Η Φανέλα με το 5

Εδώ κάνεις τα πρώτα σου βήματα στο τομέα των ιστοριών
Post Reply
DjBasile
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3161
Joined: Tue Jun 03, 2003 11:00 pm
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Ήταν το 85ο λεπτό. Ήταν μόνο μια στιγμή μπροστά στην αιωνιότητα. Σίγουρα. Δεν ήταν όμως μια τυχαία στιγμή...

Η ώρα είναι 3 το πρωΐ, αλλά ύπνος δεν με πιάνει. Σίγουρα η αδρεναλίνη του αγώνα δεν έχει ξεθυμάνει. Όλη η ένταση, η αγωνία, οι φωνές. Η λύπη και η χαρά. Τόσο πολλά συναισθήματα έντονα σε κατακλύζουν κατά την διάρκεια ενός αγώνα ενενήντα λεπτών. Παράλογο; Τρελλό; Μεγαλείο; Λίγο απ'όλα.. Στο θέμα μας: 85ο λεπτό... Η στιγμή που χαράσσεται στη μνήμη μου. Η στιγμή που σφραγίζει ένα κεφάλαιο της καριέρας μου. Το αν είναι τελικά πετυχημένο ή όχι αυτό το κεφάλαιο, αυτό θα το κρίνουν οι μεταγενέστεροι. Όπως κι εγώ μπορώ να κρίνω πλέον την σταδιοδρομία του Νίνη και του Σιόβα. Έτσι θα με κρίνουν και μένα οι επόμενοι. Υπάρχουν αρκετοί έτοιμοι να αρπάξουν την ευκαιρία εξάλλου. Βλέπω την έξαψη στα μάτια τους, την ανυπομονησία που εκπέμπουν τα κορμιά τους όταν πέφτουν στα πόδια του αντιπάλου να τον κόψουν. Κι εγώ έτσι ένοιωθα. Και έτσι νοιώθω. Δεν έχω τελειώσει ακόμα, έχω αρκετά ποδοσφαιρικά κεφάλαια να γράψω και πολλά χιλιόμετρα να τρέξω. Αλλά όχι εδώ όμως. Ο δρόμος του εξωτερικού έχει ανοίξει εδώ και δεκαετίες εξάλλου. Στην αρχή, δειλά δειλά, μεγάλοι Έλληνες επιθετικοί, όπως ο Αναστόπουλος, ο Μαχλάς και ο Γκέκας. Ολοένα και περισσότεροι μετά. Τερματοφύλακες, αμυντικοί, μέσοι, ακραίοι. Άλλοι πέτυχαν, άλλοι απέτυχαν, άλλοι επέστρεψαν και ξανάφυγαν. 

Μίλαγα με τον Σαμαρά τον Ανδρέα θυμάμαι ένα βράδυ, πριν έναν αγώνα Ήταν τελευταία αγωνιστική, ήμασταν πρωταθλητές μετά από δύο χρόνια που χάναμε το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, και παίζαμε για το γόητρο στο Καραϊσκάκη... Ο Ανδρέας βασικός στην άμυνα, εγώ ήμουν στην αποστολή αλλά δεν έπαιξα καθόλου, ήμουν ακόμα μικρός. Ο Ανδρέας είχε έρθει στον Παναθηναϊκό από τα Γιάννενα και ουσιαστικά ήταν η πρώτη χρονιά που παίζαμε πραγματικά μαζί. Την προηγούμενη σαιζόν, που ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου στην ομάδα, ο Ανδρέας ήταν δανεικός στην Μπράγκα... Ο αγώνας ήταν ένα πραγματικό ντέρμπυ. Είχε φάσεις, είχε τσαμπουκά και ωραία ατμόσφαιρα. Με είχε συγκλονίσει ο κόσμος εκείνο το βράδυ. Δεν είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού, οπότε μπορώ να το πω αυτό δημόσια, χωρίς να φοβάμαι πλέον. Εκείνα τα χρόνια βέβαια φοβόμουν. Τον κόσμο μας, τις φυλλάδες, τους συμπαίκτες μου. Φοβόμουν και τον προπονητή μας, τον Τζέφρυ Παπανδρέου. Αλλά γι'αυτόν, θα μιλήσω αργότερα...

Image
"What a magnificent goal by Cherno Samba!!! So late in the game!!! Samba is sending a title message to all Premier League contenders"
DjBasile
Assistant Manager
Assistant Manager
Posts: 3161
Joined: Tue Jun 03, 2003 11:00 pm
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Ήταν η χρονιά που μπροστά η ομάδα πέταγε φωτιές με Λέτο, Καραγκούνη (τον Θανάση, ο Γιώργος ήταν στο τεχνικό τιμ), Τόρες και Ρονάλντο, έναν Βραζιλιάνο που σούταρε με τόση δύναμη που θα πόνταρες ότι θα έσκιζε ή δύχτια ή χέρια... Ο Σαμαράς έπαιζε παρτενέρ με τον Αργεντίνο τον Ματέου, έναν πραγματικό εγκέφαλο, ενώ μπροστά τους δέσποζε η φυσιογνωμία του Φερνάντο Γκάγκο.

