Max Payne 3 (X360, PS3, PC) - review

Συζητήσεις περί υπολογιστών/κονσολών καθώς και games... Εδώ και η Τεχνική Υποστήριξη...
Post Reply
Sir Pretender
Hot Prospect
Hot Prospect
Posts: 565
Joined: Wed Jan 26, 2005 1:53 pm
Football Manager της ομάδας: Ολυμπιακός
Αγαπημένη Ομάδα: Ολυμπιακός
Location: Κάτω απ' τα δοκάρια
Has thanked: 0
Been thanked: 0

Λέμε συνεχώς ότι τα reviews είναι υποκειμενικά, για αυτό θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Αν και ήμουν κάπως προετοιμασμένος για αυτό που θα συνέβαινε, με το που φόρτωσα το τρίτο Max Payne στο Xbox 360 μου και άκουσα τις πρώτες νότες του κλασικού θέματος να βγαίνουν από τα ηχεία, ένιωσα μια τεράστια ανατριχίλα, στα όρια του ρίγους. Αυτομάτως, το μυαλό μου ταξίδεψε σε μια εποχή που τα shooters εξερευνούσαν ακόμα τις ευκαιρίες και τις ιδιαιτερότητες των πολυγωνικών γραφικών. Σε ένα ατμοσφαιρικό πείραμα από μια σχετικά άγνωστη ομάδα ανάπτυξης από τη Σκανδιναβία που δημιούργησε ένα κλασικό αμερικανικό νουάρ συνδυάζοντάς το με τα γοτθικά, σχεδόν καταθλιπτικά γνωρίσματα της κουλτούρας της.

Image

Το αποτέλεσμα ήταν ένα σκοτεινό αστυνομικό θρίλερ με την οικεία ατμόσφαιρα των αμερικανικών blockbusters σε συνδυασμό με τη φαντασία και την υπερβολή ενός graphic novel και μια κάπως σουρεάλ black metal αισθητική που τα έδενε όλα με περίεργο, αλλά αποτελεσματικό τρόπο. Ο Max Payne δεν ήταν απλώς ένας στερεοτυπικός μπάτσος που ζητούσε εκδίκηση. Ήταν ένας βασανισμένος, τραγικός ήρωας, ένας τιμωρός που αντλούσε δύναμη από τις αδυναμίες και τις τύψεις του. Ένας άγγελος του θανάτου που μονολογούσε συνεχώς και χάραζε έναν αιματοβαμμένο δρόμο σε έναν δυστοπικό κόσμο, όπου τα nightclub έκαναν αναφορές στη Σκανδιναβική μυθολογία και όπου οι γκάνγκστερ λάτρευαν δαιμονικούς θεούς που θύμιζαν Λάβκραφτ.

Όλα αυτά αλλάζουν στον τρίτο τίτλο της σειράς και τον πρώτο που δεν αναπτύσσει η Remedy, αλλά η ίδια η Rockstar Studios. Τα σκοτεινά, υγρά, σχεδόν καταθλιπτικά δρομάκια του Νιου Τζέρσεϊ δίνουν τη θέση τους στους αστραφτερούς ουρανοξύστες και τις ηλιόλουστες φαβέλες του Σάο Πάολο. Η γοτθική αισθητική δίνει τη θέση της στο μοντέρνο, αστικό στυλ των ταινιών του Μάικλ Μαν με… ολίγη από Τόνι Σκοτ. Μοναδικό σταθερό και αναγνωρίσιμο στοιχείο είναι ο ίδιος ο Max Payne. Παρά το τροπικό, ηλιόλουστο περιβάλλον στο οποίο καλείται να δράσει, ο Max εξακολουθεί να είναι ο ίδιος χαρακτήρας που γνωρίζουμε, ένας περιθωριακός ήρωας εθισμένος στα παυσίπονα και το αλκοόλ, ο οποίος προτιμά την οικειότητα της αυτολύπησης από την αβεβαιότητα ενός νέου ξεκινήματος. Ο διαρκής, εσωτερικός μονόλογος εξακολουθεί να είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της αφήγησης, μόνο που αυτή τη φορά όλα μοιάζουν πιο στυλιζαρισμένα. Οι σημαντικές ατάκες των χαρακτήρων εμφανίζονται με τη μορφή διαφημιστικών σλόγκαν πάνω από τα κεφάλια τους, ενώ η κάμερα παίζει συνέχεια με διάφορα φίλτρα και εφέ παρεμβολών θυμίζοντας υπερβολικά το Man on Fire και το Domino του Τόνι Σκοτ.

Image

Ήδη από τις πρώτες στιγμές του παιχνιδιού γίνεται φανερό ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μπορεί η Rockstar να μην έχει την ίδια απονενοημένη φαντασία που είχε η Remedy (την οποία επέδειξε ξανά στο καλό, αλλά όχι αξέχαστο Alan Wake), αλλά ξέρει πώς να δημιουργεί ένα blockbuster. Ένα πραγματικό blockbuster, με κορυφαίες αξίες παραγωγής και κινηματογραφικούς ρυθμούς στην αφήγηση. Ακόμα και το παραμικρό στοιχείο της παρουσίασης του Max Payne 3 είναι τόσο καλογυαλισμένο που μπορείς να δεις τη φάτσα σου να καθρεφτίζεται. Η αφήγηση γίνεται με πραγματικούς διαλόγους, ο τεχνικός τομέας συμβαδίζει απόλυτα με την εμπειρία και η προσοχή ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια κάνει τον παίκτη να αισθάνεται ότι βρίσκεται εκεί που του λέει το παιχνίδι. Ατελείωτοι, ρεαλιστικοί ορίζοντες, περιστασιακά διακοσμητικά στοιχεία που έχουν μελετηθεί στην εντέλεια, υφές με πραγματική υπόσταση – Είναι φανερό ότι η ομάδα της Rockstar έχει βάλει όλη της τη μαεστρία και το πρωτοφανές ταλέντο της στη δημιουργία κόσμων.




Το πλήρες review του παιχνιδιού θα το βρείτε στο byteme.gr
Post Reply

Return to “Υπολογιστές - Κονσόλες - Gaming”