Album: Seventh Son Of A Seventh Son
Group: Iron Maiden
Year : 1988
Tracklist:
1.Moonchild
2.Infinite Dreams
3.Can I Play With Madness
4.The Evil That Men Do
5.Seventh Son Of A Seventh Son
6.The Prophecy
7.The Clairvoyant
8.Only The Good Die Young
Line Up:
Bruce Dickinson ? Vocals
Steve Harris ? Bass
Dave Murray ? Guitar
Adrian Smith ? Guitar
Nicko McBrain ? Drums
Rating: 100/100 *
Για μένα προσωπικά ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ album των (ΘΕΩΝ) Iron Maiden. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή?
Όταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές της δεκαετίας του 90 άρχιζα να ακούω μουσική , έψαχνα να βρω τι μου αρέσει. Τα ακούσματα από το σπίτι ήταν περισσότερο Ελληνικά λαϊκά και πολύ λίγα ξένα. Από τηλεόραση και ράδιο δεν είχαμε και πολλά. Μέχρι που μπήκε το MTV και έφερε λίγο μουσική σπίτι. Καλά όλα αυτά που άκουγα αλλά δε με ενθουσίαζε τίποτα ιδιαίτερα. Ώσπου βρέθηκε ένα ξαδερφάκι μου (να είναι καλά το παιδί
) που μου έβαλε να ακούσω ένα κομμάτι από μία κακογραμμένη κασέτα. Με το που άκουσα την εισαγωγή κάτι έκανε κλικ μέσα μου. Πολύ καλό λέω , τι είναι; ?IRON MAIDEN? μου λέει , ?το Seventh Son Of A Seventh Son? .
Αυτό ήταν , τις επόμενες ημέρες άρχισαν να λιγοστεύουν τα ρέστα από τα ψώνια με σκοπό να μαζέψουμε το πολυπόθητο ποσό. (τότε πρέπει να ήταν 2500 με 3000 δρχ.) Με το καλό όταν μαζευτήκανε τα χρήματα οδηγήθηκα προς το Juke Box Καλλιθέας (αν θυμάμαι καλά) για να βρω αυτό το περιβόητο «Seventh Son Of A Seventh Son». Όταν το βρήκα και το αγόρασα , πήγα σπίτι και ΧΑΘΗΚΑ μέσα στη μουσική. Το άκουγα ξανά και ξανά μέχρι να μάθω και τον τελευταίο στίχο , μέχρι να μπορώ να μουρμουρίζω και το τελευταίο riff , το κάθε σόλο και κάθε χτύπο από τα ντραμς και το μπάσο. Αυτό ήταν η πρώτη μου επαφή με MAIDEN και η στιγμή που υποτάχθηκα στο μεγαλείο τους.
Αργότερα κατάλαβα και άλλα πράγματα για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Οι IRON MAIDEN που κατηγορήθηκαν αρκετά για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία , έπαιζαν το METAL που οι υπόλοιποι θα δοκίμαζαν 10 χρόνια μετά. Αν και αρκετοί τότε είπαν ότι METAL με συνθεσάιζερ δε νοείτε και ότι φλωρέψαν και εμπορευματοποιήθηκαν , τώρα πρέπει να προσκυνάνε και να δηλώνουν ότι ποτέ δεν είπαν τέτοιες κουβέντες?
Track by Track
1.Moonchild (Smith/Dickinson)
Άψογη εισαγωγή (Seven deadly sins?) και μετά το συνθεσάιζερ κατά κύριο λόγο και τα υπόλοιπα όργανα από πίσω μας οδηγούν στον Βρασίδα (I am he ,the bornless one). Το τραγούδι συνεχίζει σε έναν καταιγιστικό ρυθμό και φτάνει σε ένα ρεφρέν που σου μένει από την πρώτη στιγμή. O Bruce με τη θεατρικότητα της φωνής του σε βάζει ΜΕΣΑ στο τραγούδι.
2.Infinite Dreams (Harris)
Μπαλαντοειδής εισαγωγή για το δεύτερο κομμάτι του δίσκου. Το τραγούδι κυλάει σε ήρεμο τέμπο και ο Βρασίδας κάθε στίχο τον ζει και σε κάνει και εσένα να ακολουθείς. (Someone chasing I cannot move?). Σε κάποια στιγμή ο ρυθμός αλλάζει (Even though its reached new heights) και δε μπορώ να πω ότι πια θυμίζει μπαλάντα Τρομερή δουλειά από το rhythm section πλαισιωμένο άψογα από τα συνθς για να ακολουθήσει το σόλο του κομματιού. Μετά ο Βρασίδας εκλιπαρεί για βοήθεια (help me , help me to find my true self?) , ακολουθεί δεύτερο σόλο και το τραγούδι τελειώνει ελαττώνοντας ταχύτητα και σβήνει σιγά σιγά. (Reincarnate, play the game, again and again and again?)
