Το ήξερε από την αρχή. Δεν θα ήταν εύκολη ιδέα. Έπρεπε να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους για να τον πλαισιώσουν. Ή, για να το θέσουμε καλύτερα, έπρεπε να βρει αξιόπιστους ανθρώπους με την ίδια ιδεολογία με αυτόν. Αλλιώς η ιδέα του θα γινόταν και αυτή μια απλή σκέψη σαν όλες τις άλλες τις σκέψεις των απλών ανθρώπων που έβλεπε στον δρόμο κάθε φορά που έβγαινε για περπάτημα.
Το ίδιο βράδυ κάλεσε μερικούς γνωστούς του στο σπίτι του για δείπνο.
Τους είπε την πρόταση του. ΟΙ περισσότεροι συμώνησαν να τον βοηθήσουν. Όλοι τους ήταν μεγαλοεπιχειρηματίες, με αρκετά λεφτά. Όλοι, εκτός από έναν, ο οποιός ήθελε ένα χρόνο ακόμα για να πάρει το δίπλωμα προπονητικής.
Την επόμενη μέρα κιόλας, ο σύλλογος είχε ξεκινήσει να οργανώνεται, ενώ ο Γιώργος αγόρασε επιτόπου το νεόχτιστο στάδιο 10000 θέσεων, που είχε κατασκευαστεί το 2005 για τους αγώνες των ελπίδων της Ιταλίας. Ακόμα,ο δεύτερος μέτοχος, ο Pierluigi, αγόρασε εκτάσεις και ξεκίνησε αμέσως να βγάλει άδειες για το προπονητικό κέντρο. Ο στόχος? Η ομάδα να συμμετέχει στην Τρίτη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος την περίοδο 2008-2009.
Ο Γιώργος γύρισε σπίτι του κουρασμένος και αμέσως ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Σκέφτηκε πως δεν ήθελε το όνομα του να μαθευτεί πως θα είναι ο πρόεδρος αυτής της ομάδας. Έτσι αποφάσισε πως οι μέτοχοι θα έχουν συθνηματικά ονόματα για να συννενοούνται. Και επειδή η ομάδα θα είναι το χόμπι του, σκέφτηκε να της δώσει μια περίεργη ιδιότητα. Το στάδιο της ομάδας θα στεγάζει ταυτόχρονα και το μεγαλύτερο εστιατόριο της πόλης, του οποίου τα έσοδα θα πηγαίνουν στην ομάδα. Και γι?αυτό, ομάδα και εστιατόριο θα έχουν το ίδιο όνομα?