Κατάλαβα τι εννοείς. Εξ' ορισμού * οι γονείς είναι πιο ψηλά από την οποιαδήποτε σύντροφο μου. Οι σχέσεις μου και αργότερα ο γάμος δεν άλλαξαν κάτι σε αυτό. Η σχέση είναι σχέση και ο δεσμός με τους γονείς είναι κάτι διαφορετικό που δεν το συσχετίζω (ή προσπαθώ τουλάχιστον). Αυτή την κουβέντα την έχω κάνει με τη σύντροφο και της είχα πει πως και αυτή θέλω να έχει τους γονείς της πιο ψηλά από εμένα. Όχι στην καθημερινότητα, στις αποφάσεις, στα της σχέσης. Ως συναίσθημα εννοώ (ελπίζω να βγαίνει νόημα). Να είμαστε ένα κλικ κάτω. Αν τους φτάσουμε σε βάθος χρόνου, τότε η αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον είναι βαθιά κ δυνατή.vandervaggos wrote: ↑Fri Jun 28, 2019 3:54 pm Αν εσύ αποφασίζεις ποιον θα βάλεις πιο ψηλά στις σχέσεις σου, ακόμα κι αν είσαι παντρεμένος (κάνεις μικρή εξαίρεση αν έχεις παιδιά) τότε πάει να πει ότι δεν βλέπεις την γυναίκα που έχεις απέναντι σου ως ισότιμη και ότι μαζί θα αποφασίσετε γι αυτό και οποιοδήποτε άλλο θέμα. Και ρωτάω αν αυτό το πρότυπο είχες στο σπίτι και πως λειτούργησε σε στιγμές κρίσης όπως αυτή που περιέγραψα.
Δεν είναι κατακριτέο, είναι διαφορετικό από αυτό που πιστεύω γι αυτό προσπαθώ να το καταλάβω.
Για το 2ο ναι, η μητέρα σου με την πεθερά της.
Συνεπώς, δεν μας επηρεάζει στην καθημερινότητα κάπου όλο αυτό. Αν έρθουν παιδιά και ζούμε νορμαλ, θεωρώ (μόνο θεωρητικά μπορώ ν' απαντήσω αυτή τη στιγμή) "θ ανέβει" (για εμένα τουλάχιστον). Ίσως (παρα)είναι συναισθηματικό ή ακούγεται περίεργο/υπερβολικό για κάποιον που το ακούει. Δεν ξέρω,,
* Αναφέρομαι στη δική μου περίπτωση και μόνο, πλησιάζοντας τα 40 και έχοντας ζήσει πολλές (ζόρικες & όμορφες) καταστάσεις.
Σχετικά με το 2ο...δεν θυμάμαι να υπήρχαν τέτοια ζητήματα. Ο πατέρας μου είχε αδυναμία στην μητέρα του αλλά δεν τα έμπλεκε ούτε αυτός ούτε η γιαγιά μου. Μιλάμε βέβαια για περίπτωση διακριτικών ανθρώπων, οπότε δεν υπήρχαν τα ερεθίσματα και αυτό σίγουρα βοήθησε.