video wall που θα έπρεπε να λειτουργήσει ως φυσικό ή μάλλον φυσιολογικό φράγμα για την τροχιά των πλαστικών παιχτών και πινεζών, μοιάζει περισσότερο με εύκαμπτο δίχτυ όταν τα εκ των έσω το χτυπούν. Τα σημεία πρόσκρουσης το τεντώνουν προς την μεριά μου φέρνοντας την ελαστικότητα του στα όρια. Μετά δεν αντέχει… σπάει. Η φιγούρα Μάνταλος που από αυτή τη μεριά του φάσματος έχει το μέγεθος αγάλματος που κοσμεί πλατείες, δυο τεράστιες πινέζες Ντίνας και το tag-team Σουγλάκος Καρέλης –αυτοί οι δύο σε φυσικό μέγεθος- διαγράφουν πορεία προς τα πάνω μου με ταχύτητα οβίδας…

Ο όποιος Θεός παρακολουθεί τη σκηνή με λυπάται, προσφέροντας μου μερική κινητικότητα τούτη τη στερνή ώρα. Μου επιτρέπει να κλείσω τα βλέφαρα… το κάνω.
Ένα, δύο , τρία … αντίο ζωή σκέφτομαι … τέσσερα… μα τι; Πριν μετρήσει πέντε το εσωτερικό χρονόμετρο του χαμού, αποφασίζω να ανοίξω τα μάτια.

Η εικόνα έχει χαθεί και στατικά χιόνια καλύπτουν τον τοίχο της ΕΠΟ, μοναχά τρεις μαύρες οπές έχουν μείνει, σημάδια από υπερμεγέθη σκάγια σε κονσερβοκούτι, εκεί… στα σημεία από τα οποία είχαν περάσει αυτά που θα με πολτοποιούσαν. Αυτά τα σημάδια ίσως βοηθήσουν αργότερα στην υπεράσπιση μου. Ενδείξεις για το ότι δεν είμαι τελείως τρελός και η πτέρυγα χαμηλής εποπτείας είναι αρκετή. Όχι κύριοι, δεν χρειάζονται λουριά και λοβοτομές, τι άλλο θα μπορούσε να προκαλέσει αυτές τις τρύπες σε ένα κτήριο αν όχι αυτά που σας περιέγραψα;
Οι παλμοί μου άρχισαν σιγά-σιγά να επιστρέφουν σε ανθρώπινα στάνταρ καθώς τεράστια αγάλματα, παλαιστές και πινέζες δεν φαίνονταν εντός του οπτικού μου πεδίου.

Τότε όμως, κάπου ανάμεσα στην φαινομενική ηρεμία, την ανάκτηση όποιας λογικής είχε απομείνει στο σύμπαν και της σταθεροποίησης των παλμών, είναι που νιώθω κάτι να με αρπάζει από τον ώμο και με μιας να με γυρνάει προς τα πίσω…

... και βλέπω.

Ω Θεέ μου! Τώρα βλέπω… θέλω δε θέλω, γιατί ο Θεός στον οποίο απευθύνομαι ξανά, δεν θα με αφήσει να κλείσω τα μάτια. Είναι ένας σκληρός, άπονος και χωρίς έλεος Θεός. Μόνο ένας τέτοιος επόπτης θα μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο… ουρλιάζω… Ουρλιάζω και οι κραυγές μου αποτελούν το πιο λογικό επιχείρημα απέναντι στις διαστροφές της φύσης που εκτυλίσσονται γύρω μου.

[fmaras]

Προσκυνάω απλά!!!

[mike the knight]

νταξει ο ανθρωπος ζει την Αποκαλυψη ετσι .....Ανθρωπε μου πραγαμτικα προσκυναμε ολοι

[NickTheFox]