Ο Ολυμπιακός είχε ξεκινήσει πιο δυνατά, και στο πρώτο ημίχρονο είχε δύο δοκάρια, το δεύτερο ειδικά, στο 36, ήταν Παναγία βόηθα.. Ο Ντιόγκο μοίρασε στον Ουζόμα και αυτός βρήκε κάθετα τον Μαλίκ Φαγιέ, με πλάτη τον Ανδρέα. Τον άδειασε, σούταρε με το δεξί, ο Κούντσεφ έπεσε αλλά δεν κατάφερε να δοιώξει την μπάλα, η οποία χτύπησε εσωτερικό δοκάρι και γύρισε πίσω... Στο δεύτερο ημίχρονο, ανεβήκαμε, αποχώρησε ο Ρονάλντο που ήταν εκτός κλίματος γενικότερα (πρώτη του επίσκεψη στο Καραϊσκάκη) και πέρασε και ο Σάντρο, το έτερο μεγάλο αμυντικό χαφ που αποκτήσαμε από την Τότεναμ, στη θέση του Φουρλάνου. Ο Τόρες, για άλλη μια φορά έκανε χρέη καστανά και λύτρωσε την ομάδα στο 80. Στις καθυστερήσεις, ο Ματέου έκανε το 0-2.

Συζητούσαμε με τον Ανδρέα εκείνο το βράδυ για το μέλλον. Λέγαμε γενικόλογα, σε ποια ομάδα θέλαμε να πάμε και λοιπά. Και του έλεγα 'δεν ξέρω, δεν κάνει να μιλάμε για άλλες ομάδες, είμαστε στον Παναθηναϊκό...' Η ομάδα είχε μια δυναμική για τα Ελληνικά δεδομένα. Ήταν πρωταθλήτρια, είχε ένα καινούριο γήπεδο, είχε απαιτητικούς φιλάθλους. "Και τι έγινε που ήμαστε στον Παναθηναϊκό;" απάντησε ο Ανδρέας. “Κι αν αύριο έρθει ο Γκουαρντιόλα και σε θέλει στην Μπάρτσα, δεν θα πας; Ο Άντιλσον Μπατίστα της Τσέλσυ;"

Τον κοίταζα σαν χάνος.. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να παίζει σε ομάδες που τις έβλεπα μόνο στην τηλεόραση. Ο Ανδρέας έφυγε για το 'Τσέλσυ Στάντιουμ' εκείνο το καλοκαίρι. Εδώ οι φυλλάδες γράψανε διάφορα, ότι ήτανε προδότης, μπήξε δείξε και λοιπά.. Εγώ είχα αναστατωθεί. Μου είχε φυτέψει τον σπόρο. Είχα σηκώσει κεφάλι και κατάφερα χάρις σ'αυτόν να μην φοβάμαι τους αντιπάλους στο χορτάρι. Όχι γιατί ήμουν καλύτερος ή είχα κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι μου που ήταν σπάνια. Αλλά γιατί κατάφερα να αποβάλλω από πάνω μου το άγχος της τηλεόρασης. Το άγχος που βλέπεις τον Μέσσι από κοντά και για μια στιγμή νομίζεις πως θα σου φύγουν τα 3D γυαλιά που φοράς απέναντι στην 60άρα οθόνη του σαλονιού σου. Ο Ανδρέας ήταν και είναι ακόμα ένα δυνατό στόπερ. Πήγε στην Τσέλσυ και ρίζωσε στο Λονδίνο. Έκανε καριέρα, γεύτηκε επιτυχίες, σήκωσε ένα κύπελλο και ένα πρωτάθλημα. Ήτανε βασικός στην εθνική. Το ήθελε απ'την αρχή. Το ονειρεύτηκε, το ερωτεύτηκε και το έζησε...

85ο λεπτό. Μια στιγμή, ένας αιώνας... Μετά το τέλος του αγώνα, υπήρχε μια απίστευτη ένταση στα αποδυτήρια. Υπήρχε πολλή συγκίνηση. Δεν ξέραμε αν έπρεπε να κλάψουμε από χαρά ή από λύπη. Συμπαίχτες μου με αγκάλιαζαν και με φιλούσαν, χωρίς να μου έλεγαν κάτι συγκεκριμένο. Μιλούσαμε με τα μάτια. Ούτε εγώ έλεγα κάτι. Δεν ξέρω τι να πω. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, κλείνεις τα μάτια, παίρνεις μια ανάσα βαθειά και ξεκινάς από την αρχή:

Με λένε Ανδρέα Μηλιώνη. Γεννήθηκα στο Αιγάλεω το 1998. Ναι, υπάρχουν τελικά και τέτοιες ηλικίες. Μερικές φορές, παίρνω το περιβραχιόνιο του αρχηγού της εθνικής Ελλάδας. Φοράω τη φανέλα με το νούμερο 5...

Σημείωση:
Spoiler: show
Ο ήρωας είναι ένας regen παίκτης που εμφανίστηκε στα τσικό του Παναθηναϊκού. Η βασική ιδέα για την ιστορία δημιουργήθηκε πρόσφατα ενώ το save game είχε προχωρήσει αρκετά. Κοουτσαρίστηκαν αρκετές ομάδες, κυρίως ο Παναθηναϊκός και η Λίβερπουλ αλλά και άλλες όπως Βέρντερ Βρέμης, Μπόκα Τζούνιορς και Σάντος. Επίσης εθνικές ομάδες όπως Παραγουάη, Αργεντινή και Βραζιλία, Αυστρία, Αγγλία και πρόσφατα (τρόπος του λέγειν) Ισπανία και Ελλάδα. Ως εκ τούτου, οι αναφορές στο παρελθόν θα είναι κατά βάση απολογιστικές. Επειδή λοιπόν η αφήγηση έρχεται από το μέλλον, δέχομαι και παραγγελιές. Μια αφιέρωση ας πούμε για την Μπαρτσελόνα της δεκαετίας του '10, ή την πορεία Λίβερπουλ στα κύπελλα Ευρώπης. Ή της Λάρισας, που είναι και η γενέτειρα του μπαμπά του Μηλιώνη.
"What a magnificent goal by Cherno Samba!!! So late in the game!!! Samba is sending a title message to all Premier League contenders"
Post Reply

Return to “Conference”