3.Can I Play With Madness (Smith/Dickinson/Harris)
ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ? τα λόγια περιττεύουν. Give me the sense to wonder? και τα μυαλά στα κάγκελα?
4.The Evil That Men Do (Smith/Dickinson/Harris)
Τα μυαλά δεν έχουν προλάβει να ξεκολλήσουν και τρώνε δεύτερο χτύπημα στα καπάκια (Love is a razor and I walked the line on that silver blade? ). Το μπάσο να καλπάζει και όλοι να ακολουθούν. Ριφάκι που μένει και ρεφρέν που τραγουδιέται με τον Βρασίδα να μας δείχνει τι έχει για την πλάκα του. Μη ξεχνάμε ότι είναι και ένα κλασσικό πλέον live κομμάτι?
5.Seventh Son Of A Seventh Son (Harris)
ΕΠΟΣ ?
Ένα δεκάλεπτο κομμάτι που διδάσκει. Εισαγωγή που σε καθηλώνει , ρυθμός που σε χώνει στα πιο σκοτεινά μονοπάτια., μια ιστορία που θες να μάθεις πάση θυσία. Here they stand, brothers them all ? και εσύ χάνεσαι. Bruce σε τοπ φόρμα και όλο το συγκρότημα Α-Ψ-Ε-Γ-Α-Δ-Ι-Α-Σ-Τ-Ο. Μετά το δεύτερο ρεφρέν ακολουθούν έξι λεπτά ασύλληπτης κόλασης. Το τέμπο ηρεμεί και γίνεται όλο και πιο εφιαλτικό , μια απόκοσμη φωνή σου λέει την ιστορία (today is born the seventh one?) και μετά αρχίζει και δυναμώνει η μουσική.
Ο ρυθμός αυξάνει ταχύτητα σταδιακά και η ατμόσφαιρα βαραίνει. Ακολουθούν σόλο και σόλο και δώστου σόλο και πάρε να ?χεις σόλο και το έπος κάπου εκεί τελειώνει.
6.The Prophecy (Murray/Harris)
Μια ακόμα ιστορία που σε κολλάει με τη μουσική της και το ρυθμό. Αργό ξεκίνημα , καταιγίδα μετά (Now that I know that the right time has come?). Δισολιά για να μη ξεχνιόμαστε και τέλος (no one believed in my true prophecy and now it?s too late). Μια κλασσική κιθάρα μας αποχαιρετά?
7.The Clairvoyant (Harris)
? Για να μας οδηγήσει ένα μπάσο στο επόμενο κομμάτι. Ρυθμός που μένει και φτάνουμε σε ένα ρεφρέν ( there?s a time to live and a time to die) με καλπάζων
τέμπο που σε κάνει να θες να χοροπηδήσεις αλά Steve Harris. Τέλος με Βρασίδα να αναρωτιέται αν είναι περίεργο που με το που ζεις , πεθαίνεις για να ξαναγεννηθείς.
8.Only The Good Die Young (Harris/Dickinson)
Δε μπορούσε να υπάρχει καλύτερο τελείωμα για αυτή τη δισκάρα. Speed - άτο κομμάτι με όλους να δίνουν ρέστα. Και το κερασάκι στην τούρτα , το τελείωμα ανάλογο της εισαγωγής (Seven deadly sins?)
Τέλος θέλω να πω ότι αυτό ήταν το τελευταίο album με την all-star σύνθεση των IRON MAIDEN (Harris-Dickinson-Murray-Smith-McBrain) που μας χάρισε τα καλύτερα άλμπουμ τους. (Piece Of Mind ? Powerslave - Live After Death ? Somewhere In Time ? Seventh Son Of A Seventh Son)
Με αυτά τα λόγια προσπάθησα να κάνω κάτι που δε γίνεται εύκολα ιδιαίτερα από κάποιον μη ειδικό στα γραπτά. Θεωρώ πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια και φράσεις ΟΛΑ τα συναισθήματα που μου γεννιούνται ΚΑΘΕ φορά που ακούω αυτόν τον δίσκο. Επειδή είναι όμως ο αγαπημένος μου έκανα μια προσπάθεια και ελπίζω να σας άρεσε ? 
Τα λέμε 
Και το Hollow Man είναι φοβερό + το 30λεπτο τραγούδι (3 songs μαζί) 
) ήταν το Fear of the Dark που ούτε τότε μου άρεσε ούτε τώρα το θεωρώ τίποτα φοβερό.